Στον αστερισμό του Μουντιάλ. Τίτλοι τέλους.

Και τώρα τί θα κάνουμε χωρίς «βαρβάρους»;

Καλή συνέχεια, παιδιά!

 

   Όπως όλα τα όνειρα, έτσι κι αυτό το υπέροχο ταξίδι της εθνικής μας ματαιοδοξίας έκανε τον κύκλο του και φθάνοντας στην αυγούλα του ξεθώριασε, προσγειώνοντάς μας στην πεζή πραγματικότητα και τη ζοφερή καθημερινότητα. Αυταπάτες τέλος!

   Ποδοσφαιρικά, γενικώς και σε έναν συνολικό και σφαιρικό απολογισμό, δεν τα πήγαμε κι άσχημα. Κρατηθήκαμε αξιοπρεπώς στα πλαίσια των πραγματικών μας δυνατοτήτων κι εγκαταλείπουμε το τουρνουά με ψηλά το κεφάλι, κάνοντας ένα βήμα περισσότερο από άλλους ποδοσφαιρικούς κολοσσούς.

   Ειδικά στο χθεσινό παιχνίδι, αν και μας παρουσιάστηκαν αρκετές ευκαιρίες δεν καταφέραμε να περάσουμε τη λεπτή νοητή γραμμή που χωρίζει τις πραγματικά μεγάλες ομάδες από τους διάττοντες αστέρες. Όταν εξ επαφής στέλνεις, κατ’ επανάληψη μάλιστα, την μπάλα επάνω στον τερματοφύλακα, τον κάνεις ήρωα και μάλλον… τζάμπα! Βεβαίως ο μικρόσωμος Κοσταρικανός γκολκήπερ είναι εξαίρετος, κι αυτό φάνηκε κυρίως στα αντανακλαστικά του στο πέναλτυ που απέκρουσε, όμως στις φάσεις που τον «ηρωοποίησαν» η μπάλα πήγε επάνω του και όχι αυτός στην μπάλα!

   Βασικός ποδοσφαιρικός κανόνας θέλει την τύχη να βοηθά, συνήθως, τους ικανότερους. Και αυτό έγινε και χθες, αφού «έπαιξε» λιγάκι και μαζί μας.  Τελικά η «Σταχτοπούτα» Κόστα Ρίκα απεδείχθη πιό ψυχωμένη και με περισσότερες δυνάμεις, σωματικές και ψυχικές, και με περισσότερη πίστη και θέληση γιά τη νίκη από εμάς. Μένοντας με 10 παίκτες έφερε το ματς στα μέτρα της και αγωνιζόμενη με πάθος το πήγε στην ρουλέτα των πέναλτυς, όπου και εκεί απεδείχθη πιό αποφασιστική και πιό ψύχραιμη, ευστοχώντας απόλυτα. Πάντως, με δεδομένο τον επόμενο αντίπαλο, (Ολλανδία), ίσως και να είναι καλύτερη μιά ηρωική ήττα στο… τσακ και τις λεπτομέρειες, παρά ένας πιθανός διασυρμός.

   Τώρα, «τέρμα το διάλειμμα, τα κεφάλια μέσα», και τρεχάλα πίσω στα πραγματικά προβλήματα! Δηλαδή, μνημόνια, δηλώσεις της τελευταίας στιγμής και φόροι! Πολλοί, πάρα πολλοί φόροι. Κρυφοί, φανεροί και κολπατζίδικοι! Σαν το ωραίο εκείνο… επιτραπέζιο παιχνίδι με το θρησκευτικό όνομα … «ο παπάς», όπου ο μεν παπατζής κερδίζει πάντα, το δε θύμα χάνει πάντα και μένει με την απορία! Πώς και γιατί ο παπάς χάθηκε ενώ τον έβλεπε μπροστά του και ήταν σίγουρος γιά τη θέση του!

   Πάνω που νόμισες πως ξεμπέρδεψες με τις πληρωμές, τσούπ! νάσου ο νέος φόρος, από εκεί που δεν τον περιμένεις, γιά να σου πάρει τα ρέστα! Κοινωνία άσπλαχνη.

   Με τα αδιέξοδα να πληθαίνουν, τα δικαστήρια να βγάζουν ανεφάρμοστες αποφάσεις, (ουκ αν λάβοις….), και τους πολιτικάντηδες υπουργούς και υπουργίσκους να αμιλλώνται σε υποσχέσεις και λαϊκίστικες «φιγούρες» και φιοριτούρες του κοπανιστού αέρα, η ατμόσφαιρα μυρίζει έντονα εκλογές. Κι από Σεπτέμβριο το πράγμα μπλέκει περισσότερο.

   Το μόνο προσωρινά παρήγορο, αν οι συριζαρέοι υπακούσουν στον αρχηγό τους και απόσχουν από τα… μπάνια του λαού, προετοιμαζόμενοι γιά την επικείμενη εκλογική «γιούργια» προς κατάληψη -επί τέλους!- της πολυπόθητης εξουσίας, υπάρχει πιθανότητα γιά όλους εμάς τους υπόλοιπους -δηλαδή το αστικό… «αρχοντολόι»- ν’ απολαύσουμε λίγη καθαρή παραλία χωρίς το σκουπιδαριό που της επιδαψιλεύει ο εκάστοτε προσερχόμενος ασυνείδητος συρφετός. Κάτι είναι κι αυτό!