Μια μικρή κουτοπονηριά!

Εξηγήσιμη κι ελπίζω συγχωρητέα…

Ο Κικίλιας στο κάτω δεξί άκρο, ατενίζει το... μέλλον και ... "οραματίζεται" τρίποντα στην εγκληματικότητα!

 

   Η χθεσινή ανάρτηση δεν ήταν τυχαία. Ανεσύρθη επιμελώς από τη μνήμη και είχε στόχο ν’ αποτελέσει προοίμιο των κατωτέρω.

   Αιφνιδιασμένος και κατάπληκτος από την παρακολούθηση του… εναρκτήριου «λακτίσματος», συγγνώμην λόγου εννοούσα, του Πρωθυπουργού προς το νέο του υπουργικό συμβούλιο, χρειαζόμουν χρόνο… ανάνηψης γιά την κριτική.

    

   Επειδή είναι το πρώτο σχετικό λογύδριο που έχω παρακολουθήσει στον μάλλον μακρύ βίο μου, προέταξα αυθόρμητα το βίντεο του Λάμπρου μέχρι να προλάβω να συνέλθω από το σοκ που μου προκάλεσε και ν’ ανασυντάξω τις πνευματικές μου δυνάμεις.

   Το μάτι, αυτί και η προσοχή μου εστιάστηκαν στην απήχηση και αντίδραση. Αν και τα παράθυρα έχουν απομυθοποιήσει, σε αρκετά μεγάλο βαθμό, αυτό το αμφιλεγόμενο είδος που λέγεται homo politicus και επιτρέπουν πλέον, grosso modo, να ζυγίζουμε το ειδικό βάρος εκάστου φέρελπι «σωτήρα» μας, δεν φανταζόμουν ποτέ την έκταση και το βάθος της αναξιοπρέπειας, δουλοπρέπειας και ασημαντότητος που διακρίνει το σήμερα υπάρχον… «υπηρετικόν» προσωπικό! (του λαού εννοείται!).

   Η… εμπνευσμένη πατερναλίστικη ομιλία του αρχηγού της Κυβερνήσεως με γύρισε κοντά 60 χρόνια πίσω. Στα χρόνια του γυμνασίου όπου ο αείμνηστος Διευθυντής Αλκίνοος Μάζης, μετά τον καθιερωμένο εναρκτήριο αγιασμό κάθε νέας χρονιάς, μας έλεγε, με περίπου ίδια λόγια, ακριβώς το ίδιο πράγμα! Με δεδομένη την εποχή, την ηλικία, την θέση και την ωριμότητα του ακροατηρίου, η σκοπιμότητα τέτοιων νουθεσιών έχει τελείως διαφορετικό νόημα, αποδοχή και χρησιμότητα.

   Το περίεργον είναι, για μένα τον αφελή ονειροπόλο, πως κανείς -μα κανείς!-  από το περίπου 50/μελές ακροατήριο του Πρωθυπουργού δεν είχε το θάρρος, την αξιοπρέπεια, την αυτοεκτίμηση και τον αυτοσεβασμό, να σηκωθεί αμέσως και να φύγει:

   - Με συγχωρείτε, αυτά δεν μου αξίζουν, δεν με αφορούν, με προσβάλλουν! Και υποβάλλοντας, επί τόπου, την παραίτησή του να απέλθει με το κεφάλι ψηλά.

   Δυστυχώς, το πολυδιαφημιζόμενο ως απόλυτα ελληνικό φρούτο που λέγεται «φιλότιμο», αρχίζει και εκλείπει από τη χώρα που το γέννησε. Φαίνεται πως μια… ιδιότυπη φυλλοξήρα το «χτύπησε» σε όλες τις κοινωνικές βαθμίδες και όλες τις επαγγελματικές, επιστημονικές, πνευματικές, ηγετικές τάξεις. Ίσως φταίει… και η κλιματική αλλαγή!

   - Ποντίκια, το σκάφος βυθίζεται! «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω» και «αμύνεσθαι περί… πάρτης»!

   Το κάθε τρωκτικό τη θεσούλα του, τη βολούλα του, τη δαγκωνίτσα του!  

   Ε΄, όχι!