Στη ζωή μου έκανα πολλά πράγματα. Τα πιό πολλά ασήμαντα και τα περισσότερα από τα υπόλοιπα... ολίγον σημαντικά.
Χθες, προσπαθώντας να φορέσω τα γυαλιά μου της πρεσβυωπίας, το μικρό βιδάκι του ενός μπράτσου -προφανώς λασκαρισμένο τελείως- πετάχτηκε κι έπεσε στο δάπεδο, μετατρέποντας τα γυαλιά σε... φασαμαίν! Ευτυχώς το βιδάκι έπεσε σε ορατό σημείο, το μάζεψα και καταπιάστηκα -ο αφελής βλαξ- με την διαδικασία... επισκευής.
Μετά από 2,5 ωρών -αγωνιώδεις στην εξέλιξή τους- προσπάθειες και αφού έφτασα στα έσχατα όρια της υπομονής, αντοχής και πείσματος, επεστράτευσα την πατροπαράδοτη καλή συμπεριφορά, την οποία μου επιδαψίλευσε η οικογενειακή μου παράδοση. Αυτή, λειτουργώντας ως ισχυρό αμορτισέρ, απερρόφησε κάθε αναφυείσα προδιάθεση γιά εξωτερίκευση του μύχιου και καταπιεσμένου λεξιλογίου το οποίο απέκτησα... "παιδιόθεν" εις την γενέτειρά μου, (τον ομιλούντα φαρσί τα "γαλλικά" ηρωικό Βούθουλα), τα κατάφερα!!! Χωρίς γυαλιά, με χέρια τρεμάμενα, με βιδάκι σαν ψείρα και με "τρύπα" σαν το... "απαυτό" της Παρθένου Ιωάννας της Λωρραίνης, πριν το "ξεσκίσουν" οι Άγγλοι, πέτυχα ένα από τα σημαντικότερα έργα της ζωής μου! Και όποιος μπαγάσας αμφιβάλλει, ή με θεωρεί υπερβολικό, τον προκαλώ να δοκιμάσει το ίδιο... κρατώντας χρόνο!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου