Η ομιλία Τσίπρα στην ΔΕΘ, από μιά άλλη σκοπιά.

Χαράς Ευαγγέλια!

Ψηφίστε με και θα δείτε!

   Η χθεσινή ομιλία Τσίπρα περιέργως μου άρεσε. Ήταν λογική και ισορροπημένη. Βασικά μπορούμε να την διαιρέσουμε σε τρία μέρη. Αυτό που «αγκάλιασε» όλη την Ευρώπη, νουθετώντας την Μέρκελ και υποδεικνύοντας στους ηγέτες της κατεύθυνση και πορεία. Το τμήμα αυτό του λόγου του, εννοείται, δεν μπορεί να σχολιαστεί σοβαρά, αλλά το μόνο που μπορεί να φανταστεί κανείς σχετικά είναι η παλιά παροιμία με τη μύγα, τον πρωκτό της και το εύρος της αφόδευσής της! Στο δεύτερο, όπου απεικονίζει την πραγματική εικόνα της χώρας, την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και την προοπτική της, ήταν απόλυτα σωστός και ακριβής. Και καλό θα ήταν, όλοι να το διαβάσουν, δύο και τρεις φορές, μέχρι να το αποστηθίσουν. Το τρίτο μέρος της ομιλίας, όπου και το «ζουμί», θα ήταν επίσης πολύ καλό, αν και εφ’ όσον αναφερόταν σε κάποια άλλη χώρα. Μιά χώρα όπου η οικονομία της λειτουργεί, έστω σε χαμηλότερο επίπεδο, αλλά μπορεί να προβαίνει σε σταθερές και μακροπρόθεσμες οικονομικές κινήσεις, με γερό «μπάστακα» ένα υγιές τραπεζικό σύστημα. Και -το σπουδαιότερο- κατοικείται από ιδανικούς και συνειδητούς πολίτες. Με ειλικρίνεια, εντιμότητα και αλτρουισμό. Ανθρώπους ώριμους που δεν ψεύδονται, δεν κλέβουν, δεν διαπλέκονται, δεν φοροδιαφεύγουν και δεν είναι προσβεβλημένοι από το μικρόβιο της ιδιοτέλειας. Μιά αγγελική κοινωνία, δηλαδή. Αχ, τί καλά!

   Οι παλαιότεροι θα αναπόλησαν τις ωραίες εκείνες εποχές του πρώτου διδάξαντος τον λαϊκισμό, λαοπλάνου σοσιαλιστή ηγέτη, του «εδώ και τώρα», της «αλλαγίτσας», του «καλαθιού την νοικοκυράς» και του «φεύγουν οι βάσεις του… θανάτου», οι οποίες έφυγαν… μένοντας, κ.λπ., κ.λπ.!

    Δυστυχώς ο λαός, ειδικά ο ελληνικός, μέσα στην απελπισία και το μαύρο χάλι του, φοβάμαι πως θα εναποθέσει πάλι τις ελπίδες του στο νέο… Πινόκιο και τις… «κοστολογημένες» υποσχέσεις του που οδηγούν στη «χώρα της ουτοπίας»!

   Τουλάχιστον, «μιά δοκιμή θα μας πείσει», όπως έλεγε η παλιά διαφήμιση, και θ’ απομυθοποιήσει κι αυτόν, τον τελευταίο μύθο της αριστεράς, η οποία δεν εννοεί να χωνέψει πως δεν βάφονται αυγά με… «αέρια»! Άντε λοιπόν. Ήρθε ο καιρός να μας αποδείξει πώς γίνεται κι αυτό!.

   Ο κουρασμένος και ξεζουμισμένος λαός δεν αποκλείεται καθόλου να φέρει τον ΣΥΡΙΖΑ στο τιμόνι του κράτους. Όμως όποιος κρατάει μεγάλο καλάθι προσδοκιών με κάτι τέτοιο, σίγουρα θ’ απογοητευτεί. Γιατί, επίσης σίγουρα, δεν θα πρόσεξε εκείνη τη μικρή, αλλά μαγική, λεξούλα, το σταδιακά, που κάμποσες φορές πέταξε υπόγεια, βιαστικά και χαμηλόφωνα, ο κ. Τσίπρας στην… κοστολογημένη υποσχεσιολογία του!

   Όμως το κωμικό της υπόθεσης βρίσκεται στις σημερινές συμπεριφορές διαφόρων συριζαρέικων στελεχών, οι οποίοι καβάλησαν ήδη το καλάμι της εξουσίας και άρχισαν να ομιλούν, με πομπώδη στόμφο, γιά τη… «νέα διακυβέρνηση» της χώρας! Αυτό φέρνει στο νου δύο πράγματα. Τον άτολμο και ρίψασπι Καραμανλή, που το πρωτοείπε, και ένα παλιό σμυρναίικο γνωμικό: «Βράζει η πορ…ή του και θαρρεί πως είναι δύναμη»!