Επικαιρότης
Χθες αργά μεσημέρι, εκεί που χαλάρωνα απολαμβάνοντας στην τηλεόραση ένα ντοκιμαντέρ, με παραδοσιακό γάμο της φυλής των Μινανγκαμπάο της Σουμάτρας, ξαφνικά, φρρρραπ! πέφτει στην οθόνη το σήμα της έκτακτης επικαιρότητος!
Όπως απεδείχθη επρόκειτο γιά τη ζωντανή μετάδοση των εργασιών του 19ου συνεδρίου του ΚΚΕ!
Χαλαρός όπως ήμουν, είπα μέσα μου:
- Άντε, ρε παιδί μου, να δω μιά φορά ένα συνέδριό τους, μπας κι εκεί λένε και τίποτε παραπάνω από τα γνωστά και τετριμμένα. (μονοπώλια, κεφάλαιο, πάλη των τάξεων, ταξικός εχθρός, αγώνας κατά της μισητής αστικής τάξης των καπιταλιστών και τα διάφορα τέτοια).
Η ασφαλής απόσταση του «γυαλιού» με εξασφάλιζε απολύτως, καθ’ ότι ως συνειδητός εκπρόσωπος της μέσης, (προς το παρόν), αστικής τάξης αποτελώ πρώτης τάξεως υποψήφιο γιά «κρέμασμα με τ’ άντερα κάποιου προεκτελεσθέντος εμού ταλαίπωρου γραφειοκράτη», σύμφωνα με το γνωστό κομμουνιστικό μανιφέστο.
Πλην όμως η συντρόφισσα συνονόματη δεν μου έκανε τη χάρη να πρωτοτυπήσει και να ξεφύγει, έστω κατά κεραία, από τα κλασσικά πολυδιαβασμένα παραδοσιακά.
Ξαναζήτησε, σαν βασικό μενού και πέραν της συνήθους επίθεσης κατά του μεγάλου κεφαλαίου και των μονοπωλίων, (αυτών που βρίθει ο τόπος, όπως π.χ. αυτό με τις κτηνοτροφές της Ν.Μ. στην πόλη μου που μου πίνει το αίμα), τη μονομερή διαγραφή του χρέους και την έξοδο της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
- Τι έκανε λέει; Σας χρωστάμε περίπου 400 δις; Όξω κου...λες! Δεν αναγνωρίζουμε τίποτα και δεν σας δίνουμε φράγκο! Να πάτε να γ…..! Εμείς παίρνουμε το καπελάκι μας και γειά σας, κορόιδα δανειστές.
Βέβαια, δεν το είπε ακριβώς έτσι, αλλά αυτό ακριβώς εννοούσε!
Στο σημείο αυτό, παρ’ όλη την ένταση της προσοχής μου δεν πρόσεξα καμία έκκληση συμπαράστασης και αναζήτηση στήριξης από το αδελφό κόμμα της Βόρειας Κορέας, ούτε από το ήδη λακίσαν από τον (αν)υπαρκτό σοσιαλισμό Κ. Κ. Κίνας ή το λακίζον λάου-λάου, του Κάστρο. «Ακούμπισμα» στον… Ομπάμα και τις ΗΠΑ, μάλλον χλωμό το βλέπω, οπότε τα κόκκινα μπαϊράκια με τα χοντρά στειλιάρια του ΠΑΜΕ, θα….. πηγαινοέρχονται απελπιστικά μόνα, με τις ευρωπαϊκές και παγκόσμιες πόρτες ερμητικά κλεισμένες, κατάμουτρα!
Τέτοιος ορθολογισμός και τέτοια ωραία ρεαλιστική πολιτική, (απόλυτα συμβατή με το 5% του λαού που περίσσεψε να την πιστεύει).
Μέσα σε ένα απόλυτα ανιαρό κλίμα συνέχισε μιά ακαταλαβίστικη απεραντολογία κινέζικων νοημάτων διατυπωμένων με ελληνικές λέξεις! Κλασσικά βαρετή φλυαρία, αλυσιτελής και ουτοπική, όπως όλων των κομμουνιστικών συνεδρίων. Έτσι όταν έφτασε στο πιπίλισμα της καραμέλας γιά τους «αυτοαπασχολούμενους», άλλαξα κανάλι και την άφησα να «αυτοαπασχολείται»… μόνη της!
ΥΓ. Τώρα που γράφω αυτό το σχόλιο, έχω στον υπολογιστή ένα θαυμάσιο μουσικό χαλί, σταλμένο από έναν καλό φίλο, κι αυτό μου φτιάχνει πολύ το κέφι και ενδυναμώνει την υπομονή και αντοχή μου στα όσα παλαβά συμβαίνουν γύρω μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου