Ο κακός πωλητής και το περίφημο «πρωτογενές πλεόνασμα».

"... εν ου παικτοίς"

   Κακός θεωρείται ο πωλητής που δεν μπορεί να προμοτάρει και πλασάρει το εμπόρευμά του. Είναι άχρηστος έως επιζήμιος γιά την επιχείρηση που τον απασχολεί και τον πληρώνει. Τώρα το πού κολλάει η εισαγωγή αυτή, θα φανεί πιό κάτω.

   Η υπόθεση αφορά το διαβόητο και αμφιλεγόμενο «πρωτογενές πλεόνασμα» που πέτυχε το ’14 η χώρα και θα μπορούσε να διατυπωθεί -απλά, κατανοητά και λίγο χιουμοριστικά- με μιά απλοϊκή και λαϊκή, υποτιθέμενη κουβέντα ημών με τους… δανειστές μας.

   «Αφετηρία της συζήτησης το τεράστιο και ανυπόφορο δημόσιο χρέος της Ελλάδας, η εξυπηρέτηση του οποίου την στραγγίζει και της αφαιρεί κάθε δυνατότητα εγχώριων επενδύσεων και ανάπτυξης, οπότε κι εκείνη αρχίζει τη διαπραγμάτευση, κάπως έτσι:

- Αμάν ρε λεβέντες, σώστε! Κάντε κάτι πνίγομαι.

-Και ποιος σου φταίει μωρή, ας πρόσεχες! Από σπατάλη σε σπατάλη το πήγαινες, μιά ζωή!

-Ρε αφήστε το παρελθόν, τώρα τί γίνεται; Πού είναι η αλληλεγγύη που λέγαμε…

-Τί αλληλεγγύη και ξεαλληλεγγύη μας τσαμπουνάς. Εσύ είσαι αδιόρθωτη!

-Όχι ρε παιδιά, βάλτε πλάτη και θ’ αλλάξω! Κόψτε μου κάτι από το χρέος. Θα γίνω καλό παιδί. Θα το δείτε! Λόγω τιμής! Κόψτε κάτι και δώστε μου και λίγο τράτο γιά να σας ξεπληρώσω.

-Τί μας λες, μωρή Ψωροκώσταινα! Που μόλις σου το «κουρέψουμε», θα πάρεις αέρα και θα ξαναρχίσεις τα ίδια. Θα μας πάρεις τον «μπερντέ» και θα πλακωθείς πάλι  στην αστακομακαρονάδα, τα «Ώπα», τα «Να καούν τα κάρβουνα» και τα «Ας κλαίει που τα ’χει». Δηλαδή εμείς τα κορόιδα!

-Όχι ρε παιδιά! Θ’ αλλάξω. Θα το δείτε. Τέρμα οι αστακομακαρονάδες, τέρμα οι Ντομ Περινιόν, τα σούσι και τα λαχανάκια Βρυξελλών, τέρμα τα... γκουρμέ. Του λοιπού μόνο πρασόρυζο και φασολάδα, μέχρι να σκάσει ο πισινός μου από την…  εξάτμιση! Μα το Χριστό σας λέω! Να μη χαρώ τη Ραχήλ μου. Να δω τη Γκερέκου κουρεμένη γουλί, αν σας λέω ψέματα. Να φιλάω Σταυρό! Τέρμα οι ασωτίες!

-Λοιπόν, κοίτα τί θα κάνουμε. Επειδή πιστεύουμε πως είσαι μιά αδιόρθωτη σουρουκλεμέ του κερατά, που μας δουλεύει και πας να μας ρίξεις πάλι, θα κάνουμε το εξής: Βγάλε πρώτα εσύ «πρωτογενές πλεόνασμα», ώστε να δούμε πως σταματάει η αιμορραγία των ελλειμμάτων σου και πως δεν θα ρίχνουμε εμείς νερό στο βαρέλι γιά να το τραβάς εσύ πονηρά από κάτω, τρωγοπίνοντας στην υγειά των κουτόφραγκων, με το χρέος να μεγαλώνει. Απόδειξέ μας πως πράγματι έγινες καλό παιδί και τότε… έλα να το συζητήσουμε. Δηλαδή θα δούμε κι εμείς τότε πώς θα μπορέσουμε να σε βοηθήσουμε να ρεφάρεις!» 

   Με βάση την -με απλά λαϊκά λόγια- περιγραφείσα προσυνεννόηση, η κυβέρνηση Σαμαρά τσακίστηκε, πέρυσι, να βγάλει -παντί τρόπω και πάση θυσία- το αναθεματισμένο «πρωτογενές πλεόνασμα»! Γιά να είναι συνεπής προς τις γραφειοκρατικές διατυπώσεις και απαιτήσεις του μνημονίου και να περάσει στη επόμενη φάση διαπραγμάτευσης και «κουρέματος» του συνολικού δημόσιου χρέους και, άρα, στην ανακούφιση των δημοσιονομικών της χώρας. Καθώς επιδίωξη είναι, ή να πέσουν οι δόσεις της αποπληρωμής του, ή έστω να αραιώσουν σε βάθος χρόνου. Όσο γιά το πού θα διατεθεί το πλεόνασμα αυτό, μικρή σημασία έχει.

   Προφανώς το ελληνικό «πλεόνασμα» είναι μαϊμού! Αλλά με την μαγεία των αριθμών και της γραφειοκρατίας είναι, τύποις, σωστό. Με τη ίδια ορθότητα που μπορούσε και ο τελευταίος χαμηλόμισθος να βγάλει «πλεόνασμα» το σύνολον του μισθού του, αρκεί να μην πληρώνει νοίκι, ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, φόρους, συγκοινωνίες, μανάβικα, μπακάλικα, χασάπικα, κ.ο.κ. Το αν τώρα θεωρείται μπαταξής και τον κυνηγούν θεοί και δαίμονες, είναι άλλη υπόθεση. Αυτός, πάντως, στην τσέπη του θα έχει… «πλεόνασμα»!

   Συνεπώς, και μετά λόγου γνώσεως, η παράμετρος «πρωτογενές πλεόνασμα», σαν αληθές γεγονός και μελλοντικό επιχείρημα διαπραγμάτευσης με τους εταίρους δανειστές, θα πρέπει να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού και να μείνει έξω από κάθε πολιτική αντιπαράθεση. Γιατί επιβάλλεται να θεωρηθεί «ως αληθές γεγονός» από όλους, καθ’ όσον θα αποτελέσει ακρογωνιαίο στοιχείο και βασικό ελληνικό επιχείρημα-όπλο στη μελλοντική διαπραγμάτευση που θα κάνει η όποια κυβέρνηση προκύψει από τις εκλογές. Αποτελεί την ελληνίδα Νάντι, την ιερή αγελάδα του Σίβα και του ινδουισμού, και ως τέτοια πρέπει να διαφυλαχθεί. Αποτελεί συμπεφωνημένη προϋπόθεση μείωσης του χρέους και τη μοναδική μας ελπίδα. 

   Έχω προσέξει πως, σε γενικές γραμμές, οι μεγάλοι μονομάχοι τηρούν ορθή γραμμή επί του προκειμένου. Μόνο κάποιοι ανόητοι -ένθεν, κακείθεν- εκτρέπονται και παίζουν… «εν ου παικτοίς». Είναι οι «κακοί πωλητές» του τίτλου. Σκόπιμο οι «αρχιεπιτελάρχες» της προεκλογικής γραμμής των κομμάτων να τους «μαζέψουν» εγκαίρως, πριν κάνουν τη μεγάλη ζημιά.