Θέσεις - Απόψεις
Οι καιροί, δυστυχώς, είναι ζοφεροί. Καταθλιπτικοί και γιά πολλούς ανυπόφοροι. Είναι καιροί που το οικονομικό στρίμωγμα δημιουργεί και αντίστοιχο πνευματικό, με αποτέλεσμα να προκύπτουν ποικίλες εκτροχιάσεις του νου. Ότι μπορεί να βάλει ένα ανθρώπινο μυαλό, κατεβαίνει ως ορθή άποψη και θεωρία στον πελαγωμένο πολίτη και προβάλλεται ως θέσφατο. Ως αιτιολόγηση της σημερινής κατάντιας και -κατά την κλασσική ελληνική ψυχοσύνθεση- ως θεραπευτική πανάκεια και μαγική συνταγή εξόδου από την κρίση και επαναφορά εις το όλβιο και αμέριμνο, πρόσφατο παρελθόν.
Τη μακάρια ελληνική dolce vita της αδικαιολόγητης και σπάταλης κατανάλωσης, σε συνδυασμό με την ελάχιστη προσφορά εργασίας, την αντιπαραγωγικότητα και την μεγιστοποίηση των απαιτήσεων απολαβών, μέσω ενός παρασιτικού, φαύλου και κουτοπόνηρου συνδικαλισμού στον υπολειτουργούντα δημόσιο τομέα (επίδομα προπέλας, έγκαιρης προσέλευσης, επανατοποθέτησης του τρολλέ των τρόλλεϋ, κ.λπ), αδυνατούμε να ξεχάσουμε και να απαρνηθούμε. Από τη μακάρια νωπή ενθύμησή της ουδόλως μπορούμε να αποστούμε, αν και κατά βάθος καταλαβαίνουμε όλοι ότι αυτός ο τρόπος ζωής, έχει αρχειοθετηθεί πλέον, ανεπιστρεπτί, εις την ιστορία. Μαζί με την belle époque του μεσοπολέμου και, από πλευράς επανόδου στην ελληνική καθημερινότητα, με πιθανότητες όσες και ο χρυσούς αιών του Περικλέους !
Όπως σε κάθε απότομη και ανώμαλη προσγείωση, δυστυχώς, υπάρχουν ξεβολέματα, προβλήματα προσαρμογής και, οπωσδήποτε, και θύματα. Αθώα και μη.
Κάθε απότομη μεταβολή στη δομή και λειτουργία ενός κρατικού μηχανισμού, από πλευράς αποτελεσμάτων, ισοδυναμεί με επανάσταση.
Και κάθε επανάσταση έχει θύματα. Ζητούμενον η ελαχιστοποίηση των κλυδωνισμών και των θυμάτων. Ο μηδενισμός τους, όμως, αδύνατον. Αν ήταν εφικτό, γιά τι είδους επανάσταση θα μιλάγαμε ! Όσο μεγαλύτερες και περισσότερες οι αλλαγές, τόσο μεγαλύτερες οι συγκρούσεις και τόσο περισσότερα τα θύματα ! Κανόνας απαράβατος και παγκόσμια νομοτέλεια ! Δυστυχώς επέστη ο καιρός που, ως κοινωνία, θα πρέπει να ματώσουμε !
Η αριστερά, ως έχουσα την αποκλειστική εργολαβία υπεράσπισης των κοινωνικών κεκτημένων, αντιδρά σπασμωδικά. Κεραυνόπληκτη από τον ορυμαγδό των επερχομένων εξελίξεων και εξουθενωμένη από τους εσωτερικούς της σπαραγμούς.
Δεν προτείνει τίποτε το εφικτό και πραγματοποιήσιμο και εκβάλει μόνο άναρθρα και λαϊκίστικα συνθήματα, στα πλαίσια, τάχα, μιας κοινωνικής ευαισθησίας, χωρίς καμία συγκεκριμένη πρόταση. Όλα εν ονόματι μιας «άλλης πολιτικής», χωρίς ποτέ να την κατονομάζει και να την προωθεί. Καμιά πρακτική συνταγή εξόδου από την κρίση. Σοβαρή, εμπεριστατωμένη κι εφαρμόσιμη.
Θέσεις όπως, «να προσληφθούν όλοι οι άνεργοι στο Δημόσιο» (κ. Τσίπρας) ή «να καταβληθεί επίδομα ανεργίας 1120 ε, ανά άνεργο, πλέον προσθέτων παροχών, κ.λπ» (κ. Παπαρήγα) όχι μόνο δεν αντέχουν σε λογική κριτική, αλλά αποδιώχνουν κάθε σκεπτόμενο πολίτη από τις τάξεις τους, ενώ η κοινή λογική λέει ότι η αποτυχία του καπιταλισμού θα έπρεπε να γεμίζει ασφυκτικά τον αριστερό χώρο.
Η σημερινή κρίση του καπιταλισμού αποδεικνύει, πάνω απ’ όλα, τη γύμνια της αριστεράς σε αξιόπιστες αντιπροτάσεις και εναλλακτικές λύσεις.
Η καταφυγή της σημερινής ψευτοαριστερής κυβέρνησης σε θεραπευτικά μαντζούνια νεοφιλελεύθερων συνταγών αποδεικνύει, επίσης, ότι ο καπιταλισμός, υπό την έννοια της ορθής, λελογισμένης και όχι της άκρατης και αδηφάγου εφαρμογής, όπως δυστυχώς τον κατάντησε η κυριαρχία των μονοπωλίων, η διαφθορά της πολιτικής εξουσίας, η θεοποίηση του αεριτζίδικου τραπεζικού χρήματος και η διαπλοκή όλων των προηγουμένων, όχι μόνο θα επιζήσει αλλά και πρέπει να επιζήσει, αυστηρά χαλιναγωγούμενος, όμως, από ισχυρές, περιοριστικές νομοθεσίες και αδιάφθορες, επιβλέπουσες ηγεσίες.
Το Δημοσθένειο «Δει, δη χρημάτων, ω άνδρες Αθηναίοι και άνευ αυτών, ουδέν εστί των δεόντων», προβάλει σήμερα ισχυρότερο από ποτέ γιά να αναδείξει, πιο ανάγλυφα, την αναγκαιότητα του χρήματος.
Το πρόβλημα δεν είναι το «κεφάλαιο», αλλά η διαχείρισή του. Και αυτή μπορεί να διασφαλιστεί. Καλή διαχείριση σημαίνει γενική ευημερία και κακή σημαίνει κραυγαλέες οικονομικές ανισότητες, κοινωνικές αδικίες, διαφθορά και, στο τέλος, κρατική χρεοκοπία. Όπως η κακή διαχείριση του ηλεκτρισμού φέρνει ηλεκτροπληξίες και του αυτοκινήτου πολύνεκρα αυτοκινητιστικά δυστυχήματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου