«Ώδινεν όρος και έτεκε μυν»!

Ή στραβός  είν’ ο γιαλός, ή όλοι ….μας δουλεύουνε!

   Τελικά όλα ήσαν μιά παρεξήγηση! Μιά παρεξήγηση που ήρθε κι έλυσε το ΣτΕ και έτσι όλα μπήκαν στη θέση τους, μαζί με την ψυχή μας, που πηγαινοερχόταν στην Κούλουρη, σαν φέρρυ μποτ της γραμμής! Τζάμπα χολοσκάγαμε τόσες μέρες, αν θα πέσει η Κυβέρνηση! (Εμένα δεν μου έμεινε νύχι γιά νύχι, από την αγωνία. Tα καταβρόχθισα όλα!).

   Όπως είπε και το πάνσοφο ΣτΕ, η ΕΡΤ τέλος, (γιά την ακρίβεια είπε ΤΕΛΟΣ), αλλά όχι μαύρο στις οθόνες! Πιθανόν, λόγω του χρυσαυγίτικου συνειρμού!  Έτσι, από χθες βράδυ, ανοίγοντας, από περιέργεια, την ΕΤ1 είδα αντί του απεχθούς μαύρου, σύμβολο του ερέβους και της Χρυσής Αυγής, κάτι ωραίες κι αισιόδοξες κάθετες πολύχρωμες γραμμές, και η ψυχή μου…. στάνιαρε εντελώς!  Το πρόβλημα ελύθη ακαριαία, οπότε και οι κυβερνητικοί …εταίροι, (επίθετον τριγενές και τρικατάληκτον και όλα μαζί:  εταίροι – εταίρες – έτερα λόγια ν’ αγαπιόμαστε!), έμειναν κατευχαριστημένοι κι έφυγαν από το Μαξίμου τρισευτυχείς. Ο μεν κυρ Φώτης που έχει ποδάγρα και συχνουρίες γιά το γιαουρτάκι του, ο δε Βενιζέλος  γιά  καμιά εκατοστή σουβλάκια, λίγο πιό κάτω, στου «Μερακλή»!

   Και γιά να σοβαρευτούμε μιά μικρή ανάλυση:

   Όταν αποφάσισαν να συνεργαστούν οι τρεις, οι δυό αριστερές «γάτες» τράβηξαν έξω την ουρά τους. Ούτε μέσα, ούτε έξω, σκέφτηκαν. Η σκέψη απλή. Επειδή δεν πίστευαν ότι ο Σαμαράς θα ξεπερνούσε εαυτόν και δυσκολίες, εκπλήσσοντας φίλους και εχθρούς με την σύνεση και ωριμότητα που επέδειξε κι επιδεικνύει στο χειρισμό των δύσκολων προβλημάτων, είπαν: 

    - Άσε τον μπούφο να καεί στη φωτιά και να πληρώσει τη «λέζα», οπότε μετά ερχόμαστε εμείς και κάνουμε το κομμάτι μας!

   Τώρα που βλέπουν ότι αυτή η πρόβλεψη δεν τους βγήκε και πως η καμπύλη στο διάγραμμα άλλαξε φορά και κάτι θετικό πάει να γίνει στη χώρα, θορυβήθηκαν! Σου λένε, τώρα, τα «τσακάλια»:

   - Όσοι δεξιοφέρνουν ή είναι αφανάτιστοι από την εκλογική πελατεία μας, θα πάνε στον Σαμαρά, καθ’ ότι ευχαριστημένοι. Οι δυσαρεστημένοι θα πάνε στο ΣΥΡΙΖΑ και εμείς θα μείνουμε ρέστοι, ως μη έχοντες λόγον υπάρξεως! Δηλαδή μαύρο σκοτάδι και μαύρο φίδι που μας έφαγε! Πιό μαύρο κι απ’ την οθόνη της ΕΡΤ! Έτσι άρχισαν να «κουνιόνται», αφού όποιος δεν κουνιέται στη θάλασσα πάει στον πάτο, και με κάθε ευκαιρία πλακώνουν τα «ναι μεν αλλά», τα «όχι καλέ, δεν είπαμε κι έτσι» και διάφορα τέτοια πολιτικάντικα τερτίπια, με σκοπό το: «Εδώ είμαι κι εγώ!», μπας και συγκρατήσουν κάποιους «μουστερήδες» στο μαγαζί και δεν πάνε στις επόμενες εκλογές… άπατοι! Τώρα μάλιστα, θυμήθηκαν να θέλουν, (με μανία μάλιστα), να μπουν στην…. Κυβέρνηση, απαιτώντας ανασχηματισμό, γιά να προλάβουν να γλύψουν κι αυτοί κάποιο κοκαλάκι δημοτικότητος, μήπως και σταματήσει ο δημοσκοπικός τους κατήφορος κι η εξαφάνισή τους από τον πολιτικό χάρτη. 

   Στα πλαίσια αυτού του γενικού πλαισίου, μας προέκυψε το πρόβλημα της ΕΡΤ! Μιά υπόθεση την οποίαν γνώριζαν και συμφωνούσαν επί της ουσίας, αλλά τους «μάρανε» το … αμπαλάζ! Και πιάστηκαν από τα μαλλιά τους, (λέγε με απόφαση ΣτΕ), και πανηγυρίζουν… κατευχαριστημένοι, επειδή τώρα βλέπουν στο γυαλί κορδέλες εμπριμέ, αντί μαυρίλας! Νενικήκαμεν! Και μένουν ευχαριστημένοι επειδή πέτυχαν στο τελευταίο τους: «- Είπαμε, αλλά όχι και έτσι»! Υποκρισία και πολιτικός καιροσκοπισμός του κερατά! 

   Αλλά επειδή έρχονται κι άλλες θύελλες με τις συμπεφωνημένες και συνυπογεγραμμένες αποφάσεις γιά περαιτέρω απολύσεις στο δημόσιο και διάφορες άλλες μεταρρυθμίσεις, το μόνο ερώτημα που τίθεται είναι τι θα σοφίζονται κάθε φορά, κρατώντας δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη, να γλύφουν εκεί που φτύνουν, προκειμένου να επιβιώσουν πολιτικά. Τουλάχιστον ο Σαμαράς, ως εκπρόσωπος του φιλελευθερισμού και της ανοιχτής ανταγωνιστικής οικονομίας, δεν υποχρεώνεται από κανένα: «Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ», και παίζει μ’ ανοιχτά χαρτιά πλέον, αδιαφορώντας γιά πολιτικά κόστη και τέτοια παλαιοκομματικά «βαρίδια». 
  Όσο γιά τους ΣΥΡΙΖΑρέους, συνεπείς προς το αρχαίο ρητό, «Βράζει η πορδή του και θαρρεί πως είναι δύναμη», εξακολουθούν ν' απευθύνονται σε πελατεία μεταξύ νηπιαγωγείου και Άσυλου Ανιάτων.
   Ως προς το καθ' ημάς, αναφωνούμεν:

   «Ουαί υμίν, υποκριταί και φαρισαίοι»!