Γιά γέλια και γιά κλάματα
Μέσα στη γενική κατάθλιψη, σκάλισα κάτι παλιά τεφτέρια και βρήκα, γραμμένο πριν 3-4 χρόνια, κάτι που ίσως δώσει και κάποια σταγόνα, πικρού έστω, χαμόγελου. Χρονιάρα μέρα που είναι, και με τους μασκαράδες επίκαιρους, η στήλη κάνει ό.τι μπορεί!
ΜΙΖΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΘΟΡΑ
Ταξιτζή μου, πάτα μίζα, θα μιλήσουμε γιά μίζα,
γιά κομπίνες φοβερές και κονομισιές τρελλές.
Όποιες δεν, χοντρά, τα σκάει, απ’ τη πείνα θα λυσσάει,
τη δουλειά γιά να τελειώσεις, πρέπει πρώτα να λαδώσεις,
δεν αρκεί το κατιτίς, κι όλα πρέπει μετρητοίς.
Στα πολύ μεγάλα «νάμπερς», χρησιμοποιούνται πάμπερς.
Όλο τάλαρα και γρόσα, όμως μέχρι πεντακόσα,
φτάνει να μη γίνει σάλος, όπως είπε κι ο «μεγάλος»,
στα κρυφά, στα μουλωχτά, να μαζεύεις τα λεφτά.
Αν μιλάς γιά Εφορία, λέμε, Τά! Χρυσωρυχεία!
Έσοδα και εσοδεία, η καθ’ ύλην αρμοδία.
Κάτι μούτρα μουλωχτά, σου τα παίρνουνε χοντρά,
δεν μπορείς να τους ξεφύγεις, φόρους γιά να αποφύγεις.
Κάποιοι εφοριακοί, μοιάζουν λαδοποντικοί!
Όσο γιά Πολεοδομία, ούτε σύγκριση καμία,
είναι το ανφαν γκατέ, μοσχαράκι φρικασέ.
Μίζα εθνικό τους σπόρ, πανελλήνιο ρεκόρ,
με τα τμήματα επιλέκτων, ειδικά των αυθαιρέτων,
γιά να ρίξεις το μπετόν, έφοδος καταδρομών.
Με σαγόνια δυνατά, σε αρμέγουν φοβερά,
γι’ άδειες και εκσκαφή, στα μασάν στο πι και φι.
Γιά να μπεις νοσοκομείο, με Ωνάση, μόνο, θείο,
Έξι μήνες στην ουρά, περιμένεις τη σειρά,
μόνο όποιος ασημώνει έχει «μπάρμπα στη Κορώνη»,
φακελάκι όποιος δεν δίνει, σ’ ένα ράντζο θ’ αργοσβήνει!
Κι αν δε «πέσεις», κούτσου-κούτσου, ούτε του αγίου π….ου,
γιά εγχείρηση νεφρών, αναστάσας εκ νεκρών!
Όσο γιά τα μπάι-πας, αν δεν πέσεις, πάει, πάς!
Αν δε δώσεις φακελάκι, σε προβλέπω «αγγελάκι»,
φεύγεις με εθελουσία και περνάς Αχερουσία.
ΙΚΑ, μίκα, σύκα, ΤΕΒΕ, σε ταράζουνε στο κλέβε.
Και στο κλάμα να πλαντάξεις, δεν προφταίνεις τις συντάξεις.
Τη σύνταξή σου, γεγονός, θα εισπράξει ο εγγονός,
ίσως και η κακομοίρα, η μελλοντική σου χήρα.
Του Αιγαίου τα νερά, άλλοτε ήσαν καθαρά,
μα απ’ τα λάδια τα πολλά, τώρα έγιναν θολά,
όχι τόσο απ’ τις σεντίνες, πιό πολύ απ’ τις κομπίνες.
Επειδ’ είναι της παρούσης, ο Μανούσης κι ο Μητρούσης,
αντιστάσεως μη ούσης, όπως λέει κι ο Κοινούσης,
«Τα παιδάκια, τα παιδιά, τα φιλαράκια τα καλά»,
βγαίνει άφθονος μπερντές, απ’ τις άγονες γραμμές.
Και στο Θίασο Σκιών, Χατζηαβάτης τραγουδών,
«Δημητρούλα» μου γειά σου, όλ’ η μίζα δικιά σου.
Όσο γιά Δικαιοσύνη, μόνο η «δίψα» της θα μείνει,
άκουσα πως κάτι Εφέτες, «πιάνουν» χίλια με εκθέτες,
και γιά κάποιες δικαστίνες, πως την κοπανάνε μήνες,
με θρασύτητα περίσσεια, σε Λονδίνα και Παρίσια,
όταν έμαθ’ όλη η χώρα, πως οι μίζες βγήκαν φόρα
κι ένας άλλος δικαστής, αν μπορείς να φανταστείς,
που όσο πιό βαθιά θα χώσει, πιό πολύ θα σ’ αθωώσει,
φτάνει να ’χεις τα προσόντα, μπόι ένα και ογδόντα!
Μέσ’ αυτό το μαύρο χάλι, τσουπ!, τα μοναστήρια πάλι,
θα μας στρίψουνε τη βίδα, με τη λίμνη Βιστωνίδα.
Να κι ο πονηρός Εφραίμ. –Μία πίτσα, αλά κρεμ!
Που εξελίχτηκε διά μίας, γκραν επιχειρηματίας
και γεμίζει μπεζαχτά, τι τα θέλει τα λεφτά;
Μήπως ράσα θα φοράν, απ’ τον οίκο Σαιν Λωράν;
Ράσα με μεγάλες τσέπες. – Βάλε μιά μερίδα κρέπες!
Κι έγινε το Άγιον Όρος, τοκιστής σουλατσαδόρος,
Ψωροκώσταινα, τσιμπλού, να και η Μονή Τοπλού,
που ξεπούλαγε το Βάι, συφορά μου, βάι, βάι!
Κι έγιναν real estate, ήγουν μοναστήρι-gate!
Δυστυχώς, αυτή η χώρα, ξέφρενη στη κατηφόρα,
έχει το λαδάκι εμπρός, σαν πολιορκητικός κριός,
που την πόρτα ξαμπαρώνει και συνείδηση ναρκώνει.
- Ακουμπήστε τα, φωνάζει, με προμήθειες τη βγάζει,
της προμήθειας αγωγός, γη ελαιοπαραγωγός,
όποια πόρτα κι αν χτυπήσεις, μιζαδόρο θ’ αντικρίσεις.
Γιά να ζήσεις στην πατρίδα, πρέπει να ’χεις «Ελαϊδα»,
μάθαν και στην Κομισιόν, τις τρελές «κονομισιόν»,
πονηρές δοσοληψίες, ελληνογερμανικές φιλίες,
φέρνουν χρήμα με κασέλες και μασάν μ’ εφτά μασέλες,
πονηρό Ελλαδιστάν, πακτωλός Ζημενιστάν.
Γύρω-γύρω οι μάγκες όλοι, κάνει η Ζήμενς το Μανώλη,
γιά να παίρνει τις δουλειές, τους μοιράζει «κουταλιές»,
στο τραπέζι από κάτω, δίνει κι ένα στον Τσουκάτο!
Μέσα στης ζωής το ψέμα, μίζα είναι το πρώτο θέμα,
σαν λαός αναφωνούμε: «Ό,τι φάμε κι ό,τι πιούμε»!
ποντικού ουρά μη στάξει κι ό,τι ο κώ…ς μας αρπάξει!
Κι από σεξ,…. βρε το ρημάδι. «Φάε λάδι κι έλα βράδυ»!
Μέσα στη γενική κατάθλιψη, σκάλισα κάτι παλιά τεφτέρια και βρήκα, γραμμένο πριν 3-4 χρόνια, κάτι που ίσως δώσει και κάποια σταγόνα, πικρού έστω, χαμόγελου. Χρονιάρα μέρα που είναι, και με τους μασκαράδες επίκαιρους, η στήλη κάνει ό.τι μπορεί!
ΜΙΖΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΘΟΡΑ
Ταξιτζή μου, πάτα μίζα, θα μιλήσουμε γιά μίζα,
γιά κομπίνες φοβερές και κονομισιές τρελλές.
Όποιες δεν, χοντρά, τα σκάει, απ’ τη πείνα θα λυσσάει,
τη δουλειά γιά να τελειώσεις, πρέπει πρώτα να λαδώσεις,
δεν αρκεί το κατιτίς, κι όλα πρέπει μετρητοίς.
Στα πολύ μεγάλα «νάμπερς», χρησιμοποιούνται πάμπερς.
Όλο τάλαρα και γρόσα, όμως μέχρι πεντακόσα,
φτάνει να μη γίνει σάλος, όπως είπε κι ο «μεγάλος»,
στα κρυφά, στα μουλωχτά, να μαζεύεις τα λεφτά.
Αν μιλάς γιά Εφορία, λέμε, Τά! Χρυσωρυχεία!
Έσοδα και εσοδεία, η καθ’ ύλην αρμοδία.
Κάτι μούτρα μουλωχτά, σου τα παίρνουνε χοντρά,
δεν μπορείς να τους ξεφύγεις, φόρους γιά να αποφύγεις.
Κάποιοι εφοριακοί, μοιάζουν λαδοποντικοί!
Όσο γιά Πολεοδομία, ούτε σύγκριση καμία,
είναι το ανφαν γκατέ, μοσχαράκι φρικασέ.
Μίζα εθνικό τους σπόρ, πανελλήνιο ρεκόρ,
με τα τμήματα επιλέκτων, ειδικά των αυθαιρέτων,
γιά να ρίξεις το μπετόν, έφοδος καταδρομών.
Με σαγόνια δυνατά, σε αρμέγουν φοβερά,
γι’ άδειες και εκσκαφή, στα μασάν στο πι και φι.
Γιά να μπεις νοσοκομείο, με Ωνάση, μόνο, θείο,
Έξι μήνες στην ουρά, περιμένεις τη σειρά,
μόνο όποιος ασημώνει έχει «μπάρμπα στη Κορώνη»,
φακελάκι όποιος δεν δίνει, σ’ ένα ράντζο θ’ αργοσβήνει!
Κι αν δε «πέσεις», κούτσου-κούτσου, ούτε του αγίου π….ου,
γιά εγχείρηση νεφρών, αναστάσας εκ νεκρών!
Όσο γιά τα μπάι-πας, αν δεν πέσεις, πάει, πάς!
Αν δε δώσεις φακελάκι, σε προβλέπω «αγγελάκι»,
φεύγεις με εθελουσία και περνάς Αχερουσία.
ΙΚΑ, μίκα, σύκα, ΤΕΒΕ, σε ταράζουνε στο κλέβε.
Και στο κλάμα να πλαντάξεις, δεν προφταίνεις τις συντάξεις.
Τη σύνταξή σου, γεγονός, θα εισπράξει ο εγγονός,
ίσως και η κακομοίρα, η μελλοντική σου χήρα.
Του Αιγαίου τα νερά, άλλοτε ήσαν καθαρά,
μα απ’ τα λάδια τα πολλά, τώρα έγιναν θολά,
όχι τόσο απ’ τις σεντίνες, πιό πολύ απ’ τις κομπίνες.
Επειδ’ είναι της παρούσης, ο Μανούσης κι ο Μητρούσης,
αντιστάσεως μη ούσης, όπως λέει κι ο Κοινούσης,
«Τα παιδάκια, τα παιδιά, τα φιλαράκια τα καλά»,
βγαίνει άφθονος μπερντές, απ’ τις άγονες γραμμές.
Και στο Θίασο Σκιών, Χατζηαβάτης τραγουδών,
«Δημητρούλα» μου γειά σου, όλ’ η μίζα δικιά σου.
Όσο γιά Δικαιοσύνη, μόνο η «δίψα» της θα μείνει,
άκουσα πως κάτι Εφέτες, «πιάνουν» χίλια με εκθέτες,
και γιά κάποιες δικαστίνες, πως την κοπανάνε μήνες,
με θρασύτητα περίσσεια, σε Λονδίνα και Παρίσια,
όταν έμαθ’ όλη η χώρα, πως οι μίζες βγήκαν φόρα
κι ένας άλλος δικαστής, αν μπορείς να φανταστείς,
που όσο πιό βαθιά θα χώσει, πιό πολύ θα σ’ αθωώσει,
φτάνει να ’χεις τα προσόντα, μπόι ένα και ογδόντα!
Μέσ’ αυτό το μαύρο χάλι, τσουπ!, τα μοναστήρια πάλι,
θα μας στρίψουνε τη βίδα, με τη λίμνη Βιστωνίδα.
Να κι ο πονηρός Εφραίμ. –Μία πίτσα, αλά κρεμ!
Που εξελίχτηκε διά μίας, γκραν επιχειρηματίας
και γεμίζει μπεζαχτά, τι τα θέλει τα λεφτά;
Μήπως ράσα θα φοράν, απ’ τον οίκο Σαιν Λωράν;
Ράσα με μεγάλες τσέπες. – Βάλε μιά μερίδα κρέπες!
Κι έγινε το Άγιον Όρος, τοκιστής σουλατσαδόρος,
Ψωροκώσταινα, τσιμπλού, να και η Μονή Τοπλού,
που ξεπούλαγε το Βάι, συφορά μου, βάι, βάι!
Κι έγιναν real estate, ήγουν μοναστήρι-gate!
Δυστυχώς, αυτή η χώρα, ξέφρενη στη κατηφόρα,
έχει το λαδάκι εμπρός, σαν πολιορκητικός κριός,
που την πόρτα ξαμπαρώνει και συνείδηση ναρκώνει.
- Ακουμπήστε τα, φωνάζει, με προμήθειες τη βγάζει,
της προμήθειας αγωγός, γη ελαιοπαραγωγός,
όποια πόρτα κι αν χτυπήσεις, μιζαδόρο θ’ αντικρίσεις.
Γιά να ζήσεις στην πατρίδα, πρέπει να ’χεις «Ελαϊδα»,
μάθαν και στην Κομισιόν, τις τρελές «κονομισιόν»,
πονηρές δοσοληψίες, ελληνογερμανικές φιλίες,
φέρνουν χρήμα με κασέλες και μασάν μ’ εφτά μασέλες,
πονηρό Ελλαδιστάν, πακτωλός Ζημενιστάν.
Γύρω-γύρω οι μάγκες όλοι, κάνει η Ζήμενς το Μανώλη,
γιά να παίρνει τις δουλειές, τους μοιράζει «κουταλιές»,
στο τραπέζι από κάτω, δίνει κι ένα στον Τσουκάτο!
Μέσα στης ζωής το ψέμα, μίζα είναι το πρώτο θέμα,
σαν λαός αναφωνούμε: «Ό,τι φάμε κι ό,τι πιούμε»!
ποντικού ουρά μη στάξει κι ό,τι ο κώ…ς μας αρπάξει!
Κι από σεξ,…. βρε το ρημάδι. «Φάε λάδι κι έλα βράδυ»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου