Γιατί έκλεισα την τηλεόραση!

Θέσεις - Απόψεις

   Ακούω, πληροφορούμαι, αναρωτιέμαι:

   - «Σε μιά ευνομούμενη και πολιτισμένη χώρα του δυτικού κόσμου δεν θα έπρεπε, τη σήμερον ημέρα:

  

   α) Να υπάρχει επίδομα θέρμανσης ούτως ώστε να ζεσταίνεται και να μην ξεπαγιάζει ο κοσμάκης, τουλάχιστον ο φτωχότερος;

   - Φυσικά ναι, η σωστή απάντηση!

   β) Να υπάρχει πλήρης και απεριόριστη δωρεάν ιατροφαρμακευτική κάλυψη γιά όλους τους πολίτες της χώρας, αλλά και τους, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, παρεπιδημούντες σ’ αυτήν, κατ’ επιταγή των πανάρχαιων νόμων της φιλοξενίας, που ως γνωστόν γεννήθηκε εδώ, («Ξένιος Ζευς», «ξένους ξένιζε», και τέτοια);

   - Αναφανδόν ναι!

   (Σημ. Χαρακτηριστικά, θυμάμαι πέρυσι που πήγα γιά μιά εξέταση στον Ερυθρό Σταυρό και, προς στιγμήν, νόμισα πως ήμουν στην…Πεχσαβάρ!).

   γ) Να υπάρχουν άφθονοι βρεφονηπιακοί σταθμοί, πλήρως εξοπλισμένοι και με υπερεπαρκές ειδικευμένο προσωπικό, ώστε τα παιδάκια -πολύ λίγα ανά αίθουσα- να αισθάνονται άνετα και ν’ απολαμβάνουν στοργής, φροντίδας και θαλπωρής, τουλάχιστον ίσης, (αν όχι περισσότερης), με τη μητρική, σ’ ένα όμορφο περιβάλλον;

   - Ούτε συζήτηση, ναι!

   δ) Να υπάρχει απεριόριστη κι ανεμπόδιστη προσπέλαση όλων των πολιτών σε μιά πλατειά και δημοκρατική εκπαίδευση, όλων των βαθμίδων, σε καινουργή και ασφαλή κτίρια πλήρως εξοπλισμένα με εποπτικά μέσα και επανδρωμένα με επαρκές και άριστο εκπαιδευτικό προσωπικό, ούτως ώστε μαζί με το πρώτο επίταγμα, (περί υγείας), να εξασφαλίζεται απολύτως το απαράμιλλο δίδαγμα της σοφής αρχαιότητος: «νους υγιής εν σώματι υγιεί»; Εννοείται σε απόλυτα κρατική και δωρεάν βάση, αλλά και σε τέτοιο βαθμό επάρκειας ώστε, αφ’ ενός, να μην χρειάζονται φροντιστήρια, ιδιαίτερα και τέτοια δραχμοβόρα συμπαρομαρτούντα και, αφ’ ετέρου, η πληρότης της παρεχομένης γνώσεως να αφήνει ελεύθερο χρόνο γιά ανάπαυση, ψυχαγωγία, «φραπεδιά», πολιτικολογία και διάφορες άλλες, διαπλαστικές του χαρακτήρα, δραστηριότητες.

   - Ποιός τρελός μπορεί να πει όχι;

  ε) Να υπάρχει ελεύθερη και ανεξέλεγκτη διακίνηση ιδεών, (κυρίως δημοκρατικών ή αθλητικών), στους ξένους τοίχους με χρήση μαρκαδόρων και σπρέι, καθώς και ελεύθερη μετακίνηση οχημάτων σε φαρδείς, σύγχρονους, καλοσυντηρημένους και ασφαλείς αυτοκινητόδρομους, απολύτως ελεύθερους, χωρίς εκείνα τα αντιπαθητικά κιόσκια των διοδίων, τα οποία πλην των άλλων, διακόπτουν την ελεύθερη ροή των οχημάτων και δημιουργούν εκείνα τα εκνευριστικά μποτιλιαρίσματα του Σαββατοκύριακου και της θερινής περιόδου; Χώρια την κοινωνική αναστάτωση γιά την, άνευ λόγου, αναγκαιότητα δημιουργίας κινημάτων τύπου: «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω»!

   - Οπωσδήποτε ναι!

   στ) Να διατηρηθούν, και ει δυνατόν να αυξηθούν, τα πάσης φύσεως επιδόματα τα οποία ενισχύουν τον σκληρά εργαζόμενο και δοκιμαζόμενο λαό μας, όπως ενοικίου, παιδιών, έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία, παρατήρησης ευρρύθμου και ακινδύνου περιστροφής προπέλας, προθέρμανσης κινητήρων των οχημάτων και άλλα;
   Εδώ προτείνεται η θέσπιση προσθέτων επιδομάτων, όπως της παρακολούθησης και αναφοράς, αν κουνιούνται οι βάρκες, (ιδίως γιά ανέργους νησιωτικών περιοχών και, εν εσχάτη ανάγκη και του θεσσαλικού κάμπου, π.χ. Φάρσαλα, Καρδίτσα, κ.λπ.), από τα 4 μπωφόρ και άνω. Επίσης, φαντάζουν πολύ λογικά, εκείνα της έγκαιρης αποχώρησης από την εργασία, της μη αποκαλυπτόμενης «κοπάνας», του ταχέως καθαρίσματος λαδερών, (φασολάκια, μπάμιες, μελιτζάνες, τέτοια), εν ώρα υπηρεσίας και, οπωσδήποτε, της επιτυχούς άγρας μυγών κατά τους θερινούς μήνες. (ύψος επιδόματος με το.. κομμάτι).

   - Αναμφιβόλως ναι!

   Θα μπορούσα να αναφέρω πλήθος άλλων απαραιτήτων επιδομάτων και ενισχύσεων του δεινώς χειμαζομένου ελληνικού λαού, οποίος -στα καλά καθούμενα- έχασε τη βολή του και βλέπει να κλονίζονται τα «κεκτημένα» του και ν’ ανατρέπεται το ανώτερο βιοτικό του επίπεδο, έναντι των δευτεροκλασάτων Εσθονών, Λιθουανών, Βούλγαρων, Σλοβένων, κ.λπ., όμως το αφήνω γιά τους πιό ρηξικέλευθους εμού. Προσωπικά, αρκούμαι μόνο να θυμηθώ, τώρα που υπάρχει απαιτητικό αίτημα γιά την μεταφορά των μαθητών στα σχολεία με … πούλμαν, (εννοείται κλιματιζόμενα!), πως στο δημοτικό πήγαινα σχολείο -με δύο τάξεις ανά ένα δάσκαλο, αλλά ιδιωτικό παρακαλώ!- μισή ώρα δρόμο και πάντα με γαλότσες, τσαλαπατώντας σε λασπωμένους ή χιονισμένους χωματόδρομους. Και ένοιωθα πολύ τυχερός γιατί μάθαινα πως στο χωριό μου, στη Κρήτη, τα παιδιά πήγαιναν με τα πόδια, ξυπόλητα, δυό ώρες δρόμο μέχρι το σχολειό τους στο γειτονικό χωριό. (Το τί και πόσους επιστήμονες έβγαλε εκείνη η δοκιμασία κι εκείνη η περιοχή, δεν περιγράφεται!).

   Έτσι, ακούγοντας στο «γυαλί» τις ανικανοποίητες τσαπερδόνες και τους απαιτητικούς κήνσορες, όλα τα λαλίστατα πλάσματα, γεννήματα της ευμάρειας και των παχυλών αποδοχών, με το κοντό μυαλό και την μακριά γλώσσα οι οποίοι, ως αυθεντικοί και γνήσιοι ξερόλες, γνωρίζουν τα πάντα εκτός του πώς, από πού και από ποιόν θα βγούν όλα αυτά τα λεφτά που χρειάζονται γιά να έχουν, κι αυτοί και μαζί τα ευήκοα ώτα όλων εκείνων των εύπειστων που συμφωνούν, αφρόνως, σε «απαιτήσεις» και «δικαιώματα» χωρίς αντίστοιχη προσπάθεια, διαολίζομαι! Και αποφάσισα να κλείσω την TV, αφού ξέρω καλά πως με λαϊκισμούς κι ανθρώπινα … «καυσαέρια» δεν βάφονται αυγά!

   Τουλάχιστον να μην συγχύζομαι περισσότερο, μου φτάνουν όσα τραβάω.