"Καζάν - καζάν" και... "χαϊβάν - χαιβάν"

Η αυτού εξοχότης... Ταγίπ Ατατούρκ... και η αφάνταστη βαρύτητα να τον έχεις γείτονα.

-Μ' αυτά τα θηρία του Τραμπ στην Κωνσταντινούπολη... "ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι"!

Μέγα διεθνές... «παρατράγουδο» και, δυστυχώς, πολύ επικίνδυνο γιά την χώρα μας, ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν.

Βουτηγμένος μέχρι τον λαιμό σε οικονομικά σκάνδαλα, αφ’ ενός, και με φιλοδοξία να γίνει... Ατατούρκ στη θέση του Κεμάλ, αφ’ ετέρου, ξέρει πολύ καλά πως στο παιχνίδι που παίζει διακυβεύει το κεφάλι του. Όσοι παλιοί θυμούνται, ή νέοι που δεν έζησαν αλλά γνωρίζουν σύγχρονη ιστορία, ας ανατρέξουν στην περίπτωση Μεντερές να ενημερωθούν. Από το «ωσαννά» στο... «σταύρωσον», τρεις ημέρες δρόμος.

Ο Ερντογάν φουλάρει τις μηχανές του λαϊκισμού, του τουρκικού μεγαλοϊδεατισμού και του φανατισμού, ποντάροντας, κυρίως, στην αμορφωσιά και την βαρβαρότητα μεγάλων μαζών Τούρκων που ζουν στα βάθη της Ασιατικής Τουρκίας, τα οποία αφιονιζόμενα ξεχνούν τη φτώχεια και την μιζέρια τους και αλαλάζουν κατά των «Γκιαούρηδων» και της Ευρώπης και υπέρ της... «γαλάζιας πατρίδας», το χρώμα της οποίας, πολλοί από δαύτους ούτε που γνωρίζουν. Μόνος του φόβος ή μη επανεκλογή Τραμπ, γιατί τότε θ’ αποκοπεί εντελώς από τη Δύση και η επαπειλούμενη τουρκική χρεωκοπία θα κάνει οπωσδήποτε τις μάζες να λιμοκτονήσουν και αλλαξοπιστήσουν ως προς τον λαοπλάνο ηγέτη τους, αλλά -το σπουδαιότερο- θα ενεργοποιήσει την υφέρπουσα δυσαρέσκεια των κατοίκων των παράλιων περιοχών και θα επαναδραστηριοποιήσει τα ρεύματα πραξικοπήματος που υποφώσκουν στο εσωτερικό του απογυμνωμένου από παλιά και έμπειρα στελέχη στρατεύματος.

Ας μην αμφιβάλλει κανείς πως ο Ερντογάν δίνει τον «υπέρ πάντων» αγώνα και πως αν χρειαστεί -μη ορρωδών προ ουδενός- δεν θα διστάσει να μιμηθεί τον βιβλικό Σαμψών. Τα παίζει όλα γιά όλα και μπορεί να τινάξει στον αέρα ολόκληρη την περιοχή της Ανατ. Μεσογείου, προκειμένου να διασωθεί -κατά πρώτον- και μετά να πετύχει τους στόχους του. Και, όπως έχουμε διαπιστώσει -το πρόσφατο παρελθόν αυτό δείχνει- ο Ταγίπ δεν... αστειεύεται, ούτε χαμπαρίζει από απειλές και νουθεσίες. Ο βρεγμένος δεν φοβάται τη βροχή.

Προσωπικά πιστεύω πως ο Ερντογάν χωρίς απτά και σοβαρά ανταλλάγματα δεν πρόκειται να κάνει πίσω. Έχει, ήδη, εκτεθεί σοβαρά και δεν έχει το μπόι του δικού μας σπιθαμιαίου σαχλέουρα «κωλοτουμπίστα».

Και τώρα επί της ουσίας, καθ’ όσον πιστεύω πως -πέραν από το γελοίο κάποιων τουρκικών χειρισμών- έχει έρθει η χώρα ξεκαθαρίσματος των χρόνιων λογαριασμών με την γείτονα χώρα, ανεξαρτήτως σοβαρότητος, ή μη, των ηγεσιών.

Αναμφισβήτητα η Συνθήκη της Λωζάννης, (30-1-1923), είναι απηρχαιωμένη, ξεπερασμένη από γεγονότα, συνθήκες καθημερινότητος και τεχνολογίας, ώστε χρήζει -επειγόντως- αναθεωρήσεως. Αναμφίβολα, μιά τέτοια πρωτοβουλία αποτελεί «καυτή πατάτα» γιά την οιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση που θα τολμούσε κάτι τέτοιο. Και η πιό καλόπιστη αντιπολίτευση θα την κατήγγελλε αύθις γιά... «εθνική μειοδοσία και προδοσία». Πολλώ δε μάλλον μιά αντιπολίτευση-ρεζίλι, σαν και δαύτη που διαθέτει σήμερα η Ελλάδα.

Απόδειξη της αναγκαιότητος ενός νέου status γιά την περιοχή είναι και το γεγονός πως κι εμείς την παραβιάζουμε κατάφωρα, ασχέτως του τί λέμε προς τα έξω, επιχειρηματολογώντας γιά να καταστρατηγήσουμε κάποιους όρους. Π.χ. η Συνθήκη προβλέπει ρητώς την αποστρατικοποίηση των νησιών που γειτονεύουν με την Τουρκία, (Λέσβο, Σάμο, κ.α.), και θυμάμαι πως, παλιότερα, τα εξοπλίζαμε με κόλπα και τερτίπια, μέχρι που, σήμερα αυτό γίνεται πλέον απροκάλυπτα. Επίσης, μολονότι το άδικο γιά τους Τούρκους το δημιουργεί η Γεωγραφία και όχι εμείς, δεν παύει η Τουρκία να ασφυκτιά και να αισθάνεται αδικημένη, έχοντας πολύ μεγάλο ανάπτυγμα ακτών, μέσα σε πολύ στενές θαλάσσιες λωρίδες, που σε κάποια σημεία έχουν πλάτος περίπου 800-900 μέτρων!

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως μιά σχετική τακτοποιητική απόφαση της Χάγης θα δημιουργήσει σ' εμάς αρκετό στραβομουτσούνιασμα, γι’ αυτό και δεν στέρξαμε ποτέ μέχρι τώρα σε τέτοια προσφυγή με διάφορα επιχειρήματα εσωτερικής καταναλώσεως. Όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις απέστρεφαν την κεφαλή από το πρόβλημα και πετούσαν το μπαλάκι στις... επόμενες, γνωρίζοντας πως η χώρα κάτι θα έχανε οπωσδήποτε, (είτε κάποια κεκτημένα, είτε διά μεταχρωματισμού κάποιων γκρίζων σημείων σε... κόκκινα και όχι μπλέ). Γι’ αυτό και όλες προτιμούσαν την αδράνεια και διαιώνιση της σημερινής νεφελώδους καταστάσεως. «Απελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο».

Άλλο στοιχείο κουτοπόνηρης, υστερόβουλης και επιφυλακτικής ελληνικής τακτικής είναι η μη επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια. Κάτι που αποτελεί παγκόσμιο νόμιμο δεδομένο.

Εν πάση περιπτώσει, η λύση είναι απλή, έντιμη και καθαρή. Ένα συνυποσχετικό ΟΛΩΝ των κομμάτων της Ελληνικής Βουλής, αλλά και των απέναντι, γιά παραπομπή του θέματος στην Χάγη, προκειμένου η απόφαση να γίνει πλήρως αποδεκτή από όλους. Και ό,τι η Χάγη πει να γίνει νέο status και να κλείσει το θέμα με παγκόσμια αναγνώριση της αποφάσεως! Ό,τι χάσουμε... χάνουμε και ό,τι κερδίσουμε κερδίσαμε. Τελεία και παύλα.

Όμως σιγά που θα δεχτούν κάτι τέτοιο οι διεθνιστές καραμπαμπέσηδες αριστεροτσιπραρέοι του «όχι σε όλα», ή ο ανεκδιήγητος νάρκισσος, που δεν ανέχεται σωστά ούτε το όνομά του. Χωρίς να παραλείψω τον άλλο απατεώνα θεομπαίχτη, που εμπορευόταν δήθεν επιστολές του Χριστού και τώρα διαφεντεύει τα ελληνικά συμφέροντα από τα έδρανα της Βουλής, ο αθεόφοβος! !

Αυτός ο μιαρός εσμός των πάσης φύσεως αριστεροσυριζαρέων και φασισταρέων της αντικοινωνικής συμπεριφοράς, που είναι ικανοί -τα "χαϊβάνια"- να συμμαχήσουν και με τον διάβολο ακόμη προκειμένου να κατεδαφίσουν τις αστικές αξίες της χώρας, να καλύψουν στον χυλό της αναξιότητός τους την ελληνική κοινωνία και να την αποσυναρμολογήσουν, έφτασαν στο σημείο να συμπλέουν και με τον Τούρκο... Σουλτάνο, αρκεί να χτυπήσουν τον Μητσοτάκη! Οι ελεεινοί και τρισάθλιοι γραικύλοι.

Πάντως, κατά την προσωπική μου άποψη, το ελληνοτουρκικό ζήτημα θα σέρνεται -με κόλπα, ίντριγκες και φραστικές απειλές- τουλάχιστον, μέχρι τις αμερικανικές εκλογές. Και, αναλόγως του αποτελέσματος, βλέπουμε... Ο "Σουλτάνος" προσβλέπει στη νίκη του Τραμπ και την μετέπειτα αμέριστη βοήθειά του. Είναι κι εκείνοι οι ουρανοξύστες της Πόλης, βλέπεις!