Όχι «άσυλο» στο... άσυλο!

Όταν παραλογίζεται το αυτονόητο.

 

Φοιτητές "διακινούντες" ιδέες με τα... ΜΑΤ, εν μέσω κουρελαρίας!

   Η Κυβέρνηση, που τόσο καλά ξεκίνησε την πορεία της, με την υπόθεση του παράλογου και απαράδεκτου «πανεπιστημιακού ασύλου» νομίζω αρχίζει να δειλιάζει προ του διαγραφόμενου πολιτικού κόστους, να τα... «μασάει» και να κάνει νερά. Η στήλη όμως όχι. Και καταθέτει τις ενστάσεις της.
   Η αποπνικτική κατάσταση στην Παιδεία και η μόλυνση που έχει δημιουργήσει ένας κακοφορμισμένος μεσαιωνικός θεσμός έχει πρώτης τάξεως ευκαιρία να εξυγιανθεί πλήρως εδώ και τώρα.

   Τα επιχειρήματα υπέρ αυτού του καταστροφικού θεσμού είναι -τουλάχιστον- γελοία! Γιά την προστασία, λέει, της διακίνησης των... ιδεών! Και αυτή την κουτοπονηριά την υπερασπίζονται με λύσσα οι πάσης φύσεως... προοδευτικούριοι οι οποίοι δεν επιτρέπουν να υπάρξει και να ακουστεί ούτε κιχ, αντίθετο με τις βλακώδεις απόψεις τους, στους χώρους που θεωρούν τσιφλίκι τους.

   Το διαβόητο -και εντελώς παρεξηγημένο στην εποχή μας- άσυλο γεννήθηκε ως αναγκαιότητα προκειμένου να προστατευθεί και λειτουργήσει απρόσκοπτα το επιστημονικό έργο και η έρευνα που επραγματοποιούντο στα Πανεπιστήμια. Έτσι, νομίζω, στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνιας πρωτοθεσπίστηκε το ακαταδίωκτο και η ακώλυτη διεργασία των νέων, πρωτοποριακών και ρηξικέλευθων ιδεών και φορέων Αυτή η αιγίδα προστασίας και ανεξαρτησίας του πανεπιστημιακού ερευνητικού έργου βαφτίστηκε, μονολεκτικά, «άσυλο».

   Σήμερα, ζούμε σε εντελώς αντίθετες συνθήκες από εκείνες που επικρατούσαν στον μεσαίωνα και επέβαλαν την προστασία των επιστημονικών εργασιών και διεργασιών από τους σκοταδιστές της εποχής, οπότε όλη η παραφιλολογία περί... ασύλου, μοιάζει με απέραντη μπουρδολογία, χάριν κουτοπόνηρων και σκοτεινών ιδιοτελών σκοπιμοτήτων.

  Σήμερα οι ιδέες, ακόμη και οι πιο αντικοινωνικές, παλαβές και ποινικώς κολάσιμες, κυκλοφορούν ελεύθερες σε κάθε σημείο της ελληνικής επικράτειας -στεγασμένο ή μη- και δεν χρήζουν ουδεμίας προστασίας. Εξ άλλου, ο λόγος -ακόμη και η πρόθεση- δεν ελέγχεται, δεν περιορίζεται, δεν λογοκρίνεται. Μόνο η εξύβριση και οι πράξεις υπόκεινται στη βάσανο της Δικαιοσύνης.

   Συνεπώς, όχι μόνο θα πρέπει να καταργηθεί η έννοια «άσυλο» που έχει μετατρέψει τα Πνευματικά Ιδρύματα σε λίκνα αναρχίας, σε λημέρια κακοποιών και καβάτζες λαθρεμπόρων, αλλά και να διαγραφεί τελείως η λέξη «άσυλο» από τα μητρώα της ελληνικής γλώσσας. «Άσυλο»... τέρμα! Ό,τι ισχύει από πλευράς ποινικού κώδικα σε οποιοδήποτε σημείο της επικράτειας, να ισχύσει και στα ΑΕΙ, ΤΕΙ και όπως διάβολο αποκαλούνται τα... τάχα πνευματικά ιδρύματα που, παρεκκλίνοντας του σκοπού και του ρόλου τους, κατάντησαν άντρα γενικότερης ανομίας. Και μάλιστα, οι «δυνάμεις... καταστολής» -άλλη παρεξηγημένη φράση από το παραλογιζόμενο ελληνικό κομμουνισταριό- να επεμβαίνουν αυτεπάγγελτα και χωρίς ιδιαίτερη πρόσκληση, οπότε διαπιστώνεται παράβαση του Νόμου. Αυτές οι επιχειρούμενες σαχλαμάρες περί της εγκλίσεως από τις «πρυτανικές αρχές», αποτελούν προφάσεις εν αμαρτίαις. Οι... «πρυτανικές αρχές» ουδέποτε θα τολμήσουν κάτι τέτοιο, αναλογιζόμενοι τις συνέπειες και τα όσα θα τραβήξουν, ως αντίποινα, από το αφιονισμένο αληταριό όταν περάσει η μπόρα.

   Και κάτι τελευταίο. Θα ευχόμουν, αν και οσάκις ξαναζήσουμε στιγμές ιταμότητος και καταστάσεις σαν το χτίσιμο του πρύτανη στο γραφείο του, η τιμωρία των θρασύτατων λαμογιών που θα κάνουν τέτοιες πράξεις -πέραν της όποιας ποινικής διώξεως- να συνεπάγεται, αυτομάτως, ισόβιο διαγραφή από τα φοιτητικά μητρώα με αντίστοιχον αποκλεισμό φοιτήσεως από κάθε πανεπιστημιακό ίδρυμα.  Και είμαι απόλυτα βέβαιος πως ο πρώτος... «φοιτητής» που θα υποστεί μία τέτοια -εξοντωτική, πλην δικαία- τιμωρία, θα είναι και ο τελευταίος. Γιατί όλος αυτός ο εσμός, που αυτοπροσδιορίζεται ως μέρος της... «πανεπιστημιακής κοινότητος» δεν είναι τίποτε περισσότερο από μία θορυβώδη μειοψηφία ψοφοδεών θρασιμίων, που στην πρώτη δυνατή σφαλιάρα θα θυμίσουν το γνωστό θεατρικό έργο του Σαίξπηρ για εκείνη τη στρίγκλα που έγινε αρνάκι..