«Σκέψεις για την κορυφαία επιστήμη του Αυνανισμού»

   Το παρακάτω κείμενο αποτελεί χαιρετισμό του μεγάλου χιουμορίστα συγγραφέα Μαρκ Τουαίν. Τον εκφώνησε προσκεκλημένος  σε ένα συνέδριο του... «επιστημονικού» συλλόγου «Stomach Club», το 1879 στο Παρίσι, σε ηλικία 44 ετών.

   Παρακολουθώντας ανιαρές κουταμάρες προλαλησάντων μελών, ή μη, στυλοβατών της αστικής ηθικής, αντέδρασε με αυτό το απολαυστικό κείμενο, που σας καλώ να απολαύσετε και σεις. Αξίζει τον κόπο. Αντικείμενο του συνεδρίου η... «συζυγικά απιστία». Το κείμενο αυτό ανήκει στα πρώιμα του μεγάλου συγγραφέα αλλά σφύζει από πανέξυπνο χιούμορ ώριμου λογοτέχνη.
   Προσωπικά πιστεύω πως ανήκει στη μεγάλη χορεία των.... «Si non e vero, e ben trovato», αλλά αυτό δεν στερεί ίχνος από την δροσιά, την φρεσκάδα και την αιώνια δικαίωση και αξία του. Εφ’ ω και το αφιερώνω στον μεγάλο διδάσκαλο του ελληνικού κοινοβουλίου, τον αξιότιμο κ. Κ. Ζουρλάρη,  θεωρώντας απολύτως βέβαιον πως το ίδιο θα κάνει και ο μεγάλος Μαρκ από εκεί που βρίσκεται τώρα και νεύει συγκαταβατικά με το κεφάλι!

   «Ο χαρισματικός προλαλήσας απ’ αυτό το βήμα σας επέστησε την προσοχή στην κοινωνική μάστιγα που λέγεται «συζυγική απιστία». Ανέλυσε το θέμα με θαυμαστή ευστοχία, μέχρις εξαντλήσεως. Οπότε δεν μου απομένει τίποτε να προσθέσω. Γι’ αυτό αναλαμβάνω την σκυτάλη του έργου που αυτός ξεκίνησε με την ιερή υποχρέωση  να συνεχίσω την διαφύλαξη της συζυγικής Αρετής, επισημαίνοντας τους κινδύνους που εγκυμονεί μία άλλη απόλαυση: η απόλαυση εκείνου του είδους της ηδονής που πολλοί συνηθίζουν να την θεωρούν «αυτοκαταστροφική». Με άλλα λόγια, θα αναφερθώ σε κάτι -πού όπως πιστεύω- και σεις ενδίδετε συχνάκις.

   Μεγάλοι συγγραφείς και σπουδαίοι επιστήμονες, ταγμένοι στην διαφύλαξη της Υγείας και της Ηθικής του λαού, ασχολήθηκαν με ζήλο και μαχητικότητα με το θέμα, αποδεικνύοντας έτσι την σπουδαιότητά του. Τασσόμενοι άλλοι υπέρ και άλλοι κατά.

   -Ανατρέχοντας στα βάθη της Ιστορίας, ο Όμηρος -στο δεύτερο βιβλίο της Ιλιάδος αναφέρει: «Αν είναι να μου κόψετε τη μαλακία, καλύτερα να πεθάνω».

  -Και ο Ιούλιος Καίσαρ παρατηρεί, στο σύγγραμμά του με τίτλο: «Σχόλια»: «Η μαλακία αποτελεί την καλύτερη παρέα για κάθε μοναχικό άτομο, η πιο καλή φίλη για εκείνον που η κοινωνία έχει παραπετάξει, η πιο μεγάλη ευεργεσία για τον γέροντα. Χάριν αυτής της μεγαλειώδους ενασχόλησης, οι πάμπτωχοι δύνανται -κάποιες στιγμές- να νοιώθουν πάμπλουτοι». Αλλού πάλι, ο μέγας αυτός παρατηρητής της ζωής, επισημαίνει: «Είναι κάποιες στιγμές που προτιμώ την μαλακία, ακόμη και από τον... σοδομισμό»!!

   -Ο Ροβινσόν Κρούσος προσθέτει: «Δεν υπάρχουν λόγια γιά να περιγράψει κανείς αυτή τη ραφινάτη τέχνη και όσα της οφείλω»

     -Η βασίλισσα Ελισάβετ θεωρούσε την μαλακία ως «το προπύργιον της παρθενίας».

  -Αλλά ακόμη και ο πολύς Τσέτε-Γουά-Ρη, ο μεγάλος αρχηγός των Ζουλού, την προτιμά ασυζητητί: «Κάλλιο μια «παχειά» στο χέρι, παρά δέκα στο βρωμομάλλιαρό τους»!, δήλωνε με στόμφο.

   -Ο αθάνατος Φραγκλίνος τόνιζε: «Η μαλακία αποτελεί την μητέρα όλων των εφευρέσεων» -και συμπλήρωνε- «και συνιστά την αντιπροσωπευτικότερη πολιτική πράξη»!

   -Ο Μικελάντζελο, αλλά και όλοι οι κλασσικοί μαιτρ του χρωστήρα -εδώ ας μου επιτραπεί να συμπεριλάβω μία σειρά από έξοχες και λαμπερές προσωπικότητες στην Ιστορία της Τέχνης- εκφράστηκαν για το θέμα με τρόπον ανάλογο. Υπενθυμίζω τη ιστορική φράση του Μιχαήλ Αγγέλου προς τον Πάπα Ιούλιο Β΄: «Η ταπεινοφροσύνη βοηθά την ψυχική υγεία, η μόρφωση αποτελεί πολύ χρήσιμο εφόδιο, η αυτοσυγκράτηση αναδεικνύει τον άνδρα, όμως όλα αυτά δεν είναι τίποτα παρά ασήμαντα υποκατάστατα γιά μια ανώτερη και προικισμένη ψυχή, μπροστά στη δυνατότητα να μαλακίζεται αποτελεσματικά»!

   -Ο μέγας ποιητής Μ. Μπράουν, (αρχικό ψευδώνυμο του ιδίου), σε πρόσφατα και ιδιαιτέρως εμπνευσμένα ποιήματά του ενσωματώνει οριστικά την μαλακία εις την ποίηση. Χαρακτηριστικοί, διαχρονικοί και αιώνιοι οι κάτωθι στίχοι: 
 «Κανένας μας δεν μπόρεσε / να μην την αγαπήσει / σε κάθε, δε, περίσταση / σπεύδει να την τιμήσει».

   Σχετικές ανάλογες υπάρχουν πολλές αναφορές σπουδαίων και πεφωτισμένων ανθρώπων υψηλού κύρους.

   Όμως και ο κατάλογος εκείνων που τη μάχονται και την κατακρίνουν είναι ατελείωτος. Η οικονομία του χρόνου δεν επιτρέπει διεξοδικότερες αναφορές. Έτσι, σταχυολογώ μερικές:

   -Ο Μπρίγκαμ Γιάνγκ, δεύτερος Πρόεδρος της Εκκλησίας των Μορμόνων, ο οποίος εισήγαγε την πολυγαμία στον χριστιανισμό, φοβούμενος μήπως κατηγορηθεί για ιδεολογική ανακολουθία, παντρεύτηκε 53 γυναίκες και απέκτησε μαζί τους... 56 παιδιά. Και ως αδιαφιλονίκητος ειδικός επί θεμάτων σεξ και μαλακίας δήλωνε: «Ο αυνανισμός, σε σχέση με την συνουσία, διαφέρει όσον η πυγολαμπίς από την αστραπή».

   -Ο Εβραίος βασιλεύς Σολομών απεφάνθη! «Το μόνο θετικό που μπορώ να εκτιμήσω στον αυνανισμό είναι το χαμηλό του κόστος»!

   -Όσο για τον αρχαίο ιατρό Γαληνό, ούτος παρατηρεί: «Αποτελεί αίσχος να εξευτελίζεται με μία τόσο ζωώδη χρήση ένα πολύτιμο όργανο του ανθρωπίνου σώματος, το οποίον ημείς οι θεράποντες της Επιστήμης αναγορεύουμε εις Μεγάλον Ευεργέτη της Ανθρωπότητος, ένεκα της μεγάλης του συμβολής στην αναπαραγωγικότητα του είδους. Τούτον ισχύει δι’ όσους εξ ημών το τιμώμεν, κάτι  ομολογουμένως πολύ σπάνιο. Οι άλλοι, οι πολλοί, καλά θα κάνουν να το ακρωτηριάσουν, παρά να το χρησιμοποιούν με αυτόν τον αισχρόν τρόπο».

   -Αλλά και ο μαιτρ της Οικονομικής Επιστήμης, ο Άνταμ Σμιθ, εις σχετικήν αναφορά προς την Βουλή των Κοινοτήτων, επισημαίνει: «Βάσει προσωπικών μετρήσεων, το μεγαλύτερο ποσοστό παιδικής θνησιμότητος οφείλεται σ’ αυτήν την ολέθρια συνήθεια».

   Ο Κάρολος Δαρβίνος, με μεγάλη του θλίψη, αναγκάστηκε να αποκηρύξει την θεωρία του, κατά την οποία ο πίθηκος αποτελεί συνδετικό κρίκο ανθρώπου και κατώτερων όντων. Ο πίθηκος είναι το μόνο ζώο, πλην ανθρώπου, που κατέχει και ασκεί την επιστήμη της μαλακίας. Οποία τρανότερη απόδειξη για την καταγωγή του ανθρώπου! Δώστε σ’ αυτό το εκλεπτυσμένο ζώον ένα κατάλληλο ακροατήριο και αμέσως θα διακόψει κάθε άλλη δραστηριότητα και θα πιάσει την μαλακία. Αν προσέξετε, μάλιστα, τις συσπάσεις ενός -μετά μανίας- αυνανιζόμενου πιθήκου, θα ανακαλύψετε την ίδια φλόγα ευφυίας και την ίδια έκσταση ικανοποιήσεως με εκείνη που έχει ένας άνθρωπος, ηδονιζόμενος, μόνο και μόνο επειδή βρίσκεται μπροστά σε ένα ακροατήριο πρόθυμο να τον ακούει να λέει μαλακίες!

   Σε σχέση με όλα τα είδη σεξουαλικής επαφής, η μαλακία υστερεί ως προς τα εξής: Ως διασκέδαση διαρκεί ελάχιστα. Ως εργασία είναι υπερβολικά κουραστική. Ως κοινωνική επίδειξη δεν αποφέρει κέρδη. Δεν έχει θέση στην κοσμική ζωή, καθ’ όσον έχει εξοβελιστεί από τις συζητήσεις του καλλιεργημένου και «καλού» κόσμου. Οι τόσο θερμοί υποστηρικτές της εξέλιξης και της προόδου επέτυχον ο αυνανισμός να αντιμετωπίζεται ως πάθησις. Π.χ. όπως η αεροφαγία και τα επακόλουθά της. Η καλή ανατροφή επιβάλλει όπως τόσον η μαλακία, όσον και το κλάσιμο να αντιμετωπίζονται ως κάτι το απολύτως προσωπικό. Αν και στο δεύτερο -και υπό τις αυστηρές προϋποθέσεις, (η ομήγυρις να είναι αποκλειστικά ανδρική και να ζητηθεί προηγουμένως σχετική άδεια προς άρσιν του σχετικού εμπάργκο), το σαβουάρ-βιβρ επιτρέπει το κλάσιμο, ως αναστεναγμό του πισινού.

   Ο ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΟΣ ΠΡΟΚΑΤΟΧΟΣ μου σ’ αυτό το βήμα, προφανώς σας έπεισε πως όλες ανεξαιρέτως οι «κοινωνικές μάστιγες της ηθικής» είναι κατακριτέες. Με τη σειρά μου εγώ θα ήθελα να σας πείσω πως υπάρχουν και άλλες που δεν ανέφερε. Αυτές κι αν πρέπει να απαγορευτούν και μάλιστα κατηγορηματικά.

   Θα σας συμβούλευα, λοιπόν τα εξής: «Αν πρόκειται να θέσετε σε κίνδυνο την αξιοπρέπεια και την σοβαρότητά σας, μην τον «παίζετε» και πάρα πολύ. Και αν αισθάνεστε μία αγωνιστική διάθεση μέσα σας, ρίξτε το ακόντιό σας με άλλον τρόπο. Μην το κοπανάτε συνεχώς -πάνω, κάτω- στο έδαφος, μπροστά στα πόδια σας».

   Ευχαριστώ γιά την προσοχή σας».

-