ORPHEAS

Μετά από ολιγοήμερη απουσία, λόγω διακοπών, η στήλη επανέρχεται
δριμύτερη και αντιπαρερχομένη τον μικρόκοσμο που την υπεδέχθη
αρχίζει με κάτι, κατά τη γνώμη της, γλυκύτερο και πιό ανθρώπινο.





Από τον κύκλο των χαμένων ποιητών



Όσο είσαι νέος ζείς γιά να ονειρεύεσαι κι όταν πιά γεράσης ονειρεύεσαι
γιά να ζήσης.
Και μέσ' απ' τα όνειρά σου αναπολείς, θυμάσαι, ξεχνιέσαι, χάνεσαι....




Πάλι και χθές


- Πάλι ξαγρύπνησα και χθές
αδιαφορώντας γιά την ώρα
κοιτάζοντας εκστατικά,
του φεγγαριού τ' ολόγιομου
τη μαγική την ανηφόρα.

- Νύχτα γλυκειά, μεθυστική,
τ' αγέρι απαλά χαιδεύει,
τ' άρωμα απ' το ρηχόσπερμα,
η ασημένια θάλασσα
κι ο νούς γι' αλλού να ταξιδεύη.

- Με τη μαγεία των στιγμών
αρμονικά να συνταιριάζη
των σκύλων σκόρπιες υλακές
με γκιώνη ρυθμικές κραυγές
κι η φαντασία να καλπάζη.

- Γιά κόσμους ξένους, μακρυνούς
- θα φταίει το κίτρινο φεγγάρι-
μνήμες παλιές, νοσταλγικές
κι η νύχτα η βασίλισσα,
το πλοίο της ψυχής σαλπάρει.

- Πάλι ξεχάστηκα και χθές
στου μπαλκονιού σε μιά μεριά,
σε έρωτες και ηδονές.
Μέσ' στο μυαλό οι πεθυμιές,
μα στο κορμί η ανημποριά.


Ι Β Α