Το σεξ κι ο «σεξισμός» στην πολιτική.

Η αξία του αρχέγονου, του αυθεντικού, του χειροποίητου σεξ. 

Η νηνεμία πριν την θύελλα

 

    Όπως σε όλα τα πράγματα, έτσι και στις πολιτικές συμπεριφορές, υπάρχουν δύο όψεις. Η σοβαρή και η… σοβαρότερη.

   Τελευταίως γίνεται πολύς λόγος, και ντόρος, με την ανάμειξη του «σεξ» στο φέρσιμο των μελών του Κοινοβουλίου και ιδίως στα «κονταροχτυπήματα» ετερόφυλων βουλευτών. Και με το παραμικρό, το ωραίο φύλο διαμαρτύρεται γιά… «σεξισμό», «σεξιστική συμπεριφορά» και άλλες τέτοιες συμπλεγματικές κουτοπονηριές που προδίδουν έλλειψη στέρεων επιχειρημάτων και αδυναμία αντιπαράθεσης με ίσους όρους και με δεδομένη την πολυθρύλητη ισότητα των δύο φύλων. Γράφω «παραμικρό» και όχι «ψύλλου πήδημα» γιά προφανείς… λόγους και αποφυγή άδικων συνειρμών!

    

   Από τη σοβαρή τους πλευρά ορώμενα τα πράγματα, δεν καταλαβαίνω γιατί λέξεις και φράσεις, όπως λ.χ. «ολοκληρώνω κ. Πρόεδρε», «αφήστε με να ολοκληρώσω», «ολοκληρώστε, παρακαλώ» και άλλα τέτοια συναφή, όταν λέγονται από άντρες, ή απευθύνονται σ’ αυτούς, έχουν καλώς και κανείς δεν τους δίνει σημασία, αλλά όταν μπαίνει στη μέση και πρωταγωνιστεί στη συζήτηση γυναίκα, τότε το πράγμα… αλλάζει και το μειδίαμα, ή ο καγχασμός, θα πρέπει να συνοδεύει την σχετική αναφορά και να στέλνει το μυαλό… αλλού! Δηλαδή, αν θέσουμε το ζήτημα σε βάση… πονηρή, οι άντρες… δεν «ολοκληρώνουν» ποτέ;

    

   Από την σοβαρότερη, τώρα, σκοπιά του θέματος, υπάρχει όντως σεξουαλικό πρόβλημα σε ορισμένα πρόσωπα και είναι λυπηρό το ότι απουσιάζει από την παρούσα Βουλή ο κ. Ασκητής. Ως αρμοδιότερος πάντων θα έδινε την επιστημονική ερμηνεία κάποιων φαινομένων, αλλά και, το σπουδαιότερο, τις δέουσες οδηγίες θεραπείας τους.

   

    Αναφέρομαι, κατ’ αρχήν, στον μεγάλο Έλληνα συγγραφέα και σπουδαίο λαϊκό φιλόσοφο, τον Νίκο Καζαντζάκη, και ανασύρω από τη μνήμη ένα απόφθεγμά του. Μάλλον λόγια που έβαλε στο στόμα του Ζορμπά. (Επ’ αυτού δεν παίρνω όρκο γιατί τα βιβλία του Καζαντζάκη τα διάβασα πάνω από μισό αιώνα πριν και ίσως μπερδεύω τα πρόσωπα). Είπε λοιπόν ο σοφός Καζαντζάκης, σε ελεύθερη απόδοση: «Ο Θεός είναι Πανάγαθος και μ’ ένα σφουγγάρι συγχωρεί και σβήνει όλες τις αμαρτίες που είναι γραμμένες στον μαυροπίνακα του μητρώου σου. Όλες εκτός από μία. Ν’ αφήσεις...  «παραπονεμένη» γυναίκα»!

   Αποδεχόμενος πλήρως τον παραπάνω αφορισμό, είναι οφθαλμοφανές πως σε κάποιες συμπεριφορές κυριών στη Βουλή, αυτό το «παράπονο» είναι πέρα γιά πέρα υπαρκτό, ογκώδες και… αβάστακτο! Όμως αυτοί που θα λογοδοτήσουν γι’ αυτό το «αδίκημα» στον Μεγαλοδύναμο, όταν έρθει η ώρα τους, πιστεύω πως θα αθωωθούν καθ’ όσον θα προτάξουν ατράνταχτα δικαιολογητικά.

    

   Κάποιοι ψίθυροι που ακούστηκαν γιά τα πραγματικά αίτια «εμφυλίων» συρράξεων και αποχωρήσεων, λόγω άρνησης ικανοποιήσεως τέτοιων… «παραπόνων», από κατ’ εξοχήν ειδήμονα τεραστίας σχετικής εμπειρίας, (μέσα στη μισή Αθήνα αρνήθηκε, πεισματικά, να συμπεριλάβει -γιά καθαρά θεραπευτικούς λόγους- και μία «απότιστη» συντρόφισσα), ελέγχονται ως ανακριβείς και κακοήθεις. Όπως επίσης και η οργισμένη αντίδρασή του, αν και «ειδικού», στις απεγνωσμένες κομματικές εκκλήσεις γιά… συνδρομή:

   - Αυτή δεν «παίρνεται» με τίποτα! Ούτε με σφαίρες! Εξ ου  και το βελούδινο διαζύγιό του με την παράταξη.

    

   Κατόπιν των ανωτέρω ανατρέχω, διά την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων, στο γνωστό ανέκδοτο του κουμπάρου και της κουμπάρας, όπου το… «πράμα» της δεύτερης, συνεχώς μετακινούμενο -μπρος, πίσω- στερούσε την απόλαυση ψαριού στην οικογένεια του πρώτου και συμπεραίνω εκ του ασφαλούς, πως αν δεν αρθούν τα… «παράπονα», με την αυτοθυσία κάποιου δυστυχούς ηρωικού εθελοντού, («…. και τώρα φέρτε μου την αρκούδα να την σκοτώσω!!»), η Βουλή δεν πρόκειται να ηρεμήσει και να εξασφαλιστεί η ομαλή της λειτουργία.

    

   Και αν δεν πιστεύετε, ρωτήστε και τον κ. Ασκητή. Είμαι σίγουρος πως θα συμφωνήσει.

Η γέννηση ενός μελλοντικού παγκόσμιου ηγέτη και η πολυπόθητη χαραυγή μιάς Ηπείρου!!

 Χαράς Ευαγγέλια!

"Πώς μας θωρείς ακίνητος;..Πού τρέχει ο λογισμός σου,

τα φτερωτά σου τα όνειρα;...Γιατί στο μέτωπο σου
να ξεφυτρώνουν, νεαρέ, τόσες χοντρές παπάρες,

όσες μας λεν τα χείλη σου, τουτέστιν, άρες-μάρες."

  

  Το βαθύ στοχαστικό βλέμμα ατενίζει τα πέρατα και η ηφαιστειώδης εσωτερική πολιτική ενέργεια  που αυτό υποκρύπτει,  φλογίζει τους λαούς όλης της Γης και οι μύχιοι οραματισμοί του επεξεργάζονται τη σωτηρία της Ευρώπης ολάκαιρης. Και έτσι, γαλήνιος, ήρεμος και αποφασιστικός αναμετράται με το μεγάλο, το δυνατό, το ωραίο, το όραμα του πεπρωμένου που είναι μοιραίο και νομοτελειακά ορισμένο να επιτελέσει. Ενώ το στιβαρό αριστερό χέρι, σφιγμένο σε συμβολική δυνατή γροθιά, κρύβει προσωρινά, το θεληματικό πηγούνι. Το ακριβό ρολόι υποδηλοί πως ήγγικεν η ώρα και ο καιρός επέστη.   

   Η Γηραιά Ήπειρος μπορεί, πλέον, να ελπίζει….

«Νάτος, νάτος, Δήμαρχος Βαλλιανάτος»!

Βαλλιανάτος, ολέ!

   Στα αγγλικά, valiant σημαίνει γενναίος, ανδρείος, κάτι τέτοιο! Οπότε σε ελεύθερη ελληνική απόδοση θα μπορούμε να τον πούμε: «Νάτος ο γενναίος»! (Αφού γιά… ανδρείος δεν το συζητούμε). Και όντως, πολύ γενναία υπερασπίζεται το τρίτο φύλο. Το φύλο του. Και αλίμονο σ’ όποιον τολμήσει να μιλήσει μπροστά του γιά διαστροφή ή ανωμαλία, σε σχέση με τις επιταγές της Φύσεως. Μάλιστα, εισάγοντας καινά δαιμόνια, δεν διστάζει να ομολογήσει ότι έκανε και πανάκριβες βίζιτες στο Λονδίνο, τόσο από οικονομική αναγκαιότητα, όσο και από…γούστο! Σίγουρα κάτι τέτοιο θέλει μεγάλη γενναιότητα γιά να το ανακοινώσεις, εκτός αν -όπως πιστεύω- την «βρίσκεις» στο να προκαλείς την κοινωνία και «φτιάχνεσαι» με κάτι τέτοια, (μίλα μου πρόστυχα!).

   Μέχρι τώρα έχουμε γνωρίσει στην κεφαλή του πρώτου δήμου της χώρας και τα δύο φύλα. Με πενιχρά, δυστυχώς, αποτελέσματα και ωφελήματα γιά την πόλη. Ίσως ήρθε ο καιρός να γνωρίσουμε και το… «τρίτο» φύλο! Πού ξέρεις; Μπορεί η πόλη να γίνει πιό «χαρούμενη» καθώς εμπρός θα πηγαίνει ένας gay έχοντας… «από πίσω» του μερικά εκατομμύρια πολίτες. (Ποιός τη χάρη του!).

   Εάν μάλιστα ο Δήμαρχος Βαλλιανάτος επιτύχει στο έργο του, δείχνοντας την επιτηδειότητα του… «τρίτου», (αναγκάζοντας το κοινό να αναφωνήσει: «Βρε, τον π....η, τα κατάφερε»!) γιατί να μην επιχειρήσει και στην κεντρική πολιτική, οδηγώντας την χώρα στον… «τρίτο» δρόμο προς τον… σοσιαλισμό! Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση! Άλλωστε επιφανείς «πηδήκουλες» όπως ο Ηλίας Ηλιού και ο διαβόητος Αντρέας, φανατικά ετεροφυλόφιλοι, πώς ήταν δυνατό να το επιτύχουν;

   Σε σχετικά δημοσιογραφικά ερωτήματα περί των προγραμματικών δηλώσεων, εις περίπτωση εκλογής του, η στενότης χρόνου δεν επέτρεψε να ακουστούν  δύο βασικές προεκλογικές υποσχέσεις στις οποίες δεσμεύτηκε. Η στήλη τις ανακάλυψε και τις ανακοινώνει, πρώτη και με υπερηφάνεια.

   - Θεσμοθετείται η «Gay parade», η οποία θα αντικαταστήσει τις παρωχημένες και ξεθυμασμένες παρελάσεις της 28^ης Οκτωβρίου και 25^ης Μαρτίου.

   - Κατ’ αναλογίαν προς την «Ιερά Ελαία», η οποία ευρίσκεται στην συνοικία της Ακαδημία Πλάτωνος και συμβολίζει την μεγαλειώδη σημασία του αθάνατου ελληνικού πνεύματος, σε μεγάλη πλατεία η οποία θα δημιουργηθεί περί το μέσον της οδού Συγγρού, θα φυτευτεί η «Ιερά Συκέα», εις την οποία και θα τερματίζεται η «Gay parade». Αυτή θα συμβολίζει το αιώνιον κάλλος του σώματος, την πλαστικότητα των γλουτών και το αέρινο λίκνισμά τους!

   Έτσι, γιά άλλη μία φορά η Ελλάδα θα αποδείξει την πρωτοπορία της στην υπηρεσία των μεγάλων αξιών της Ανθρωπότητος.

   Συνεπώς, «Μαύρο στον Τατσόπουλο», Ζήτω ο Βαλλιανάτος. Ζήτω η… «αδελφοποίηση» των λαών!   

Σάκης Μπουλάς – Λουτσιάνο Παβαρόττι = 0 – 0 !

Τώρα που τα φώτα της ράμπας χαμηλώνουν και η αυλαία πέφτει.... 

   Η ισοπαλία, στον τίτλο, συμβολίζει την τελική εξίσωση όλων των θνητών απέναντι στον Υπέρτατο Νικητή, τον Θάνατο. Και το σκορ εκφράζει, απλώς, την ματαιότητα των εγκοσμίων και την γύμνια όλων κατά την «τελική προσέλευση».

    Χθές πήρε τον δρόμο προς την Ανυπαρξία και ο Σάκης Μπουλάς. Γνωστός στο ελληνικό κοινό γιά το πολύπτυχο ταλέντο του. Την στήλη συγκίνησε ιδιαίτερα ένα μικρό στοιχείο της πολυσχιδούς καλλιτεχνικής του δράσης, σημείο ασήμαντο κι απαρατήρητο γιά πολλούς. Είναι η τραγουδιστική ερμηνεία του στο «Te voglio bene assai». Γεγονός που αποδεικνύει πως, κατά βάθος, το μέγεθος του αυθεντικού του ταλέντου παρέμεινε, στην ουσία, ανεκμετάλλευτο.

   Όπως συμβαίνει πάντοτε, μετά θάνατον «οργιάζουν» τα λιβανωτά και τα «γλειψίματα», άχρηστα και περιττά σε κάθε εκλιπόντα, που φανερώνουν κοινοτοπία και, κυρίως, την ασημαντότητα  αυτών που «θυμούνται» μετά θάνατον, γιά να τονίσουν, μάλλον, την δική τους ύπαρξη. Έτσι αραδιάζουν βαρύγδουπα και δακρύβρεχτα κατεβατά γιά το τί…. ήταν ο εκλιπών. Πόσο μεγάλος, πόσο σπουδαίος και διάφορα τέτοια! 

   Η στήλη περιορίζεται στο τί δεν ήταν. Δεν ήταν φανφαρόνος!

   Και, σαν είδος μικρού reqviem, κάνει αναφορά σε χαρακτηριστικές ομοιότητες μεταξύ του μεγάλου Ιταλού τενόρου και του ταπεινού και διακριτικού δικού μας Σάκη. Πέραν των εξωτερικών χαρακτηριστικών, διέκρινε και τους δύο το πιό όμορφο και πιό σημαντικό  σύμπτωμα ανθρώπινης ευαισθησίας, η αγάπη τους γιά την Γυναίκα!

   Αναζήτησα, αλλά δυστυχώς μάταια, το τραγούδι αποδοσμένο από τον Μπουλά. Έτσι θα το απολαύσετε με τη φωνή του Λουτσιάνο, στέλνοντας την σκέψη σας στην ερμηνεία του Σάκη και αποτίοντας μικρό φόρο τιμής στην μνήμη του. Πιστέψτε με οι διαφορές στο άκουσμα δεν είναι πολύ μεγάλες και τις μικραίνει, σχεδόν ελαχιστοποιεί, η συγκινησιακή φόρτιση της  στιγμής, με νωπή την απώλεια του σεμνού Έλληνα καλλιτέχνη και ανθρώπου.

   Ας είναι γι’ αυτόν επιεικής η γη που θα τον σκεπάσει κι ας κρατήσει ανάλαφρη και ζεστή την «κουβέρτα» της πάνω του.