«ΕΛΛΑΣ», το μεγάλο μας τσίρκο…

Δυσκολεύομαι να δεχθώ πως έστω και ένας -αρ. 1- σώφρων συμπολίτης μου δεν έχει αντιληφθεί το μέγεθος της κωμικοτραγικής οπερέτας που λέγεται «απλή αναλογική» και θα παίζεται ακόμη, γιά τρεις εβδομάδες στην πολιτική σκηνή της χώρας μας.

Την… «γλύκα» αυτού του εκλογικού συστήματος την έχουν γευτεί οι παλαιότεροι εξ ημών, (προσωπικά ήμουν 8 ετών τότε, αλλά θυμάμαι άριστα το αλαλούμ που είχε δημιουργηθεί με το πλήθος των πολιτικών «μουστερήδων» που εφορμούσε ακάθεκτο για την πολυπόθητη «καρέκλα» της εξουσίας και την «κουτάλα» διά να καταβροχθίσει τα 376.000.000 δολάρια που αναλογούσαν στην χώρα μας, από το σύνολον των 17 δις που προέβλεπε το «σχέδιο Μάρσαλ», κατά το Δόγμα Τρούμαν, να απορροφηθεί από την Δυτική Ευρώπη, προκειμένου να ανορθωθεί μετά τον καταστροφικό Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Γιά 2 χρόνια η Ελλάδα ταλανιζόταν από τα συμφεροντολογικά καπρίτσια, τις παλινωδίες και τα παιδιάστικα καμώματα μικρών και ανίκανων πολιτικών. («Φύγε εσύ, έλα εσύ», «τώρα… "κόψε", δεν σου μιλάω!), μέχρις ότου στα τέλη του 1952 ένα πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα έκανε τον Παπάγο να σαρώσει και να βάλει το τραίνο της Ελλάδας στις ράγες της ανοικοδομήσεως.

Οι απίθανοι εξουσιολάγνοι και κλασσικοί «σπουδαρχίδιδες» -αρχαία λέξη και μην σπεύσετε να φανταστείτε άλλο τί- αδιαφορώντας πλήρως γιά χώρα και λαό, έσπευσαν πριν αφήσουν την εξουσία το 2015 να «χαλάσουν» την επανεκλογή του επερχόμενου τότε Μητσοτάκη, νεκρανασταίνοντας αυτό το άθλιο εκλογικό σύστημα το οποίο μόνο ισχυρή δημοκρατική διακυβέρνηση δεν εξασφαλίζει, αλλά ωθεί τη χώρα στην αστάθεια, την πολιτική περιδίνηση, την οικονομική καταβαράθρωση και με μία λέξη… το χάος.

Οι τάχα πολιτικές συμμαχίες που ευαγγελίζεται η απλή αναλογική και οι κουτοπόνηροι υποστηρικτές της βγάζει ίδιο αποτέλεσμα, ως κυβέρνηση, με ζητούμενο… ομελέτας χωρίς αυγά!

Ένα πλήθος από 50… «μουστερήδων», με διαφορετικά συμφεροντογικά ζητούμενα έκαστος, θα κονταροχτυπηθούν σε τρεις εβδομάδες, με τους πλείστους εξ αυτών να θυμίζουν κάτι μεταξύ Δον Κιχώτη, Αρμάνδου Δελαπατρίδη και Μαρίκας Παλαίστη! Ο λαχνός του αλήστου μνήμης Βασίλη Λεβέντη, «ουκ εά αυτούς καθεύδειν». Κοντολογίς, πάνε γιά… «Τζόκερ»!

Σοβαροί «παίκτες» είναι τέσσερεις. ΝΔ, Σύριζα με τα προοδευτικά κολαούζα του, το λείψανο του Πασοκ, με τον μικρούλη Νικολάκη επί κεφαλής και το αρτηριοσκληρωτικό ΚΚΕ, που δεν έχει καταλάβει ακόμη πως το εργοστάσιο που αντιπροσωπεύει έχει κλείσει προ πολλού. Μετά έρχονται κάτι γραφικά πετεινάρια -ναρκισσευόμενος Μπαρουφάκης, θεομπαίχτης Βελόπουλος και ένα ακροδεξιό -άγνωστο ποιό- συντρίμμι. Κι από εκεί και πέρα η… πλάκα!

Με δεδομένο αυτό το πάνελ και τα δείγματα των δημοσκοπήσεων -έστω και με προσέγγιση στο τελικό αποτέλεσμα- όποιος θεωρεί πως μπορεί να σχηματιστεί σοβαρή και βιώσιμη κυβέρνηση από αυτό, ας ξαναελέγξει την λογική και το IQ του.

Οι κουτοπονηριές Τσίπρα περί… ανοχής 10-15 βουλευτών και άλλες τέτοιες παπαρδέλες, το μόνο που δείχνουν -και αποδεικνύουν- είναι η τεράστια βουλιμία του για -παντί τρόπω και πάση θυσία- κατάληψη της εξουσίας. Εφ΄ ω και, γεμίζοντάς μας ψέματα και μετεκλογικούς συλλογισμούς-αστειότητες, κατά το αρχαίο ρητό:, που «θέλει την… «κυρία» να κρυφτεί, μα η χαρά δεν την αφήνει»- προτιμά να κάνει την Ελλάδα… «χώρα ανοχής», με ψήφους ανοχής, παρά να την αφήσει να κυβερνηθεί από τον Μητσοτάκη.

Ο «Γίγαντας» και οι "νάνοι"

Διάβασα προχθές πως εκείνος ο αχώνευτος με τη γλοιώδη φάτσα και την pochette στο πέτο, (που μου πετσόκοψε την σύνταξη), χρέωσε στον Μητσοτάκη τον εμφύλιο στο Σουδάν!Επίσης ο «πλεονέκτης» συριζαρέικος εσμός -κυρίως θηλυκός- με επί κεφαλής τον γόη Γεωργούλη, θεωρούν τον χρόνο που έσκασαν οι πομπές του, δάκτυλο… Μητσοτάκη! Γιά να πλήξει, λέει,το κόμμα του και να πάρει τις εκλογές η ΝΔ.

Προσωπικά πιστεύω και τις δύο παρεμβάσεις Μητσοτάκη! Και το ότι κατάφερε τους κάφρους του Σουδάν ν΄ αλληλοσφαχτούν και την βελγική Αστυνομία να γονατίσει πειθήνια στα κελεύσματά του, γραπώνοντας τον πηδίκουλα Αλέξη!

Οπότε, θα πρέπει σύσσωμοι να προσέλθετε όλοι στις κάλπες και να ψηφίστε -μονοκούκι- Μητσοτάκη! Ο τύπος είναι… παγκόσμιος «Γίγαντας» και πολιτικός «μάγος»! Τί Τσιπράκος και τί Νικολάκης και κουροφέξαλα. Ο Κυριάκος -που ένα μήνα προ των εκλογών πέτυχε τα πιό πάνω- είναι πολιτικός «Γίγας» και στην τέταρτη τετραετία του θα κάνει την Ελλάδα… υπερδύναμη! Τί Αμερική, τί Κίνα και τί Ρωσία μου λέτε. Όλοι δαύτοι θα τρώνε τη σκόνη μας, θα μας προσκυνούν και θα μας παρακαλούν γονατιστοί… γενικώς, ενώ εμείς -όλοι απαξάπαντες- θα κολυμπάμε στα πλούτη! Όχι, παίζουμε, κορόιδα...

Αμ, πώς…

Λυπάμαι, διαμαρτύρομαι, αρνούμαι…

 «Οι καιροί αναπλάθουν αλλήλους».

Στις επερχόμενες εκλογές πρόκειται να ψηφίσουν και όσοι γεννήθηκαν το… 2006! Δηλαδή παιδάκια ηλικίας 17 ετών, που δεν τους επιτρέπεται να οδηγήσουν αυτοκίνητο -μπας και τσακίσουν και τσακιστούν- παρά μόνο με παρουσία κηδεμόνα άνω των 25, δεν μπορούν να στρατευτούν πριν τα 19 τους και δεν επιτρέπεται να μπουν σε καζίνο πριν συμπληρώσουν τα 21 -μπας και χάσουν το… χαρτζιλίκι τους.

Ανώριμα παιδάρια που δεν έμαθαν ακόμη πώς βγαίνει το ψωμί, ούτε κάν ποιό είναι το νόημα της ζωής, θα κληθούν να αποφασίσουν, ισότιμα, γιά την τύχη της χώρας ολόκληρης!

Ένα ακόμη αριστερό τερτίπι στην προσπάθεια προσεταιρισμού κάθε λογής άκριτης ψήφου από όλο το φάσμα ενός ασυνάρτητου περιθωρίου -λαθρομετανάστες, γύφτοι, κατάδικοι- που μαζί με τα ντόπια ανήλικα, το εκλογικό σύστημα επιτρέπει να προσέλθουν στις κάλπες. Ευνοϊκά διακείμενο προς την αριστερά, εννοείται. Ψήφοι να΄ναι κι απ΄ όπου να΄ναι!

Και όλο αυτό το εκλογικό πανηγύρι να λέγεται… «Δημοκρατία»!

Ευθαρσώς ομολογώ, συντετριμμένος, παλαιά πλάνη μου και έχω αλλάξει άποψη στο εξής:

Κάποτε -όχι και πολύ παλιά- αντιμετώπιζα σκωπτικά και λοιδορούσα το Δημοκρατικό πολίτευμα της αρχαίας Αθήνας, όπου επί συνόλου 500.000 περίπου κατοίκων -άνδρες, γυναίκες, ελεύθεροι πολίτες, μέτοικοι και δούλοι- αποφάσιζαν γιά τα κοινά μόνο οι 10.000! Δηλαδή οι άνδρες ελεύθεροι Αθηναίοι πολίτες. Αυτό το θεωρούσα, τότε, … «ολιγαρχία» του κερατά και λογομαχούσα με όσους το ονόμαζαν «δημοκρατία».

Βλέποντας την σημερινή μας πολιτική κατάντια, όπου -ανεξαρτήτως πολιτικών φρονημάτων- η κριτική συνείδηση βρίσκεται στο έλεος του λαϊκισμού, της άγνοιας και της δημαγωγίας και η εκλογική διαδικασία ισούται με… «λόττο», καταλαβαίνω πόσο λάθος ήσαν εκείνες οι απόψεις μου.

Και σπεύδω να διαμορφώσω τον τίτλο αυτής της ανάρτησης…

"Δικαιοσύνη παντού".

Ένας γρίφος που ζητεί λύση!

Βλέπω αυτήν την παντιέρα των συριζαρέων, από την μία, βλέπω και τον παμψηφεί καταδικασμένο, 13-0, Νίκο Παππά να τον περιφέρουν κολλημένο πίσω από τον Τσίπρα, σαν Επιτάφιο, και... μπερδεύομαι!

Ζητείται εξήγηση... 

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

 

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

-Φύγε μακριά μου όνειρο,

είσαι καταραμένο,

απ΄ όλα όσα μου ΄ταξες

τίποτα δεν προσμένω

-Μου λες δεν είναι μπορετό,

δεν βγαίνει η συναστρία

άλλες του νου οι πεθυμιές

και άλλη η συγκυρία.

-Όνειρο γύρνα, φώλιασε…

μπες στης ψυχής τα βάθη,

δεν έχει πλοίο πιά γιά σε

και το στερνό εχάθη.

-Στο βούλιαξαν οι συνειρμοί

και η αλαζονεία,

συνθήκες λάθος διάλεξες,

σου πρέπει τιμωρία.

-Κρύψ΄ το καλά, κουκούλωστο,

μήπως και ξεμυτίσει,

οι οιωνοί δεν ευνοούν,

δεν έχεις άλλη λύση.

-Κακώς, δεν έβαλες μυαλό

σ΄ αυτή την ειμαρμένη,

απ΄ όλα μας τα όνειρα

το ένα, ίσως, βγαίνει.

-Τα πιό πολλά στριμώχνονται

στου νου τ΄ απωθημένα

τα τρώει το κρύο κι ο χιονιάς,

φυτοζωούν κρυμμένα.

-Κράτα τον πήχυ χαμηλά,

μέτρησε τις ελπίδες,

χωρίς αξιοπρέπεια,

μοιάζουν γριάς ρυτίδες.

-Δεν έχει δρόμο τ΄ όνειρο,

της διαδρομής το τέρμα,

πόρτα κλειστή η απόρριψη

με τη ζωή στο γέρμα.

«Το Πάσχα των Ελλήνων»

Οι μεγαλύτερες ανθρώπινες αρετές είναι η υπομονή, η πραότης, η ανοχή, η άφεση και, κυρίως, η ταπεινοφροσύνη, ως επιστέγασμα όλων. Αρετές που κωδικοποίησε ο Χριστός με το παράδειγμα και την επίγεια συμπεριφορά Του και εξευτέλισαν οι χριστιανοί με την δική τους.

Εργαστήρι γένεσης ο νους, μέσον παραγωγής το χέρι και ρυθμιστική βαλβίδα η συνείδηση.

Ο Θεάνθρωπος με τον τρόπο του έδειξε τον δρόμο και τον τρόπο. Και φύτεψε στον Άνθρωπο την ιδέα της, κατ΄ έτος, υπόμνησης.

Ας γίνει πάλι και φέτος η πραγματική Ανάσταση…. Μέσα μας, πρώτα… Μπορεί.

Φίλοι μου, ας την νοιώσετε πραγματικά και ας επηρεαστείτε -έστω και κατ΄ελάχιστον- από τις διδαχές Του.

«Καλή Ανάσταση», σε όλους.

Το πρόωρον θαύμα της Αναστάσεως!

"Ιδού ο νυμφίος έρχεται, εν τω μέσω... ανοικτός".

Είναι γνωστές -διακηρυγμένες από τον ίδιον- οι θεολογικές πεποιθήσεις του Broέδρου Αλέξη. Κατ΄ επανάληψιν έχει δηλώσει άθεος!

Όμως η Χάρις του Κυρίου και η ανάγκη εξαπατήσεως του αφελούς κοσμάκη -εκλογές ένεκεν- έκαναν το θαύμα τους. Και ο άπιστος... επίστεψε.

Και όποιος δεν το πιστεύει... ότι πιστεύει, ιδού!!! Με φόρα Broεδρε! Και με την δύναμη της μετάνοιας, οι ουρανοί... ανοίγουν! 

Ο Άγιος Ιούδας. Μιά τραγική και παρεξηγημένη επίκαιρη φιγούρα.

 

Με την είσοδο στην Μεγάλη Εβδομάδα, την εβδομάδα των Παθών του Κυρίου μας, δράττομαι της ευκαιρίας -τώρα στο γέρμα της ζωής, των προβληματισμών και των αναζητήσεών μου- να βγάλω ένα βαθιά «απωθημένο», το οποίο με απασχολούσε και βασάνιζε γιά χρόνια. Σχεδόν από παιδί.

Πολλοί, ίσως θεωρήσουν βλάσφημη και αμαρτωλή αυτήν την -οπωσδήποτε αιρετικήν ως προς τα χιλιόχρονα δογματικά παγιωμένα και παραδεδεγμένα- άποψη, όμως πιστεύω απόλυτα πως σε πάρα πολλούς νουνεχείς και σκεπτόμενους ανθρώπους -ουδόλως φανατικούς και ιδεολήπτες- θα πέρασαν από τον νου τους κάποιες τέτοιες -απλές και λογικές- σκέψεις.

Αναφέρομαι στο Θείο Δράμα το οποίον αναπαρίσταται ετησίως και κορυφώνεται με την Ανάσταση του Χριστού, ανανεώνοντας τις αξίες της Ζωής και φρεσκάροντας την Διδασκαλία Του, ως ελαχίστη προσπάθεια επαναφοράς της Κοινωνίας των Ανθρώπων στον θεάρεστο προσανατολισμό.

Όλη αυτή η -τρόπον τινά- αναπαράσταση στη μνήμη μας του δράματος που ξετυλίχθηκε τότε στην Ιερουσαλήμ, με κύριο πρωταγωνιστή τον Ιησού, αναρωτιέμαι αν θα μπορούσε να «στηθεί» από τον Παντοδύναμο Μεγάλο Σκηνοθέτη, χωρίς κεντρικότατο και βασικότατο συμπρωταγωνιστή τον κατασυκοφαντημένο… Ιούδα! Αναρωτιέμαι αν θα υπήρχε η σύλληψη του Ιησού, τα Θεία Πάθη, η Δίκη, η Σταύρωση, η Ανάσταση και, εν τέλει, η Χριστιανική Πίστη στο Πάνθεον των θρησκειών.

Στην όλη ιστορία, οπωσδήποτε ο ρόλος του Ιούδα ήταν, τραγικός μεν, αλλά ακρογωνιαίος. Ο… αποκαλούμενος «δυσσεβής» Ιούδας απετέλεσε το νομοτελειακό, ιστορικό, εμβρυουλκό, άνευ του οποίου δεν θα γιορτάζαμε ποτέ… Χριστιανικό Πάσχα.

Προσωπικά πιστεύω πως ο ίδιος ο Θεός, ως Μέγας Σκηνοθέτης εκείνων των γεγονότων, εμπνεύστηκε και κατασκεύασε τον Ιούδα και του ανέθεσε τον απεχθή ρόλο του… «προδότη». Ιούδας… ο μισητός αποδιοπομπαίος τράγος του Χριστιανισμού, που θυσίασε υπόσταση, ζωή και υστεροφημία προκειμένου να ολοκληρωθεί το Θείο Δράμα και να θεμελιωθεί ο Χριστιανισμός!

Αυτός ο μιαρός πρωταγωνιστής Ιούδας μου θυμίζει, έντονα, τον Αρτέμη Μάτσα, τον κακό του Ελληνικού Κινηματογράφου, ο οποίος -από προσωπική εμπειρία- ήταν ένας αγαθότατος και γλυκύτατος άνθρωπος. Καθόλου… κακός!

Κοντολογίς, θεωρώ σκόπιμη την, κάποτε, κατανόηση της σκοπιμότητος του ρόλου του τραγικού Ιούδα και την αποκατάστασή του στο Πάνθεον των Αγίων της χριστιανικής πίστεως. Ένας αδικημένος Άγιος -ακρογωνιαίος λίθος του Χριστιανισμού- της ουμανιστικότερης από όλες της θρησκείες του Κόσμου. Και προσωπικά πιστεύω πως -κάπου εκεί στον Παράδεισο- θα κατέχει σίγουρα εξέχουσα θέση δίπλα στον Κύριο και, κάθε τέτοια εποχή, θα γελά με τους αναθεματισμούς και τις κατάρες που του σέρνει ο απλοϊκός, φανατικός κοσμάκης, παρακινούμενος -ίσως σκόπιμα- από τις «δογματικές» γραφές.

Αλλαγή. Μιά πολυφορεμένη, κούφια και κακοποιημένη λέξη.

 Η μαγική λέξη που οδηγεί τον πολιτικαντιδισμό στο πουθενά!

Αλλαγή, η διαχρονικής σημασίας λέξη, που χρησιμοποιείται γενικώς και αορίστως, εξάπτει την φαντασία και γεννά ουτοπικές προσδοκίες. Συντηρεί και θερμαίνει ελπίδες -κατά κανόνα φρούδες- και οδηγεί, κατ΄ ευθείαν, στην απογοήτευση.

Η «Αλλαγή» δεν μαγειρεύεται και δεν εκμαιεύεται βιαστικά και άτοπα, με βάση το θυμικό, τα απωθημένα και τις μύχιες επιθυμίες μας. Ούτε επιτυγχάνεται με βίαιες επαναστάσεις και φιλοσοφικά φληναφήματα.

Όλες -μα όλες- οι «επαναστάσεις» φυλλορρόησαν, αργά ή γρήγορα, και οδήγησαν τα πράγματα σε χειρότερο σημείο από εκεί όπου ξεκίνησαν, αφήνοντας πίσω τους πολύ αίμα και μηδαμινό ουσιαστικό αποτέλεσμα. Π.χ. την Γαλλική Επανάσταση την ακολούθησε σύντομα η παλινόρθωση των Βουρβώνων, την Ρωσική η τρομοκρατία του Στάλιν, την Ελληνική την κατέπνιξε στο αίμα ο Αιγύπτιος Ιμπραήμ και μόλις που πρόλαβαν να την διασώσουν οι στόλοι των, τότε, Μεγάλων Δυνάμεων. Ο αγγλικός, ο γαλλικός και ο ρωσικός, με την ναυμαχία στο Ναυαρίνο, τον Οκτώβριο του 1827, κ.ο.κ.

Τις πραγματικές αλλαγές τις φέρνει η σύνεση, ο διαφωτισμός, (Ρουσώ, Μοντεσκιέ, Ντιντερό, Βολταίρος, Άνταμ Σμιθ, Ρήγας Φερραίος, Δημ. Καταρτζής, Αδαμ. Κοραής, κ.λπ.), και –κυρίως- η ωρίμανση των συνθηκών και των προϋποθέσεων αλλαγής.

Βασικά στοιχεία ουσιαστικών αλλαγών αποτελεί ο συνδυασμός αξιοποιήσεως της πείρας του παρελθόντος, η αποφυγή των ίδιων λαθών και η φρόνιμη επιλογή αξιόπιστης και ικανής ηγεσίας, η οποία θα μπορεί να καθοδηγεί και να εμπνέει. Με πρόσωπα αναγνωρισμένα από την δράση και την κοινωνική προσφορά τους και όχι αναγνωρίσιμα από το life style και τα «λικνίσματα» στην TV. Μακράν από στείρες συνθηματολογίες, ανούσιους βερμπαλισμούς και απατηλές υποσχεσιολογίες. Και με τον λαό σκεπτόμενο και ωριμασμένο από τις αποτυχίες και τα λάθη του παρελθόντος. Πειθαρχημένο και χωρίς ακρότητες…. «αγανάκτησης». Χωρίς διχασμούς και αντιπαλότητες, πέραν του υγιούς ανταγωνισμού γιά ανέλιξη. Με σταθερή προσήλωση σε στόχους σύμμετρης κοινωνικής ανάπτυξης και προκοπής.

Τέτοιοι λαοί προχωρούν και «προοδεύουν» πραγματικά και όχι καπηλευόμενοι -άκριτα και ανόητα- την λέξη… «πρόοδος» και τα ταλαιπωρημένα παράγωγα αυτής. Ψύχραιμα, μεθοδικά και σταθερά φέρνουν αδιόρατα και ανεπαίσθητα -χωρίς τριγμούς και αναστατώσεις- τις πραγματικές και απαραίτητες «αλλαγές» και τις κοινωνικές προσαρμογές στις κάθε νέες, σύγχρονες συνθήκες ζωής και ομαλής λειτουργίας της. Χωρίς άσκοπες ακρότητες και καταστροφικές αναταραχές. Με υπακοή στην έννομη Τάξη, ανοχή στην παντοία διαφορετικότητα, συνεχή διάλογο, σεβασμό στην «αντίθετη άποψη» και πλήρη υποταγή στους κανόνες της Δημοκρατίας.