"Θεϊκές επεμβάσεις και διαβολικές συμπτώσεις"

Μουντιάλ 2014 vs Ευρο 2004 = 0 - 1

   Κάθονταν ο Θεός με το Διάβολο στην Ελεύθερη ζώνη, μεταξύ Παράδεισου και Κόλασης, και παίζανε το καθιερωμένο τάβλι τους. Ο Θεός, όπως πάντα, όταν έβρισκε τα σκούρα πλάκωνε τα θαύματα και «πλάκωνε» τον Βελζεβούλη στο πλακωτό. Και όχι μόνο εκεί. Και στις πόρτες και στο μουλτεζίμ! Όλο διπλές του έπαιρνε τις παρτίδες. Κι ο Διάβολος, τί μπορούσε να κάνει; Απλά έχανε και… διαολιζότανε! 
   - Άμα είναι να κλέβεις, το ξέρει κι η… γάτα μου!
   - Θεός είμαι, ό,τι γουστάρω κάνω!
   - Ναι, αλλά…
   - Δεν έχει αλλά και ξαλλά! Μεγαλοδύναμος είμαι, έτσι ορίζω!
   - Καλά, ό,τι πεις…

   Ο καιρός περνούσε ευχάριστα εκεί πάνω, όμως ο Θεός κάποτε βαρέθηκε.

   - Ρε σύ, το τάβλι δεν έχει πιά γούστο, πρέπει να βρούμε κάτι άλλο να σπάζουμε τη μονοτονία. Βρες μου καμιά άλλη πλάκα να σε κερδίζω!

   - Σαν τί;

   - Δεν ξέρω, σκέψου και συ κάτι. Όλα εγώ θα τα φροντίζω;

   - Ναι, αλλά τί;

   - Κάτι διαβολικό. Τί σκατά διάβολος είσαι αν δεν μπορείς να σκαρφιστείς κάτι… πονηρό!

   Σκέφτηκε από δω σκέφτηκε από κει, στο τέλος ο Εξαποδώ αναφώνησε σαν τον Αρχιμήδη.

   - Το βρήκα!
   - Τί βρήκες;
   - Να παίξουμε μπάλα!

   - Φίνα, καλή ιδέα! Θα μαζέψω εγώ τα Χερουβείμ κι εσύ τα Τριβόλια σου! Φέρε κι εκείνον τον Αριστείδη τον αρχαίο γιά διαιτητή και φύγαμε!

   - Καλά, που τον θυμήθηκες εκείνον, πάλι!

   - Δίκαιος είναι, ό,τι πρέπει γιά διαιτητής. Γιά να μη μου γκρινιάζεις πάλι που θα χάσεις!

   - Όχι, Ελεήμονα, Σε ξέρω εγώ. Θ’ αρχίσεις πάλι τα θαύματα και τους οικτιρμούς και θα μας τη φέρεις. Λέω να παίξουμε αλλιώς αυτή τη φορά. Να βάλουμε και τους ανθρώπους στο κόλπο. Θα έχει μεγαλύτερη πλάκα. Τώρα μάλιστα που κάτω παίζουν Πανευρωπαϊκό είναι η κατάλληλη ευκαιρία. Προτείνω να τους σκαρώσουμε κάτι πρωτότυπο!

   - Πού παίζουν, ρε;
   - Να εκεί, στην Πορτογαλία!
   - Ε΄, και λοιπόν;

   - Να θα βάλεις  ξανά το χεράκι Σου να γίνουν πάλι όλα… ούρδου και μπάχαλο!

   - Όπως τότε με τον Μαραντόνα;
   - Ναι!
   - Μπα, άσε. Παλιό το κόλπο, ξεθυμασμένο. Δεν έχει γούστο!

   - Ωραία, τότε να τρελάνουμε τους διαιτητές να δίνουν ψεύτικα «μπενάλτια», ν’ ακυρώνουν κανονικά γκολ, να σφυρίζουν ανύπαρκτα οφσάιντ, να…

   Ο Μεγαλοδύναμος τον σταμάτησε:

   - Άστα αυτά, αυτά είναι ψιλοτάρια. Δουλειές γιά όσιους, άντε το πολύ μέχρι αγίους. Σκέφτηκα κάτι πιό σπουδαίο, πιό δυνατό, που θα τους κουφάνουμε όλους. Δε μου λες, ποιά είναι η πιό γερή ομάδα, το φαβορί, να πούμε;

   - Νομίζω η Πορτογαλία. Παίζει και γηπεδούχος….

   - Κι η πιό αδύνατη, η πιό σκάρτη; Αυτή που οι χουλιγκάνοι σου αποκαλούν «κουρέλα»;

   - Μμμμ, η Ελλάδα!

   - Ωραία, σκύψε τώρα να σου πω στ’ αυτί. Μην ακούει κι ο Πέτρος και γίνω ρεζίλι, Θεός άνθρωπος να σκαρώνω αηδίες!

   Έσκυψε ο Τρισκατάρατος και:

   - Μου, μου, μού, σου, σου, σού, ψου, ψου, ψού, του σκάει το παραμύθι ο Θεός, ξεκαρδίστηκε ο Σατανάς!

   - Χι, χι, χι! Ρε πού το σκαρφίστηκες, Μεγαλοδύναμε; Τελικά όταν θέλεις γίνεσαι πιό… διάολος κι από μένα! Μπράβο Σου!

   - Είπαμε! Αφού είμαι και Πανάγαθος και Ελεήμων, βοηθάω και τους φτωχούς, πού και πού!

   - Βέβαια! Να γυρίσει ο τροχός να γ@%^&*σει κι ο φτωχός, που λέει κι η παροιμία! Μ’ ένα σμπάρο όλα τα τρυγόνια. Πολύ πλάκα θα έχει, θα πέσει το γέλιο της αρκούδας! Ξηγήσου λεπτομέρειες.

   Κάθεται λοιπόν ο Θεός κι εξηγεί, καταλεπτώς, το σχέδιο στον Βελζεβούλη…. Έτσι κι έτσι, το και το!

   - Κι όπως είπαμε. Εσύ στο ένα τέρμα κι εγώ στο άλλο! Εντάξει; Πάμε!

   Αρχίζουν λοιπόν τα ματς, 2 - 1 με το καλημέρα την Πορτογαλία η Ελλαδίτσα. Κάτι καραμπόλες από δω, ένα πέναλτυ από κει, «βολεύτηκε» η μουδιασμένη γηπεδούχος, που έτριβε τα μάτια της, μη μπορώντας να καταλάβει από πού της ήρθε το κακό!

   Λίγο ο Θεός από τη μία, λίγο ο Διάβολος από την άλλη, φέραν το «κάρο» στα συγκαλά του κι η Ελλαδίτσα το κουτσοπάλευε. Μιά ήττα μ’ ένα γκολ διαφορά αρκούσε στην Ελλάδα γιά να περάσει στην επόμενη φάση. Ο Βελζεβούλης τακτοποιούσε τα άλλα ματς κι ο Θεός το μάτι Του στους  Ρωμιούς. Τώρα όλα παίζονταν στο ματς με τη Ρωσία. Σιγά που θ’ άφηνε ο Θεός τους Ρώσους να βάλουν τρίτο γκολ! Νίκη με 2 - 1 και πολύ τους!

   Ξεκίνησε ο αγώνας και προτού πάρει χαμπάρι ο Κύριος και θρονιαστεί, καλά-καλά, στην πολυθρόνα του να παρακολουθήσει, τσουπ!, κολλάνε το πρώτο οι Ρώσοι! Να χαρές οι Σπανιόλοι, που καραδοκούσανε.

   - Μ’ αυτό το πλευρό να κοιμάστε, κορόιδα!
   - Ρε Πανάγαθε, τί είπαμε; Σπεύδει ο Σατανάς.
   - Ξέρω εγώ! Άσε με.

   Πριν καλά-καλά συνέλθουν οι Έλληνες, νάτο και το δεύτερο!

   - Πανάγαθε, πλάκα μου κάνεις; Τί συμφωνήσαμε;
   - Ξέρω εγώ, είπα! Άσε να παίξουνε και λίγο στα ίσα!

   Σε λίγο, παρ’ ολίγο και τρίτο. Στο τσακ το γλύτωσαν οι Ρωμιοί!

    - Ε΄, εσείς δεν έχετε το Θεό σας!, επεμβαίνει ο Βελζεβούλ, τώρα θα δείτε!

   Και λίγο πριν τη λήξη του ημιχρόνου, στριμώχνει ανάμεσα στους ψηλούς Ρώσους τον Βρύζα και πριν καλά πάρει κανείς χαμπάρι να ’σου το 2 - 1. Ό, τι έπρεπε!

   - Α, γειά σου παιδί μου!, κάνε και συ κάτι, λέει ο Μεγαλοδύναμος. Έτσι, φερ’ το γλυκά-γλυκά, να ’χει και σασπένς το πράμα! Να μείνουν οι Σπανιόλοι με τη γλύκα. Ακούς εκεί, τα καθίκια, να μου λένε εμένα filioqve και αηδίες με το Άγιο Πνεύμα, οι παλιοκαθολικοί! Να αμφισβητούν την παντοδυναμία μου, βάζοντας συνέταιρο και το Γιό στις βουλές μου. Εσύ κοίτα μόνο μη μας κάνουν οι Ρώσοι καμιά κουτσουκέλα στο τέλος!

   - Έννοια Σου, έχω το νου μου!

   Μόλις προς στο τέλος πάνε, μ’ άδειο τέρμα, να σκοράρουν οι Ρώσοι, φρουτ μια αόρατη μπανανόφλουδα ο Σατανάς, φρουουουτ γλίστρα ο ξανθός, άουτ η μπάλα!

   - Ωραία, μέχρις εδώ καλά τα πήγαμε, τώρα πρόσεξε τους Φρανσουάδες!

   - Μη φοβάσαι, Παντοδύναμε, θα στήσω αυτό το… «παλτουδάκι», στην κατάλληλη θέση, την κατάλληλη στιγμή και όλα θα γίνουν κατά πως πρέπει. Και άσε τα πελαγωμένα Γαλλόπουλα, μετά, να τρέχουν!

   Πράγματι κάνει κάτι θεϊκό ο Μεγαλοδύναμος με το Ζαγοράκη απ’ τα δεξιά, (πάντα η δεξιά του Κυρίου σώζει!), τινάζεται το… «παλτό» που από διαβολική σύμπτωση ήταν απίκο και… τέζα τα Γαλλόπουλα!

   - Λοιπόν, τώρα με τους Τσέχους, βάλε τα δυνατά σου, προειδοποιεί ο Κύριος. Το νου σου στον κρεμανταλά τον Κόλερ.

   - Μωρέ άστον σε μένα αυτόν. Από γλίστρα σε γλίστρα θα τον έχω! Εσύ κοίτα μπροστά τί θα κάνεις.

   - Σιγά τα δύσκολα. Θ’ αφήσω να τελειώνει το ημίχρονο της παράτασης και θα χτυπήσω στο τσακ! Δεν θα καταλάβουν τα Τσεχάκια, από πού τους ήρθε και θα μείνουν σέκοι! Κόρνερ με τον Τσάρτα από τα δεξιά, (είπαμε η δεξιά του Κυρίου!). Μόνο όχι όλο το ίδιο με το… «παλτό», τώρα θα βάλλω τον… «ντουλάπα» να κάνει τη ζημιά!

   - Α, γειά σου! Να ’χει και ποικιλία!

   - Γκοοοοόλ! Είδες Τρισκατάρατε, πόσο εύκολο είναι! Κοίτα τί πανζουρλισμός γίνεται στην Ελλάδα!

   - Ωραία, πάμε τώρα τελικό. Εδώ θα βάλεις τα δυνατά σου!

   - Μπα, δεν χρειάζεται, οι Πορτογάλοι τα ’χουν χαμένα. Η έκπληξη τους έγινε τρομάρα! Ψόφησαν από το φόβο τους και παίζουν κατουρημένοι. Φου να τους κάνεις πέσανε κάτω. Πού να σπαζοκεφαλιάζουμε τώρα για πρωτοτυπίες. Βάλε την… «παλτουδιά» να καθαρίσει, να τελειώνουμε!

   - Ωραία! Κόρνερ από δεξιά με τον Μπασινά… -είπαμε, πάντα η δεξιά του Κυρίου καθαρίζει!- και βάλε στη φάση καρμπόν, όπως με τη Γαλλία. Τί Γαλλία, τί Πορτογαλία!

   - Γκοοοοόλ! Η Ελλάδα πρωταθλήτρια Ευρώπης! Ε΄, ρε πλάκα που έχει!  

   - Και τώρα, Τρισκατάρατε, τί έχεις να πεις;

   - Μέγας είσαι Κύριε και θαυμαστά τα έργα Σου!

   - Όμως, παλιομπαγάσα, έβαλες κι εσύ το χεράκι σου, εδώ που τα λέμε!

   - Συμπτώσεις, Μεγαλοδύναμε, συμπτώσεις!

   - Ναι, αλλά συμπτώσεις σατανικές! Και μη γελάς πάνω απ’ το μούσι σου, παλιομουσίτσα. Σε βλέπω!
   - Δε μου λές, Μεγαλοδύναμε, κάτω έχει Μουντιάλ, δεν πάμε να παίξουμε πάλι; Παίζει κι η... φίλη μας, η κουρέλα. Είσαι;
   - Σιγά, αυτή τη δουλειά θα κάνουμε. Κάθε μέρα τ' Αϊ Γιαννιού; Θα μας πάρουνε χαμπάρι στο τέλος και θα μας κόψουνε την επιχορήγηση. Κεριά, λαμπάδες, παγκάρια, τάματα, τέλος. Και μετά θα πέσουμε στη δίαιτα και σε τίποτε «μνημόνια» κι άντε τότε να ξεμπλέψεις! Σε καμιά εκατοστή χρόνια πάλι... και βλέπουμε! Πάμε τώρα γιά μιά ποκίτσα!

   - Μα…
   - Δεν έχει μα και ξεμά! Είπα!
   - Καλά, ό,τι πεις…

   ΥΓ. Κατόπιν τούτου, όποιος ισχυριστεί πλέον πως δεν υπάρχει Θεός, και μάλιστα φίλαθλος και πλακατζής, αδικεί τη νοημοσύνη του!

   Πάλι με χρόνια, με καιρούς…. εδώ είμαστε!