Απορίες επί της προηγουμένης ανάρτησης.

Σχολιασμοί

   Με τη προχθεσινή ανάρτηση παρουσιάστηκε ένα απλό αλλά ολοκληρωμένο σχέδιο επίλυσης του προβλήματος της διαθεσιμότητος-απόλυσης υπαλλήλων από τους ΟΤΑ και όσων άλλων έρχονται προσεχώς, (καλομελέτα…), από τον γενικότερο δημόσιο τομέα. Μεγαλοφυές στη σύλληψή του και πανεύκολο στην εφαρμογή του.

   Επειδή κάποιοι αναγνώστες δεν αντελήφθησαν πλήρως και σε βάθος χρόνου τα οφέλη της πρότασης, αλλά διατύπωσαν απορίες κι επιφυλάξεις, αναγκάζομαι να επανέλθω διευκρινιστικώς.

   α) Πανελλήνιο αίτημα, εξ όσων τουλάχιστον εγώ γνωρίζω και πιστεύω μαζί μου όλοι, είναι η μη απώλεια «θέσεων εργασίας». Γιά μισθούς, αμοιβές και τέτοια πεζά δεν ακούστηκε ποτέ τίποτε σ’ αυτήν την κόντρα. Ακόμη κι η κοντοκουρεμένη της «άφθονης διούρησης» που υποστηρίζει ένθερμα τις ασχήμιες, τις ακρότητες και τους τραμπουκισμούς των συνδικαλισταράδων των ΟΤΑ, («Ένα σπρωξίδι ήτανε μόνο, σιγά τώρα»!), συνεχώς κραυγάζουσα:

   - «Να μη χάσουν οι άνθρωποι τις δουλειές τους»!  .... γιά λεφτά δεν λέει κουβέντα.

   (Σημ. Εξ άλλου, στην Ελλάδα πάντοτε ήμασταν ανώτεροι χρημάτων, τα οποία και σκορπούσαμε αφειδώς!).

   β) Έτσι που μας κατάντησαν τις αποδοχές, αυτές αποτελούν πλέον, (ένεκα μεγέθους), μιά ελάχιστη έως ασήμαντη λεπτομέρεια. Οπότε δεν αξίζει τον κόπο ν’ ασχολείται κανείς μαζί τους.

   γ) Κατά το πάνσοφο, «ουδέν κακόν αμιγές καλού», μπορεί οι εργαζόμενοι (και υποψήφιοι άνεργοι πλέον), να στερηθούν τα μερικά ψωροευρουλάκια του γλίσχρου μισθού τους, αλλά θα έχουν μεγάλο όφελος από την μη καταβολή φόρων, κρατήσεων και λοιπών οφειλών προς το κράτος! («Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος»).

   δ) Ειδικά οι μονότεκνοι, δίτεκνοι, τρίτεκνοι, κ.ο.κ., τους οποίους καταξεσκίζει το νέο φορολογικό, θα πάρουν θριαμβευτική ρεβάνς, καθ’ όσον με μηδενικό εισόδημα θα κληθούν να πληρώσουν -οι τυχεροί- ελάχιστο φόρο!

   Συμπέρασμα: Ας πάψουμε, επί τέλους, να γκρινιάζουμε συνεχώς γιά το παραμικρό, ας αναζητήσουμε τη θετική όψη του πράγματος κι ας παρηγορηθούμε μ’ αυτά που μας βρήκαν, (κατακούτελα), αναφωνώντας:

   - Και μη χειρότερα! (κάτι το οποίον, μάλλον, επέρχεται ταχύτατα. Κοντεύει!).

   Εξ άλλου, δεν μπορεί να τα θέλουμε όλα δικά μας. Και δουλειά και μισθό. Αμάν, πιά! Οι καιροί άλλαξαν. Τώρα ζούμε πλέον στον αστερισμό των …. μεταρρυθμίσεων και των διαθεσιμοτήτων!

   Το πνεύμα, (το σωστό!), της εποχής είναι:

   - «Μείζον η εργασία και έλασσον οι αποδοχές».

   Γι’ αυτό και οι κυβερνήσεις μας τι κάνουν; Αυξάνουν την πρώτη, (παράταση ορίου ηλικίας, ωράριο καταστημάτων, κ.λπ.) και μειώνουν τις δεύτερες, (περικοπές μισθών, κατάργηση επιδομάτων, δώρων, φοροαπαλλαγών, κ.λπ.)!

   ΥΓ. Όπως είναι προφανές, η ανάρτηση ξεκίνησε, σαν σκέψη, στ’ αστεία. Προχωρώντας όμως διαπίστωσα πως περικλείει την ίδια σοβαρότητα και την ίδια λογική επαγωγή με την, προ ολίγων μηνών, πρόταση νυν μεγάλου κόμματος περί προσλήψεως όλων των ανέργων….. στο Δημόσιο! Προφανώς, κι εκείνοι θα αναφέρονταν στον παράγοντα «εργασία» και μόνον, αφού είναι γνωστόν πως το κράτος δεν μπορεί, καλά-καλά, να πληρώσει όσους υπαλλήλους έχει τώρα, (και προσπαθεί να ξαλαφρώσει από μερικούς), και θα πλήρωνε τις στρατιές των νεοπροσλαμβανόμενων ανέργων; Με τι λεφτά; Συνεπώς η πρόταση, ασφαλώς, αφορούσε δουλειά ….τζάμπα! Ότι, ακριβώς, προτείνω κι εγώ!

   Και να φανταστεί κανείς πως το κόμμα που αναφέρομαι βρίσκεται στο κατώφλι της εξουσίας! Άρα καταλήγουμε:

   «Ή, ως άνθρωποι σοβαροί όλοι μας, (αυτοί, εγώ κι οι οπαδοί του), παίρνουμε το χάλι μας στο ψιλό και τη ζωή στην πλάκα, ή άπαντες είμαστε άνθρωποι της πλάκας»! Διαλέξτε!

   (Πάντως, καλού-κακού, ετοιμάζομαι να αυτοπροταθώ σε προσεχείς δημοσκοπήσεις γιά…. «καταλληλότερος»!).