«Ψωροκώσταινα αγάπη μου» και «Το ποντίκι που βρυχάται, Νο 2»

Σινέ «Ελλάς»: Σήμερον 2 έργα

"Εμπρός σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους...."

   Χθες είχα την ατυχή έμπνευση να παρακολουθήσω την ορκωμοσία, ή μάλλον την «διαβεβαιωσία», της νέας Κυβέρνησης και τον μαζοχισμό να την αντέξω μέχρι τέλους.

   Με σταθερά παγιωμένη μέσα μου την άποψη: «εξ όνυχος τον λέοντα» και την εμμονή στη σημειολογία, απήλαυσα τελικά την ιστορική αναβίωση του περίφημου και χαρακτηριστικού -πλην καθόλου κολακευτικού- όρου: «Ψωροκώσταινα»!

   Μιά παρέα, περίπου σαν ταξιδιωτικό γκρουπ τουριστών, είδε φώτα στο Προεδρικό Μέγαρο, μπήκε και, επ’ ευκαιρία, διαβεβαίωσε τον Πρόεδρο πως θα ασκήσει τα καθήκοντά του….  

Με ένδυμα περιπάτου, casual, ακόμη και τζην, το νέο υπουργικό σχήμα  θύμιζε μπουλούκι που… διαβεβαίωνε. 

   Έστω και ως αριστερή Κυβέρνηση που δεν έχει τον… Θεό της, (μέχρι και ο Υπουργός Θρησκευμάτων αρνήθηκε θρησκευτικό όρκο!), η εικόνα κουρελαρίας που παρουσίαζε η… ορκωμοσία, δεν προοιωνίζεται σοβαρότητα. Τόσο σε παραγωγή έργου, όσο και κύρος. Όταν για να μπεις σε σοβαρό εστιατόριο χρειάζεσαι ευπρεπή ένδυση, αλλιώς… τρως πόρτα, το ενδυματολογικό χάλι της τελετής αποτελεί κακή αρχή. Ευτυχώς που έγινε χειμώνα και όχι Ιούλιο γιατί μπορεί να βλέπαμε σορτσάκια, μαγιό και σαγιονάρες!

   Στις βραδινές ειδήσεις απήλαυσα τον μπαρμπα-Μανώλη τον Γλέζο. Δάκρυσα από συγκίνηση, φούσκωσα από εθνική υπερηφάνεια και ανέκραξα: «Έλα τώρα μωρή κου…λα Μέρκελ να σε σκίσουμε»! Και αφού φτιάχτηκα και με τις δηλώσεις του δικού μας «Πέπε Γκρίλο», που θα ξαναφέρει πίσω όλους τους απολυμένους, κ.λπ. κ.λπ, έβαλα στο DVD την παλιά ταινία του αξέχαστου Πήτερ Σέλλερς, («Το ποντίκι που βρυχάται»). Αφ’ ενός γιά να ξεσκάσω, αφ’ ετέρου γιά να φρεσκάρω στη μνήμη το πώς το μικροσκοπικό Δουκάτο της Ευρώπης κατάφερε να νικήσει την… Αμερική. Γιατί ποτέ δεν ξέρεις! Αφού τα κατάφερε ο Μπόμπο, γιατί όχι κι ο… Μπέμπης.

   Κράτησα γιά το τέλος το καλύτερο. Την τρανότερη απόδειξη πως ο νέος Πρωθυπουργός, αν και αριστερός, όχι μόνο δεν στερείται χιούμορ αλλά διαθέτει τεράστια αποθέματα από δαύτο. Επέλεξε γιά Πρόεδρο Βουλής την Ζωή -τσαφ- Κωνσταντοπούλου!!! Τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση. Σαν να λέμε, έναν ταύρο ως διευθυντή στο κατάστημα «Άκρον-Ίλιον-Κρυστάλ». Τον πιό ευαίσθητο εκρηκτικό μηχανισμό κρότου-λάμψης!

 

   Δεν υπάρχει αμφιβολία πως, ακόμη και γιά προβοκάτσια, θα την «κουρντίζουν» από τα έδρανα και θα γίνεται της μουρλής.  Να δω τη Ζωίτσα μαλλί με μαλλί με τη Λιάνα τη γλωσσού και -λόγω τιμής-  να ξεραθώ επί τόπου! (από τα γέλια).

  Τελικά, από «άρτο» δεν ξέρω τί μας περιμένει, από «θεάματα» όμως θα φάμε καλά.