Περί «αξιοπρέπειας» ολίγα.

Το ποντίκι βρυχήθηκε με... αξιοπρέπεια. Τρέμε κόσμε!

Τσα! Οι τρείς... «θεσμοί» περιμένουν στις Βρυξέλλες.

   Αξιοπρέπεια δεν είναι να σε φτύνουν κι εσύ να λές… ψιχαλίζει.

   Αξιοπρέπεια δεν είναι να στοχεύεις στο «τιμόνι» και μετά… βλέποντας και κάνοντας.

   Αξιοπρέπεια είναι να ξέρεις πολύ καλά τα όρια των δυνατοτήτων σου και να μην εκτίθεσαι με βλακώδεις μεγαλοστομίες και προκαλείς με άσφαιρες αμετροέπειες. Να έχεις πάντα επίγνωση της θέσεως και των δυνάμεών σου. Να έχεις επίγνωση της φαρέτρας και το βεληνεκές των όπλων σου, αλλά και το βάθος του οπλοστασίου του αντιπάλου.

   Αξιοπρέπεια είναι να διαπραγματεύεσαι μέσα στο εύρος του εφικτού, με οριοθετημένες και προμελετημένες τις ενέργειές σου, γιά κάθε ενδεχόμενη εξέλιξη. Και αν είσαι πεπεισμένος πως θα πρέπει να πολεμήσεις ανένδοτα και μέχρις εσχάτων, να το κάνεις ήρεμα κι αποφασιστικά. Και να πέσεις ηρωικά.

   Αξιοπρέπεια δεν είναι να υποχωρείς κατά κράτος, σαλπίζοντας… επίθεση!

   Αξιοπρέπεια δεν είναι, όταν όλα έχουν χαθεί, να συνεχίζεις να κοροϊδεύεις όσους παρέσυρες με στομφώδεις και υπερφίαλες ρητορείες και τώρα «ίπτανται» ξεκρέμαστοι κι απροστάτευτοι. Οφείλεις, τουλάχιστον, να τους προσγειώσεις ομαλά και με ασφάλεια.

   Αξιοπρέπεια δεν είναι να βάζεις στο «κόλπο» των ευθυνών σου ένα λαό, διαχέοντας σ’ αυτόν την υπευθυνότητα των άστοχων επιλογών σου. Ούτε να θεωρείς τα ραπίσματα που δέχεσαι, αποκλειστικά ως ηγεσία του, ότι αποτελούν εθνική προσβολή εναντίον ολόκληρου του άμοιρου και αμέτοχου ελληνικού λαού. 

   Αξιοπρέπεια, τέλος, δεν είναι να λές πως έχεις... "αξιοπρέπεια", αλλά νά την έχεις, πράγματι! Να μην διαλέγεις την... "πόζα" του "στησίματος", αλλά να μην... "στήνεσαι" καν!

   ΥΓ.  Η ώρα της επίλυσης των ενδοκομματικών διαφορών πλησιάζει. Όσοι αγνοούν, ή υποτιμούν το ψυχρό και σκληρό πρόσωπο του μπολσεβικισμού και την άτεγκτη κομμουνιστική μονομέρεια και μονολιθικότητα, θα εκπλαγούν.