Το αθώον «έσχες» και το πονηρόν «πόθεν».

Επικαιρότης

   Γιά χρόνια παίζεται ένα κουτοπόνηρο παιχνίδι στην ελληνική κοινωνία, από το «έχον το μαχαίρι και το πεπόνι», πολιτικό κατεστημένο της χώρας.
   Στα πλαίσια της επιδιωκόμενης και πολυπόθητης διαφάνειας, η οποία εσαεί θα παραμένει άπιαστο ζητούμενο, κατάφεραν οι παμπόνηροι ταγοί μας, αντί να ρίχνουν άπλετο φως στα περιουσιακά τους στοιχεία, (ως όφειλαν, αφού διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα), να σκορπίζουν μπόλικο…. σκοτάδι!
   Εμφανίζουν μεν, διά γραπτής δήλωσης, το «βιός» τους, αλλά παρασιωπούν τελείως, το: «Και που τα βρήκες, ρε φίλε»;
   Το κόλπο είναι απόλυτα μελετημένο, αριστοτεχνικά εφαρμοσμένο και απόλυτα επιτυχημένο! Αποκοιμίζει τους καλοπροαίρετους και αφελείς και αποπροσανατολίζει όλους όσοι είναι ενάντιοι στην απόκτηση ιδιωτικής περιουσίας. (Ιδίως …. από τους άλλους!).
   Και τούτο, γιατί ο αφελής και καλοπροαίρετος θα πει:
   - Να', τα δηλώνει ο άνθρωπος! Τι άλλο να κάνει!
   Και όποιος ερεθίζεται και βγάζει σπυράκια, επί τω ακούσματι και μόνο, της απεικόνισης της περιουσιακής κατάστασης των υπόχρεων εθνοπατέρων, που είναι, συνήθως, στερημένοι, αποτυχημένοι ή ιδεολογικά τοποθετημένοι ενάντια στην απόκτηση περιουσίας, (…από τους άλλους, εννοείται), «τσιμπάνε» με το «έσχες» και αρκούμενοι σ’ αυτό επιτίθενται αδιακρίτως, επί δικαίων και αδίκων! Γι’ αυτούς, το «πόθεν» περιττεύει και, άρα, παραλείπεται. Δεν το χρειάζονται, δεν το προσέχουν, δεν τους απασχολεί. Τους αρκεί η αλλεργική τους αντίδραση στην ύπαρξη της όποιας περιουσίας.
   Εκεί ακριβώς στήριξαν οι «πονηροί» ταγοί μας το colpo grosso τους με το αναποτελεσματικό, όπως θεσπίστηκε και εφαρμόζεται, «πόθεν έσχες»!
   Σου λένε τώρα, οι μάγκες. Ο αφελής θα ξεγελαστεί, αλλά ο άλλος που θα ζηλέψει και θα φθονήσει, όντας από χέρι αντίθετος, ούτως ή άλλως, θα μου επιτεθεί! Άρα αυτόν χ…ον! Πέτα του ένα «έσχες» κι ας τον να φωνάζει! Ποιός τον ακούει, αφού είναι γνωστή η προδιάθεσή του.
   Έτσι, κάνοντας τον χαζό, εμφανίζουν την περιουσιακή τους κατάσταση, (το νόμιμον) και κρύβουν το πώς την απέκτησαν, (το ηθικόν)!
   Οπότε, (ω’ τι ηθικός κόσμος, μπαμπά!), τα πράγματα τραβούν το δρόμο τους με κόλπα, παραλήψεις, μπρος-πίσω, πέρυσι-φέτος και άλλα τέτοια ωραία και παραπλανητικά. (Ω, με συγχωρείτε, ξέχασα κι ένα μικρό….. εκατομμυριάκι! Sorry, sorry! Μυαλό είναι αυτό, ξεχνάει! Τι να κάνουμε!). Και ο χορός καλά κρατεί.

   Κι όμως υπάρχει τρόπος, απλός, ασφαλής και σίγουρος να ελέγχεται οικονομικά, επακριβώς, ο βίος κι η πολιτεία όσων καταπιάνονται, (από αγαθή προαίρεση και μόνο ! και άδολη αγάπη γιά τον συνάνθρωπο !!!), με τα κοινά. Γενικώς, όσων περνάει απ’ το χέρι τους …μέλι. (π.χ. βουλευτές, υπουργοί, γ. γραμματείς, φαρισαίοι και διάφοροι διοικητικοί παράγοντες).

   Προ αναλήψεως από οποιονδήποτε, οιουδήποτε «πονηρού» και ευεπίφορου σε λαδιά και κομπίνα αξιώματος να δηλώνεται, λεπτομερώς και υπευθύνως, το σύνολον των οικογενειακών του υπαρχόντων και το ίδιο να γίνεται με την αποχώρησή του απ’ αυτό. Έτσι με απλή καταμέτρηση των διαφορών, θα καταμετράται και η ακεραιότης του ανθρώπου. Με προφανή και μοναδική απαίτηση την δικαιολόγηση κάθε «αυγατίσματος» του «έχειν» του. Από ορκωτούς λογιστές και κατόπιν εξονυχιστικού ελέγχου. Χωρίς ετήσιες δηλώσεις και ατέλειωτο γραφειοκρατικό χαρτομάνι που γεμίζει σκονισμένα ράφια αποθηκών και ταΐζει κατσαρίδες και ποντίκια, ξεχασμένο από ανθρώπους και …. ευθύνες. Δηλαδή όλη εκείνη την άχρηστη βαβούρα, που απλώς κουκουλώνει ατασθαλίες και ρίχνει στάχτη στα μάτια του λαού, στοχεύοντας στη λήθη.
   Και σε περίπτωση αποκάλυψης λοβιτούρας, η δήμευση του… «υπέρβαρου», πλην των λοιπών συνεπειών, (π.χ. διαπόμπευση, φτύσιμο, φυλάκιση), ν’ αποτελούν το δίκαιο επιστέγασμα κάθε … λαμπρής και προσοδοφόρου καριέρας.
   Οπότε, οι καλοί λογαριασμοί, θα κάνουν τους καλούς φίλους και η γυναίκα του Καίσαρα και θα είναι και θα φαίνεται τίμια!