Θέσεις - Απόψεις
Όπως ήταν αναμενόμενο και η νέα συνταγή-προσταγή της τρόικα πέρασε ατόφια. Παρ’ όλα τα τσαλίμια της γαλαξιακής νεώτερης Πυθίας που ακούει στο όνομα Γ. Καρατζαφέρη, (ο γιός του σανοπώλη), την ψευτομαγκιά του δυσκοίλιου Σαμαρά και την ανυπαρξία του ευρισκόμενου αλλού γι’ αλλού, Κοσταρίκου, ο οποίος ξύπνησε, ξαφνικά, στο τέλος και θυμήθηκε, τελευταία στιγμή, να κονταροχτυπηθεί με τον Σαμαρά, μόνο και μόνο γιά να δηλώσει κι αυτός παρών στην παράσταση, έστω θλιβερός κομπάρσος! (Τσουπ!, Εδώ είμαι κι εγώ! Αυτό τον συμβούλεψαν να…. διαβάσει, οι σύμβουλοί του!).
Στην ουσία, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η μπάλα έχει χαθεί από τα ελληνικά πόδια. Μας έχουν στριμώξει στη μικρή περιοχή και μας αλλάζουν τα φώτα, χτυπώντας συνεχώς πέναλτυ, βάζοντας γκολ και μοιράζοντας σφαλιάρες.
Δυστυχώς, η εικόνα της χώρας έχει τόσο πολύ μουτζουρωθεί στο εξωτερικό που δεν καθαρίζει με όλα τα απορρυπαντικά του κόσμου. Και κυρίως, με αυτά με τους πράσινους, τους γαλάζιους και τους κόκκινους κόκκους!
Μέχρι χθες το πρωί παιζόταν στο Μαξίμου το πρώτο μέρος της μαύρης κωμωδίας που είναι μαθηματικά, αλλά κακόγουστα, σκηνοθετημένη. Ενώ από χθες βράδυ η δεύτερη πράξη θα συνεχιζόταν στις Βρυξέλλες.
Προσωπική γνώμη της στήλης είναι ότι όλο αυτό το θέατρο που παίζεται είναι προγραμματισμένο και προσχεδιασμένο, με μόνο σκοπό και στόχο τον υποβιβασμό του επιπέδου διαβίωσης των Ελλήνων. Το βιοτικό μας επίπεδο, από χρόνια, ήταν πολύ πιό πάνω από τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, οπότε θα έπρεπε να επιστρέψει στο πραγματικό του ύψος. Στόχος σαφής και ξεκάθαρος με σαλαμοποιημένη τη θεραπεία εφαρμογής γιά ομαλότερη εφαρμογή και απορρόφηση. Στάχτη στα μάτια του κόσμου αλλά και διευκόλυνση της πολιτικής επιβίωσης του ανίκανου πολιτικού κατεστημένου και την διατήρησή του στο προσκήνιο του αύριο.
Οι Ευρωπαίοι, πιστεύω, δεν έχουν σκοπό να μας διώξουν, ούτε από το ευρώ, ούτε από την Ε. Ε. Ποτέ δεν είχαν, όσο αυτό εξυπηρετεί τον δικό τους αμυντικό σχεδιασμό και συμφέρον. Όχι γιατί μας αγαπούν, αλλά γιά ν’ αποφύγουν ξέφτια στην ευρωπαϊκή κουρελού, που θα οδηγούσαν στην ολοκληρωτική της αποδόμηση. Η Ελλάδα δεν θα βγει ποτέ από την ΟΝΕ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, εφ’ όσον αυτό δεν συμφέρει τους δανειστές μας. Απλά θα κοντύνει, θα στενέψει, θα ταπεινωθεί και θα τιμωρηθεί γιά το αμαρτωλό της παρελθόν. Και θα υποχρεωθεί να προσαρμοστεί απότομα στις σωστές της διαστάσεις και τις αρμόζουσες οικονομικές της δυνατότητες. Όποιος δεν το βλέπει ξεκάθαρα, απλώς εθελοτυφλεί.
Όμως αυτό σημαίνει, βασικά, φοβερή ανατροπή της ζωής μας, συρρίκνωση των οικογενειακών προϋπολογισμών, φτώχεια, αίμα, δάκρυ, πόνο και εξαθλίωση. Και όπως σε κάθε άτακτη υποχώρηση, οπουδήποτε, προκαλείται αναστάτωση και χάος, έτσι και στην παρούσα καταβαράθρωση των «κεκτημένων» της διαβίωσής μας προκαλείται φοβερό στρίμωγμα και μπόλικο «τσούξιμο»! Στο καλύτερο, όλοι προσαρμοζόμαστε εύκολα και γρήγορα, στα χειρότερα βρίσκεται το ζόρι!
Παρ’ όλ’ αυτά η Ελλάδα θα επιβιώσει. Αυτό είναι σίγουρο. Στην μακρόχρονη Ιστορία της αντιμετώπισε πολύ χειρότερα και τα ξεπέρασε. Αυτό θα κάνει και τώρα. Το πρόβλημα εστιάζεται στους Έλληνες, και μάλιστα σ’ εκείνους που καθισμένοι στα περίφημα «κεκτημένα» τους, αρνούνται να κουνηθούν. Όσοι προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα θα διασωθούν, θα προσαρμοστούν και θα το ξεπεράσουν. Οι άλλοι, όμως…
Νομοτέλεια στη Φύση το ό,τι δεν προσαρμόζεται, δεν επιβιώνει, πεθαίνει! Και εξαφανίζεται σαν είδος, όπως οι δεινόσαυροι!
Σιγά-σιγά, τα νοίκια θ’ αρχίσουν να πέφτουν και η οδός Τσακάλωφ θα πάψει να φιγουράρει, αδικαιολόγητα, στους ακριβότερους δρόμους της Γης. Ο καφές στις καφετέριες της Ν. Σμύρνης θα πέσει στο 1 ευρώ, όπως σε Μιλάνο και Μόναχο. Οι μεγάλοι μισθοί, όπου υπάρχουν, θα αναπροσαρμοστούν και τα προκλητικά προνόμια θα καταργηθούν, π.χ. στη ΔΕΗ και λοιπά ρετιρέ, μαζί με τα διάφορα κόλπα των πάσης φύσεως «εναεριτών» και λοιπών αιτούντων ειδικές μεταχειρίσεις. Σήμερα, το ζην όλων μας είναι το ίδιο επικίνδυνο γιά όλους και, («καθείς εφ ω ετάχθη»), όλοι θα πρέπει να παλέψουν γιά να επιβιώσουν!
Τα διάφορα Carrefour και Lidl, προκειμένου να σταθούν στη νέα ελληνική αγορά, θα αναγκαστούν να πωλούν τα προϊόντα τους χαμηλότερα από όσο στη Γαλλία και Γερμανία και όχι διπλάσια και τριπλάσια. Και οι φόροι, σταδιακά και μοιραία, θα πέσουν αφού δεν θα μπορούν να εισπραχθούν αδικαιολόγητα και υπέρογκα ποσά.
Τα Καγιέν και οι Τζιπάρες θα εξαφανιστούν από τους δρόμους και οι αγρότες θ’ αφήσουν τα καφενεία και θα ξαναγυρίσουν στα χωράφια. Οπότε θα ξαναφάμε πάλι ντόπια σκόρδα και πατάτες Νευροκοπίου.
Οι συνδικαλισταρέοι θα πάψουν να ζητούν τον ουρανό με τ’ άστρα και να θέλουν βιομηχανίες χωρίς βιομηχάνους, επιχειρήσεις χωρίς επιχειρηματίες και δουλειές χωρίς αφεντικά. Οι δημόσιοι υπάλληλοι θα ξεσκαρταριστούν από μουργέλες γραφειοκράτες και κηφήνες κοπανατζήδες, προστατευόμενους από κομματικές ομπρέλες, ως σπλάχνα πολιτικής διαπλοκής. Και θ’ αφοσιωθούν στη δουλειά τους και όχι στο αραλίκι και το «ωχ αδερφέ», που έμαθαν να ζουν.
Οι μαθητές θα γυρίσουν στα θρανία και θα πάψουν να βλέπουν τα σχολειά τους σαν υψώματα προκάλυψης, κατάλληλα για «κατάληψη» και χαβαλέ, λες και είναι η Κορυτσά, ή το Τεπελένι. Και οι φοιτητές θα συνειδητοποιήσουν πως ρόλος τους είναι να σπουδάζουν στα Πανεπιστήμια και όχι να τα διοικούν και να τα λεηλατούν!
Πιστεύοντας ακράδαντα ότι κάθε αναγέννηση προϋποθέτει προηγούμενη καταστροφή και κάθε ανάταση προηγούμενη καταφρόνια, αλλά και με δεδομένο το ότι όταν πιάσεις πάτο, μόνη σου πορεία είναι η ανοδική, προσδοκώ να το συνειδητοποιήσουμε, ως λαός, το συντομότερο. Όσο γρηγορότερα το καταλάβουμε, σταματώντας τις μάταιες και λανθασμένης κατεύθυνσης κινητοποιήσεις και πιάσουμε το κουπί προς τη σωστή κατεύθυνση, τόσο γρηγορότερα θα περάσουμε τον κάβο! Ο δρόμος, σίγουρα, είναι ανηφορικός, δύσκολος και σπαρμένος εμπόδια. Αλλά είναι ο μόνος!
Η ελληνική φυλή καλείται, άλλη μία φορά, να δείξει τις θρυλούμενες αρετές της, γιά τις οποίες αυτοκαμαρώνει επί γενιές και, κυρίως, το περίφημο «ελληνικό δαιμόνιο», το οποίο στα τελευταία χρόνια περιορίστηκε στην επίδειξη νεοπλουτισμού, ψευτομαγκιάς, κομπίνας, ρεμούλας, βολέματος και φυγοπονίας. Ήδη κάποια πρώτα, πολύ ενθαρρυντικά, δείγματα άρχισαν να εμφανίζονται με τις συγκινητικές εκδηλώσεις αλληλεγγύης, ιδίως από φτωχούς και ταπεινούς.
Στην πολιτική, είναι καιρός να βγουν ένα βήμα μπροστά νέοι άνθρωποι, παραδειγματισμένοι από τον αειθαλή και φλογερό Έλληνα γίγαντα Μίκη και το θαλερό και ρομαντικό πρωτοπαλίκαρο Γλέζο. Με φρέσκα μυαλά, ιδανικά και ικανότητες και με τις ιδεολογικές διαφορές στα σκουπίδια, να διεκδικήσουν και να πάρουν στα χέρια τους το τιμόνι της χώρας και να την οδηγήσουν στον πραγματικό δρόμο προς την Ιθάκη. (Όχι αυτόν του ανόητου Κοσταρίκου). Μέχρι τότε, καλόν θα είναι να πάψουν οι κουτοί παραλληλισμοί, τύπου «μισθοί Κίνας και Βουλγαρίας», άδικοι κι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί για σκληρά εργαζόμενους λαούς και χώρες που δεν έφαγαν, άμυαλα, χθες το ψωμί του αύριο και ούτε περιφέρονται σε διεθνείς οργανισμούς με το δισκάκι της επαιτείας, αλλά παλεύουν με αξιοπρέπεια κι αξιοπιστία να καλυτερέψουν τη ζωή τους.
Όσο γιά τις κοκορομαχίες των πολιτικών μας, όλα γίνονται γιά το θεαθήναι , όχι γιά να περιορίσουν τις ακόρεστες διαθέσεις της τρόικα, αλλά γιά να βελτιώσουν τα ποσοστά τους στις δημοσκοπήσεις. Ακόμη και η αλληλοσπαρασσόμενη αριστερά, το μόνο που κάνει είναι να αοριστολογεί, εν ονόματι μιάς, τάχα, αλλιώτικης πολιτικής, και να σαλπίζει…. επανάσταση! Κοροϊδεύει κι αυτή την κοινωνία, στοχεύοντας στα κουκιά της δυσαρέσκειας, αφού γνωρίζει πολύ καλά πως η βλάβη που έχει υποστεί η χώρα είναι ανήκεστος, βοήθησε κι αυτή σ’ αυτήν και θεραπεία δεν υπάρχει παρά στην υποστολή των επαναστατικών σημαιών, το σκύψιμο πάνω στα συντρίμμια της χώρας, το ανασήκωμα των μανικιών και τη σκληρή δουλειά. Πολλή δουλειά. Γιατί πρώτα φτιάχνεις την πίτα και μετά την μοιράζεις. Το να πουλάς σήμερα εύκολα επαναστατικά σαλπίσματα γιά αιρετικές συμπεριφορές, με συνθηματολογία του 19ου αιώνα, είναι σαν να τρέχει ο Σπ. Λούης, με τσαρούχια και φουστανέλα, σε σημερινό μαραθώνιο. Και αποτελεί, τουλάχιστον, μεγάλη υποκρισία το να ξορκίζεις μιά κατάσταση που υπέθαλπες επί χρόνια με άκριτες μαξιμαλιστικές απαιτήσεις ενός αχόρταγου κομματικού συνδικαλισμού. Νωπό παράδειγμα η παρεμπόδιση κατάπλου κρουαζιερόπλοιων στον Πειραιά, που θα έδιναν δουλειά σε δεκάδες επαγγέλματα και η αντίθεσή τους στην εγκατάσταση στο λιμάνι της κινέζικης «συντρόφισσας» COSCO.
Αλίμονο, αλλά στο άτυχο κορμί της Ελλάδας, που τώρα ψυχορραγεί, ασέλγησαν επί χρόνια, (άλλος λίγο, άλλος πολύ), όλοι οι κοπτόμενοι σήμερα υποψήφιοι «σωτήρες» της. Απύθμενη υποκρισία και κροκοδείλια δάκρυα από ένα άθλιο πολιτικό κατεστημένο που επί χρόνια δούλευε μηχανές στο φουλ, καθένας από το μετερίζι και τη δύναμή του, γιά τη σημερινή κατάντια. Και που ακόμη το ίδιο κάνει και σήμερα, αφού, (προσωπική άποψη), θα υπερψηφίσει το νέο «πνιγμόνιο», με κάποιες φυσιολογικές διαρροές εκείνων που, ήδη, νοιώθουν καμένα χαρτιά και θα επιχειρήσουν ηρωική έξοδο και όψιμη υστεροφημία, παρακούοντες τις κομματικές εντολές.
Οι εκλογές, οψέποτε διενεργηθούν, (μάλλον σύντομα), αποτελούν τελευταία ελπίδα αφύπνισης, στοχασμού και θεμελίωσης της νέας Ελλάδος. Όσο πιο πολλοί το καταλάβουν , τόσο καλύτερα γιά όλους.
Όπως ήταν αναμενόμενο και η νέα συνταγή-προσταγή της τρόικα πέρασε ατόφια. Παρ’ όλα τα τσαλίμια της γαλαξιακής νεώτερης Πυθίας που ακούει στο όνομα Γ. Καρατζαφέρη, (ο γιός του σανοπώλη), την ψευτομαγκιά του δυσκοίλιου Σαμαρά και την ανυπαρξία του ευρισκόμενου αλλού γι’ αλλού, Κοσταρίκου, ο οποίος ξύπνησε, ξαφνικά, στο τέλος και θυμήθηκε, τελευταία στιγμή, να κονταροχτυπηθεί με τον Σαμαρά, μόνο και μόνο γιά να δηλώσει κι αυτός παρών στην παράσταση, έστω θλιβερός κομπάρσος! (Τσουπ!, Εδώ είμαι κι εγώ! Αυτό τον συμβούλεψαν να…. διαβάσει, οι σύμβουλοί του!).
Στην ουσία, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η μπάλα έχει χαθεί από τα ελληνικά πόδια. Μας έχουν στριμώξει στη μικρή περιοχή και μας αλλάζουν τα φώτα, χτυπώντας συνεχώς πέναλτυ, βάζοντας γκολ και μοιράζοντας σφαλιάρες.
Δυστυχώς, η εικόνα της χώρας έχει τόσο πολύ μουτζουρωθεί στο εξωτερικό που δεν καθαρίζει με όλα τα απορρυπαντικά του κόσμου. Και κυρίως, με αυτά με τους πράσινους, τους γαλάζιους και τους κόκκινους κόκκους!
Μέχρι χθες το πρωί παιζόταν στο Μαξίμου το πρώτο μέρος της μαύρης κωμωδίας που είναι μαθηματικά, αλλά κακόγουστα, σκηνοθετημένη. Ενώ από χθες βράδυ η δεύτερη πράξη θα συνεχιζόταν στις Βρυξέλλες.
Προσωπική γνώμη της στήλης είναι ότι όλο αυτό το θέατρο που παίζεται είναι προγραμματισμένο και προσχεδιασμένο, με μόνο σκοπό και στόχο τον υποβιβασμό του επιπέδου διαβίωσης των Ελλήνων. Το βιοτικό μας επίπεδο, από χρόνια, ήταν πολύ πιό πάνω από τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, οπότε θα έπρεπε να επιστρέψει στο πραγματικό του ύψος. Στόχος σαφής και ξεκάθαρος με σαλαμοποιημένη τη θεραπεία εφαρμογής γιά ομαλότερη εφαρμογή και απορρόφηση. Στάχτη στα μάτια του κόσμου αλλά και διευκόλυνση της πολιτικής επιβίωσης του ανίκανου πολιτικού κατεστημένου και την διατήρησή του στο προσκήνιο του αύριο.
Οι Ευρωπαίοι, πιστεύω, δεν έχουν σκοπό να μας διώξουν, ούτε από το ευρώ, ούτε από την Ε. Ε. Ποτέ δεν είχαν, όσο αυτό εξυπηρετεί τον δικό τους αμυντικό σχεδιασμό και συμφέρον. Όχι γιατί μας αγαπούν, αλλά γιά ν’ αποφύγουν ξέφτια στην ευρωπαϊκή κουρελού, που θα οδηγούσαν στην ολοκληρωτική της αποδόμηση. Η Ελλάδα δεν θα βγει ποτέ από την ΟΝΕ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, εφ’ όσον αυτό δεν συμφέρει τους δανειστές μας. Απλά θα κοντύνει, θα στενέψει, θα ταπεινωθεί και θα τιμωρηθεί γιά το αμαρτωλό της παρελθόν. Και θα υποχρεωθεί να προσαρμοστεί απότομα στις σωστές της διαστάσεις και τις αρμόζουσες οικονομικές της δυνατότητες. Όποιος δεν το βλέπει ξεκάθαρα, απλώς εθελοτυφλεί.
Όμως αυτό σημαίνει, βασικά, φοβερή ανατροπή της ζωής μας, συρρίκνωση των οικογενειακών προϋπολογισμών, φτώχεια, αίμα, δάκρυ, πόνο και εξαθλίωση. Και όπως σε κάθε άτακτη υποχώρηση, οπουδήποτε, προκαλείται αναστάτωση και χάος, έτσι και στην παρούσα καταβαράθρωση των «κεκτημένων» της διαβίωσής μας προκαλείται φοβερό στρίμωγμα και μπόλικο «τσούξιμο»! Στο καλύτερο, όλοι προσαρμοζόμαστε εύκολα και γρήγορα, στα χειρότερα βρίσκεται το ζόρι!
Παρ’ όλ’ αυτά η Ελλάδα θα επιβιώσει. Αυτό είναι σίγουρο. Στην μακρόχρονη Ιστορία της αντιμετώπισε πολύ χειρότερα και τα ξεπέρασε. Αυτό θα κάνει και τώρα. Το πρόβλημα εστιάζεται στους Έλληνες, και μάλιστα σ’ εκείνους που καθισμένοι στα περίφημα «κεκτημένα» τους, αρνούνται να κουνηθούν. Όσοι προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα θα διασωθούν, θα προσαρμοστούν και θα το ξεπεράσουν. Οι άλλοι, όμως…
Νομοτέλεια στη Φύση το ό,τι δεν προσαρμόζεται, δεν επιβιώνει, πεθαίνει! Και εξαφανίζεται σαν είδος, όπως οι δεινόσαυροι!
Σιγά-σιγά, τα νοίκια θ’ αρχίσουν να πέφτουν και η οδός Τσακάλωφ θα πάψει να φιγουράρει, αδικαιολόγητα, στους ακριβότερους δρόμους της Γης. Ο καφές στις καφετέριες της Ν. Σμύρνης θα πέσει στο 1 ευρώ, όπως σε Μιλάνο και Μόναχο. Οι μεγάλοι μισθοί, όπου υπάρχουν, θα αναπροσαρμοστούν και τα προκλητικά προνόμια θα καταργηθούν, π.χ. στη ΔΕΗ και λοιπά ρετιρέ, μαζί με τα διάφορα κόλπα των πάσης φύσεως «εναεριτών» και λοιπών αιτούντων ειδικές μεταχειρίσεις. Σήμερα, το ζην όλων μας είναι το ίδιο επικίνδυνο γιά όλους και, («καθείς εφ ω ετάχθη»), όλοι θα πρέπει να παλέψουν γιά να επιβιώσουν!
Τα διάφορα Carrefour και Lidl, προκειμένου να σταθούν στη νέα ελληνική αγορά, θα αναγκαστούν να πωλούν τα προϊόντα τους χαμηλότερα από όσο στη Γαλλία και Γερμανία και όχι διπλάσια και τριπλάσια. Και οι φόροι, σταδιακά και μοιραία, θα πέσουν αφού δεν θα μπορούν να εισπραχθούν αδικαιολόγητα και υπέρογκα ποσά.
Τα Καγιέν και οι Τζιπάρες θα εξαφανιστούν από τους δρόμους και οι αγρότες θ’ αφήσουν τα καφενεία και θα ξαναγυρίσουν στα χωράφια. Οπότε θα ξαναφάμε πάλι ντόπια σκόρδα και πατάτες Νευροκοπίου.
Οι συνδικαλισταρέοι θα πάψουν να ζητούν τον ουρανό με τ’ άστρα και να θέλουν βιομηχανίες χωρίς βιομηχάνους, επιχειρήσεις χωρίς επιχειρηματίες και δουλειές χωρίς αφεντικά. Οι δημόσιοι υπάλληλοι θα ξεσκαρταριστούν από μουργέλες γραφειοκράτες και κηφήνες κοπανατζήδες, προστατευόμενους από κομματικές ομπρέλες, ως σπλάχνα πολιτικής διαπλοκής. Και θ’ αφοσιωθούν στη δουλειά τους και όχι στο αραλίκι και το «ωχ αδερφέ», που έμαθαν να ζουν.
Οι μαθητές θα γυρίσουν στα θρανία και θα πάψουν να βλέπουν τα σχολειά τους σαν υψώματα προκάλυψης, κατάλληλα για «κατάληψη» και χαβαλέ, λες και είναι η Κορυτσά, ή το Τεπελένι. Και οι φοιτητές θα συνειδητοποιήσουν πως ρόλος τους είναι να σπουδάζουν στα Πανεπιστήμια και όχι να τα διοικούν και να τα λεηλατούν!
Πιστεύοντας ακράδαντα ότι κάθε αναγέννηση προϋποθέτει προηγούμενη καταστροφή και κάθε ανάταση προηγούμενη καταφρόνια, αλλά και με δεδομένο το ότι όταν πιάσεις πάτο, μόνη σου πορεία είναι η ανοδική, προσδοκώ να το συνειδητοποιήσουμε, ως λαός, το συντομότερο. Όσο γρηγορότερα το καταλάβουμε, σταματώντας τις μάταιες και λανθασμένης κατεύθυνσης κινητοποιήσεις και πιάσουμε το κουπί προς τη σωστή κατεύθυνση, τόσο γρηγορότερα θα περάσουμε τον κάβο! Ο δρόμος, σίγουρα, είναι ανηφορικός, δύσκολος και σπαρμένος εμπόδια. Αλλά είναι ο μόνος!
Η ελληνική φυλή καλείται, άλλη μία φορά, να δείξει τις θρυλούμενες αρετές της, γιά τις οποίες αυτοκαμαρώνει επί γενιές και, κυρίως, το περίφημο «ελληνικό δαιμόνιο», το οποίο στα τελευταία χρόνια περιορίστηκε στην επίδειξη νεοπλουτισμού, ψευτομαγκιάς, κομπίνας, ρεμούλας, βολέματος και φυγοπονίας. Ήδη κάποια πρώτα, πολύ ενθαρρυντικά, δείγματα άρχισαν να εμφανίζονται με τις συγκινητικές εκδηλώσεις αλληλεγγύης, ιδίως από φτωχούς και ταπεινούς.
Στην πολιτική, είναι καιρός να βγουν ένα βήμα μπροστά νέοι άνθρωποι, παραδειγματισμένοι από τον αειθαλή και φλογερό Έλληνα γίγαντα Μίκη και το θαλερό και ρομαντικό πρωτοπαλίκαρο Γλέζο. Με φρέσκα μυαλά, ιδανικά και ικανότητες και με τις ιδεολογικές διαφορές στα σκουπίδια, να διεκδικήσουν και να πάρουν στα χέρια τους το τιμόνι της χώρας και να την οδηγήσουν στον πραγματικό δρόμο προς την Ιθάκη. (Όχι αυτόν του ανόητου Κοσταρίκου). Μέχρι τότε, καλόν θα είναι να πάψουν οι κουτοί παραλληλισμοί, τύπου «μισθοί Κίνας και Βουλγαρίας», άδικοι κι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί για σκληρά εργαζόμενους λαούς και χώρες που δεν έφαγαν, άμυαλα, χθες το ψωμί του αύριο και ούτε περιφέρονται σε διεθνείς οργανισμούς με το δισκάκι της επαιτείας, αλλά παλεύουν με αξιοπρέπεια κι αξιοπιστία να καλυτερέψουν τη ζωή τους.
Όσο γιά τις κοκορομαχίες των πολιτικών μας, όλα γίνονται γιά το θεαθήναι , όχι γιά να περιορίσουν τις ακόρεστες διαθέσεις της τρόικα, αλλά γιά να βελτιώσουν τα ποσοστά τους στις δημοσκοπήσεις. Ακόμη και η αλληλοσπαρασσόμενη αριστερά, το μόνο που κάνει είναι να αοριστολογεί, εν ονόματι μιάς, τάχα, αλλιώτικης πολιτικής, και να σαλπίζει…. επανάσταση! Κοροϊδεύει κι αυτή την κοινωνία, στοχεύοντας στα κουκιά της δυσαρέσκειας, αφού γνωρίζει πολύ καλά πως η βλάβη που έχει υποστεί η χώρα είναι ανήκεστος, βοήθησε κι αυτή σ’ αυτήν και θεραπεία δεν υπάρχει παρά στην υποστολή των επαναστατικών σημαιών, το σκύψιμο πάνω στα συντρίμμια της χώρας, το ανασήκωμα των μανικιών και τη σκληρή δουλειά. Πολλή δουλειά. Γιατί πρώτα φτιάχνεις την πίτα και μετά την μοιράζεις. Το να πουλάς σήμερα εύκολα επαναστατικά σαλπίσματα γιά αιρετικές συμπεριφορές, με συνθηματολογία του 19ου αιώνα, είναι σαν να τρέχει ο Σπ. Λούης, με τσαρούχια και φουστανέλα, σε σημερινό μαραθώνιο. Και αποτελεί, τουλάχιστον, μεγάλη υποκρισία το να ξορκίζεις μιά κατάσταση που υπέθαλπες επί χρόνια με άκριτες μαξιμαλιστικές απαιτήσεις ενός αχόρταγου κομματικού συνδικαλισμού. Νωπό παράδειγμα η παρεμπόδιση κατάπλου κρουαζιερόπλοιων στον Πειραιά, που θα έδιναν δουλειά σε δεκάδες επαγγέλματα και η αντίθεσή τους στην εγκατάσταση στο λιμάνι της κινέζικης «συντρόφισσας» COSCO.
Αλίμονο, αλλά στο άτυχο κορμί της Ελλάδας, που τώρα ψυχορραγεί, ασέλγησαν επί χρόνια, (άλλος λίγο, άλλος πολύ), όλοι οι κοπτόμενοι σήμερα υποψήφιοι «σωτήρες» της. Απύθμενη υποκρισία και κροκοδείλια δάκρυα από ένα άθλιο πολιτικό κατεστημένο που επί χρόνια δούλευε μηχανές στο φουλ, καθένας από το μετερίζι και τη δύναμή του, γιά τη σημερινή κατάντια. Και που ακόμη το ίδιο κάνει και σήμερα, αφού, (προσωπική άποψη), θα υπερψηφίσει το νέο «πνιγμόνιο», με κάποιες φυσιολογικές διαρροές εκείνων που, ήδη, νοιώθουν καμένα χαρτιά και θα επιχειρήσουν ηρωική έξοδο και όψιμη υστεροφημία, παρακούοντες τις κομματικές εντολές.
Οι εκλογές, οψέποτε διενεργηθούν, (μάλλον σύντομα), αποτελούν τελευταία ελπίδα αφύπνισης, στοχασμού και θεμελίωσης της νέας Ελλάδος. Όσο πιο πολλοί το καταλάβουν , τόσο καλύτερα γιά όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου