Επικαιρότης
Α) Οι ελαφρώς… παλαιότεροι θα θυμούνται σίγουρα τον Νίκο Κωνσταντόπουλο, ως Εισαγγελέα του Ειδικού Δικαστηρίου που δίκαζε τους «Αντρέα» και σια σ’ εκείνο το «αμαρτωλό» ’89, να του επιτίθενται λάβρος και αφρίζων, επιδιώκοντας, λέει, …. κάθαρση!
Επειδή οι καιροί αναπλάθουν αλλήλους, σήμερα 23 χρόνια μετά, η μαινάδα κόρη εκείνου του … άτεγκτου Εισαγγελέα, η Ζωή, ξιφουλκεί με το ίδιο μένος και μεγαλύτερη σφοδρότητα, συν βεβαίως την χαρακτηριστική γιά την εποχή μας αυθάδεια και προκλητικότητα, κατά του γιού του τότε κατηγορουμένου. Κατά μάνα, κατά κύρη….
Η ζωή μας κύκλους κάνει κι η Ζωή δεν χαρίζει κάστανα.
Β) «Γλώσσα λανθάνουσα τα αληθή λέγει». Προσπαθώ να μαντέψω τι θα έλεγαν στον ΣΥΡΙΖΑ, αν κάποιος αντίπαλος τους κατηγορούσε πως δεν αποτελούν σοβαρό κόμμα, αλλά πανσπερμία αλληλοσυγκρουομένων ιδεών και «Βαβυλωνία» τάσεωn, απόψεων και ... συνιστωσών (sic). Προφανώς θα γινόταν χαμός κι οι φωνές της γλωσσοκοπάνας Ζωής θ’ ακούγονταν μέχρι τα… Σκόπια!
Πλην όμως τα είπε ο αρχηγός του! Μάλιστα, αυτός που είναι έτοιμος να…. κυβερνήσει τη χώρα, χωρίς να ξέρει η αριστερά του τι θέλει και πού προσβλέπει η δεξιά του! Και που προσπαθεί απεγνωσμένα τώρα να τους βάλει όλους τους ... διάσπαρτους, σε μιά τάξη και μιά σειρά.
Δυστυχώς η απελπισία που τυφλώνει κι αποπροσανατολίζει τον λαό, πιθανώς να του το επιτρέψει, κατά τη λογική του «ο βρεγμένος βροχή δεν φοβάται». Όντας στον πάτο του βαρελιού και έχοντας υποστεί, ως λαοπρόβλητο, έναν καταφανώς «μειονεκτικό» Γιωργάκη, η εκδοχή του ανώριμου Αλέξη δεν τρομάζει ιδιαίτερα. Τι είχαμε, τι χάσαμε. Το πικρό ποτήρι, έτσι κι αλλιώς, θα το πιούμε μέχρι σταγόνας οπότε…
Αφού τα πάντα λειτουργούν στην κατεύθυνση του «μάθαν πως γα…. στε και πλάκωσαν κι οι γύφτοι», με λίγο ακόμη «διαλυτικό» τύπου ΣΥΡΙΖΑ δεν θα στάξει δα κι ουρά του ποντικού! Ας έλθει κι αυτός να «ασελγήσει» στο πτώμα της Ελλάδας και μετά… βλέπουμε. Ούτως ή άλλως διαθέτει και το κατάλληλο… εργαλείο που ακούει στο όνομα …. Τ(σ)ατσόπουλος! Αν δεχτούμε πως ήδη «τακτοποίησε» την μισή Αθήνα, που είναι η μισή Ελλάδα με πρόχειρους υπολογισμούς, μένουν ακόμη τα ¾ των Ελλήνων, περίπου. Υπάρχει «ψωμί» ακόμη!
Ίσως μάλιστα να είναι και πρώτης τάξεως ευκαιρία να ξεμπερδεύουμε, μιά και καλή, με την άφρονα και ουτοπική αριστερά και τη φενάκη της, που πιστεύοντας σε μαγικά ραβδιά και.... άλλες πολιτικές, (τσαμπουκά και μαγκιάς), μοιράζει το καρβέλι πριν το φτιάξει. Η απομυθοποίηση είναι, όπως και να το κάνουμε, μιά μορφή λύτρωσης.
Προσωπικά, εκείνο που μ’ απασχολεί είναι τι δικαιολογίες θα βρουν μετά και θα επικαλεστούν, πάνω στα συντρίμμια που θα έχουν δημιουργήσει, όταν δεν θα έχει μείνει όρθιος λίθος επί λίθου, οπότε θα πρέπει να πάρουν την ιδεολογία τους και να φύγουν. Το ότι κάτι θα πουν είναι βέβαιο. Η κεκτημένη εμπειρία δείχνει πως στην πολιτική δεν χρειάζεται ούτε να επιχειρηματολογείς, ούτε να τεκμηριώνεις, αρκεί να… λες κάτι. Το οτιδήποτε! Χάνοι θα υπάρχουν πάντα.
Γ) Γιά όσους, τυχόν, (ελάχιστοι ελπίζω), δεν έχουν καταλάβει ακόμη τι σημαίνει «κούρεμα χρέους», ή επί το παραπλανητικότερο, το ξενόγλωσσο PSI, διευκρινίζω πως, με απλά λόγια, αυτό αποτελεί έναν νόμιμο και αυθαίρετο «μπαταξιδισμό»!
Π.χ. Σου χρωστάω 1000 ευρώ κι εσύ περιμένεις, στην ταχθείσα προθεσμία, να στα επιστρέψω. Αμ, πρίτςςς!
Ξαφνικά σου ανακοινώνω:
- Φίλε, πιάσε αυτά τα 400 και… πολλά σου!
Και άντε εσύ μετά, αποσβολωμένος, να ψελλίσεις:
- Μα εγώ σου έδωσα 1000 γιατί σε εμπιστεύτηκα, γιατί μου ξηγιέσαι έτσι;
Ασήμαντες μικρολεπτομέρειες στου κουφού την πόρτα κι ας κλαίει που τα ’χει!
Και όσο σκέφτομαι πως όλα αυτά γίνονται γιά ν’ αποκτήσει πάλι η χώρα την ….. χαμένη αξιοπιστία της, σαλτάρω….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου