Επέτειοι κι «επέτειοι».

Επικαιρότης

   Αποτελεί πάγια τακτική των ανθρώπων να στρέφονται συχνά σε ιστορικά γεγονότα, να «ακουμπούν» σ’ αυτά και άλλοτε ν’ αντλούν παράδειγμα, ηθικές και πνευματικές δυνάμεις και άλλοτε, σε περιόδους σήψης κι αποσύνθεσης, (καληώρα, ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε), να τα καπηλεύονται, να τα εξιδανικεύουν, ωραιοποιούνν ή να τα φουσκώνουν, γιά λόγους μικροκομματικών συμφερόντων.

   Κάποιες χώρες με μακραίωνα ιστορία και βαθιές ρίζες διαθέτουν πλεόνασμα ηρωικών περιστατικών και ιστορικές μνήμες τέτοιες που θα δικαιολογούσαν «εορτασμούς» σε καθημερινή, μάλιστα, βάση! Η δική μας, καταφανώς, ανήκει σ’ αυτές.

   Δυστυχώς, κάποιες πολιτικές δυνάμεις, χωρίς μεγάλη προϊστορία ύπαρξης και θετικής δράσης και συμπεριφοράς, αλλά γοητευμένες από το όραμα της εξουσίας και της αλόγιστης κατεδάφισης των πάντων, στα πλαίσια ενός μοχθηρού, μηδενιστικού  ρεβανσισμού και μιάς αόριστης και γενικής εκδίκησης κατά…πάντων, αγνοούν ή λοιδορούν τις πραγματικά εθνικές επετείους και τα γεγονότα που σημάδεψαν με την απήχηση και το ενδιαφέρον τους ολόκληρο το έθνος, διαστρεβλώνουν την ιστορική μας μνήμη και σταχυολογούν κάποια, σαφώς ήσσονος σημασίας περιστατικά, τα οποία όμως τις εξυπηρετούν κομματικά, τα αναγορεύουν σε υψίστης, γι’ αυτούς, σημασίας, τα υπερπροβάλλουν και τα «εορτάζουν», σαν κάτι το εξαιρετικό θέσφατο. Καίγοντας, παρεμπιπτόντως, έτσι γιά γούστο και ξεφάντωμα, τη μισή Αθήνα!

   Αποτέλεσμα, στη συνείδηση του κάθε σκεπτόμενου και σώφρονα πολίτη, είναι το «τσουβάλιασμα» όλων τω...«επετείων» και το πέταμά τους στον κάλαθο των ανυπόληπτων και αχρήστων. Γιά την περίπτωση, μου έρχεται στο μυαλό το σχετικό απόφθεγμα ενός πολύ καλού φίλου, ο οποίος είπε:

   - "Στην Ελλάδα τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα μοιάζουν με τραίνα και οι επέτειοί τους με δρομολόγια ανηρτημένα στους τοίχους των σταθμών. Με τον καιρό τα τραίνα παλιώνουν και αποσυντονίζονται ενώ τα δρομολόγια καταγράφουν, απλά, τις καθυστερήσεις τους."

   Σε έναν τόπο που η κάθε σπιθαμή γης είναι ποτισμένη με αίμα χυμένο ηρωικά κι η κάθε πέτρα έχει κάποιο περιστατικό ανδρείας να διηγηθεί, ορισμένοι αναζητούν ψεύτικα κατορθώματα και γιαλατζί πρωταγωνιστές γιά να μεγαλοποιήσουν τα πρώτα και ηρωοποιήσουν τους δεύτερους, προκειμένου να συνεγείρουν δημαγωγικά και λαϊκίστικα το συναίσθημα του απλοϊκού λαού και να προσκομίσουν πολιτικά όφελη. Λες και χάθηκαν οι πραγματικοί ήρωες που πρέπει να τιμούμε και να μας παραδειγματίζουν.

   Έτσι, βαφτίζουμε «ήρωα» ένα άμυαλο πιτσιρίκο, που διασταυρώθηκε μ’ έναν, επίσης άμυαλο και «νταή» αστυνομικό με νοοτροπία «μπασκίνα», στα «μαρμαρένια αλώνια» του αναρχικού γκέτο των Εξαρχείων, όπου πετροβολώντας ο ένας και πυροβολώντας στον αέρα ο άλλος, γιά κακή τύχη και των δυό, μιά σφαίρα που εξοστρακίστηκε οδήγησε τον μικρό στον τάφο και τον μεγάλο στη φυλακή! Ένα γεγονός, ομολογουμένως όχι και πολύ ηρωικό και ελάχιστα εθνικού ενδιαφέροντος, τουλάχιστον συγκρινόμενο με την περίπτωση των τριών πολεμιστών του ελικοπτέρου που κατερρίφθη στα Ύμια και του σμηναγού Ηλιάκη που τον τρώνε τα ψάρια του Αιγαίου. Υποθέσεις που περνούν στα ψιλά γράμματα των ΜΜΕ και στο «ντούκου» του ελληνικού ψευτοπροοδευτισμού. Έτσι, η περίπτωση των ανωτέρω, καθαρά πεσόντων υπέρ πατρίδος, όπως κι εκείνη των τριών υπαλλήλων της Μαρφίν που έπεσαν υπέρ…. μίσους, παρασιωπώνται και στέλνονται στα...αζήτητα, ενώ επιπλέει μόνον ο ηρωισμός…. Γρηγορόπουλου!

   Ζώντας σε εποχές του χάρτινου πιάτου, του πλαστικού χρήματος και του μηδενισμού των ηθικών αξιών, εν μέσω αποπροσανατολισμού και σύγχυσης, καταφέραμε, πρωταθλητές όντες της διαφθοράς, να ευτελίσουμε και τις έννοιες «ηρωισμός» και «επέτειός» του. Οπότε σε προσεχή εορτασμό της….επετείου του Πολυτεχνείου, δεν θα εκπλαγώ καθόλου αν η πορεία προς την Αμερικανική Πρεσβεία προχωρήσει, όχι μέχρι την αντίστοιχη Ισραηλινή, (όπως φέτος), προκειμένου να διαμαρτυρηθεί γιά τους βομβαρδισμούς της… Γάζας, αλλά φτάσει μέχρι το ΟΑΚΑ, διαμαρτυρόμενη γιά το χάλι του…Παναθηναϊκού ή και μέχρι την Ν. Φιλαδέλφεια επειδή, ας πούμε, υποβιβάστηκε η ΑΕΚ!

   Δυστυχώς, αυτοί είμαστε και τέτοια μας αξίζουν!

ΥΓ. Χθες έλαβα προειδοποίηση από την Google πως κάποιος (κάποιοι) προσπαθούν να σπάσουν τον κωδικό εισόδου και να υπεισέλθουν παράνομα στην ιστοσελίδα μου.

Προφανώς έλαβα τα αναγκαία μέτρα, αλλά με τη σύγχρονη τεχνολογία, ποτέ και με τίποτα δεν μπορείς να νοιώθεις σίγουρος.

Έτσι, αν ποτέ και ο μη γένοιτο, διαβάσετε κάτι που θα είναι έξω και πέραν από το γνωστό ύφος και ήθος της στήλης, θα ξέρετε πού να το .... γράψετε!