Απλά πράματα
Ένας απορημένος φίλος με ρώτησε πώς αντιλαμβάνομαι τον όρο, γιατί
εκείνος αδυνατούσε. Του απάντησα σαφώς, με μιά ιστορία που θυμάμαι μικρός να
λέει η μητέρα μου.
Στο Τσιρίγο, τα Κύθηρα, κάποτε ένας νεαρός που τον κούρασε η φτώχεια κι
η ανεργία, αποφάσισε να ξενιτευτεί.
- Πού θα πας γιέ μου, ρωτούσε η δόλια μάνα του.
- Δεν ξέρω μάνα. Στην Αγγλία,
στη Γαλλία, κάπου. Όπου βρω δουλειά.
- Και τί δουλειά θα κάνεις παιδί
μου;
- Ό,τι βρω μάνα. Μπορεί να μπαρκάρω σε φορτηγό βαπόρι, μπορεί να
δουλέψω στα ανθρακωρυχεία.
Πέρασε καιρός κι ο γιός δεν έδινε σημεία ζωής. Η μάνα ανήσυχη, κάθεται
και του γράφει γράμμα. Το κλείνει σε φάκελο κι απ’ έξω βάζει για σύσταση:
«προς το τσίριον ιόν μου τον Καφούρο
ή αγκλία, ή γαλία
ή στα κάρβουνα δουλέβι ή στα φορτιγά βαπόρια»
Και πήγε στο ταχυδρομείο να ρίξει το γράμμα.
Αυτό είναι… η δημιουργική ασάφεια! Ελπίζω πως ο φίλος κατάλαβε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου