Το πρόβλημα των απολύσεων στους ΟΤΑ και η Σολομόντια λύση του!

Προτάσεις

   Αυτή η ιστορία που ανέκυψε με τους εργαζόμενους στους δήμους έχει τα εξής δεδομένα:

  

   - Οι Δήμοι της χώρας με τη γνωστή λαϊκίστικη και φαυλοκρατική τακτική, έχουν από χρόνια πλημμυρίσει με πλεονάζον προσωπικό. Το πλείστον αυτού προσελήφθη γιά να στελεχώσει τις υπηρεσίες της  πολυπόθητης καθαριότητος των δρόμων και την αποκομιδή των σκουπιδιών. Πλην όμως, με ακαριαία οβιδιακή μεταμόρφωση, οι προσλαμβανόμενοι ως οδοκαθαριστές μετατρέπονταν, την επομένη της πρόσληψης, σε καρεκλοκένταυρους γραφειοκράτες, ενώ τα σκουπίδια εξακολουθούσαν να λιάζονται μακαρίως στους δρόμους.

   - Φυσικά, είναι πολύ σκληρό κι απάνθρωπο να καλείς κάποιον, έστω κι αν γνωρίζει κι ο ίδιος το πώς, από ποιόν και γιατί ζεσταίνει τη «θεσούλα» του, να χάσει τη δουλειά του μέσα σε μιά ημέρα. Όταν επάνω στη σιγουριά της μονιμότητος των δημοσίων διορισμών χτίστηκαν ζωές και οι προοπτικές της βέβαιης καριέρας έφτιαξαν οικογένειες, όνειρα και δημιούργησαν υποχρεώσεις. Δεν μπορείς, από τη μιά στιγμή στην άλλη να φέρεις τα πάνω κάτω και να πεις σε κάποιον εργαζόμενο:  Aπολύεσαι, φύγε!

   - Από την άλλη, είναι πασιφανές και πασίγνωστο πως η χώρα δεν μπορεί να σηκώνει πλέον το οικονομικό βάρος ενός πολυάνθρωπου υπερτροφικού και πολυδάπανου δημόσιου τομέα, κατά παγκόσμιο πρωτοτυπία, και με τέτοια ποσοτική συγκρότηση και ποιοτική λειτουργία, όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα. Ράθυμα, αντιπαραγωγικά, αναχρονιστικά, γραφειοκρατικά, φαύλα και…πανάκριβα!

   - Καθοριστικός διορθωτικός παράγων γιά την επαναφορά της χώρας στο κανάλι λειτουργίας των σύγχρονων πολιτισμένων κοινωνιών είναι η τρόικα με τις απαιτήσεις και ντιρεκτίβες της και αντίβαρο αυτής, οι φυσιολογικές και αναμενόμενες αντιδράσεις των νυν εργαζομένων και υποψήφιων ανέργων υπαλλήλων.

   - Στη μέση η κυβέρνηση, λογικά αμήχανη στη λήψη αποφάσεων και διστακτική στην εφαρμογή τους, σύρεται, εκούσα–άκουσα, από τα κελεύσματα των πιστωτών, τα οποία καταπίνει τελικά με την ίδια ευχαρίστηση που παλιά τα καχεκτικά πιτσιρίκια κατάπιναν το μουρουνόλαδο.

   Έτσι η στήλη, σαν νέος Σολομών και προκειμένου να αρθεί το αδιέξοδο και να μην κάνουμε γιορτές αγκαλιά με αρουραίους, προτείνει την εξής λύση, στη λογική του μέσου δρόμου της καμήλας. Μιά λύση που πατάει σε δύο σκέλη:

   α) Δεν απολύεται κανένας δημοτικός υπάλληλος. Συνεχίζουν όλοι, κανονικά, τη δουλειά τους και στο πόστο τους. Άρα σταματούν αμέσως οι κινητοποιήσεις κι οι τραμπουκισμοί που, μεταξύ άλλων, δυσφημίζουν τη χώρα διεθνώς, ως χώρα λευκών κάφρων.

   β) Η κυβέρνηση και οι δήμοι παύουν να μισθοδοτούν όλους εκείνους των οποίων έχει προγραμματιστεί η αποχώρηση, (ή όπως αλλιώς λέγεται η απόλυση), οι οποίοι όμως θα συνεχίσουν να εργάζονται κανονικά και τζάμπα, διατηρώντας τις θέσεις εργασίας τους. Οπότε επιτυγχάνεται η επιδιωκόμενη περικοπή των κρατικών δαπανών και, τελικά, ο περιορισμός των ελλειμμάτων.

   Νομίζω η ταυτόχρονη επίτευξη και των δύο στόχων είναι προφανής. Και οικονομία και όχι απολύσεις! Απλή λύση, σοφή και καθαρή. Ένα νέο αυγό του Κολόμβου.
   Βλέπετε πως λύσεις πάντα υπάρχουν, αρκεί να υπάρχει διορατικότης και, προ πάντων, πολιτική βούληση!

   ΥΓ. Εννοείται πως η ρηξικέλευθη αυτή πρόταση μπορεί να εφαρμοστεί και σε κάθε περαιτέρω πιθανή ανάλογη περίπτωση, αφού ανταποκρίνεται πλήρως στο βασικό αίτημα των καιρών: «Κανείς εργαζόμενος δεν πρέπει να χάσει τη δουλειά του»!