Το βαρόμετρο της υπερβολής.

- Ε΄, ψιτ, παιδιά, ψυχραιμία!

 

 

   Μετά την πρόκριση της Ελλάδος στους 16 μνηστήρες του παγκόσμιου τίτλου, όλοι στη χώρα του ύψους ή του βάθους, ετοιμάζονται γιά την… υπερβολή τους. Ανάλογα με τη γωνία σκοπεύσεως ενός εκάστου. Άλλος αιθεροβάτης γιά… τα ουράνια και  άλλος, επαγγελματίας κακορίζικος και μιζέριας, γιά τα τάρταρα. Και όμως τα πράγματα είναι απλούστερα.

   Κατ’ αρχήν μιλάμε γιά ποδόσφαιρο. Ένα παιχνίδι το οποίο παιζόμενο σε υψηλό επίπεδο και με την τύχη καιροφυλακτούσα πάντα, (π.χ. διαιτητής, στραβοκλωτσιά, δοκάρια, κ.λπ.), κάνει το κάθε αποτέλεσμα πιθανό. Τουλάχιστον αυτό αποδεικνύει η πείρα των τελευταίων, ιδίως, χρόνων.

   Η καλή τύχη της ελληνικής ομάδος άρχισε από την κλήρωση. Έπεσε σε όμιλο σχετικά βατό, αν σκεφτεί κανείς πως σε άλλον συνυπήρξαν Αγγλία, Ιταλία, Ουρουγουάη και Κόστα Ρίκα μαζί! Με την τελευταία να φαντάζει, προ των αγώνων, χαμένη από χέρι. Τελικά η… Σταχτοπούτα του ομίλου απεδείχθη τίγρης που κατασπάραξε τα βαρύγδουπα ονόματα και τερμάτισε πρώτη στον όμιλο.

   Οπότε η αυριανή αναμέτρηση Κόστα Ρίκα - Ελλάδος δεν θα πρέπει να μας τρομάζει ιδιαίτερα αφού η αντίπαλός μας αποτελεί το μικρότερο δυνατό… κακό που μας έλαχε. Έτσι οι προαγωνιστικοί οιωνοί φαίνεται πως εξακολουθούν να είναι άριστοι και ο αντίπαλος αντιμετωπίσιμος. Όμως αυτά προ της αναμέτρησης!

   Αυτό που οι πραγματικοί φίλαθλοι Έλληνες προσδοκούν και εύχονται να βγει στον αυριανόν αγώνα δεν είναι τόσο η νίκη, όσο η καλή και αξιοπρεπής εμφάνιση. Κάτι που είναι στα πλαίσια των δυνατοτήτων της ομάδος, όπως αυτή απέδειξε. Τα κουτοπονηρίστικα ελληναράδικα κόλπα του ½ - 0 και μετά… «όλοι πίσω και κλωτσιές στο γάμο του Καραγκιόζη» μπας και το κρατήσουμε, χρεωκοπημένα ήδη στους δύο πρώτους αγώνες, αν επαναληφθούν δεν θα μας δώσουν αξία ως ομάδα και δεν πρόκειται να ξεγελάσουν κανένα, έστω κι αν, με αυτά κλέψουμε τη νίκη. Γιατί απλούστατα αυτό δεν θα είναι ποδόσφαιρο αλλά… «ξυλίκι»! Χώρια που το πολύ-πολύ, με τέτοια αντιποδοσφαιρικά τερτίπια να βγάλουμε έναν γύρο ακόμη, καθώς μετά έρχονται τα πραγματικά θηρία τα οποία δεν αστειεύονται, αλλά… παίζουν μπάλα!

   Ενώ αν αγωνιστούμε ανοιχτά, ακομπλεξάριστα και λεβέντικα, ως ισότιμοι «μπαλαδώροι» και όχι σαν ποδοσφαιρικοί «παρτιζάνοι» σε κλεφτοπόλεμο, θα κερδίσουμε σεβασμό, τιμή και ποδοσφαιρική αναγνώριση, έστω κι αν χάσουμε το ματς. Γιατί αυτό θα πρέπει να είναι το πρώτο ζητούμενο.

   Όσο γιά κάτι ηρωικές σαπουνόφουσκες που ακούγονται και παραπέμπουν στο… «Ίτε παίδες Ελλήνων», το «νυν υπέρ πάντων ο αγών» και τα άλλα παρεμφερή πολεμικά κελεύσματα, (μαζί και οι χλαμύδες στις εξέδρες), αυτές οι υπερβολές και γελοιοποιούν την αυριανή προσπάθεια και ευτελίζουν τα ίδια τα συνθήματα.

   Καλός ο ενθουσιασμός, καλό το ποδόσφαιρο, αλλά δεν παύει να είναι ένα παιχνίδι και τίποτε παραπάνω. Ο ηρωισμός, η ευψυχία, τα νύχια και τα δόντια μπορούν να νικήσουν σ’ ένα άνισο πόλεμο, αλλά στα ποδοσφαιρικά γήπεδα χρειάζεται άλλου είδους ικανότητες, που πιστεύω πως διαθέτουμε κατά βάθος. Όχι πολεμικές αρετές που δείξαμε στους… Μηδικούς πολέμους. Είδαμε τί έπαθε ο ηρωικός… Κυναίγειρος-Σοάρεζ της Ουρουγουάης!