Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

PERU. Αρεκίπα, (υστερόγραφο)

Ταξιδιωτικά

   Finito ta musica, passato la fiesta. Επί τέλους τέλειωσε το μαρτύριο με τα ανούσια προεκλογικά πανηγύρια, τα δημόσια τηλεοπτικά «ξεκατινιάματα» των φερέλπιδων νεοσσών, υποψήφιων ταγών μας. Των ημιαγράμματων εμπαθών «εθνοπατέρων και των ξανθών νυμφιδίων-«εθνομητέρων», που ενώ δεν ξέρουν γρι από το τί θα πει πραγματική ζωή και δεν καταλαβαίνουν την τύφλα τους στο πού πατούν και πού βρίσκονταικαι πώς βγαίνει το «καρβέλι» , φιλοδοξούν και μάχονται αφιονισμένοι γιά εξουσία και, το εξ αυτής, προσωπικό τους «βόλεμα». Να μας κυβερνήσουν και να μας.... σώσουν!
   Παρ’ όλο που γιά λίγο καιρό ακόμη θα ζούμε αποπροσανατολισμένοι στον απόηχο των αποτελεσμάτων και της νεόποπης κι αλλόκοτης κυβέρνησης ανάγκης, που πολύ αμφιβάλλω αν δώσει βιώσιμη λύση στα τόσα ελληνικά προβλήματα και αν επιφέρει αποτελεσματική διέξοδο, ή έστω ανακούφιση, από τα τεράστια συσσωρευμένα αδιέξοδα που δημιούργησαν, όλοι μαζί, οι «σωτήρες» που θέλουν τώρα να μας σώσουν πάλι, η στήλη θεωρεί και σκόπιμο και επιβεβλημένο να γυρίσει σε πιό σοβαρές ασχολίες. Έτσι, συνεχίζει την περιήγησή της στο συναρπαστικό Περού!



Το κελί της Αγίας Άννας

   Επειδή η Αρεκίπα συγκαταλέγεται στις πιο αγαπημένες μου πόλεις, ας μου επιτραπεί η ανάρτηση κάποιων φωτογραφιών, σαν υστερόγραφο και φόρο τιμής παλιών καλών στιγμών κι εμπειριών απ’ αυτήν. Ιδίως το Μοναστήρι της Σάντα Καταλίνα και η Εκκλησία Γιαναχουάρα θέλω να τονιστούν μέσα από προσωπικά βιώματα. Η μικρή δεξιά πόρτα αποτελεί την είσοδο του κελιού της Αδελφής Άννας, (νομίζω  Άννα ντε λος Ανχελες Μοντεαγούδο, το πλήρες όνομά της), η οποία αγιοποιήθηκε το 1985. Εδώ εμόνασε μέχρι τον θάνατό της το 1668.

Το ελληνικό group εν δράσει

Δίπλα, ένα ελληνικό γκρουπ προχωρεί στα στενά δρομάκια του μοναστηριού, γυρίζοντας με το νου, κάμποσους αιώνες πίσω.


                                                            


Patio δοκίμων μοναχών

   Μία ανοιχτή αυλή, (patio), στους χώρους των δοκίμων μοναχών, που όπως προαναφέρθηκε χρωματίζονται με μπλέ-λουλακί υδρόχρωμα. Σ’ αυτούς τους χώρους διαβιούν οι δόκιμες και κατηχούνται μέχρις ότου γίνουν αποδεκτές ως κανονικές μοναχές.


Ξενάγηση

Είσοδος μοναστηριού
Μετά την πρώτη μικρή αυλή της εισόδου και στη δεύτερη αψίδα αναγράφεται η λέξη SILENCIO, δηλαδή «Σιωπή», κάτι που χαρακτηρίζει όλα τα μοναστήρια του κόσμου.

Σε κάποια μετάβαση ευτύχησα να παρακολουθήσω και μερικούς ντόπιους λαϊκούς χορούς, στον πρώτο όροφο της περιμετρικής στοάς της Plaza de Armas, όπου το ξενοδοχείο El Portal. Ειδική «παραγγελιά», τι άλλο παρά, κάποιου Αμερικανού τουρίστα.
   Και μαζί με τον βασιλικό…..





Ένα από τα πιό αγαπημένα μου σημεία της Αρεκίπα είναι ο Mirador, στην Yanahuara. Με την υπέροχη θέα στο οροπέδιο και την γραφική  Εκκλησία Γιαναχουάρα με την ολόγλυπτη είσοδο.







 
 
 



































(συνεχίζεται)


























Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου