«ΟΧΙ ΣΤΗ ΛΙΤΟΤΗΤΑ»!

Ο λαός βροντοφωνάζει: Όχι στη λιτότητα. Τέρμα. Ως εδώ και μη παρέκει!

No comments

    Ωραίο πράμα κι ωραία ακούγεται. Αλίμονο, και ποιός δεν το θέλει; Μέσα κι εγώ! Προφανώς, το «όχι» κάπου συνεπάγεται «ναι», ως αντίθετό του, βάσει του παγκόσμιου νόμου της φυσικής: «δράση-αντίδραση». Κατά συνέπεια το «ναι» αντανακλά σε κάποια «ευημερία», «αφθονία», ή κάτι τέτοιο, τέλος πάντων. Πάλι μπράβο και ματαμπράβο. Πάλι μέσα κι εγώ! Ζήτω η ευημερία, η αφθονία, μέσω βεβαίως της ανάπτυξης.

   Όμως μέσα στη φούρια παραβλέψαμε μιά μικρή  -να, τοσοδούλα- λεπτομερειούλα. Ένα μικρό ερώτημα-αγκαθάκι που μπορεί και να μας χαλάσει τη μαγιονέζα: «Τα λεφτά γιά την ευημερία πού θα βρεθούν, ποιός θα τα βάλει»; Εκείνα τα ρημάδια, που το άλλο χαζό παιδί -εθνικά υπερήφανο κι αυτό- μας διαβεβαίωνε πως υπάρχουν, αλλά πέρασαν πέντε χρόνια κι ακόμη ψάχνουμε, πού στο διάβολο κρύβονται; 

   Δυστυχώς, άνθρωποι που πέρασαν μιά ζωή «καταλαμβάνοντας» σχολεία και αμπελοφιλοσοφώντας στα καφενεία, με την αφάνα στο μαλλί και τη φραπεδιά στο χέρι, χωρίς να ξέρουν τί θα πει «μυστρί και βιοπάλη» και χωρίς να κολλήσουν ένσημο στο βιβλιάριό τους, το μόνο που έμαθαν να πιπιλίζουν είναι: «Θα τα πάρουμε από τους πλούσιους»! Θέλουν μεν επενδύσεις, αλλά δεν θέλουν επενδυτές και ψάχνουν γιά δωρητές και ελεήμονες. Βρήκαν κι έναν απίθανα γραφικό τύπο, εκκεντρικό και ναρκισσιστή στο έπακρο που καμαρώνει -άλλο που δεν ήθελε, ως  trendy και celebrity- την εφήμερη δόξα του, τον έστησαν μπροστά να βγάζει χρησμούς και νομίζουν πως θα επιλύσουν τα προβλήματα της Ελλάδος, στηριζόμενοι σε μιά πρωτοφανή δημαγωγία, εμπρός στην οποία ο Αντρέας μοιάζει τέρας ειλικρίνειας και υπευθυνότητας.

   Άντε να δούμε πόσα και από πού θα πάρουν όσα μας λείπουν, προκειμένου να ικανοποιήσουν την παροχολογία και υποσχεσιολογία τους και γιά πόσο θα κρατήσουν αυτά. Καλοί οι λεονταρισμοί, αλλά αν δεν είσαι λιοντάρι δεν τρομάζεις τους πιστωτές, που τους έχεις ακόμη ανάγκη, αφού χρειάζεσαι κι άλλα χρήματα, (ρευστό επί το κομψότερο, μπικικίνια στο πιό τσίφτικο, όπως ίσως να έλεγε κι ο... trendy Υπουργός). Πολύ καλό και το τρυκ να βάλουν τον λαό στο κόλπο, ποντάροντας στην οργή, την κουταμάρα και την αφέλειά του, δημιουργώντας λαϊκό παροξυσμό και οργανώνοντας… «αυθόρμητες» συγκεντρώσεις. 

   Με την τακτική να χτυπάμε -με υπερηφάνεια όμως!- το χέρι στο μαχαίρι, στυλώνοντας τα ποδάρια κάτω, αλλά με άδεια ταμεία,  στο τέλος θα βρεθούμε μόνοι, απομονωμένοι, απόβλητοι χολεριάρηδες, μετέωροι, απογοητευμένοι και γραφικοί. Όταν το ρολόι σημάνει μεσάνυχτα, η χρυσή άμαξα της μικρούλας Σταχτοπούτας θα ξαναγίνει… κολοκύθα. Δηλαδή ό,τι ήταν πάντοτε! 

   ΥΓ. Και γιά να τελειώνουμε. Καλό και πανέξυπνο το φύλλο που ποντάρισαν γιά να εκλεγούν και να πάρουν την εξουσία. Αφού ο… «σοφός» και απελπισμένος λαός την πάτησε κι έχαψε το δόλωμα αμάσητο, τους βγήκε. Τώρα όμως ξημέρωσε άλλη μέρα. Ας μαζέψουν τα μυαλά τους στο εφικτό, ας ανασηκώσουν τα μανίκια κι ας στρωθούν στη δουλειά, χωρίς τις προεκλογικές παρλαπίπες. Δουλειά υπάρχει μπόλικη και σοβαροί άνθρωποι επίσης, (π.χ. Δραγασάκης). Έχουν μιά τετραετία γιά να κάνουν το λαό να ξεχάσει, να… προσγειωθεί και να προσαρμοστεί. Μέχρι τις επόμενες εκλογές, ποιός θα θυμάται κωλοτούμπες και ψέματα, αν του έχουν προσφέρει και κάτι πραγματικά θετικό. Μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια. Όσο γιά τον λαμπερό εκκεντρικό νεοαριστερό αστέρα του διεθνούς τζετ σετ, τ’ αστέρια ανατέλλουν, μεσουρανούν και δύουν. Οι διάττοντες δε, σβήνουν τελείως. Κι από το «ωσαννά» μέχρι το «σταύρωσον», μιά εβδομάδα δρόμος.