"Σαν παλιό σινεμά…"

«Ο λαϊκισμός, ποτέ δεν πεθαίνει». Έργον εθνικοπατριωτικόν, κάπως σαν παραμύθι…

Η Ελάς στο δρώμο τον μαιγάλον τις πεπρομένον!

 

   Μιά φορά κι έναν καιρό ήταν ένας λεβέντης. Ωραίος, σένιος και… κιμπάρης! Άρχοντας σωστός, με τα ούλα του και όξω καρδιά! Με τα μπερικέτια του, τα γλέντια, τα τσιφτετέλια, τον ωχαδελφισμό και τη φιλοσοφία του.

   - Ώπα! Να καούν τα κάρβουνα και να πεθάνει ο Χάρος! Μιά ζωή την έχουμε.

   Και να τα ξενύχτια, να τα γλέντια, να τα «ωραία» μας, να το καταπέτασμα στις μάσες του. Με τις ζεϊμπεκιές και τις μισόγυμνες γκόμενες. Τις δίμετρες, τις ξανθές, τις ατελείωτες, να λικνίζονται στα τραπέζια! Άλα της και πίσω κου…ες και σας έφαγα!

   Βέβαια, κάτι μικροπροβλήματα παρουσιάζονταν με το λογαριασμό, αλλά ποιος νοιάζεται γιά τέτοια ψιλοπράματα! Άλλωστε υπάρχουν κι οι κουτόφραγκοι γι’ αυτά!

   Ο καιρός περνούσε ευχάριστα κι ο βίος το ίδιο. Γλυκός, τριφηλός, όλβιος. Έστησε μάλιστα, εκεί στο 2004, κι ένα παγκόσμιο νταβαντούρι με γλέντι τρικούβερτο κι εμπιρτσιλίρησε την ανθρωπότητα!

   - Ρε σεις, τί πράμα είναι εφκιό; Τί τζελουδία βλέπουν τα μάτια μας; Ρε τί δαιμόνιος σου είναι αυτός ο… Άρχοντας; Μας κούφανε! Φαίνεται πως με τέτοια ιστορία και τέτοιους προγόνους είναι γεννημένος πάντα … νικητής! Εύγε και δοξάστε τον!

   Και να ο φθόνος και να η ζήλεια! Όμως πολύ θέλει το κακό; Τον μάτιασαν τον… Άρχοντα!

   Κάτι παραπανίσια κιλά, κάτι ξεχειλωμένες κοιλίτσες και κάτι… αέρια τη νύχτα, (έστω και χωρίς στιφάδο), έφεραν τα πρώτα συννεφάκια. Οι δύσπνοιες στις ανηφόρες και τα κλαταρίσματα στα τεστ κοπώσεως επιβεβαίωσαν τις ανησυχίες.

   - Ρε σεις, κάτι δεν πάει καλά! Ο… Άρχοντας ψιλοχέ…κε και έσπευσε στους γιατρούς.

   - Αμάν, παιδιά, κάτι τρέχει με μένα!

   Τον μετράν από δω, τον ζυγίζουν από κεί, τρελάθηκαν οι ντοτόροι! Η πίεση μεγαλύτερη κι από σαμπρέλα της φόρμουλα 1, η χοληστερίνη σπάει κοντέρ, το ζάχαρο περισσότερο κι από Σαιντ Ονορέ του Παρλιάρου!

   - Μάγκα, έρχεται έμφραγμα!

   Αλληθώρισε ο λεβέντης. Του έφυγε η μαγκιά και πιάνει τη κλάψα. 
   - Αλήθεια μωρέ; Και τί γίνεται τώρα;
   - Μμμμμ, να δούμε. Μάλλον τα τινάζεις!
   - Σοβαρά, ρε παιδιά; Αδέρφια σώστε με! Έλεος.
   - Προλαβαίνεις, δεν προλαβαίνεις! Θα πρέπει να…
   -Μωρέ καν’ τε ό,τι νομίζετε. Να την σκαπουλάρω μόνο!
   - Όμως αυτό έχει κάποιο κόστος.

   - Τί κόστος;
   - Να, δίαιτα! Δίαιτα εξαντλητική! Θα πεις το ψωμί, ψωμάκι και θα δεις το Χριστό φαντάρο!
   - Και έτσι θα σωθώ;
   - Θα σωθείς!
   - Ωραία, φέρτε μου… μέτρα! Από το να μου τα πάρει ο… «Μίστρας», προτιμότερο!
   - Λοιπόν, τέρμα το κοντοσούβλι, τέρμα και το σπληνάντερο. Του λοιπού μόνο ροβύθια, φακές και όσπριο! Μέχρι να ξεκαπνίσει η… εξάτμιση και να πέσουν τα περιττά κιλά. Κομμένη κι η αστακομακαρονάδα. Βρούβα, πράσο και λαχανόρυζο μέχρι το μάτι σου να γίνει λοξό σαν του Κινέζου!
   - Μα….

   - Δεν έχει μα και ξεμά. Άμα γουστάρεις!
   - Καλά, αφού δεν γίνεται αλλιώς, τί να κάνω…
   - Καλάμια και παλούκια! Υπόγραψε εδώ!

   Πέρασαν τέσσερα χρόνια αυστηρής δίαιτας κι ο… Άρχοντας κάπως άρχισε να λαχανιάζει λιγότερο στη σκάλα. Έχασε κιλά, έλιωσε λίπη, άρχισε να περπατάει μόνος του. Κάπως τρώγεται. Στο μεταξύ, κάτι αντιπαθητικές νοσοκόμες έφραζαν το δρόμο του κακομαθημένου Χοντρού, κάθε φορά που, ξεθεωμένος από τη λιγούρα, λοξοδρομούσε προς την κουζίνα.

   - Μη εκεί, τζιζζζ! Φτου, κακά!

   Και δώσ’ του αυτός, πονηρά τη νύχτα, να θέλει ν’ ανοίξει το ψυγείο και δώσ’ του εκείνες το «μη»!

   - Αμάν ρε κορίτσια, λίγο κασέρι! Θα τα τινάξω όλο λαχανίδα!

   - Είπαμε τσού! Δίαιτα! Υπέγραψες! Μισό γιαουρτάκι και… πολύ σου!

   Αλλά ο κάποτε… Άρχοντας, βλέποντας τη ζυγαριά να πέφτει αναθάρρησε.  Στεγνός και με λιγότερα κιλά ξετσουτσούρδωσε.

   - Μετράτε με, ρε σεις. Θα δείτε πάω καλύτερα!

   Πράγματι οι εξετάσεις δείχνουν καλλίτερες, οπότε ο… Άρχοντας αρχίζει τις ζαβολιές και αρχίζει να οραματίζεται πάλι καρμπονάρες και γαρδούμπες!

   Βρέθηκαν και κάτι τσαπερδόνες νοσοκόμες  που εποφθαλμιούσαν τη θέση των άλλων, των στιφών ξερακιανών, κι άρχισαν σαν γλυκόλαλες Σειρήνες:

   - Αφέντη μας, λεβέντη μας που αυτές οι… «ανοργασμικές» σε ξελίγωσαν και θα σε πεθάνουν! Να σου φέρουμε μερικά πιττόγυρα, αλά παλαιά, να ξελιγουριάσεις, καλέ μας! Να λιγδώσει, τ’ αντεράκι σου, γλυκέ μας. Μην τις ακούς αυτές τις σκρόφες. Θέλουν το κακό σου. Σε φθονούν γιατί όταν εσύ έχτιζες Παρθενώνες αυτοί ζούσαν σε σπηλιές, όταν εσύ…. μπλα-μπλα-μπλα… Χ…τες αυτές. Μαζί μας θα καλοπερνάς, όπως πρώτα!

   - Μπράβο, ρε κορίτσια! Εσάς θέλω! Φέρτε μου γρήγορα κοκορέτσια, φέρτε σκωταριές, ψαρονέφρια, φέρτε… μπιντόκ αλά ρους, σατωμπριάν, φέρτε απ’ όλα. Φέρτε και μπύρες, πολλές μπύρες. Μπάφιασα. Στέγνωσε το λαρύγγι μου!

   - Μα οι γιατροί…, ψέλλισαν οι στιφές, η θεραπεία που έχεις συμφωνήσει κι υπογράψει με τους κουτόφραγκους;

   - Είπα, ξείπα, χ…ω το λόγο μου! Εδώ είναι ρωμαίικο, δεν είναι παίξε, γέλασε! Σιγά που θα μου πουν αυτοί οι ξενέρωτοι τί θα κάνω! Ώπα!!!

   Στο σημείο αυτό η ταινία κόπηκε κι η γαλαρία άρχισε τα:

- Χασάπη, γράμματαααααα!

   Η συνέχεια… προσεχώς. Πάντως όποιος κατάλαβε μέχρι τώρα, μαντεύει και το τέλος!