Αντίο φίλε!
 |
| Ματαιότης ματαιοτήτων |
Ένας «καλός φίλος» μου έστειλε κάτι επίκαιρο
και επειδή μου άρεσε, το αναρτώ αυτούσιο και άνευ σχολίων.
Ο Στάμος
- Ο Στάμος, ο χοντρός, η ταλεντάρα.
Ξεφύτρωσε στο πάλκο το ογδόντα,
μ' εκείνη τη μεγάλη, τη σπουδαία
τραγουδάρα,
μα το μυαλό του είναι
πλέον γιά τα
πανηγύρια.
- Ο Στάμος, ο πατσάς, η ταλεντάρα,
κανένα δεν σεβάστηκε ποτέ.
Στα "τέτοια" του
έγραφ'
όλα και δεν έδινε δεκάρα
γιά την αμετροέπεια και γιά την ηθική.
- Κουνήσου μάγκα
και ρίχ' τα φράγκα,
τα γράφω όλα εγώ.
Όπως τα θέλεις
κι όπως γουστάρεις.
Εγώ ειμ' ο Στάμος
κι είμ' από χωριό.
- Ο Στάμος, η ξεφτίλα, η κατάντια,
αλήθεια πως κατάντησε καθώς,
από σπουδαίος
γλίστρησε πατώντας στα σκατά του,
στο τέλος κι αποδείχτηκε "μικρός".
- Αλήθεια πως σε κάνουν οι "ουσίες"
ν' αδιαφορείς γιά την αισθητική,
σου παίρνουν τα μυαλά
και σου γυρίζουν το κεφάλι
και σε χωρίζουν κι απ' τη λογική.
- Κουνήσου πάντα,
ξέχνα τα πάντα
τα έσβησα κι εγώ.
Μη κλαις γιά εκείνα,
πες ήταν κρίμα.
Ήμουν ο Στάμος
από το χωριό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου