«Οία η μορφή τοιάδε και η ψυχή»

Οι άγγελοι του κακού

Μπρρρρρρρ!

   Τον πρωτοείδα τυχαία στο πάνελ μιας εκπομπής. Άγνωστος μεταξύ γνωστών και αγνώστων. Και μου έκανε εντύπωση αμέσως, με την πρώτη ματιά, πριν καν ανοίξει το στόμα του. Αρνητική βεβαίως. Χοντρός, καραφλός, με γυαλιά και παγωμένο βλέμμα, κάτι μεταξύ χρυσαυγίτη και αξιωματικού των SS. Λιγομίλητος, σχεδόν μουγκός, ψυχρός, στυγνός και με πουκάμισο χρώματος που σε παρέπεμπε νοερά στους κρατούμενους του Γκουαντανάμο.

   Η πρώτη ασυναίσθητη αντιπάθεια έγινε, προοδευτικά, αντίρρηση στα λεγόμενά του γιά να καταλήξει σε φανερή έχθρα με το κλείσιμο της εκπομπής. Η γεύση που μου έμεινε τότε συνοψίζεται σε ένα προαίσθημα και μιά φράση:     

   - Ωχ, μ’ αυτόν τον τύπο μπλέξαμε πολύ άσχημα!

   Προσωποποίηση της απόλυτης ρομποτικής λογικής που λειτουργεί ψυχρά και με το κομπιουτεράκι στο χέρι. Αν η επεξεργασία των αριθμών βγάλει ως αποτέλεσμα: «Παρ’ τους το κεφάλι», δεν θα διστάσει στιγμή. Θα το κάνει αμέσως!

   Δυστυχώς η άφευκτος ανάγκη γιά ρευστό, η μεγάλη δίψα των ολόστεγνων δημόσιων ταμείων και η αδυναμία δημιουργίας συνθηκών υγιούς ανάπτυξης της οικονομίας έχει βάλει τον ελληνικό λαό στον αποχυμωτή και τον στραγγίζει μέχρι τελευταίας φοροδοτικής ρανίδος, ενώ έχει δημιουργηθεί στα μάτια των κυβερνώντων, αλλά και των ορεγομένων την εξουσία, το φαινόμενο του «αντικατοπτρισμού». Αυτό που κάνει τους κορακιασμένους ταξιδιώτες της ερήμου να βλέπουν στο βάθος του ορίζοντα πόλεις, δέντρα και καταρράκτες! Αποτέλεσμα; Έχει χαθεί η μπάλα της λογικής και η χώρα πορεύεται ουσιαστικά ακυβέρνητη. Χωρίς πρόγραμμα, χωρίς σχέδιο, άρα και χωρίς προοπτική. Στη βάση της ευαγγελικής ρήσης του «δος ημίν σήμερον και… βλέπουμε»! Πελαγωμένοι όλοι ψάχνονται, χαμένοι μέσα σε κούφια λόγια υποσχέσεων και φρούδες ελπίδες από υποσχόμενες παροχολογίες, κινούμενοι με κεκτημένη ταχύτητα πολιτικής φαυλότητος. Ενώ όλοι θα πρέπει να γνωρίζουν πως τίποτε απ’ όσα τάζουν δεν είναι εφικτό και τίποτε από όσα κάνουν δεν φέρνει αποτέλεσμα. Σε σημείο που στους «υποψιασμένους» πολίτες να διαφαίνεται, έστω αχνά, η ενδόμυχη βούληση όλων γιά… μη ανάληψη της καυτής πατάτας της εξουσίας, τώρα. Έτσι εξηγούνται τα πολλά… «αυτογκόλ» όλων και τα δημοσκοπικά μεγέθη, παρά τα όσα «κοκορεύονται» στους οπαδούς τους και διαρρέονται μέσω των φίλιων ΜΜΕ, πολιτικάντηδες γαρ! Κράτα το φαί ζεστό, αλλά ασ’ το γιά… αργότερα!

   Τη σημαντικότερη κουβέντα που ελέχθη τελευταία, κατά τη στήλη, την είπε ο αξιότιμος Υπουργός των Οικονομικών και πέρασε σχεδόν απαρατήρητη. Ερωτηθείς γιά τον ΕΝΦΙΑ, το μόνο που κατάφερε να ψελλίσει ήταν… «δεν τον έκανα εγώ, άλλος τον έκανε, εγώ τον βρήκα»! Είπε και… καθάρισε! Επειδή «εξ όνυχος τον λέοντα», οι σκέψεις και οι προσδοκίες γιά τον εν λόγω κύριο, την παλληκαριά και την υπευθυνότητά του, θα πρέπει να είναι πολύ μελαγχολικές. Ένας στιβαρός και νηφάλιος πρωθυπουργός θα τον είχε ήδη πετάξει έξω με τις κλωτσιές. Όμως αυτή τη στιγμή της απόλυτης σύγχυσης η σωτηρία, γιά όλους, αναμένεται από τον ουρανό και από την… Αμφίπολη, ή από τους καβαφικούς βαρβάρους που επέρχονται δρομαίοι! Ο κ. Νταϊσεμπλούμ μας άνοιξε ήδη την αγκαλιά του! Οι εκλογές φάνηκαν στον εγγύς ορίζοντα, μαζί με το νέο μνημόνιο που, σίγουρα, έρχεται αλλά θα βαφτιστεί αλλιώς. Π.χ. χαλβαδόπιττα! Κουράγιο. «Του Έλληνα ο τράχηλος… όλα τα αντέχει»!