Χωρίς πολλά λόγια. «Μονολεκτικά»!

«Και μετά μου λες γιατί δεν σου γράφω…»!

Μονολεκτικά...

   Χθες, σε κάποιες βραδινές ειδήσεις πρωτοκλασσάτου καναλιού. Η παρουσιάστρια δίνει βήμα σε δαιμόνιο ρεπόρτερ που έκανε σχετικό ρεπορτάζ με τον Υπουργό των Οικονομικών, κ. Στουρνάρα. Και ο ρεπόρτερ μετέδωσε:

   

 - Σε ερώτησή μας, αν θα μετακινηθεί στην Τράπεζα της Ελλάδος, εκείνος απάντησε μονολεκτικά: «Η παραμονή μου στο Υπουργείο, ή η μετακίνησή μου οπουδήποτε, είναι στην αρμοδιότητα του Πρωθυπουργού, ο οποίος αποφασίζει»!

    

   Σκέψου και ν’ απαντούσε διά μακρών!

   Κατά τα λοιπά, η χώρα συγκροτημένη, σοβαρή και μετρημένη, τραβάει τον δρόμο των μεγάλων της πεπρωμένων.

   Ακούγοντας, γενικώς και μόνο, ψάχνεις το γνωστό: «τί θέλει να πει ο ποιητής»; Αν βάλεις στο «παιχνίδι» και τους … μεστούς πολιτικούς λόγους, ε΄, τότε, «Άλλος με την Πύλαρο και… μιά μακαρονάδα».

   «Δεν έχει πλοίον δι’ εσέ κι αποχαιρέτησε τον… Μπαμπινιώτη που φεύγει»!

"Ωδή στη χαρά"!

Επειδή υπάρχει κι αυτή η πλευρά της ζωής.

    Μιά πρόταση γιά όσους έχουν κουραστεί με όσα συμβαίνουν γύρω τους. Με όσα βλέπουν, ακούν, αισθάνονται και όσα, φευ, διαισθάνονται πως θα τους συμβούν προσεχώς!

   Μιά ανάσα και μερικές αισιόδοξες νότες, από έναν μεγάλο, όσο και πολύπαθο, μουσουργό που έγραψε, κόντρα στη δυστυχία του. Σε μία πολύ ανθρώπινη εκτέλεση που ακούμε,  κόντρα στη δική μας δυστυχία!
   Μήπως, καθαρίζοντας μάτια κι αυτιά, ξεμαυρίσει λιγάκι και η ψυχή μας.

«Φραγκοφόρος - φρακοφόρος - κοράκι»!

Ματαιότης, ματαιοτήτων!

   Ο καλός φίλος «pisostapalia», βασική πηγή έμπνευσης της στήλης, μου έδωσε άλλη μία ωραία… ασίστ, με την τελευταία εξαιρετική του ανάρτηση. Σχετική με την σπουδαιότερη γλυπτοθήκη της Ελλάδος. Το Α’ Νεκροταφείο των Αθηνών.

   Αναφερόμενος στην, (κατά τα λοιπά συμπαθή και απαραίτητη μεν, αλλά εκτελούσα αντιπαθητικό έργο, δε), επαγγελματική τάξη των νεκροπομπών, τους αναφέρει ως «φραγκοφόρους». Πέραν από την άποψη πως μάλλον «φρακοφόροι» θα πρέπει να λέγονται, λόγω ενδύματος, θυμήθηκα κάτι παλιό και σπαρταριστό. Το διηγιόταν, τον καιρό εκείνο, ένας παλιός φίλος, ο Τάκης Μ., γιός ιδιοκτήτη μεγάλου και γνωστού «γραφείου τελετών» στο Μαρούσι. Τότε εκείνος υπήρξε πελάτης μου σ’ ένα σπίτι που έχτιζε και, ευτυχώς, όχι το αντίθετο! (Μάλλον μου την έχει στημένη για… ανταπόδοση, αλλά σκέφτομαι να τον αφήσω να περιμένει!).

   Όταν, κάποτε, κλήθηκε σε σπίτι… πελάτη γιά να επιτελέσει το θεάρεστο έργο του, μετέβη με τη γνωστή μακάβρια ομάδα με τα φράκα, τα… σύνεργα και τη μαύρη λιμουζίνα, γιά την παραλαβή του… εμπορεύματος! Η χήρα, στο μεταξύ, ωρυόταν και θρηνούσε ακατάπαυστα, με το δίκιο της.

«Τακτοποίησαν» τον μακαρίτη και κατεβαίνοντας τις σκάλες έβγαιναν στο δρόμο με το φέρετρο, οπότε η  απαρηγόρητη γυναίκα που ακολουθούσε, σε ένα κρεσέντο σπαραγμού άρχισε να ουρλιάζει τραβώντας μαλλιά και σκίζοντας ρούχα:

   - Κοράκια, πού μου πάτε τον αντρούλη μουουου;

   Και μετά πάλι:

  - Αχ’, κοράκια πού μου τον παίρνετε και μ’ αφήνετε μόνηηηη!

   Και δώσ’ του «κοράκια» από δώ, «κοράκια» από κεί, μέχρι που διαολίστηκε ο… αρχικόραξ και της λέει αυστηρά:

   - Άκου να σου πω κυρά μου. Αν μας ξαναπείς «κοράκια», στον αφήνουμε κάτω και φεύγουμε. Κουβάλα τον μόνη σου!    

«Κόκκινη κλωστή δεμένη….»!

Αρχή του παραμυθιού. Μιά φορά κι έναν καιρό….

- Νάτο το τσεκ! Το κρατάω και σας το... ρίχνω!!!

 

   Γιά όσους, φαντάζομαι ελάχιστους, δεν έχουν «πιάσει» κατά πού πάει το πράγμα και τί καθένας τους στοχεύει παρλάροντας, μιά μικρή πνευματική ώθηση. Κάτι σαν πάτημα μίζας.

   - ΝΔ: Θορυβημένη από την κατρακύλα και το απελπισμένο σάλτο των ψηφοφόρων της... ΣΥΡΙΖΑ στο κενό, καθώς το προτιμούν -ολοένα και περισσότεροι- από το μαρτυρικό κάψιμο στο φλεγόμενο κτήριο της Συγγρού, άρχισε τα… ταξίματα. Αρχής γενομένης από τον… Σεπτέμβριο! Μάαααααστα!

   - ΠΑΣΟΚ: Μέσα στη γενική αναμπουμπούλα προσπαθεί να ανακάμψει ψηφοθηρικά, ανακατεύοντας την κατσαρόλα της εξουσίας. Με την κλασσική, αλλά ξεπερασμένη συνταγή, να χτίζει με τα φθαρμένα υλικά της προηγούμενης κατεδάφισης.

   - ΣΥΡΙΖΑ: Γιούρια, γιούρια, στον ταβλά με τα κουλούρια! Δώσε και μένα μπάρμπα, (ψήφους), και πάρτα όλα! Κάτω οι φόροι, αύξηση μισθών και συντάξεων, όξω τα μνημόνια, διαγραφή χρεών, διορισμοί, μαλλιά στους καραφλούς, γκόμενους στις άσχημες. Όλα!

   - ΔΗΜΑΡ: Τί, πού, ποιός... Θανάσης;

   -ΚΚΕ: «Ο λαός, το κεφάλαιο, η πάλη, τα μονοπώλια», τα γνωστά.

   -Ανεξέλεγκτοι: Εμπρός, στο δρόμο που χάραξε ο Κουβέλης!

   Όλοι τάζουν και όλοι μιλούν γιά «μιά άλλη πολιτική» και γιά «τέρμα η λιτότητα»! Μπράβο, κι εμείς μέσα!

ΟΜΩΣ:

- Με τα μαγαζιά και τις επιχειρήσεις να κλείνουν το ένα πίσω από το άλλο.

- Με τα δάνεια στις τράπεζες να κοκκινίζουν με ρυθμούς επιδημίας.

- Με την είσπραξη των φόρων να καθυστερεί με γεωμετρική πρόοδο, λόγω ανέχειας.

- Με τα δημόσια ταμεία άδεια κι αραχνιασμένα.

- Με το ασφαλιστικό σύστημα να καταρρέει από την ανεργία και την αδυναμία καταβολής εισφορών.

- Με τις επενδύσεις στο μηδέν.

   Πώς και από πού διάβολο θα βρεθούν τα λεφτά που απαιτούνται γιά όλα αυτά τα ωραία και αισιόδοξα που μας τάζουν, ή υπαινίσσονται ότι θα συμβούν!

   Όποιοι πιστεύουν, ένθεν κακείθεν, καπαρώνουν θέση στο Γκίνες. Στους τομείς «αισιοδοξία» και «αφέλεια»! 

   Το «λεφτά υπάρχουν», που τελικά δεν υπήρχαν, φαίνεται πως δεν μας έβαλε μυαλό!

Απολογισμός. Μετά τη μπόρα η ηρεμία.

Κέρδη και ζημίες. Mε λίγες και σταράτες κουβέντες.

... και να μας... γράφουν!

   Όπως είναι και λογικό και αναμενόμενο, όλοι οι λαλίστατοι της συντεχνίας των «παραθύρων» έχουν τη δική τους ερμηνεία των εκλογικών αποτελεσμάτων. Aνάλογα με τα κομματικά γυαλιά που φορούν και τα συμφέροντα που εξυπηρετούν. Γιατί όχι και η στήλη! Που, στο κάτω-κάτω, δεν προσβλέπει πουθενά, ούτε και προσδοκά τίποτα κι από κανέναν.

   - ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτο κόμμα και αναμφισβήτητα ο νικητής των Ευρωεκλογών. Αυτό στα συν. Στον αντίποδα, εκείνο το πομπώδες «σήμερα ψηφίζουμε, αύριο φεύγουν», και ανατροπή… ούρδου, δεν «πέτυχε»! Κι αυτό γιατί… «έτυχε» το άθροισμα ψήφων ΝΔ και οβιδιακού ΠΑΣΟΚ, να ξεπερνά, κατά πολύ, το πλήθος των δικών του. Πολύ απλό!

   - ΝΔ. Στα μείον, ασφαλώς, η μεγάλη πτώση της εκλογικής της δύναμης, βασισμένη στο ότι ο λαός έφθασε στα όρια αντοχής του. Στα συν η μη επιτυχία του βασικού στόχου των αντιπάλων της. Αυτό της δίνει ανάσα και προσωρινή παραμονή στην εξουσία. Μαζί όμως με έντονη έκφραση της λαϊκής δυσαρέσκειας και απαίτηση γιά αλλαγή πολιτικής. Ποιάς; Δικό της πρόβλημα!

   - ΠΑΣΟΚ, (ή όπως αλλιώς το πούμε). Έχασε μεγάλο κομμάτι του, (στα μείον), αλλά πολύ λιγότερο του αναμενομένου. Τo colpo grosso του εκβιασμού της τελευταίας στιγμής από τον Βενιζέλο, έπιασε. Εκ του αποτελέσματος κρινόμενο.

   - Χρυσή Αυγή. Στα αρνητικά της, η συστηματική αλήτικη ρητορική και η χυδαία συμπεριφορά των τραμπούκων πρωτοκλασσάτων στελεχών της. Αν μέσα στα ξυρισμένα κεφάλια είχαν και λίγο «νιονιό», θα σάρωναν! Παρ’ όσα λέγονται περί… ναζιστικών, φασιστικών κ.λπ. ανοησιών, τα εθνικιστικά κινήματα κυριάρχησαν στην Ευρώπη. Όταν σε μιά φιλελεύθερη, σχεδόν ελευθεριάζουσα, Γαλλία βγαίνει πρώτη η Λεπέν, (το ίδιο σε Ουγγαρία, Αυστρία), δεν μπορείς να μιλάς γιά... ναζισμό, αλλά γιά εθνική αυτοπροστασία! Και όταν σε όλα τα προηγμένα ευρωπαϊκά κράτη ο εθνικισμός καλπάζει, εδώ πάλι καλά που έχουμε μονοψήφιο νούμερο της Χ.Α. Οι φόβοι της πανευρωπαϊκής ακροδεξιάς είναι όχι μόνο υπαρκτοί, αλλά έντονοι, εκφραζόμενοι ποικιλοτρόπως. Από… τον ήπιο «ευρωσκεπτικισμό» μέχρι το έξαλλο και βίαιο… «ούστ! στη λαθρομετανάστευση»! 

   Εκεί, στο τελευταίο, εστιάζεται η βασική αιτία που φουσκώνει τους πανευρωπαίους… «φουσκωτούς». Με απλά -πολύ, πολύ απλά λόγια- όταν το ψωμί στη χώρα σου λιγοστεύει, τότε σ’ ενοχλεί να το τρων οι ξένοι κι όχι οι συμπατριώτες σου! Η λάθος αντιμετώπιση της Χ.Α. αποδεικνύεται πως την τρέφει!

   - Το Ποτάμι. Η επίδοσή του πολύ καλή γιά νεοεμφανιζόμενο κόμμα. Αναμένονται περισσότερα δείγματα γραφής.

   - ΚΚΕ. Τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, ο λαός, η ταξική πάλη, η αποκατάσταση του… Στάλιν. Τα γνωστά!

   - «Ανεξέλεγκτοι» Έλληνες. «Εμπρός στον δρόμο που χάραξε ο… Κουβέλης»! Μία αδικαιολογήτως υπάρχουσα δεξιά συνιστώσα που κλείνοντας τον κύκλο της, τραβάει νομοτελειακά προς τη δύση.

   - ΔΗΜΑΡ (και κάτι τσόντα στον τίτλο, όπως επιμένει ο κυρ-Φώτης). Θυμίζει… υγραέριο. Μόλις βγήκε από τη φιάλη, εξαερώθηκε! Νομίζω επέστη η στιγμή που ο συμπαθέστατος κυρ-Φώτης θα γίνει κάδρο στον τοίχο, πίσω από το γραφείο του νέου προέδρου! (Εννοείται, όσο θα υπάρχει τέτοιος).

   - ΛΑ.Ο.Σ. Ο καημένος! Πάλι έφτασε στην πηγή, αλλά νερό… τσού! Πάντως υπερκέρασε Λεβέντη, Πολύδωρα, Βεργή, Καποδίστρια και, εμφανώς, τους Κυνηγούς, Κατσανέβα, Σαββούρα, μαζί με τον επικίνδυνο άλλον. Εκείνον τον… «Χαρίζω οικόπεδα, κ.λπ.». Ας όψεται ο «Γιαγκούλας» Βγενόπουλος,  ο… «παλιοΣίνγκιουλας»! Κρίμα στα έξοδα.

   Συμπαθείς ηττημένοι κι αντιπαθείς νικητές.

   Στους πρώτους, μακράν, ο λεβέντης Μιχαλολιάκος του Πειραιά και στους δεύτερους, η αλαζονική «Πριγκίπισσα Ειρήνη» της Αττικής, με την κλασσική ξύλινη νικητήρια αερολογία.

   Συμπαθείς νικητές και αντιπαθείς ηττημένοι.

   Πρώτοι από τους πρώτους ο σεμνός και ευπρεπής Αθηναίος Δήμαρχος Καμίνης και ο πράος και γελαστός Θεσσαλονικιός Τζιτζικώστας. Στην… απέναντι όχθη ο μουρτζούφλης εθνικός μας… κόουτς Γ. Ιωαννίδης.

   Και τώρα, ο μεγάλος ηττημένος των χθεσινών εκλογών: Η Αυτής Εξοχότης  η Χώρα!!! 

   Γιατί από σήμερα αρχίζει μιά μακρά και παρατεταμένη προεκλογική περίοδος -σιγά που ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάσει την ευκαιρία γιά το τελευταίο και αποφασιστικό του γιουρούσι- με αποτέλεσμα να παραλύσουν τα πάντα στην ήδη υπολειτουργούσα κρατική μηχανή! Κανείς και τίποτε δεν θα δουλεύει. Όλοι θα περιμένουν τις... εκλογές και ό,τι χτίστηκε, πετραδάκι-πετραδάκι και με ιδρώτα και αίμα, θα διαλυθεί κάτω από το βάρος της αδράνειας, του πισωγυρίσματος, του λαϊκισμού, των υποσχέσεων και των παροχών-αντιπαροχών. Ένθεν κακείθεν. 

   Εδώ είσαστε κι εδώ είμαι!