Θεέ και Κύριε! Μα πόσο να ξεπέσουμε πιά!

Κρίμα!

Σταμάτης Κραουνάκης. Καμαρώστε!

   Τον Σταμάτη Κραουνάκη τον γνώρισα, (σαν συνθέτη βέβαια), γύρω στο '85 με ’86. Με το ανεπανάληπτο εκείνο «Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ», που σημάδεψε την καλύτερη, ίσως, περίοδο της ζωής μου. Σε στίχους της ανυπέρβλητης ποιήτριας, (γιά  μένα είναι ποιήτρια και όχι απλή στιχουργός!), Λίνας Νικολακοπούλου. Όμως εκείνο το τραγούδι του, το οποίο θεωρώ ως το κορυφαίο δείγμα, (στίχοι και μουσική δικοί του), τρυφερότητος είναι «Ο Γιώργος». Αυτό που μιλάει γιά ένα αλητόμουτρο του κερατά,  που η αγάπη τον μετέτρεψε σε: «…μου είπε ο Γιωργάκης, το μικρό»!  Όποτε έρχεται στ’ αυτιά μου αυτό το τραγούδι δακρύζω. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα!

   Σήμερα πρωί άκουσα, τυχαία σε κάποιο site, την εμετική διασκευή ενός άλλου δικού του τραγουδιού, του Άδωνη, τραγουδισμένη από τον ίδιο, σε κάποια παράσταση-συμπαράσταση στους απολυμένους της ΕΡΤ και έμεινα κατάπληκτος, ξερός! Μάλιστα το έβαλα να παίξει δύο φορές, προκειμένου να βεβαιωθώ γιά τα όσα άκουγαν τ’ αυτιά μου! Πριν συνέλθω από την κατάπληξη και βγάλω συμπέρασμα, παρατήρησα, επίσης προσεκτικά, και το γενικό σουλούπι του καλλιτέχνη. 

   Θεωρώ, ακόμη και τώρα μετά βεβαιότητος, πως είναι αδύνατον να γράφονται και να τραγουδιούνται συνειδητά και δημόσια, από άνθρωπο της καλλιτεχνικής και πολιτιστικής εμβέλειας ενός Κραουνάκη τέτοια χυδαιολογήματα. Έστω και μέσα στα υποτιθέμενα και πολύ παρεξηγημένα πλαίσια της καυστικής σάτιρας, του αριστοφανικού χιούμορ, των δημοκρατικών καταβολών και της ελευθερίας της έκφρασης!  Συνεπώς  κατέληξα στην διαπίστωση, (γιά άλλη μιά φορά), στο πόσο βλαβερές είναι γιά τον εγκέφαλο οι διάφορες «ουσίες» που χρησιμοποιούν, κατά κόρον, οι υποτιθέμενοι άνθρωποι του... πνεύματος και της τέχνης, προκειμένου να εμπνευστούν «φτιαχνόμενοι» και σε τι καταστροφικές και ατιμωτικές αλλοιώσεις του μπορεί να οδηγήσει η χρήση και κατάχρηση αυτών!  

    Όσο γιά την γενική εμφάνιση, (αυτό που λέμε σουλούπι), του κατά τα άλλα συμπαθούς καλλιτέχνη, η αήθης και υβριστική αναφορά στην οικογένεια του αρχαιόφιλου βουλευτή Γεωργιάδη, με αναγκάζει να προστρέξω κι εγώ στο αρχαίο γνωμικό: «Οία η μορφή, τοιάδε και η ψυχή», προκειμένου να χαρακτηρίσω το συμβάν. Και γιά να μην ξεχνάμε και την «λαϊκιά» καθομιλουμένη, το μεταφράζω: «Κόψε μάπα και βγάλε συμπέρασμα». Κρίμα!