Επικαιρότης
Η χώρα, στην παρούσα διαπραγμάτευση με τους εταίρους-αναρροφητάς του αίματός μας, (κοινώς φίλους-βρικόλακες), έχει μείνει «μετεξεταστέα» γιά 325 ψωροεκατομμύρια ευρώ!
Η στήλη, βεβαίως εκτιμά και υπολήπτεται απείρως, ένα ποσό τόσο μεγάλο σε απόλυτα μεγέθη.
Όμως μέσα σ’ αυτόν τον ορυμαγδό των δισεκατομμυρίων που κυκλοφορούν και σφυρίζουν
-ζβιννννννν- τριγύρω μας τα τελευταία χρόνια και έχουν δημιουργήσει ένα διάχυτο αίσθημα μιθριδατισμού στο άκουσμα και κοίταγμα κολοσσιαίων αριθμών ευρώ, ομολογεί ότι έχει προσβληθεί βαρύτατα και η ίδια, απ’ αυτήν την επίκαιρη νόσο, που συνδέεται άρρηκτα και με το γνωστό αρχαιοελληνικό ρητό: «Φάτε μάτια ψάρια και…. αυτιά περίδρομο!».
Συνεπώς, θεωρείται περίπου αστείο, να κολλάει μιά τόσο μεγάλη συναλλαγή σε τέτοια…. ψιλά! Αν, δηλαδή, η υπόθεση δεν αποτελεί άλλη μία πράξη της μαύρης μπλοφαδόρικης φαρσοκωμωδίας των τελευταίων ημερών, που να δικαιολογεί από τους εκδικητές-εταίρους μας, μερικές ακόμη σφαλιάρες νουθεσίας στον ταλαίπωρο σβέρκο μας, ο οποίος, κατά τον παλιό μύθο, «...ζυγόν δεν υποφέρει»! (Βέβαια ο μύθος μιλάει γιά ζυγό, όχι γιά φάπες!). Κάτι σαν σε παλιές ελληνικές ταινίες, όπου η Ευρώπη είναι ο Βουτσάς και η Ελλάδα ο μακαρίτης Τζαννετάκος!
Αν δεν συμβαίνει αυτό, τότε το πράγμα καθίσταται ύποπτο και μυρίζει αδυναμία κι ανέχεια. Η Ευρώπη, με τις γενικές «κωλοπιλάλες» που την διακατέχουν, ψειρίζει, αναβάλλει, κοσκινίζει συνέχεια και ψάχνει αφορμές και προφάσεις γιά να μας κόψει... το βερεσέ!
- Α’, φοράτε κοντά σοσόνια! Δεν έχει κοκό!
Εν πάση περιπτώσει, αν θέλουμε να δούμε το πράγμα πιό σοβαρά από την πλευρά μας, υπάρχουν και ανώδυνες λύσεις στην εξεύρεση ενός τέτοιου ποσού. Πρόχειρα, καταθέτω τρεις απορίες που θα μπορούσαν ν’ αποτελέσουν και πηγές άντλησης κάμποσων εκατομμυρίων, αν τύχαινε και επαναλαμβανόταν καμία νέα επιφοίτηση στις κεφαλές των αρμοδίων ντόπιων αιμοληπτών-συνεργατών της τρόικα.
α) Υπολογίζονται σε τεράστιο νούμερο, όχι επακριβώς καταμετρημένο αλλά με πολλά μηδενικά, οι λαθρομετανάστες που ζουν κι εργάζονται στη χώρα και αποστέλλουν χρήματα στις οικογένειές τους, γιά να ζήσουν κι αυτές. Αναρωτιέμαι, αφού έφτασε κι ο τελευταίος άνεργος Έλληνας να τσοντάρει από εισόδημα που δεν έχει στον μπατιρημένο ελληνικό κορβανά, γιατί να μην προσφέρουν κι οι εργαζόμενοι λαθρομετανάστες το κατιτίς τους. Αφού βγάζουν ένα κομμάτι ψωμί εδώ, (μαύρο, κατάμαυρο, εφ' όσον δεν πληρώνουν φόρους, εισφορές και λοιπά κερατιάτικα που πληρώνουμε εμείς οι ιθαγενείς-υπήκοοι), ας δώσουν κι αυτοί λίγα ψίχουλα, τώρα που υπάρχει μεγάλη ανάγκη. Ας πούμε ένα 10% από τα αποστελλόμενα στο εξωτερικό εμβάσματα. Η κράτηση είναι απλή, εύκολη και άμεσης απόδοσης.
β) Θα μπορούσε, και θα έπρεπε, η βουλευτική θητεία να αποτελεί παρένθεση μέσα στην γενική επαγγελματική σταδιοδρομία των βουλευτών. Να μην υπάρχουν ταμεία ειδικής βουλευτικής συνταξιοδότησης, να μην υπάρχουν σχετικές κρατήσεις και, απλά, ο κάθε βουλευτής να συνεχίζει, όσο είναι βουλευτής, να πληρώνει κανονικές εισφορές στο ταμείο του βασικού του επαγγέλματος. Ο βουλευτής-γιατρός στο Ταμείο των γιατρών, ο βουλευτής-μηχανικός στο Ταμείο των μηχανικών, ο έμπορος στων εμπόρων, κ.ο.κ. Και όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου να συνταξιοδοτείται από τον φορέα του.
Είπαμε, μία σύνταξη γιά όλους. Και εννοούμε όλους!
Ούτως ή άλλως οι «πατεράδες του Έθνους» κορδακίζονται ότι υπηρετούν ασκώντας λειτούργημα και δεν «κονομάν» ασκούντες επάγγελμα, (και μάλιστα πολύ προσοδοφόρο, όπως λέει ο λαός). Ας το αποδείξουν!
γ) Ανακοινώθηκε πρόσφατα φύρα 1 δις ευρώ, οφειλομένη σε φάρμακα που παραμένουν στα ντουλάπια των σπιτιών αχρησιμοποίητα και καταλήγουν, ληγμένα, στα σκουπίδια! Αιτία η ποσότητα στις συσκευασίες. Πολύ μεγαλύτερη της απαιτούμενης γιά μιά συγκεκριμένη θεραπεία ενός ασθενούντος. Ο γιατρός που συνταγογραφεί και ο φαρμακοποιός που χορηγεί γνωρίζουν πώς, π.χ. ο ασθενής θα χρησιμοποιήσει δέκα χάπια από ένα κουτί που περιέχει είκοσι και τα υπόλοιπα θα παραμείνουν μέχρι να .. ..ξαναρρωστήσει, ή να λήξουν τα φάρμακα και να πεταχτεί το κουτί! Γιατί;
Δεν θα μπορούσε να προβλεφθούν ποικίλες συσκευασίες φαρμάκων με διαφορετικές ποσότητες και χορηγήσεις αναλόγων με την περίπτωση, ώστε να μην περισσεύει και πετιέται τίποτα; Σε μιά τέτοια περίπτωση, η οικονομία θα ήταν εντυπωσιακή, χωρίς να περικοπεί τίποτα αναγκαίο.
Μερικές αφελείς απορίες ενός αιθεροβάμονος ρεαλιστή. Σιγά, μην απαντηθούν!
Η χώρα, στην παρούσα διαπραγμάτευση με τους εταίρους-αναρροφητάς του αίματός μας, (κοινώς φίλους-βρικόλακες), έχει μείνει «μετεξεταστέα» γιά 325 ψωροεκατομμύρια ευρώ!
Η στήλη, βεβαίως εκτιμά και υπολήπτεται απείρως, ένα ποσό τόσο μεγάλο σε απόλυτα μεγέθη.
Όμως μέσα σ’ αυτόν τον ορυμαγδό των δισεκατομμυρίων που κυκλοφορούν και σφυρίζουν
-ζβιννννννν- τριγύρω μας τα τελευταία χρόνια και έχουν δημιουργήσει ένα διάχυτο αίσθημα μιθριδατισμού στο άκουσμα και κοίταγμα κολοσσιαίων αριθμών ευρώ, ομολογεί ότι έχει προσβληθεί βαρύτατα και η ίδια, απ’ αυτήν την επίκαιρη νόσο, που συνδέεται άρρηκτα και με το γνωστό αρχαιοελληνικό ρητό: «Φάτε μάτια ψάρια και…. αυτιά περίδρομο!».
Συνεπώς, θεωρείται περίπου αστείο, να κολλάει μιά τόσο μεγάλη συναλλαγή σε τέτοια…. ψιλά! Αν, δηλαδή, η υπόθεση δεν αποτελεί άλλη μία πράξη της μαύρης μπλοφαδόρικης φαρσοκωμωδίας των τελευταίων ημερών, που να δικαιολογεί από τους εκδικητές-εταίρους μας, μερικές ακόμη σφαλιάρες νουθεσίας στον ταλαίπωρο σβέρκο μας, ο οποίος, κατά τον παλιό μύθο, «...ζυγόν δεν υποφέρει»! (Βέβαια ο μύθος μιλάει γιά ζυγό, όχι γιά φάπες!). Κάτι σαν σε παλιές ελληνικές ταινίες, όπου η Ευρώπη είναι ο Βουτσάς και η Ελλάδα ο μακαρίτης Τζαννετάκος!
Αν δεν συμβαίνει αυτό, τότε το πράγμα καθίσταται ύποπτο και μυρίζει αδυναμία κι ανέχεια. Η Ευρώπη, με τις γενικές «κωλοπιλάλες» που την διακατέχουν, ψειρίζει, αναβάλλει, κοσκινίζει συνέχεια και ψάχνει αφορμές και προφάσεις γιά να μας κόψει... το βερεσέ!
- Α’, φοράτε κοντά σοσόνια! Δεν έχει κοκό!
Εν πάση περιπτώσει, αν θέλουμε να δούμε το πράγμα πιό σοβαρά από την πλευρά μας, υπάρχουν και ανώδυνες λύσεις στην εξεύρεση ενός τέτοιου ποσού. Πρόχειρα, καταθέτω τρεις απορίες που θα μπορούσαν ν’ αποτελέσουν και πηγές άντλησης κάμποσων εκατομμυρίων, αν τύχαινε και επαναλαμβανόταν καμία νέα επιφοίτηση στις κεφαλές των αρμοδίων ντόπιων αιμοληπτών-συνεργατών της τρόικα.
α) Υπολογίζονται σε τεράστιο νούμερο, όχι επακριβώς καταμετρημένο αλλά με πολλά μηδενικά, οι λαθρομετανάστες που ζουν κι εργάζονται στη χώρα και αποστέλλουν χρήματα στις οικογένειές τους, γιά να ζήσουν κι αυτές. Αναρωτιέμαι, αφού έφτασε κι ο τελευταίος άνεργος Έλληνας να τσοντάρει από εισόδημα που δεν έχει στον μπατιρημένο ελληνικό κορβανά, γιατί να μην προσφέρουν κι οι εργαζόμενοι λαθρομετανάστες το κατιτίς τους. Αφού βγάζουν ένα κομμάτι ψωμί εδώ, (μαύρο, κατάμαυρο, εφ' όσον δεν πληρώνουν φόρους, εισφορές και λοιπά κερατιάτικα που πληρώνουμε εμείς οι ιθαγενείς-υπήκοοι), ας δώσουν κι αυτοί λίγα ψίχουλα, τώρα που υπάρχει μεγάλη ανάγκη. Ας πούμε ένα 10% από τα αποστελλόμενα στο εξωτερικό εμβάσματα. Η κράτηση είναι απλή, εύκολη και άμεσης απόδοσης.
β) Θα μπορούσε, και θα έπρεπε, η βουλευτική θητεία να αποτελεί παρένθεση μέσα στην γενική επαγγελματική σταδιοδρομία των βουλευτών. Να μην υπάρχουν ταμεία ειδικής βουλευτικής συνταξιοδότησης, να μην υπάρχουν σχετικές κρατήσεις και, απλά, ο κάθε βουλευτής να συνεχίζει, όσο είναι βουλευτής, να πληρώνει κανονικές εισφορές στο ταμείο του βασικού του επαγγέλματος. Ο βουλευτής-γιατρός στο Ταμείο των γιατρών, ο βουλευτής-μηχανικός στο Ταμείο των μηχανικών, ο έμπορος στων εμπόρων, κ.ο.κ. Και όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου να συνταξιοδοτείται από τον φορέα του.
Είπαμε, μία σύνταξη γιά όλους. Και εννοούμε όλους!
Ούτως ή άλλως οι «πατεράδες του Έθνους» κορδακίζονται ότι υπηρετούν ασκώντας λειτούργημα και δεν «κονομάν» ασκούντες επάγγελμα, (και μάλιστα πολύ προσοδοφόρο, όπως λέει ο λαός). Ας το αποδείξουν!
γ) Ανακοινώθηκε πρόσφατα φύρα 1 δις ευρώ, οφειλομένη σε φάρμακα που παραμένουν στα ντουλάπια των σπιτιών αχρησιμοποίητα και καταλήγουν, ληγμένα, στα σκουπίδια! Αιτία η ποσότητα στις συσκευασίες. Πολύ μεγαλύτερη της απαιτούμενης γιά μιά συγκεκριμένη θεραπεία ενός ασθενούντος. Ο γιατρός που συνταγογραφεί και ο φαρμακοποιός που χορηγεί γνωρίζουν πώς, π.χ. ο ασθενής θα χρησιμοποιήσει δέκα χάπια από ένα κουτί που περιέχει είκοσι και τα υπόλοιπα θα παραμείνουν μέχρι να .. ..ξαναρρωστήσει, ή να λήξουν τα φάρμακα και να πεταχτεί το κουτί! Γιατί;
Δεν θα μπορούσε να προβλεφθούν ποικίλες συσκευασίες φαρμάκων με διαφορετικές ποσότητες και χορηγήσεις αναλόγων με την περίπτωση, ώστε να μην περισσεύει και πετιέται τίποτα; Σε μιά τέτοια περίπτωση, η οικονομία θα ήταν εντυπωσιακή, χωρίς να περικοπεί τίποτα αναγκαίο.
Μερικές αφελείς απορίες ενός αιθεροβάμονος ρεαλιστή. Σιγά, μην απαντηθούν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου