Θέσεις - Απόψεις
Ένα μικρό, τοσοδούλι βιντεάκι ήταν αρκετό γιά να ξεφυτρώσουν πάλι τα γνωστά ελαττώματα της φυλής. Η μικρόνοια, η μιζέρια, η μεμψιμοιρία και η ζηλοφθονία. Στην κλασσική, πλέον, λογική του... «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα…!».
Υπέπεσε στην αντίληψή μου σχόλιο, κορυφαίας ηλιθιότητος κείμενο, στενόκαρδο και μικρόμυαλο, που ακτινοβολεί φθόνο και ζήλια, άρα απόρριψη, γιά την ανέλπιστη απήχηση της πρωτοβουλίας ενός νεαρού κοριτσιού, στην κατεύθυνση του να συνεπάρει και συγκινήσει τη διεθνή κοινή γνώμη και να την στρέψει συμπαθώς προς τη δεινώς δοκιμαζόμενη χώρα μας. Πράγμα το οποίο πέτυχε, ανέλπιστα, και μάλιστα σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από οποιαδήποτε άλλη σχετική ενέργεια.
Όντας η ίδια ηθοποιός μπόρεσε να δραματοποιήσει και μεγιστοποιήσει, με το υποκριτικό της ταλέντο, το επιζητούμενο αποτέλεσμα. Και η θολοκουλτουριαρέικη κομπανία έπεσε να την φάει, με βυζαντινολογίες, ψειρίσματα, ψευτοαυθεντίες και υψηλής, τάχα, αισθητικής ενστάσεις! Σαχλαμάρες και κουροφέξαλα.
Σαφέστατα και το έναυσμα και την έμπνευση της δημιουργίας του βίντεο τα πήρε από κάτι αντίστοιχο. Μιά καναδέζικη διαφήμιση μπύρας. Όμως η προσαρμογή και συγκινησιακή φόρτιση που εξέπεμψε, μαζί με τα επιχειρήματα που παρέθεσε, ήσαν προς τελείως άλλη κατεύθυνση. Γι’ αυτό και έτυχε τεράστιας επιδοκιμασίας, υποδοχής και αποδοχής. Η χρήση του ίδιου format με τον Καναδό ουδόλως στερεί την ευρηματικότητα της ιδέας του να προβληθεί η χώρα της. Στο κάτω-κάτω, παρθενογένεση δεν υπάρχει ούτε στη ζωή, ούτε, πλέον, στην επιστήμη, ούτε στην τέχνη και, πολύ περισσότερο, στο γυαλί. Όταν βομβαρδιζόμαστε από χιλιάδες σαχλοκόπιες αμερικανικών σήριαλς, διαφημίσεων, κουζινομαγειρεμάτων και λοιπών αποβλακωτικών αντιγράφων, το βίντεο της Μουτσάτσου μας μάρανε. Που κατά την «υψηλή διανόηση» θα έπρεπε, υποχρεωτικά, να είναι πρωτότυπο και..... αλλιώτικο, γιά να έχει αξία!
Επιστρατεύτηκε, ακόμη, η ετυμολογία και η γλωσσική ημιμάθειά τους γιά ν’ αρνηθούν τον όρο Hellas και τα παράγωγά του, όπως Hellene, hellenic, κ.λπ., μπουρδουκλώνοντας, ασυνάρτητα, Σωκράτη και Ισοκράτη και μπουρδουκλωνόμενοι μ’ αυτούς. Κατά ποία λογική θα πρέπει να απορρίπτονται όροι, όπως Έλλην, ελληνικός, εύηχοι και λεβέντικοι, οι οποίοι πηγάζουν από την αρχαιότητα και τον υπερήφανο αυτοπροσδιορισμό των ίδιων των ενδιαφερομένων Ελλήνων, έναντι προσκόλλησης στο μεταγενέστερο Greece, Greek, κ.λπ. Όταν μάλιστα η λέξη γραικός σημαίνει και δούλος! (Πάντως θυμάμαι, το 1963 που επισκέφτηκα τη Νορβηγία τη χώρα μας στη γλώσσα τους την αποκαλούσαν Hellas!)
Προσωπικά, καθόλου σωβινιστής και χαζοπερήφανος γιά την καταγωγή μου, αφού πιστεύω πιότερο στο «τα στερνά τιμούν τα πρώτα», παρά στην άντληση ανύπαρκτης σήμερα αίγλης, δανεισμένης από το παρελθόν και μάλιστα με κάλπικα επιχειρήματα, κόλπα και τρυκς. (Π.χ. τα φληναφήματα της, φουλ στη ντόπα, κίβδηλης ολυμπιονίκου μας), προτιμώ να προσδιορίζομαι από το Έλλην και τα παράγωγά του, παρά από το Greek και τα σχετικά.
Την νεαρή Κατερίνα Μουτσάτσου δεν την γνωρίζω προσωπικά, αν και πολύ θα το ήθελα. Αν ποτέ τη συναντούσα θα της έσφιγγα το χέρι με ευγνωμοσύνη και, αν και με βαραίνουν τα διπλά της χρόνια, θα το φιλούσα με σεβασμό! Γιατί με την έξυπνη ιδέα της να προσαρμόσει κάτι διαφημιστικό στα μέτρα μας, πέτυχε σ’ ένα μόλις λεπτό, όσα όλοι οι τενεκέδες πολιτικοί μας, μαζί και τόσοι άλλοι μεγαλόσχημοι, γιά τους οποίους είχαμε απαιτήσεις να γίνουν διαφημιστές και προπαγανδιστές του «καλού ονόματος» και της «καλής πλευράς» της χώρας μας, είτε απέτυχαν οικτρά είτε πέτυχαν λίγα πράγματα, σε χρόνια.
Ας αφήσουμε, λοιπόν, στην πάντα τους ζηλόφθονες ψευτοκουλτουριάδηδες της «προοδευτικ-αρίας φυλής», κλασσικούς Τριαμιστές (τρία Μ = μιζέρια, μοχθηρία, μίσος) κι ας χειροκροτήσουμε το κορίτσι που μας έδωσε μιά θερμή ανάσα ελπίδας κι ένα φιλί ζωής, μέσα στην παγωνιά που μας περιβάλλει, ευχόμενοι να υπάρξουν κι άλλοι μιμητές της. Έστω κι αν η έμπνευσή τους πηγάσει από διαφήμιση μπύρας, απορρυπαντικού ή προφυλακτικών! Το αποτέλεσμα μετράει, αφού αυτό μας λείπει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου