Όταν η «λεβεντιά» συναντά την «ανθρωπιά».

«Ίδε ο άνθρωπος…»

Ευτυχώς υπάρχουν κι αυτοί οι άνθρωποι!

  Πληροφορήθηκα πως έγινε χαμός στο διαδίκτυο επειδή δύο επιβάτες του «NORMAN ATLANTIC», τόλμησαν να υπερασπιστούν τη ζωή των αγαπημένων τους σκύλων, (δύο σκυλάκια, όλα κι όλα),  που είχαν μαζί τους, διασώζοντάς τα τελικά.

   Ξεπερνώντας το ανεφερθέν γεγονός πως τα ταλαίπωρα ζωάκια, εις εκδήλωσιν αγάπης κι ευγνωμοσύνης, έγλυφαν τα χέρια των αφεντικών τους που έτρεμαν από το κρύο, μπας και τα ζεστάνουν λιγάκι, στέκομαι σε αυτή καθ’ αυτή τη αντίδραση των «ανθρωπαράδων», (κατά τον κλασσικό χαρακτηρισμό «Ελληναράδων» κάποιων άλλων περιπτώσεων). Δεν έχω καμία αμφιβολία πως ανήκουν στην ευγενική εκείνη συνομοταξία όσων βασανίζουν, καίνε ζωντανά ή σκοτώνουν εν ψυχρώ και βάρβαρα τα αθώα τετράποδα που θα πέσουν στην πλώρη τους, με την ίδια αναλγησία που οι λεβέντες τζιχαντιστές κόβουν λαιμούς αθώων αιχμαλώτων, λές και είναι κοτόπουλα. Στην ίδια συνομοταξία μ’ εκείνους που κατέβαζαν από τα σκοινιά γυναίκες γιά ν’ ανέβουν και να σωθούν εκείνοι. Στην ίδια μ’ εκείνους που πανικόβλητοι έσπαγαν πόρτες αποθηκών γιά ν’ αρπάξουν πρώτοι σωσίβια. Στην ίδια μ’ εκείνους που τσακίστηκαν να ρίξουν, άτσαλα και άγαρμπα, τις βάρκες στη θάλασσα γιά να γλυτώσουν πρώτοι και κατάφεραν να τις αχρηστεύσουν. Στη ίδια μ’ εκείνους που έσπευσαν, πανικόβλητοι, ανυπόμονοι και άφρονες, να φουντάρουν στη φουρτουνιασμένη θάλασσα, ενώ το καμένο κουφάρι του πλοίου πλέει ακόμη, έστω κι ακυβέρνητο, θεωρώντας το… «Τιτανικό»!

   Το κακό με όλους αυτούς τους, απάνθρωπους και απερίσκεπτους κήνσορες, είναι πως, εκ του ασφαλούς, βρίσκονται στο σπιτάκι τους σώοι και σαχλαμαρίζουν στο διαδίκτυο, καθισμένοι αναπαυτικά σε μιά καρέκλα. Ενώ αν ήσαν «εκεί και τότε», πιθανότατα θα είχαν σπεύσει να φουντάρουν -εγωιστικά, βιαστικά και βλακωδώς- στη θάλασσα, οπότε ο κόσμος θα είχε ευτυχήσει με μιά, έστω μικρή, κάθαρση. Ελπίζω κάποια επόμενη φορά να συμβεί!