Προβλέψιμες συνταγές.

                          Άντε και με τις υγείες μας!

Σιδεροκέφαλοι, σαν τους εικονιζόμενους προηγούμενους!!!

   Το πολιτικό σκηνικό κάνει ό,τι μπορεί στο εύρος των δυνατοτήτων του. Ανακατεύει συνεχώς την τράπουλα, ανακυκλώνοντας την υπάρχουσα σαβούρα και προσθέτοντας  νέα φυντάνια. Όμως η τράπουλα είναι απελπιστικά η ίδια. Εκείνη η φθαρμένη, η παλιά και η επιτυχία του κόλπου επαφίεται στην δεξιοτεχνία του ταχυδακτυλουργού που την μοιράζει.

   Στο θυσιαστήριο του οικονομικού επιτελείου προστέθηκαν κάποια νέα «πρόβατα επί σφαγήν», τα οποία καλούνται, ως αλεξικέραυνα, να τραβήξουν την μήνη ενός λαού που θα βαίνει αύξουσα, εφ’ όσον και καθ’ όσον τα οικονομικά προβλήματά του και η ασκούμενη οικονομική πολιτική θα παραμένουν σε παράλληλες τροχιές. Επί του παρόντος έχουν εξευρεθεί τα μελλοντικά εξιλαστήρια θύματα! Στη θέση του ικανότατου αλλά «καραμπουμπουνισμένου» από τους κεραυνούς και τα «αναθέματα» κ. Στουρνάρα, ο οποίος αποσύρθηκε από το προσκήνιο και, μάλλον, θα κουρνιάσει προς αποφόρτιση στην Τράπεζα της Ελλάδος, κάποιος κ. Χαρδούβαλης. Συμπαθής στην εμφάνιση και με άγνωστες στη στήλη περγαμηνές. Μακάρι να πετύχει! Όσο, όμως, δεν θα εξασφαλίζεται ο απαραίτητος… παράς, φρέσκος και λαχταριστός, από υγιή παραγωγή και όχι από ξεζούμισμα του αποστεωμένου λαϊκού κορμού και από το λιγοστό εναπομείναν αίμα του, προκοπή δεν αναμένεται και ό,τι αισιόδοξο λέγεται αποτελεί στάχτη στα μάτια. Μιά μερίδα ακόμη από το εμπόριο ελπίδας και το ταξίδι στο άγνωστο, με βάρκα την ελπίδα, συνεχίζεται.

   Κατά τα λοιπά, συνεπείς προς τον φαυλοκρατικό «κομματοσκυλισμό» και για την τήρηση ισορροπιών προς διασφάλιση της μακροημέρευσης της «καρέκλας» και της «κουτάλας», τραβήξαμε από τα μετανοημένα αζήτητα ένα προπονημένο στις συνεχείς κυβιστήσεις, κακέκτυπο του «Γιαννάκη». Πολιτικάντης που από τις αξυρισιές, τα αμπέχονα και την υψωμένη γροθιά της ΚΝΕ, κατέληξε με συνεχή θαυμάσια άξελ και τόλουπ να προσχωρήσει στον… ημιαστικό χώρο και τώρα, γλύφοντας εκεί που έφτυσε, τσουπ! αντικαθιστά, σε καίριο γιά το μέλλον του τόπου υπουργείο, ένα άλλο απίθανο «κομματόσκυλο», αλλά… καλόν φίλο του πρωθυπουργού. Έναν κλασσικά μειονεκτικό πνευματικά τύπο, έναν χουλιγκάνο της εξέδρας των γηπέδων!

   Αν τώρα, προσθέσουμε στη σάλτσα και κάποια ημιαγράμματα ρετάλια της έξαλλης «λαϊκιάς» δεξιάς, τότε το πράγμα «δένει» και τα όποια καλά και σοβαρά στοιχεία που αναμφισβήτητα υπάρχουν, μάλλον θα επικαλυφθούν από την μετριότητα, ή θα συνθλιβούν κάτω από το ανυπέρβλητο βάρος του έργου που επωμίζονται.

   Από την άλλη, ο επόμενος θίασος βρίσκεται ήδη στα καμαρίνια κι ετοιμάζεται να βγει στη σκηνή. Στολίζεται, φτιασιδώνεται, μακιγιάρεται και… μαρσάρει! Βιάζεται κι αυτός να… παίξει και να μας δείξει τις ικανότητές του στην «καρέκλα» και την «κουτάλα»! Και επειδή άλλο κλάμα δεν περίσσεψε να ρίξουμε, πλαντάξαμε!, το μόνο που μένει να μας συμβεί είναι να ξεραθούμε στα γέλια με τη νέα παράσταση!

   Πάντως, το καθ’ ημάς χρησιμότερο και σκοπιμότερο αυτή τη στιγμή είναι η συμπόρευση και σύμπλευση με την πασίγνωστη επιτύμβια ρήση του Ν. Καζαντζάκη. Αποδεσμεύει και λυτρώνει, τουλάχιστον.