Θέσεις - Απόψεις
Δευτέρα ξημερώματα υπεγράφη, επί τέλους, η πολυπόθητη συμφωνία μεταξύ των Ευρωπαίων-εταίρων και της Ευρωπαίας-εταίρας. Η συμφωνία που της δίνει μιά ανάσα οξυγόνο και μιά μπουκιά ψωμί στους «κακούς», τεμπέληδες και χολεριασμένους, (όποιος βρέθηκε στο εξωτερικό τελευταία, καταλαβαίνει), πολίτες της. Και όταν λέμε «μιά μπουκιά», κυριολεκτούμε, που την εξασφαλίσαμε ποσοτικά σε βάθος αγνώστου χρόνου. Έτσι που να μπορέσουν να καούν όλα τα περιττά λίπη, ιδίως από τα παιδάκια, (ως γνωστόν, τα ελληνόπουλα είναι τα πλέον υπέρβαρα της Ευρώπης), και να γίνουμε όλοι, «στυλάκια»!
Το πιό ωραίο, από όλη αυτή την φαρσοκωμωδία, είναι η θαυμαστή ακρίβεια στις μαθηματικές προσεγγίσεις! Το χρέος, λέει, στο 2020 θα πέσει στο 120,5 του ΑΕΠ! Προσέξατε το «κόμμα, πέντε», (0,5)! Αυτή η ακρίβεια στους υπολογισμούς, με ξετρελαίνει. Με πεθαίνει! Όπως και όλες οι ασκήσεις επί χάρτου και επί πίνακος! (Σαν τις στρατιωτικές, που πάντα οι ημέτερες δυνάμεις επικρατούν. Απόλυτα επιτυχημένες, κατά του υποτιθέμενου εχθρού. Ζήτω!).
Μα ποιός, τέλος πάντων, κοροϊδεύει ποιόν;
Εδώ, μέρα τη μέρα, αλλάζουν άρδην τα δεδομένα και δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει αύριο και κάποιοι χαρτογιακάδες της πλάκας και οικονομολόγοι της συμφοράς, προσδιορίζουν, με δεκαδική προσέγγιση το τι θα γίνει και που θα βρίσκεται το δημόσιο χρέος …. 8 χρόνια μετά! Χωρίς να κάνουν το κόπο να ασχοληθούν με το πόσοι Έλληνες, λυμφατικοί και πειναλέοι, θα επιζούν τότε, γιά να το επωμίζονται και το «εξυπηρετούν»!
Χώρια το «κούρεμα» που, στο άψε-σβήσε, από 50% έγινε μονοκοντυλιά 53,5%. (Μ’ αυτά τα «κόμμα, πέντε», αρχίζω να την βρίσκω απίθανα!).
Προχθές, λοιπόν, αποφασίστηκαν, ερήμην μας, πλήθος εξευτελισμών και ταπεινώσεων, (μέτρα τα λένε), που κατά το σοφόν «ανάγκαν και θεοί πείθονται», γεμίζουν το ποτήρι που μας δίνουν να καταπιούμε, μονορούφι, εμείς οι άθλιοι παρίες και ακαμάτηδες υποτελείς, πλέον, των αγαπητών μας «εταίρων». Καθηλωμένα πειραματόζωα στο χειρουργικό κρεβάτι των σύγχρονων Μέγκελε, (σημ. Παρανοϊκός χιτλερικός γιατρός), προκειμένου να προκύψουν μέθοδοι θεραπείας της ευρωπαϊκής κρίσης, θα πρέπει να υποστούμε, κερασάκι στην τούρτα, και την ιταμότερη, την αθλιότερη και αναξιοπρεπέστερη απαίτηση. Μιά απαίτηση που κανένας Έλληνας, κι ο ελαχιστότερα σωβινιστής, (το τελείως αντίθετο του όρου «Ελληναράς»), δεν μπορεί να δεχθεί και αντέξει.
Λένε, χωρίς να έχει επιβεβαιωθεί εισέτι, πως πέραν από τους πάσης φύσεως ατιμωτικούς όρους, παραδοχές, αποδοχές και ανοχές, τα οποία απαιτούν, (μαζί με όλα τα ελεεινά περί επιτροπείας, κηδεμονίας και «στενά μαρκαρίσματα» των εντολοδόχων μαριονετών που θα κληθούν να «κυβερνήσουν» προσεχώς τη χώρα, μαν του μάν, με κάποιο βλοσυρό υπερυπουργό στο κεφάλι τους), υπάρχει και κάτι εντελώς ασύλληπτο γιά κάθε ελευθερόφρονα νου. Πρόκειται να περάσουν στο ελληνικό Σύνταγμα, τον υπέρτατο καταστατικό Χάρτη και Νόμο κάθε χώρας, τις απαιτήσεις εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους και την πρόταξή τους, έναντι κάθε άλλης προτεραιότητος!
Γιά όσους τολμήσουν, όχι να ψηφίσουν, όχι ν’ αποδεχθούν, αλλά και να διανοηθούν κάτι τέτοιο, οι λέξεις «εσχάτη προδοσία» δεν επαρκούν γιά να χαρακτηρίσουν πράξεις και ανθρώπους και θα πρέπει να εφευρεθούν άλλες. (Δόξα τω Θεώ, ο πλούτος της ελληνικής γλώσσας εγγυάται την δυνατότητα).
Και μέσα στο γενικό ανθελληνικό ορυμαγδό, κάποια… «παπαδάκια» του λαϊκισμού συνεχίζουν, δημαγωγικά, να χαϊδεύουν τ’ «αυτιά» της κυρά Λενς και του κυρ Παναγιώτ, με τις σαχλαμάρες περί των…. εκατομμυρίων υποστηρικτών του κούφιου κι άσφαιρου, όπως απεδείχθη, συνθήματος : «Είμαστε όλοι Έλληνες»! Δυστυχώς, εν προκειμένω, ο Σαρτζετάκης είχε απόλυτο δίκιο! Έλληνες είμαστε μόνο, εμείς κι εμείς! Και υπήρξαμε, είμαστε και θα είμαστε, εσαεί, μόνοι. Απελπιστικά μόνοι! Και ό,τι κάναμε, όποτε μεγαλουργήσαμε, μόνοι μας το κάναμε!
Σήμερα, αποσβολωμένοι από τις απανωτές σφαλιάρες, απονευρωμένοι και ναρκωμένοι από την τριαντάχρονη ευωχία του ανδρεϊκού ψευτοσοσιαλισμού με την πλαστή και δανεική ευημερία, υφιστάμεθα, γονατισμένοι, ταπεινωμένοι και αδιαμαρτύρητα τις παγκόσμιες «ροχάλες».
Που θα πάει όμως, θα έρθει κι η ανάσταση. Μιά ανάσταση που θα συντρίψει όλο το σαθρό κατεστημένο που, αρχίζοντας από το σάπιο κι ιδιοτελές πολιτικό σύστημα, περνάει από τη διεφθαρμένη δημόσια διοίκηση, τους φαύλους συνδικαλισταρέους, τους μουσομαλλιάδες, δήθεν, πανεπιστημιακούς, που με κομματική εμπάθεια και επιστημονική ημιμάθεια κατευθύνουν τους ανόητους νεαρούς, στο να πριονίζουν το κλαδί που κάθονται, με αποπροσανατολιστικούς, ως προς το σπουδαστικό τους αντικείμενο, σκοπούς και παραδείγματα. Και οπωσδήποτε, χωράει και όλους τους μπαχαλάκηδες, καθώς και τις πάσης φύσεως δυνάμεις του ταξικού μίσους, της τυφλής βίας και της απόλυτης καταστροφής!
Υγιείς δυνάμεις, ευτυχώς, υπάρχουν και σαν κύτταρα συνεχώς θα πολλαπλασιάζονται διεγερμένες από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης αφυπνιζόμενες μετά τον μακρόχρονο ύπνο και την ραστώνη της ψεύτικης ευδαιμονίας.
Όμως, προς Θεού, όχι με πρότυπα και ετικέτες σαν το «συρτάκι» που χόρεψαν στον Πύργο του Άιφελ οι…. χιλιάδες «υποστηρικτές» μας. Τέτοιο «σήμα κατατεθέν» οδηγεί, συνειρμικά, στην αντίθετη μεριά. Γιατί, όταν ερχόντουσαν οι ξένοι εδώ και γλεντούσαν, χόρευαν, ξενυχτούσαν και διασκέδαζαν με την ψυχή τους, στους ήχους του «Ζορμπά», ευρισκόμενοι όμως σε διακοπές, κάπου στο βάθος του μυαλού τους απορούσαν και θαύμαζαν γιά το πότε οι αιώνιοι γλεντζέδες Έλληνες προλάβαιναν και…. να δουλέψουν!
Σήμερα η απορία τους λύθηκε, δυστυχώς γιά μας, με την συνειδητοποίηση από μέρους τους, του μύθου του μέρμηγκα και του τζίτζικα. Με φυσικό επακόλουθο την αναδυόμενη, από μέσα τους, φυσιολογική και αγανακτισμένη αντίδραση:
- Α’, τώρα κατάλαβα. Με τα λεφτά μου, ρε πού…. ς;
Έστω κι αν η γενίκευση μας αδικεί φοβερά σαν λαό, (προσωπικά, δεν ξέρω συρτάκι), η επιμονή στη χρήση τέτοιων συκοφαντικών, όπως προκύπτει, προτύπων και κλισέ όχι μόνο δεν φέρνει συμπάθειες, αλλά διώχνει κιόλας και τις υπάρχουσες. Τους έτσι κι έτσι, δε, στα σίγουρα!
Δευτέρα ξημερώματα υπεγράφη, επί τέλους, η πολυπόθητη συμφωνία μεταξύ των Ευρωπαίων-εταίρων και της Ευρωπαίας-εταίρας. Η συμφωνία που της δίνει μιά ανάσα οξυγόνο και μιά μπουκιά ψωμί στους «κακούς», τεμπέληδες και χολεριασμένους, (όποιος βρέθηκε στο εξωτερικό τελευταία, καταλαβαίνει), πολίτες της. Και όταν λέμε «μιά μπουκιά», κυριολεκτούμε, που την εξασφαλίσαμε ποσοτικά σε βάθος αγνώστου χρόνου. Έτσι που να μπορέσουν να καούν όλα τα περιττά λίπη, ιδίως από τα παιδάκια, (ως γνωστόν, τα ελληνόπουλα είναι τα πλέον υπέρβαρα της Ευρώπης), και να γίνουμε όλοι, «στυλάκια»!
Το πιό ωραίο, από όλη αυτή την φαρσοκωμωδία, είναι η θαυμαστή ακρίβεια στις μαθηματικές προσεγγίσεις! Το χρέος, λέει, στο 2020 θα πέσει στο 120,5 του ΑΕΠ! Προσέξατε το «κόμμα, πέντε», (0,5)! Αυτή η ακρίβεια στους υπολογισμούς, με ξετρελαίνει. Με πεθαίνει! Όπως και όλες οι ασκήσεις επί χάρτου και επί πίνακος! (Σαν τις στρατιωτικές, που πάντα οι ημέτερες δυνάμεις επικρατούν. Απόλυτα επιτυχημένες, κατά του υποτιθέμενου εχθρού. Ζήτω!).
Μα ποιός, τέλος πάντων, κοροϊδεύει ποιόν;
Εδώ, μέρα τη μέρα, αλλάζουν άρδην τα δεδομένα και δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει αύριο και κάποιοι χαρτογιακάδες της πλάκας και οικονομολόγοι της συμφοράς, προσδιορίζουν, με δεκαδική προσέγγιση το τι θα γίνει και που θα βρίσκεται το δημόσιο χρέος …. 8 χρόνια μετά! Χωρίς να κάνουν το κόπο να ασχοληθούν με το πόσοι Έλληνες, λυμφατικοί και πειναλέοι, θα επιζούν τότε, γιά να το επωμίζονται και το «εξυπηρετούν»!
Χώρια το «κούρεμα» που, στο άψε-σβήσε, από 50% έγινε μονοκοντυλιά 53,5%. (Μ’ αυτά τα «κόμμα, πέντε», αρχίζω να την βρίσκω απίθανα!).
Προχθές, λοιπόν, αποφασίστηκαν, ερήμην μας, πλήθος εξευτελισμών και ταπεινώσεων, (μέτρα τα λένε), που κατά το σοφόν «ανάγκαν και θεοί πείθονται», γεμίζουν το ποτήρι που μας δίνουν να καταπιούμε, μονορούφι, εμείς οι άθλιοι παρίες και ακαμάτηδες υποτελείς, πλέον, των αγαπητών μας «εταίρων». Καθηλωμένα πειραματόζωα στο χειρουργικό κρεβάτι των σύγχρονων Μέγκελε, (σημ. Παρανοϊκός χιτλερικός γιατρός), προκειμένου να προκύψουν μέθοδοι θεραπείας της ευρωπαϊκής κρίσης, θα πρέπει να υποστούμε, κερασάκι στην τούρτα, και την ιταμότερη, την αθλιότερη και αναξιοπρεπέστερη απαίτηση. Μιά απαίτηση που κανένας Έλληνας, κι ο ελαχιστότερα σωβινιστής, (το τελείως αντίθετο του όρου «Ελληναράς»), δεν μπορεί να δεχθεί και αντέξει.
Λένε, χωρίς να έχει επιβεβαιωθεί εισέτι, πως πέραν από τους πάσης φύσεως ατιμωτικούς όρους, παραδοχές, αποδοχές και ανοχές, τα οποία απαιτούν, (μαζί με όλα τα ελεεινά περί επιτροπείας, κηδεμονίας και «στενά μαρκαρίσματα» των εντολοδόχων μαριονετών που θα κληθούν να «κυβερνήσουν» προσεχώς τη χώρα, μαν του μάν, με κάποιο βλοσυρό υπερυπουργό στο κεφάλι τους), υπάρχει και κάτι εντελώς ασύλληπτο γιά κάθε ελευθερόφρονα νου. Πρόκειται να περάσουν στο ελληνικό Σύνταγμα, τον υπέρτατο καταστατικό Χάρτη και Νόμο κάθε χώρας, τις απαιτήσεις εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους και την πρόταξή τους, έναντι κάθε άλλης προτεραιότητος!
Γιά όσους τολμήσουν, όχι να ψηφίσουν, όχι ν’ αποδεχθούν, αλλά και να διανοηθούν κάτι τέτοιο, οι λέξεις «εσχάτη προδοσία» δεν επαρκούν γιά να χαρακτηρίσουν πράξεις και ανθρώπους και θα πρέπει να εφευρεθούν άλλες. (Δόξα τω Θεώ, ο πλούτος της ελληνικής γλώσσας εγγυάται την δυνατότητα).
Και μέσα στο γενικό ανθελληνικό ορυμαγδό, κάποια… «παπαδάκια» του λαϊκισμού συνεχίζουν, δημαγωγικά, να χαϊδεύουν τ’ «αυτιά» της κυρά Λενς και του κυρ Παναγιώτ, με τις σαχλαμάρες περί των…. εκατομμυρίων υποστηρικτών του κούφιου κι άσφαιρου, όπως απεδείχθη, συνθήματος : «Είμαστε όλοι Έλληνες»! Δυστυχώς, εν προκειμένω, ο Σαρτζετάκης είχε απόλυτο δίκιο! Έλληνες είμαστε μόνο, εμείς κι εμείς! Και υπήρξαμε, είμαστε και θα είμαστε, εσαεί, μόνοι. Απελπιστικά μόνοι! Και ό,τι κάναμε, όποτε μεγαλουργήσαμε, μόνοι μας το κάναμε!
Σήμερα, αποσβολωμένοι από τις απανωτές σφαλιάρες, απονευρωμένοι και ναρκωμένοι από την τριαντάχρονη ευωχία του ανδρεϊκού ψευτοσοσιαλισμού με την πλαστή και δανεική ευημερία, υφιστάμεθα, γονατισμένοι, ταπεινωμένοι και αδιαμαρτύρητα τις παγκόσμιες «ροχάλες».
Που θα πάει όμως, θα έρθει κι η ανάσταση. Μιά ανάσταση που θα συντρίψει όλο το σαθρό κατεστημένο που, αρχίζοντας από το σάπιο κι ιδιοτελές πολιτικό σύστημα, περνάει από τη διεφθαρμένη δημόσια διοίκηση, τους φαύλους συνδικαλισταρέους, τους μουσομαλλιάδες, δήθεν, πανεπιστημιακούς, που με κομματική εμπάθεια και επιστημονική ημιμάθεια κατευθύνουν τους ανόητους νεαρούς, στο να πριονίζουν το κλαδί που κάθονται, με αποπροσανατολιστικούς, ως προς το σπουδαστικό τους αντικείμενο, σκοπούς και παραδείγματα. Και οπωσδήποτε, χωράει και όλους τους μπαχαλάκηδες, καθώς και τις πάσης φύσεως δυνάμεις του ταξικού μίσους, της τυφλής βίας και της απόλυτης καταστροφής!
Υγιείς δυνάμεις, ευτυχώς, υπάρχουν και σαν κύτταρα συνεχώς θα πολλαπλασιάζονται διεγερμένες από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης αφυπνιζόμενες μετά τον μακρόχρονο ύπνο και την ραστώνη της ψεύτικης ευδαιμονίας.
Όμως, προς Θεού, όχι με πρότυπα και ετικέτες σαν το «συρτάκι» που χόρεψαν στον Πύργο του Άιφελ οι…. χιλιάδες «υποστηρικτές» μας. Τέτοιο «σήμα κατατεθέν» οδηγεί, συνειρμικά, στην αντίθετη μεριά. Γιατί, όταν ερχόντουσαν οι ξένοι εδώ και γλεντούσαν, χόρευαν, ξενυχτούσαν και διασκέδαζαν με την ψυχή τους, στους ήχους του «Ζορμπά», ευρισκόμενοι όμως σε διακοπές, κάπου στο βάθος του μυαλού τους απορούσαν και θαύμαζαν γιά το πότε οι αιώνιοι γλεντζέδες Έλληνες προλάβαιναν και…. να δουλέψουν!
Σήμερα η απορία τους λύθηκε, δυστυχώς γιά μας, με την συνειδητοποίηση από μέρους τους, του μύθου του μέρμηγκα και του τζίτζικα. Με φυσικό επακόλουθο την αναδυόμενη, από μέσα τους, φυσιολογική και αγανακτισμένη αντίδραση:
- Α’, τώρα κατάλαβα. Με τα λεφτά μου, ρε πού…. ς;
Έστω κι αν η γενίκευση μας αδικεί φοβερά σαν λαό, (προσωπικά, δεν ξέρω συρτάκι), η επιμονή στη χρήση τέτοιων συκοφαντικών, όπως προκύπτει, προτύπων και κλισέ όχι μόνο δεν φέρνει συμπάθειες, αλλά διώχνει κιόλας και τις υπάρχουσες. Τους έτσι κι έτσι, δε, στα σίγουρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου