Τρελά κι απίθανα. Και όμως αληθινά!

Όταν η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία.

-Βάρδα, φουρνέλο!

   Η κακή περιρρέουσα ατμόσφαιρα μας στερεί το γέλιο και μας γεμίζει μελαγχολία. Όμως ο καλός Θεούλης της Ελλάδος αφού βαρέθηκε να μας στέλνει δανεικά -που τα θέλουμε κι αγύριστα- μας στέλνει, έμμεσα, περιστατικά γιά να γελάσουμε λιγάκι. Την περασμένη εβδομάδα πληροφορήθηκα παθήματα δύο φίλων.

   Α) Ο ένας, συνταξιούχος δικηγόρος στο Ηράκλειο Κρήτης, είχε την έμπνευση να καταθέσει τις πινακίδες του αυτοκινήτου του, γεγονός που θα του δημιουργούσε... πρωτογενές πλεόνασμα 660 ευρώ από τέλη κυκλοφορίας, πέρα των άλλων εξόδων που θα γλίτωνε. Το αυτοκίνητο το παρκάριζε στην pilotis της πολυκατοικίας. 

   Με το Ηράκλειο μικρή πόλη, την Εφορία σχετικά κοντά και το altzheimer να σκάει μύτη, διακόπτει την ασφάλεια, ξεβιδώνει τις πινακίδες και κατευθύνεται προς την Εφορία με το… αμάξι. Ανασφάλιστο και χωρίς πινακίδες.

   Τελειώνοντας με την κατάθεση και επιστρέφοντας σπίτι, ψιλοτρακάρει με κάποιον άλλο και του κάνει με υπαιτιότητα μιά ψιλογρατζουνιά. Ο τύπος βλέποντας τη μεγάλη BMW του φίλου μου χωρίς πινακίδες αρπάζει την ευκαιρία: 

   - Θα μου δώσεις 100 ευρώ!

   - Σιγά τη ζημιά! 50 και πολλά είναι.

   Εκατό ο ένας, πενήντα ο άλλος, συμβιβασμός δεν ερχόταν. Στο τέλος ο φίλος μου τσαντίστηκε:

   - Επιμένεις εκατό; Ε΄, α πάενε από δω, δεν σου δίνω φράγκο! Και βάζοντας μπρος φεύγει. 

   - Έτσι λοιπόν, ε; Δεν δίνεις φράγκο; Θα σου δείξω εγώ! Και αμέσως παίρνει το 100:

   - Το και το, BMW ασημί, τόσα κυβικά χωρίς αριθμό. Με χτύπησε στην οδό Τάδε και την κοπάνησε! 

   Λίγο πιό κάτω ένα περιπολικό σταματάει τον φίλο.

   - Άδεια, δίπλωμα, ασφάλεια και πού είναι οι πινακίδες; 

   - Μόλις τις κατέθεσα.

   - Και τότε γιατί κυκλοφορείτε; 

   - Μα… να, πάω να το κλείσω στην pilotis. 

   - Την ταυτότητά σας, παρακαλώ. 

   Κοιτάζοντας την ταυτότητα ο αστυνομικός έγινε αυστηρότερος:

   - Καλά, δικηγόρος εσείς και δεν ξέρετε τους νόμους; Τί να πει κι ο απλός κόσμος; Ή μήπως τους ξέρετε και τους γράφετε στα παλιά σας παπούτσια; 

   Κατάληξη. Ο φίλος μου γλύτωσε 660 ευρώ από τα τέλη και πλήρωσε συνολικά 890 σε πρόστιμα, αναδρομική ασφάλιση και συμβιβασμό με τον καταγγέλλοντα.

   Όταν, μάλιστα, η γυναίκα του πήγε να πληρώσει το πρόστιμο στον Δήμο και εξιστόρησε στη κοπέλα του γκισέ την ιστορία, εκείνη σηκώθηκε από τη θέση της και δίνοντάς της το διπλότυπο, την αγκάλιασε στοργικά, την συνόδευσε μέχρι την έξοδο και τη συμβούλεψε με συμπάθεια και συγκατάβαση: 

   - Καταλαβαίνω τον πόνο σου. Μόνη σου γιατρειά, πήγαινε κάτω στο λιμάνι και κάνε μιά πλήρη περατζάδα στην προκυμαία. (Σημ. Πρόκειται γιά κοντά 2,5 χιλιόμετρα). Θα σου περάσει σίγουρα!

   Β) Ο δεύτερος είναι μηχανολόγος, συμμαθητής από το Βαρβάκειο και συμφοιτητής στο Πολυτεχνείο. Είχε καταπιαστεί με μεγάλες μεταλλικές κατασκευές και εργολαβίες. Μέχρι την Γερμανία είχε φτάσει η χάρη του. Πολυάσχολος και ακατάστατος, πέρυσι που αποφάσισε να συνταξιοδοτηθεί -υπό το κράτος αναδουλειάς και σφιξιμάτων- προσπάθησε να βγάλει άκρη με τις παραμελημένες ασφαλιστικές του υποχρεώσεις και δικαιώματα. Έτσι ανακάλυψε και κάποιο συνοδό επικουρικό ταμείο μεταλλουργών, πέραν από το ΤΣΜΕΔΕ, από το οποίο εδικαιούτο -βάσει τζίρου και κρατήσεων- κάπου 45000 ευρώ. 

   Απευθύνθηκε εκεί και τον πληροφόρησαν πως λόγω «κουρέματος» των αποθεματικών τους, θα έπρεπε να υπολογίζει σε περίπου 7000 ευρώ μόνο. Μην μπορώντας να κάνει τίποτε ο φίλος μου είπε:

   - Άει σιχτίρ, (αυτό μέσα του), φέρτε τα να τελειώνουμε. Σκεπτόμενος πως: «Από κακό πραματευτή, κι ένα δεμάτι άχερα»!

   - Ωραία, κάντε μας αίτηση και θα σας απαντήσουμε. 

  Κάμποσους μήνες μετά πήρε γραπτή απάντηση που έλεγε πως, λόγω οικονομικής αδυναμίας -διάβαζε χρεωκοπίας-  το ταμείο μπορεί να του καταβάλει μόνο το ποσόν των 3500 ευρώ, εκ των οποίων το ήμισυ είναι φόρος που θα παρακρατηθεί! Δηλαδή θα του καταβληθούν 1750 ευρώ! 

   Ο φίλος μου, ρίχνοντάς το πλέον στην πλάκα, τους πήρε τηλέφωνο και συμφώνησε:

   - Παιδιά εντάξει! Επί τέλους φέρτε τα 1750, να πάει στο διάολο να ξεμπερδεύουμε! 

   - Πολύ ωραία. Περάστε να υπογράψετε δήλωση αποδοχής και να τελειώνουμε!

   Επίλογος: Αφού έκανε κι αυτό το τελευταίο και μπήκε στην αναμονή της επιταγής των 1750 ευρώ, του ήρθε επιστολή με την οποία το ταμείο του γνωστοποιούσε πως είχε γίνει λάθος στον υπολογισμό των δικαιωμάτων του και πως -τελικά- εκείνος τους οφείλει 60 ευρώ, τα οποία με τις προσαυξήσεις έγιναν 99, και αν δεν σπεύσει να τα καταβάλει εντός δεκαημέρου, θα έχει κι άλλα πρόστιμα! Δηλαδή, «από εκεί που μας χρωστάγανε, μας πήραν και το βόδι»!

   Είπατε τίποτε; Ας πούμε κάτι σαν: «κάνει τρέλα, ή εγώ τρελαίνομαι»;

     

«Φιλότιμο». Μιά μαγική ελληνική λέξη.

Μοναδική ως προς την έννοια, ηχηρή με την απουσία της.

 

Ό,τι δείχνει η εικόνα, μας λείπει!

   Μέσα στα τόσα που λέγονται και γράφονται γι’ αυτή τη λέξη, η στήλη προσθέτει και τη δική της μυθοπλασία.

   «Φιλότιμο» = αγάπη γιά την τιμή. Μέχρις εδώ το πράγμα δείχνει απλό και παντάπασι κατανοητό. Το βάρος τώρα πέφτει στον καθορισμό της έννοιας: «τιμή». Εκεί ο καθένας, κατά την συνισταμένη κουλτούρας και προσωπικότητος, μπορεί να δώσει όποια διάσταση κι ερμηνεία θέλει. Π.χ. κάποτε πολλοί τοποθετούσαν την «τιμή» τους στο… απόκρυφο σημείο της κόρης, η της γυναίκας τους. Την υποστήριζαν μέχρι θανάτου και κάθε… προσβολή της ξεπλενόταν με αίμα. Τώρα κάποιοι άλλοι -πιό προοδευτικοί και εξελιγμένοι- την τοποθετούν στην υποστήριξη των δικαιωμάτων του… πρωκτού τους!

   Γενικώς όμως, η πλειονότης των Ελλήνων -της παλιάς σχολής ιδίως-  θεωρούν «τιμή» την προάσπιση της ευθύνης και των υποχρεώσεων προς την οικογένεια, τους φίλους, την κοινωνία, την πατρίδα και, κυρίως, προς τη συνείδησή τους. Με άλλα λόγια, ό,τι ακριβώς δεν συμβαίνει σήμερα, γεγονός που καθιστά τη λέξη «άδειο πουκάμισο» και κατατάσσει την έννοια «φιλότιμο» στα ουσιώδη, όχι απλά εν ανεπαρκεία, αλλά στα υπό εξαφάνιση. Κάτι σαν την τίγρη της Βεγγάλης και το πάντα της Κίνας. Αυτή η σπάνις φέρνει και την ενδελεχή ενασχόληση και βυζαντινολογία περί τη λέξη. Δυστυχώς μόνο «πάρλα».

Το "Κυπριακό" πρόβλημα και το εγγύς μέλλον.

   Έλαβα από φίλο ένα email και αναδημοσιεύω το «ζουμί» του.

Εποικισμός και δημογραφικό

    Πριν από την τουρκική εισβολή του 1974 οι Έλληνοκύπριοι αποτελούσαν το 82% και οι Τουρκοκύπριοι μόλις το 18% στο σύνολο του πληθυσμού της Κύπρου. Σήμερα οι κάτοικοι στις ελεύθερες κυπριακές περιοχές είναι 730.000 και από αυτές περίπου οι 520.000 είναι Έλληνες. Οι κάτοικοι των κατεχομένων είναι περίπου 1.000.000 εκ των οποίων οι 800.000 περίπου είναι Τούρκοι έποικοι.

   Οι πιό πάνω αριθμοί καταδεικνύουν ότι ο ελληνικός πληθυσμός αποτελεί, μόλις, το 30% της νήσου, δηλαδή μειοψηφία στο σύνολο του συνολικού κυπριακού πληθυσμού. Η πληθυσμιακή πυκνότητα ολόκληρης της Κύπρου ήταν 70 κάτοικοι/km2 (κάτοικοι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο). Η πυκνότητα στα κατεχόμενα είναι σήμερα 291 κάτοικοι/km2.

   Η πυκνότητα πληθυσμού της Ανατολικής Θράκης συμπεριλαμβανομένης και της Κωνσταντινούπολης είναι 673 κάτοικοι/km2. Σύμφωνα με δήλωση του Τούρκου προέδρου Ερντογάν, όταν το κατεχόμενο μέρος της Κύπρου θα αποκτήσει πυκνότητα Θράκης, δηλαδή περίπου 2.300.000 κατοίκους, οι Τούρκοι στο βορρά θα είναι το 81.5%. Αν δε προστεθούν και οι υπόλοιποι μουσουλμάνοι, που η βλακώδης πολυπολιτισμικότητά μας και ανοχή εκτρέφουν στον ελληνικό νότο, τότε το ποσοστό των Τουρκομουσουλμάνων όλης της Κύπρου θα είναι το 84% και οι Έλληνες Κύπριοι μόνο το 16%.

   Η πιό πάνω αριθμητική απεικόνιση δείχνει, δυστυχώς, πως η πληθυσμιακή καταιγίδα που το Σχέδιο Νιχάτ Ερίμ προέβλεπε*, είναι υλοποιημένη εδώ και συνιστά πλέον  μη αναστρέψιμη κατάσταση που οδηγεί αναπόφευκτα στην πλήρη τουρκοποίηση της Κύπρου. Αντί η τότε Ελλαδική και Κυπριακή ηγεσία να διεκδικούν σθεναρά την ένωση προέτασσαν το σύνθημα "Η Κύπρος γιά τους Κυπρίους’’ μιά επιλογή που αποδείχθηκε προϊόν βλακείας, πολιτικής μυωπίας και πολιτικής ηλιθιότητας. Γιατί; Απλά γιατί οι Τούρκοι στην Κύπρο θα αποτελούν στα επόμενα χρόνια τη συντριπτική πλειοψηφία, οπότε και θα απαιτήσουν ενιαίο δημοψήφισμα σε όλη το νησί και τελικά θα πετύχουν ένωση της Κύπρου  με την Τουρκία.

* Πρόκειται γιά σχέδιο εκ πέντε σημείων, όπου σήμερα βρισκόμαστε στην υλοποίηση της 5^ης και τελικής φάσης του. Το σχέδιο αυτό είχε συντάξει ο δαιμόνιος Τούρκος συνταγματολόγος Νιχάτ Ερίμ το 1956 με στόχο την επανάκτηση της Κύπρου από την Τουρκία. Ο εποικισμός, που προνοεί η 5^η φάση του τουρκικού σχεδίου, σε συνδυασμό με τεράστια τουρκικά εξοπλιστικά προγράμματα, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην ολοκληρωτική κατάληψη και τουρκοποίηση της Κύπρου. Οι πιό κάτω αριθμοί είναι ενδεικτικοί και συνάμα καταθλιπτικοί και αδυσώπητοι, αντικατοπτρίζοντας τη σημερινή μας κατάντια, ως ελληνισμός.

    Συμπέρασμα της στήλης υπό μορφή ρητορικού ερωτήματος, μετά και την συμπερίληψη της πολλής και κακής πείρας του παρελθόντος, όπου η μαξιμαλιστική ελληνική πολιτική και η αφροσύνη των Κυπρίων ηγετών, πήγαινε τη Μεγαλόνησο συνεχώς γιά μαλλί και την γυρνούσε… κουρεμένη: 

   - Μήπως συμφέρει τον ελληνισμό -εδώ και εκεί- η διαίρεση της Νήσου, με την κάθε κοινότητα ν’ ασχολείται με τα του δικού της «οίκου», τα εδάφη της, τις υφαλοκρηπίδες της, τις ΑΟΖ της και να βράζει στο δικό της ζουμί; Γιατί μιά παροιμία λέει: «Όποιος καλά καθότανε, καλύτερα γυρεύει, ο διάβολος στον κ… του, κουκιά του μαγειρεύει»!

   Καλά όλα τα πομπώδη και βαρύγδουπα, δηλαδή οι αλυτρωτικοί οραματισμοί, οι εθνικοί πόθοι και οι μύχιες επιθυμίες γιά… ενιαία, αδιαίρετη και ειρηνική Κύπρο, αλλά με τον Τούρκο απέναντι όλα αυτά γίνονται ουτοπίες και φούμαρα. Τώρα απαιτείται ρεαλισμός και -επί τέλους- προσγείωση στο «εφικτό» και όχι στο «θέλω». Κάτι που ακόμη κι αν συμβεί και ενωποιηθεί η Κύπρος, θα μπορούσε σε όρατό μέλλον να γυρίσει και σε μπούμεραγκ γιά τον ελληνισμό, κατά το σχέδιο Νιχάτ Ερίμ. Τα σαράντα χρόνια που πέρασαν από την τουρκική εισβολή και η απτή εξέλιξη των πραγμάτων, δεν στάθηκαν ικανά να μας βάλλουν μυαλό;

Πανελλαδική απεργία της 27ης Νοεμβρίου.

 «-Δώσε άλλη μιά μερίδα, μάστορη»!

Τώρα μάλιστα! Τα πιάσαμε τα λεφτά μας.

  

   Αύριο, λέει, έχουν πανελλαδική απεργία η ΑΔΕΔΥ και η ΓΣΕΕ. Δηλαδή, πανώ κατά πλάτος όλης της οδού, ταμπέλες, σημαίες, λάβαρα, ντουντούκες, βαβούρα και… ο γνωστός θορυβώδης περίπατος, με τα -επίσης γνωστά και πολυφορεμένα- αλλά ανεξάντλητα συνθήματα.

   Επί κεφαλής οι -επίσης γνωστοί- πρίγκιπες του καλοπληρωμένου, αλλά αργόσχολου συνδικαλισμού, κορυφαία συνυπεύθυνου στο κατάντημα της χώρας με τις αλόγιστες μαξιμαλιστικές απαιτήσεις και διεκδικήσεις του. Πίσω η κουστωδία των απεργών και πάρα πίσω οι καιροφυλακτούντες μπαχαλάκηδες. «Καθείς εφ’ ώ ετάχθη»! Καιρό είχαν να «ασκηθούν» τα παιδιά, καιρός να ξεμουδιάσουν λιγάκι.

   Ανάθεμά με αν ένας -έστω και ένας (1)- από δαύτους που θα διαδηλώσουν, αλλά και όλους όσοι απεργήσουν αύριο, πιστεύει -κατά το ελάχιστον- πως η αυριανή αναστάτωση μπορεί να φέρει έστω μισό βήμα μπροστά ένα -και μόνο- από τα αιτήματα που θα προβάλλουν. Ας είναι και το δικαιότερο των δικαίων. Όσο γιά τ’ αυτιά των αρμοδίων, σιγά μην ιδρώσει κανένα αύριο. Το μενίππιον «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος» αποτελεί το τέλειο δροσιστικό κατά της εφίδρωσης.

   Τελικά, απ’ όλη αυτή τη φιέστα, (και όλες τις ανάλογες), τί μένει; Λίγη ξεκούραση γιά τους σκληρά(!) εργαζόμενους της ΑΔΕΔΥ και τους επίσης σκληρά… μη εργαζόμενους της ΓΣΕΕ. Κάποια βόλτα μέχρι τη Βουλή, τζέρτζελο και ό,τι ήθελε προκύψει από τους κουκουλοφόρους, τα αθώα θύματα της εγκληματικής επιθετικότητος και βίας των… μπάτσων. Όλα μαζί, μιά ωραία γυμναστική ημερίδα, μιά καλή προπόνηση εν όψει των επερχομένων εκλογών.

    Όσο γιά τη χώρα και την οικονομία της, αυτές ποιός αδειάζει να τις χ…!