Θέσεις - Απόψεις.
Αναμφίβολα, η πιο γνωστή και πιο πολυχρησιμοποιημένη τους τελευταίους μήνες λέξη είναι το μ ν η μ ό ν ι ο. Λέξη απεχθής και χιλιοκαταραμένη από εκατομμύρια Έλληνες, που σε λίγους μήνες θ’ αποτελεί τον αποδιοπομπαίο τράγο της ελληνικής γλώσσας, αφού το σύνολο του πληθυσμού θα νοιώσει (αν δεν έγινε ήδη) στο πετσί του τις συνέπειές του.
Βεβαίως η παροιμιώδης παρορμητικότητα της φυλής και οι άκριτες και λανθασμένες ενστικτώδεις αντιδράσεις, υπό την καθοδήγηση του ελλοχεύοντος λαϊκισμού και της δημαγωγίας των κυβερνώντων, δείγμα αμορφωσιάς και ακρισίας του αποδέκτου λαού, έχει αλλοιώσει και συσκοτίσει, όπως άλλωστε γίνεται συνήθως, την πραγματικότητα σε σχέση μ’ αυτήν την, πράγματι, επαχθή έως αφόρητη παράμετρο που μπήκε στη ζωή μας.
Η στήλη θα προσπαθήσει να προσεγγίσει με νηφάλιο τρόπο τη κατάσταση και ν’ αναλύσει, κατά το δυνατόν, το φαινόμενο που μονολεκτικά ονομάζουμε «μνημόνιο».
Ένα γεγονός που θα επηρεάσει οδυνηρά το μέλλον των επερχόμενων γενεών για τα, τουλάχιστον, 50 προσεχή χρόνια.
Το μνημόνιο δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία σύμβαση. Ένα δανειστικό συμβόλαιο, όπου δανειστές είναι το ΔΝΤ, η Ε.Ε. και η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα και δανειζόμενος, η χώρα μας.
Η Ελλάδα, από ακατάλληλη έως εγκληματική διαχείριση των, του οίκου της, για λόγους που η στήλη έχει εκτενώς αναφερθεί στο παρελθόν, έφτασε στο όριο της χρεοκοπίας.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, όχι από αγάπη ή αλληλεγγύη (άλλο παραμύθι κι αυτό) αλλά από ανάγκη αυτοσυντήρησης και αυτοπροστασίας, μια και κάθε ξέφτι μιας κουρελούς οδηγεί μαθηματικά στο πλήρες ξήλωμά της, έσπευσε να «σώσει» την Ελλάδα, σώζοντας ουσιαστικά το τομάρι της. Δηλαδή το οικοδόμημα που λέγεται «Ευρωπαϊκή Ένωση». Αυτή η επέμβαση «σωτηρίας» γίνεται πάντοτε και με το ΔΝΤ στο κόλπο. Θεσμικά και δια νόμου !
Όμως αυτές οι επεμβάσεις που πραγματικά αποτρέπουν την χρεοκοπία, δίνοντας ανάσες και φιλί ζωής, στις χώρες όπου γίνονται, έχουν δύο βασικά χαρακτηριστικά.
α) Δεν γίνονται για λόγους φιλανθρωπίας και φιλευσπλαχνίας αλλά με αυστηρούς εμπορικούς και οικονομικούς όρους. («Σου δίνω, μου δίνεις») ! Και πρώτα απ’ όλα ο δανειστής απαιτεί την εξασφάλιση των χρημάτων που δανείζει. Λογικό !
Η χώρα μας, που καιγόταν για μετρητό, ζεστό χρήμα, προκειμένου ν’ ανταποκριθεί, κατ’ αρχήν, σε μια οφειλή περίπου 9 δις ευρώ στις 9 (νομίζω) Μαΐου και, εν συνεχεία, σε συνολικές υποχρεώσεις 110 δις, για την τριετία, ενήργησε όπως ακριβώς θα ενεργούσε κάθε πνιγμένος. Υπέγραψε, τίρα βίρα, χωρίς πολλά παζάρια και κόνξες τη δανειστική σύμβαση. Το περίφημο μνημόνιο! Οι όροι και προϋποθέσεις της σύμβασης αυτής, από πλευράς δανειστών, ήταν απλοί και ξεκάθαροι. Άρα η κλασσική έχθρα μεταξύ δανειζόμενου για τον δανειστή του, επαναλαμβάνεται, άλλη μία φορά, στην προκειμένη περίπτωση. Τυπική εξέλιξη !
Κάθε δανειζόμενος, με την θηλιά της ανάγκης στον λαιμό, υπογράφει ό,τι του δώσεις, αρκεί να γλιτώσει τη θηλιά. Και μόλις την βγάλει, σκέφτεται την νέα θηλιά που έβαλε και αρχίζει να διαμαρτύρεται και να καταριέται τον δανειστή του !
- Ο «μπήξε», ο «δείξε», που μου πίνει το αίμα με το μπουρί της σόμπας !
Και άλλες τέτοιες βλακείες.
Το ΔΝΤ και η παρέα του, δεν είναι ούτε άγγελοι, ούτε διάβολοι. Έχουν μία οντότητα επιχειρηματική και κάνουν τη δουλειά τους. Κανένας δανειστής δεν χτυπά την πόρτα του δανειζόμενου. Το αντίθετο συμβαίνει ! Και κανείς τοκογλύφος δεν βάζει το μαχαίρι στο λαιμό του θύματός του ζητώντας απ’ αυτό να πάρει δάνειο. Και όλοι οι όροι και προϋποθέσεις δανεισμού ξεκαθαρίζονται και συμφωνούνται στην αρχή, όπου η πρεμούρα του δανειζόμενου του κρατάει τα μάτια κλειστά. Και είτε δεν βλέπει, είτε …παραβλέπει. Και μετά…. φωνάζει !
Στην περίπτωσή μας, το ΔΝΤ κι η κομπανία του, μόνο τοκογλύφοι δεν μπορούν να χαρακτηριστούν, αφού μας δάνεισαν με πολύ χαμηλότερα επιτόκια απ’ αυτά της ελεύθερης αγοράς. Άλλωστε γι’ αυτό τους προτιμήσαμε !
β) Η διαδικασία αυτή για να φέρει αποτέλεσμα θα πρέπει να συνετίσει την δανειζόμενη χώρα και να την κάνει να δουλέψει στο εξής σωστά. Ανακουφιζόμενη από τον βραχνά των πιστωτών της, ανασκουμπώνεται, δουλεύει, αξιοποιεί δημιουργικά και παραγωγικά το σωσίβιο του ΔΝΤ και βγαίνει απ’ την «λούμπα».
Όποια χώρα λειτουργήσει έτσι, ανακάμπτει κι ευλογεί το ΔΝΤ για την συνδρομή του.
Για παράδειγμα, θεωρείστε την Ιαπωνία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τα χρήματα που έπεσαν στην χώρα αυτή για την ανόρθωσή της.
Όμως μια χώρα ρεμπεσκέδων, χωρίς σοβαρή διακυβέρνηση και πρωθυπουργό τον Φόρεστ Γκαμπ, χωρίς ικανά στελέχη, χωρίς οικονομικό πρόγραμμα ανάπτυξης, χωρίς σχεδιασμούς επενδύσεων και παραγωγικότητος δεν έχει καμία τύχη ανάκαμψης. Δέσμια οργανομένων συμφερόντων και έρμαιη στημένων κεκραχτών και παπαγαλακίων στα ΜΜΕ αλλά και εγκάθετων συνδικαλισταρέων στα συνδικάτα, δήθεν διαμαρτυρομένων κι αυτών, του στυλ «κρύψου να σε βρω να σε φάω», δεν έχει καμία τύχη.
Αυτές οι χώρες αντί να σωθούν, βουλιάζουν βαθύτερα ! Όμως γι’ αυτό δεν φταίει το ΔΝΤ, αλλά το κακό τους το κεφάλι κι η ιδιοτέλεια των ταγών τους, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η καρέκλα της εξουσίας και η προσωπική «κονόμα» ! Το κόρδωμα στις ορκωμοσίες και ο διαγκωνισμός για τις «αρμοδιότητες» ! Να γράψει η Ιστορία το ασήμαντο όνομά τους. Υπουργός Τάδε Ταδόπουλος ! ( Ο Μεγαλοπρεπής !)
Και έρχονται, μετά, διάφορα κουτοπόνηρα παπαγαλάκια, με μεγάλη γλώσσα (από το εμετικό γλείψιμο) και μεγάλα… αυτιά και στρέφουν αισχρά και ανενδοίαστα, τους αφελείς τηλεθεατές τους κατά της «τρόϊκας» και του μνημονίου, διαστρέφοντας την πραγματικότητα και λαϊκίζοντας αφόρητα.
Εν προκειμένω, η πραγματικότητα είναι :
Κανένα ΔΝΤ και καμία «τρόϊκα» δεν ΑΠΑΙΤΕΙ και δεν ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ συγκεκριμμένα μέτρα σε καμία κυβέρνηση. Δεν νοιάζεται να κυβερνήσει. Αδιαφορεί αν η κυβέρνηση είναι δεξιά, αριστερή ή κεντρώα. Οι άνθρωποι τα λεφτά τους ενδιαφέρονται να εξασφαλίσουν, και μόνο.
- Εγώ θέλω να μου βρείς Χ δις που συμφώνησες να μου επιστρέψεις φέτος. Που θα τα βρεις, πρόβλημά σου. Θα μπορούσες ίσως από την Τάδε πηγή, ή από την περικοπή της Δείνα δαπάνης. Ή από όπου αλλού σκεφτείς ότι μπορείς !
Αυτό λέει και κάνει η «τρόϊκα», που κάθε λίγο και λιγάκι έρχεται κι ελέγχει αν τηρούνται τα συμφωνημένα, προστατεύοντας τα λεφτά της !
Ας αναλογιστεί ο καθένας μας, αν αυτό είναι άδικο ή παράλογο και τι θα έκανε εκείνος σε ανάλογη περίπτωση! Από εκεί και πέρα, οι εκπρόσωποί του ΔΝΤ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ με τη δανεισμένη κυβέρνηση και, λόγω πείρας, ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ, συμβουλευτικά, τα κατά την γνώμη τους ενδεικνυόμενα οικονομικά μέτρα, προκειμένου να εξασφαλίσουν τα λεφτά τους ! Πολύ λογικό και, φαντάζομαι, κατανοητόν. Από εκεί και πέρα, η κάθε κυβέρνηση ψάχνει εναλλακτικές λύσεις, εξετάζει σενάρια, κάνει συνδυασμούς κλπ. Και τελικά αποφασίζει ΜΟΝΗ της, επωμιζόμενη και την ευθύνη της απόφασης.
Το διά ταύτα, τώρα, για μας. Φέτος το δημόσιο χρέος ήταν το 104% του ΑΕΠ. Και σε τρία χρόνια εκτιμάται ότι θα γίνει 149%.
- Δηλαδή, τελικά που πάμε ! Με όλο το στρίμωγμα και το στράγγισμα του λαού η ψαλίδα αντί να κλείνει ανοίγει ! Δηλαδή, ποιός κοροϊδεύει ποιόν ; Και γιατί ;
Ο κ. Γκαμπ θα διαβάσει αύριο, με κάποια σαρδάμ βέβαια, αισιόδοξες παπαρδέλες στην ΔΕΘ. Κι οι χαχόλοι θα χάψουν ό,τι οι διάφορες κυρίες που δεν…τρέμουν (από ντροπή) και οι άλλοι χατζατζάρηδες θα τους σερβίρουν στα κανάλια.
Όμως αυτοί που μπορούν να σκέφτονται κι όχι να χειροκροτούν, ξέρουν ήδη ότι ο δρόμος προς την χρεοκοπία είναι μονόδρομος και δρομολογημένος. Είτε στάση πληρωμών λέγεται, είτε αναδιαπραγμάτευση του χρέους λέγεται, είτε όπως διάβολο θέλετε, λέγεται !
Η κυβέρνηση αγοράζει χρόνο για να κολλάει περισσότερα ένσημα στην εξουσία. Με ό,τι αυτό σημαίνει.Και κρατά διασωληνωμένο έναν κλινικά νεκρό ασθενή (την ελληνική οικονομία), προκειμένου να εξυπηρετήσει άνομα ιδιοτελή συμφέροντα και να πασσάρει το μπαλάκι και την ευθύνη για το κλείσιμο του διακόπτη στους επόμενους !
Ό,τι έκαναν όλοι οι προηγούμενοι ! ! !
ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ
Μην αιτιάστε "τρόϊκα" και μνημόνιο. Δεν φταίνε αυτοί. Φταιν όλοι όσοι μας τους έφεραν !
Αναμφίβολα, η πιο γνωστή και πιο πολυχρησιμοποιημένη τους τελευταίους μήνες λέξη είναι το μ ν η μ ό ν ι ο. Λέξη απεχθής και χιλιοκαταραμένη από εκατομμύρια Έλληνες, που σε λίγους μήνες θ’ αποτελεί τον αποδιοπομπαίο τράγο της ελληνικής γλώσσας, αφού το σύνολο του πληθυσμού θα νοιώσει (αν δεν έγινε ήδη) στο πετσί του τις συνέπειές του.
Βεβαίως η παροιμιώδης παρορμητικότητα της φυλής και οι άκριτες και λανθασμένες ενστικτώδεις αντιδράσεις, υπό την καθοδήγηση του ελλοχεύοντος λαϊκισμού και της δημαγωγίας των κυβερνώντων, δείγμα αμορφωσιάς και ακρισίας του αποδέκτου λαού, έχει αλλοιώσει και συσκοτίσει, όπως άλλωστε γίνεται συνήθως, την πραγματικότητα σε σχέση μ’ αυτήν την, πράγματι, επαχθή έως αφόρητη παράμετρο που μπήκε στη ζωή μας.
Η στήλη θα προσπαθήσει να προσεγγίσει με νηφάλιο τρόπο τη κατάσταση και ν’ αναλύσει, κατά το δυνατόν, το φαινόμενο που μονολεκτικά ονομάζουμε «μνημόνιο».
Ένα γεγονός που θα επηρεάσει οδυνηρά το μέλλον των επερχόμενων γενεών για τα, τουλάχιστον, 50 προσεχή χρόνια.
Το μνημόνιο δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία σύμβαση. Ένα δανειστικό συμβόλαιο, όπου δανειστές είναι το ΔΝΤ, η Ε.Ε. και η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα και δανειζόμενος, η χώρα μας.
Η Ελλάδα, από ακατάλληλη έως εγκληματική διαχείριση των, του οίκου της, για λόγους που η στήλη έχει εκτενώς αναφερθεί στο παρελθόν, έφτασε στο όριο της χρεοκοπίας.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, όχι από αγάπη ή αλληλεγγύη (άλλο παραμύθι κι αυτό) αλλά από ανάγκη αυτοσυντήρησης και αυτοπροστασίας, μια και κάθε ξέφτι μιας κουρελούς οδηγεί μαθηματικά στο πλήρες ξήλωμά της, έσπευσε να «σώσει» την Ελλάδα, σώζοντας ουσιαστικά το τομάρι της. Δηλαδή το οικοδόμημα που λέγεται «Ευρωπαϊκή Ένωση». Αυτή η επέμβαση «σωτηρίας» γίνεται πάντοτε και με το ΔΝΤ στο κόλπο. Θεσμικά και δια νόμου !
Όμως αυτές οι επεμβάσεις που πραγματικά αποτρέπουν την χρεοκοπία, δίνοντας ανάσες και φιλί ζωής, στις χώρες όπου γίνονται, έχουν δύο βασικά χαρακτηριστικά.
α) Δεν γίνονται για λόγους φιλανθρωπίας και φιλευσπλαχνίας αλλά με αυστηρούς εμπορικούς και οικονομικούς όρους. («Σου δίνω, μου δίνεις») ! Και πρώτα απ’ όλα ο δανειστής απαιτεί την εξασφάλιση των χρημάτων που δανείζει. Λογικό !
Η χώρα μας, που καιγόταν για μετρητό, ζεστό χρήμα, προκειμένου ν’ ανταποκριθεί, κατ’ αρχήν, σε μια οφειλή περίπου 9 δις ευρώ στις 9 (νομίζω) Μαΐου και, εν συνεχεία, σε συνολικές υποχρεώσεις 110 δις, για την τριετία, ενήργησε όπως ακριβώς θα ενεργούσε κάθε πνιγμένος. Υπέγραψε, τίρα βίρα, χωρίς πολλά παζάρια και κόνξες τη δανειστική σύμβαση. Το περίφημο μνημόνιο! Οι όροι και προϋποθέσεις της σύμβασης αυτής, από πλευράς δανειστών, ήταν απλοί και ξεκάθαροι. Άρα η κλασσική έχθρα μεταξύ δανειζόμενου για τον δανειστή του, επαναλαμβάνεται, άλλη μία φορά, στην προκειμένη περίπτωση. Τυπική εξέλιξη !
Κάθε δανειζόμενος, με την θηλιά της ανάγκης στον λαιμό, υπογράφει ό,τι του δώσεις, αρκεί να γλιτώσει τη θηλιά. Και μόλις την βγάλει, σκέφτεται την νέα θηλιά που έβαλε και αρχίζει να διαμαρτύρεται και να καταριέται τον δανειστή του !
- Ο «μπήξε», ο «δείξε», που μου πίνει το αίμα με το μπουρί της σόμπας !
Και άλλες τέτοιες βλακείες.
Το ΔΝΤ και η παρέα του, δεν είναι ούτε άγγελοι, ούτε διάβολοι. Έχουν μία οντότητα επιχειρηματική και κάνουν τη δουλειά τους. Κανένας δανειστής δεν χτυπά την πόρτα του δανειζόμενου. Το αντίθετο συμβαίνει ! Και κανείς τοκογλύφος δεν βάζει το μαχαίρι στο λαιμό του θύματός του ζητώντας απ’ αυτό να πάρει δάνειο. Και όλοι οι όροι και προϋποθέσεις δανεισμού ξεκαθαρίζονται και συμφωνούνται στην αρχή, όπου η πρεμούρα του δανειζόμενου του κρατάει τα μάτια κλειστά. Και είτε δεν βλέπει, είτε …παραβλέπει. Και μετά…. φωνάζει !
Στην περίπτωσή μας, το ΔΝΤ κι η κομπανία του, μόνο τοκογλύφοι δεν μπορούν να χαρακτηριστούν, αφού μας δάνεισαν με πολύ χαμηλότερα επιτόκια απ’ αυτά της ελεύθερης αγοράς. Άλλωστε γι’ αυτό τους προτιμήσαμε !
β) Η διαδικασία αυτή για να φέρει αποτέλεσμα θα πρέπει να συνετίσει την δανειζόμενη χώρα και να την κάνει να δουλέψει στο εξής σωστά. Ανακουφιζόμενη από τον βραχνά των πιστωτών της, ανασκουμπώνεται, δουλεύει, αξιοποιεί δημιουργικά και παραγωγικά το σωσίβιο του ΔΝΤ και βγαίνει απ’ την «λούμπα».
Όποια χώρα λειτουργήσει έτσι, ανακάμπτει κι ευλογεί το ΔΝΤ για την συνδρομή του.
Για παράδειγμα, θεωρείστε την Ιαπωνία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τα χρήματα που έπεσαν στην χώρα αυτή για την ανόρθωσή της.
Όμως μια χώρα ρεμπεσκέδων, χωρίς σοβαρή διακυβέρνηση και πρωθυπουργό τον Φόρεστ Γκαμπ, χωρίς ικανά στελέχη, χωρίς οικονομικό πρόγραμμα ανάπτυξης, χωρίς σχεδιασμούς επενδύσεων και παραγωγικότητος δεν έχει καμία τύχη ανάκαμψης. Δέσμια οργανομένων συμφερόντων και έρμαιη στημένων κεκραχτών και παπαγαλακίων στα ΜΜΕ αλλά και εγκάθετων συνδικαλισταρέων στα συνδικάτα, δήθεν διαμαρτυρομένων κι αυτών, του στυλ «κρύψου να σε βρω να σε φάω», δεν έχει καμία τύχη.
Αυτές οι χώρες αντί να σωθούν, βουλιάζουν βαθύτερα ! Όμως γι’ αυτό δεν φταίει το ΔΝΤ, αλλά το κακό τους το κεφάλι κι η ιδιοτέλεια των ταγών τους, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η καρέκλα της εξουσίας και η προσωπική «κονόμα» ! Το κόρδωμα στις ορκωμοσίες και ο διαγκωνισμός για τις «αρμοδιότητες» ! Να γράψει η Ιστορία το ασήμαντο όνομά τους. Υπουργός Τάδε Ταδόπουλος ! ( Ο Μεγαλοπρεπής !)
Και έρχονται, μετά, διάφορα κουτοπόνηρα παπαγαλάκια, με μεγάλη γλώσσα (από το εμετικό γλείψιμο) και μεγάλα… αυτιά και στρέφουν αισχρά και ανενδοίαστα, τους αφελείς τηλεθεατές τους κατά της «τρόϊκας» και του μνημονίου, διαστρέφοντας την πραγματικότητα και λαϊκίζοντας αφόρητα.
Εν προκειμένω, η πραγματικότητα είναι :
Κανένα ΔΝΤ και καμία «τρόϊκα» δεν ΑΠΑΙΤΕΙ και δεν ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ συγκεκριμμένα μέτρα σε καμία κυβέρνηση. Δεν νοιάζεται να κυβερνήσει. Αδιαφορεί αν η κυβέρνηση είναι δεξιά, αριστερή ή κεντρώα. Οι άνθρωποι τα λεφτά τους ενδιαφέρονται να εξασφαλίσουν, και μόνο.
- Εγώ θέλω να μου βρείς Χ δις που συμφώνησες να μου επιστρέψεις φέτος. Που θα τα βρεις, πρόβλημά σου. Θα μπορούσες ίσως από την Τάδε πηγή, ή από την περικοπή της Δείνα δαπάνης. Ή από όπου αλλού σκεφτείς ότι μπορείς !
Αυτό λέει και κάνει η «τρόϊκα», που κάθε λίγο και λιγάκι έρχεται κι ελέγχει αν τηρούνται τα συμφωνημένα, προστατεύοντας τα λεφτά της !
Ας αναλογιστεί ο καθένας μας, αν αυτό είναι άδικο ή παράλογο και τι θα έκανε εκείνος σε ανάλογη περίπτωση! Από εκεί και πέρα, οι εκπρόσωποί του ΔΝΤ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ με τη δανεισμένη κυβέρνηση και, λόγω πείρας, ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ, συμβουλευτικά, τα κατά την γνώμη τους ενδεικνυόμενα οικονομικά μέτρα, προκειμένου να εξασφαλίσουν τα λεφτά τους ! Πολύ λογικό και, φαντάζομαι, κατανοητόν. Από εκεί και πέρα, η κάθε κυβέρνηση ψάχνει εναλλακτικές λύσεις, εξετάζει σενάρια, κάνει συνδυασμούς κλπ. Και τελικά αποφασίζει ΜΟΝΗ της, επωμιζόμενη και την ευθύνη της απόφασης.
Το διά ταύτα, τώρα, για μας. Φέτος το δημόσιο χρέος ήταν το 104% του ΑΕΠ. Και σε τρία χρόνια εκτιμάται ότι θα γίνει 149%.
- Δηλαδή, τελικά που πάμε ! Με όλο το στρίμωγμα και το στράγγισμα του λαού η ψαλίδα αντί να κλείνει ανοίγει ! Δηλαδή, ποιός κοροϊδεύει ποιόν ; Και γιατί ;
Ο κ. Γκαμπ θα διαβάσει αύριο, με κάποια σαρδάμ βέβαια, αισιόδοξες παπαρδέλες στην ΔΕΘ. Κι οι χαχόλοι θα χάψουν ό,τι οι διάφορες κυρίες που δεν…τρέμουν (από ντροπή) και οι άλλοι χατζατζάρηδες θα τους σερβίρουν στα κανάλια.
Όμως αυτοί που μπορούν να σκέφτονται κι όχι να χειροκροτούν, ξέρουν ήδη ότι ο δρόμος προς την χρεοκοπία είναι μονόδρομος και δρομολογημένος. Είτε στάση πληρωμών λέγεται, είτε αναδιαπραγμάτευση του χρέους λέγεται, είτε όπως διάβολο θέλετε, λέγεται !
Η κυβέρνηση αγοράζει χρόνο για να κολλάει περισσότερα ένσημα στην εξουσία. Με ό,τι αυτό σημαίνει.Και κρατά διασωληνωμένο έναν κλινικά νεκρό ασθενή (την ελληνική οικονομία), προκειμένου να εξυπηρετήσει άνομα ιδιοτελή συμφέροντα και να πασσάρει το μπαλάκι και την ευθύνη για το κλείσιμο του διακόπτη στους επόμενους !
Ό,τι έκαναν όλοι οι προηγούμενοι ! ! !
ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ
Μην αιτιάστε "τρόϊκα" και μνημόνιο. Δεν φταίνε αυτοί. Φταιν όλοι όσοι μας τους έφεραν !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου