Η Αυτής Μεγαλειότης Αυτοκράτειρα… Ρένα

'Οχι, παίζουμε!

- Πίσω και σας έφαγα!

   Δεν είναι ν’ ανοίξει το στόμα του άνθρωπος της αριστεράς και της… προόδου. Κατ’ εξοχήν προσεκτικός, λογικός, μετρημένος και, κυρίως, νομοταγής σε όλο το φάσμα της ελληνικής νομοθεσίας, συμπεριλαμβανομένου και εκείνου του ωραίου νόμου που αναφέρεται στο «δίκιο του εργάτη». Αν, κατά τύχη, συμβεί κάτι τέτοιο, αμέσως πέφτουν πάνω του να τον φάνε οι σκοτεινές δυνάμεις του απεχθούς καπιταλισμού και τα ξενοκίνητα κοράκια της συντήρησης, διαστρεβλώνοντας ή παραποιώντας τα λόγια του.

   Η νεόκοπη πασιονάρια του σοσιαλισμού ελληνικής κοπής και προπομπός της επερχόμενης… «νέας διακυβέρνησης της χώρας», (το έργο ξαναπαίχτηκε παλαιότερα με άλλους πρωταγωνιστές και… προκόψαμε!), ήταν σαφής και κατηγορηματική. Δυναμική, αυστηρή, «αφέντρα» με τα σπιρούνια και με τα όλα της, αλλά πάντα… ξανθιά και με ύφος. («΄Ολοι ένα βήμα πίσω. Αμέσως»!), είπε:

   - Θα τους «ταράξουμε», (πληθυντικός μεγαλοπρεπείας!), ΤΗΝ νομιμότητα! Και οι κακόβουλες δυνάμεις του σκότους και του καταρρέοντος αντιδραστικού καθεστώτος, πανικόβλητες, το διέστρεψαν αμέσως προσθέτοντας ένα Σ και κάνοντας το «την», ΣΤΗΝ!  Σιγά μη και θα ’χαναν την ευκαιρία, οι άθλιοι μπαγάσηδες!!  

Το όνειδος του… Αδώνιδος!

Από την υπερβολή ως την υποκρισία, μιά σπιθαμή δρόμος.

Adonis furioso!

 

   Τον κ. Άδωνι Γεωργιάδη τον διακρίνουν, εμφανώς, τέσσερα πράγματα. Η βαθιά ελληνομάθεια, ο άμετρος αυθορμητισμός, η αστείρευτη μαχητικότητα και η ελλιπής ορθοφωνία. Γι’ αυτό ακριβώς, το έχω ξαναγράψει, δεν κάνει γιά πολιτικός! Τέτοια χαρακτηριστικά δεν περνούν στο χρηματιστήριο της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής σκηνής.

   Επί της ουσίας τώρα. Υπάρχει, άραγε, κανείς Έλληνας σώφρων και… «ματσωμένος», έστω και σοσιαλιστής, έστω και ένθερμος περιστασιακά συριζάριος, ο οποίος -αν ποτέ έρθουν στην εξουσία το κόμμα και οι «ποπολάροι» του- δεν θα σπεύσει να κάνει αυτό που ο κ. Γεωργιάδης, ο ακατάλληλος γιά πολιτικός, έσπευσε να δηλώσει ευθαρσώς και στεντορίως; Δηλαδή να σηκώσει και το τελευταίο ευρουδάκι του, κάτω από την πιθανότητα -έστω και μικρή- να το δει να εξαϋλώνεται και να λειώνει δραχμοποιούμενο, σαν το κεράκι της Λαμπρής; Επειδή προτιμά να το εξασφαλίσει, ακόμη και κάτω από το προσκεφάλι του, περιμένοντας να δει το πού…. «θα κάτσει η μπίλια». Δηλαδή αν θα επιτρέψει ο κ. Λαφαζάνης τις αναγκαίες κυβιστήσεις, (- Ώπα, ώπα, μπαμπάκο!), στον μικρό και άπειρο Αλέξη, και ποιο, τελικά, θα είναι το μελλοντικό νόμισμα της χώρας; Υπό την προϋπόθεση βέβαια, ότι θα μπορούμε, μετά τη σημερινή φορολογική λαίλαπα, να διαθέτουμε ακόμη… ευρώπουλα στην Τράπεζα! (Εγώ πάντως, δεν!).

   Συνεπώς τί άγιο και ποιό όσιο των μαινόμενων συριζαρέων βεβήλωσε ο Άδωνις και χαλάν τον κόσμο; Και τί περισσότερο είπε από όσα σκέφτονται και συζητούν με αγωνία όλοι οι Έλληνες ιδιωτικά; Γιατί μας ξενίζει και ξυνίζουν οι θέσεις του Γεωργιάδη; Μήπως, όχι γιατί θα σηκώσει τα λεφτά του, αλλά γιατί εξακολουθεί να έχει λεφτά, (όσα έχει, τέλος πάντων!), και αρνείται να του τα φάμε... σοσιαλιστικά;

   Στην ουσία παραβίασε ανοιχτές θύρες και τόλμησε να ξεστομίσει δημόσια αυτό που όλοι, και πιστεύουν και θα πράξουν! Αν και όταν….

Η Αμφίπολη ξυπνά μνήμες….

Η γοητεία του να σκαλίζεις το απώτερο παρελθόν και η ικανοποίηση να το ψαύεις. 

Η ματαιοδοξία του Αυτοκράτορα Τσιν και ο πήλινος στρατός του. 

                                                                     

                                          

   Επειδή πολλά λέγονται και γράφονται, αντιφατικά και μπερδεμένα, για την ιστορία της Κίνας, σε εποχές περίπου παράλληλες με τους δικούς μας αρχαίους χρόνους, (ακμή Αθηνών, χρυσούς αιώνας, πελοποννησιακοί πόλεμοι, παρακμή, μακεδονική επικράτηση, κ.λπ.), η μνήμη ρίχνει ματιά στα κινέζικα δρώμενα, όπως, π.χ. στον Αυτοκράτορα Τσιν και τον πήλινο στρατό του, ως απειροελάχιστο δείγμα ενός θηριώδους και συγκλονιστικού ανεξερεύνητου Μαυσωλείου, αλλά και απύθμενης ανθρώπινης ματαιοδοξίας. Έτσι, ο συσχετισμός και η σύγκριση μοιάζουν γοητευτικά και χρήσιμα. Ιδίως τώρα που η ανασκαφή στην Αμφίπολη φέρνει το ενδιαφέρον για τα… «αρχαία» στη μόδα.

   Γιά χιλιάδες χρόνια την αχανή  Κίνα την αποτελούσε μιά πανσπερμία τσιφλικιών, όπου ο κάθε ισχυρός μικροηγεμονίσκος ηγείτο μιάς μικρής, ή μεγαλύτερης περιοχής -ανάλογα της ισχύος του- ενώ ο λαός ήταν απλά δουλοπάροικος και έρμαιο των διαθέσεων του ηγεμόνος. Αυτά τα πριγκιπάτα, προφανώς και λογικώς, τρώγονταν μεταξύ τους σαν τα κακά σκυλιά, με αποτέλεσμα τον συνεχή περιορισμό τους δια της, προοδευτικά, συγχώνευσης μεταξύ τους ή της απορρόφησης των πλέον ανίσχυρων από τα ισχυρότερα. Τελικά, περί τις αρχές του 5^ου π.Χ. απέμειναν 7 δυνατότερα μικρά βασίλεια τα οποία έπαιρναν το όνομά τους από το όνομα της οικογένειας-πατριάς του ηγεμόνος των και τα οποία, κατά τη γνωστή τακτική, εξακολουθούσαν να αντιμάχονται συνεχώς μεταξύ τους. Ένα από αυτά ήταν το βασίλειο των Τσιν και ένα άλλο αυτό των Χαν. (Υπάρχει λόγος που αναφέρω και τους Χαν. Θα το δείτε στο τέλος).

 

   Το 259 π.Χ. γεννιέται, ως διάδοχος των Τσιν, ο Γιν, ο οποίος σε ηλικία 13 ετών αναλαμβάνει την ηγεσία του βασιλείου, (246 π.Χ.) και μετά 9 χρόνια, δηλαδή το 237 π.Χ. αρχίζει έναν πόλεμο με όλα τα υπόλοιπα και καταφέρνει να υποτάξει όλους τους αντίπαλους ηγεμόνες ενώνοντας για πρώτη φορά την Κίνα σε μία Αυτοκρατορία, (κατά το έτος 221 π.Χ.), ιδρύοντας ταυτόχρονα την δυναστεία των Τσιν, η οποία διατηρήθηκε στο θρόνο μέχρι το 208 π.Χ. Από το όνομά του, (Τσιν), η αχανής χώρα πήρε την ονομασία Κίνα, με τη γραφή του ονόματός της στα κινέζικα να παρίσταται με ένα γράμμα που μοιάζει με το ελληνικό κεφαλαίο Φ, (中) και να σημαίνει κατά νόημα: «Ομφαλός της Γής»! Προφανής η αλαζονεία, η οποία θα προκύψει πιο ανάγλυφα πιο κάτω.

   Ο Γιν, γενόμενος Αυτοκράτορας, πήρε το όνομα Σι Χουάνγκ Ντι  και βασίλεψε μέχρι τον θάνατό του, το 209 π.Χ. Ο γιός και διάδοχός του απεδείχθη «λίγος» γιά να κρατήσει το τιμόνι μίας τεράστιας χώρας, οπότε βρήκαν ευκαιρία οι Χαν να του επιτεθούν και μετά από τριετή πόλεμο τον σκότωσαν και του πήραν τον θρόνο, κατά το 206 π.Χ., τον οποίον και κράτησαν μέχρι το 220 μ.Χ. Δηλαδή για 426 χρόνια, αποτελούντες μία από τις πιο μακροχρόνιες δυναστείες της Κίνας.

Σι Χουάνγκ. Παναγιά μου ένα παιδί!

   Ο Αυτοκράτορας Σι Χουάνγκ φημιζόταν γιά ανυπέρβλητη σκληρότητα προς τους υπηκόους του, σε βαθμό που το παραμικρό παράπτωμα κάποιου επέσυρε ως τιμωρία, όχι μόνο το φρικτό θάνατο του ίδιου και της οικογενείας του, αλλά και ολόκληρου του χωριού ή της πόλης που τον γέννησε! Κάτι που σήμαινε εκτέλεση μέχρι και 30.000 ανθρώπων!

   Στη διάρκεια όμως της σκληρής διακυβέρνησής του, ο Σι Χουάνγκ έφτιαξε κράτος. Επέβαλε κοινό  νόμισμα σε όλη τη χώρα, καθόρισε μέτρα και σταθμά και σύνδεσε τα μικρότερα κρατίδια με κανάλια και δρόμους. Επίσης, επί των ημερών του άρχισε η ανέγερση του περίφημου Σινικού Τείχους, για την αντιμετώπιση των Μογγόλων επιδρομέων, η κατασκευή του οποίου ολοκληρώθηκε επί δυναστείας των Μινγκ

   Όμως το έργο που τον έκανε παγκόσμια διάσημο στην Ιστορία είναι… ο τάφος του! Μία ματαιοδοξία συνήθης όλων των ισχυρών ηγεμόνων της Γης, αλλά με τον Σι Χουάνγκ ρέκορντμαν! 

Ο χώρος  πρίν αρχίσουν οι εκσκαφές.

   Άρχισε την κατασκευή ό ίδιος, τον επόμενο χρόνο της αναρρήσεώς του στον θρόνο. Όμως λόγω του τεραστίου μεγέθους του δεν ολοκληρώθηκε! Ο θάνατος τον πρόλαβε στα 50 του, ως επαλήθευση της ματαιότητος των εγκοσμίων.

   Εκτιμάται πως στην κατασκευή της τελευταίας κατοικίας αυτού του Αυτοκράτορα εργάστηκαν πάνω από 700.000 εργάτες με εξαντλητικό ωράριο.

   Το ακριβές σημείο ταφής του Σι Χουάνγκ δεν ανακαλύφθηκε, ούτε και πρόκειται ν’ ανακαλυφθεί, όπως και δεν πρόκειται να υπάρξουν εκτεταμένες ανασκαφές, λόγω της τεράστιας έκτασης του ταφικού συγκροτήματος, πάνω στην οποία υπάρχουν σήμερα πάμπολλες σύγχρονες ανθρώπινες δραστηριότητες, μέχρι χωριά ολόκληρα, οπότε η ζημιά από την απαλλοτρίωση και τη μεταφορά τους, σε συνδυασμό με το μυθικό κόστος ανασκαφής, κάνει το συνολικό εγχείρημα απαγορευτικό. Έτσι περιορίζονται σε σποραδικές... βουτιές!

   Ως προς τον ακριβή τάφο του Τσιν κάποιοι επιμένουν πως αυτός δεν υπήρξε ποτέ, καθώς ο Αυτοκράτορας… πέθανε πρόωρα, πριν ολοκληρώσει το έργο, τάφηκε πρόχειρα και στη συνέχεια η Κίνα ξαναέγινε μπάχαλο!

   Πέραν των εξαίρετων αντικειμένων που συνεχώς ανακαλύπτονται στα μεγάλα σκάμματα, πληροφορίες θέλουν τους Κινέζους αρχαιολόγους να έχουν εντοπίσει εκτεταμένες υπόγειες κατασκευές ανακτόρων, κήπων, αγρών, δένδρων, ποταμών, λιμνών, ουρανού με αστέρια, ήλιους και φεγγάρια, ώστε ο κύριος, στην άλλη ζωή, να μην στερηθεί τίποτα από την παρούσα!  Ειδικά τα ποτάμια κι οι λίμνες έχουν σχηματιστεί με υδράργυρο! Κάποιες έρευνες στο ανάχωμα του τάφου με ειδικούς ανιχνευτές-μετρητές έχουν αποκαλύψει ασυνήθιστα υψηλές συγκεντρώσεις υδραργύρου, δίνοντας αξιοπιστία τουλάχιστον σε μερικά από τα ιστορικά λεγόμενα. Αυτό έδειξαν οι ερευνητές της… ματαιοδοξίας του κ. Σι. Στις απεικονίσεις των  ουράνιων σωμάτων χρησιμοποιήθηκαν πολύτιμοι και ημιπολύτιμοι λίθοι!   

   Επιλεκτικοί λάκκοι που σκάφτηκαν γύρω από τον τάφο έχουν αποκαλύψει χορευτές, μουσικούς, ακροβάτες που σφύζουν από ζωή και απεικονίστηκαν σε  στιγμές κίνησης, κατά την παράστασή τους, σε της παράστασης, σε αντίθεση με τις στρατιωτικές ποζάτες στάσεις των διάσημων πήλινων στρατιωτών.
  

   Περαιτέρω ανασκαφές του τάφου δεν προβλέπονται επί του παρόντος. Αλλά με τους αστάθμητους Κινέζους, ποτέ μη λες ποτέ!

  

    Υ.Γ. Και κάτι που δεν είδα να αναφέρεται πουθενά. Στο περίπτερο πωλήσεων αναμνηστικών, στην είσοδο του μνημείου, όλες τις φορές που επισκέφτηκα τον χώρο ως αρχηγός group, ένα γεροντάκι έλεγε την ιστορία της τυχαίας ανακάλυψης του Μαυσωλείου και υπέγραφε, σε όσους ήθελαν, το βιβλίο με το ιστορικό της. Σε χρόνους γύρω στο '85 με '95, αν θυμάμαι καλά. Ήταν βοσκός προβάτων και βλέποντας να πρόβατά του να λιγοστεύουν, καθώς έμπαιναν σε μιά τρύπα αλλά δεν έβγαιναν, ειδοποίησε τις αρχές οι οποίες τον Μάρτιο του 1974 άρχισαν την ανασκαφή!