Σάκης Μπουλάς, έξι χρόνια μετά.

    Επειδή η ανάμνηση της επετείου, (21/2/14), της «αναχώρησης» του Σάκη Μπουλά -παντελώς άγνωστου σ’ εμένα και ομολογουμένως ήκιστα συμπαθούς εν ζωή, γιά διάφορους λόγους- κατάντησε στην συνείδησή μου... θεσμός. Οπότε δεν ήταν δυνατόν να μην τον θυμηθώ και φέτος.

   Δεν ξέρω γιατί -ακόμη δεν αξιώθηκα να ρωτήσω ψυχίατρο, όπως είχα προγραμματίσει πέρυσι- αλλά μπορεί να ξεχνώ τί έφαγα χθες, όμως την επέτειο που "έφυγε" ο Σάκης Μπουλάς θα την θυμάμαι πάντα. Ψάχνοντας -στα πρόχειρα- μέσα μου, πιστεύω πως ο λόγος βρίσκεται στο τραγούδι του συνημμένου βίντεο και στη συγκίνηση που μου βγάζει, τόσο το τραγούδι -αυτό, καθαυτό- όσο και η εκτέλεση από τον αείμνηστο Σάκη, τον οποίον, εν ζωή, "σνομπάριζα".

    Ειλικρινά την ερμηνεία του Μπουλά στο "Caruso", ("Te voglio bene assai"), δεν την περίμενα τόσο καλή και εξακολουθώ να την προτιμώ, απείρως, από εκείνη του Lucio Dalla, του... "μπαμπά" του τραγουδιού, καθώς και οιουδήποτε άλλου ερμηνευτού. Ίσως ο αιφνιδιασμός από το "απροσδόκητο" να τους καθιστά... "αξέχαστους". Και την ερμηνεία και τον Σάκη.
   Άγνωστε φίλε, ας είσαι καλά εκεί που βρίσκεσαι τώρα...