ORPHEAS

Από τον κύκλο των χαμένων ποιητών

Αυτό γράφτηκε, από κάποιο φίλο, γιά κάποιες δύσκολες προσωπικές στιγμές
του. Σε δεύτερη ανάγνωση, όμως, μπορεί ν' ανιχνευθεί γενικώτερο ενδιαφέρον.
Εφ' ω και η στήλη το αναρτά στα πλαίσια της έμφυτης αισιοδοξίας που τη δια-
κρίνει.

QUAND MEME

- Μη φοβηθείς τις σκοτεινιές, που άγρια σε τυλίγουν
όταν τα φύλλα της καρδιάς μ' απόγνωση θρηνούν,
σαν της ψυχής τα στεγανά μ' απελπισιά γεμίζουν
και τρόμο, που σαν άμπωτη τα σωθικά ρουφούν.

- Μέσα στη παραζάλη σου μή σκύβεις το κεφάλι,
τα δόντια σφίξε δυνατά, με καθαρό μυαλό.
Θ' ανθίσουν πάλι τα κλαδιά, άνοιξη θα' ρθει πάλι,
να ξέρεις δε νικήθηκε, ποτέ του, το καλό.

- Με χέρι αντρίκιο, δυνατό, άδραξε τη λεπίδα,
κάρφωσε τα σκοτάδια σου που έρχονται, καθώς,
γιά διαμαντένιο σου σπαθί η θεική ελπίδα.
Κι από τα βάθη της πληγής θα ξεπηδήσει φως !

Ι Β Α