Σερενάτα γιά πολυβόλα!

«Πονούν ωρέ, τα παλικάρια...»! 



Όμορφη πόλη, κομμάτι σαλεμένη



   Η υπόμνηση των στίχων του αξέχαστου Μποστ, μελοποιημένων σε μιά Σερενάτα του μεγάλου μας Μίκη, αφιερώνεται εξαιρετικά στους αδάμαστους μαχητές του… καλάσνικωφ και της χύτρας ταχύτητος, γιά να τους εμψυχώνουν στις δύσκολες ώρες της… αιχμαλωσίας τους.

   Το τελευταίο, ειδικά, τετράστιχο το αφιερώνω, σπέσιαλ, στις ηρωικές, απτόητες και περήφανες μανάδες, τις «σαν έτοιμες από καιρό, σαν θαρραλέες…», που θα δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό…( λάθος, αυτό το λένε οι μεταγραφόμενοι ποδοσφαιριστές), …το αίμα τους ήθελα να πω, ακατάβλητα μαχόμενες στην πρώτη γραμμή της πρασιάς της βίλας τους, γιά τη δικαίωση (!), του ένδοξου λαϊκού αγώνα των παραμελημένων και ξεστρατισμένων βλαστών τους! Των ντόπιων «λιμπερταδόρες», τύπου Σίμον Μπολιβάρ, ( όμως κάπως στο πιό.... λάϊτ).
   Πού 'σαι αξέχαστε κι αποτελεσματικέ Μπαραϊκτάρη! 

    Αν μάλιστα τους εξασφαλίσουν και τον σχετικό δίσκο, θα έχουν και ηχητική στήριξη.

  
  "Πτοχός εγό, πτοχή κι εσύ,                                                     
   πτοχή κι η γιτονιά σου,
   πτοχά τα ρούχα που φορώ

   και τα ενδίματα σου

   Αλά παρά τον πτοχισμόν

   και που στερίσε πρήκας,

   επιφυλάσω δι’ εσέ,

   καλίτερας σηνθήκας.

   Χημώνας, θέρος , άνιξη κι όλον των εποχόν,

   καθός και το φθηνόπορον που πίπτουν τον βροχόν,

   θα κάνο παν το δηνατόν, διά να σε αποκτήσο

   και οπιαδήποτε δουληά, να ’ρθω να σε ζητήσο.

   Μη με ποτίζης στεναγμή,

   προ της κλιστής σου θήρας

   και μου πετάς γι’ ανταμιβή

   ογκόδης ποτιστήρας."