ΣΠΕΣΙΑΛ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ 2014

Ορφική απόδοσις

(Αυστηρώς κατάλληλον δι’ ενηλίκους. Περιέχει σκηνές άγριου σεξ!)

Προσοχή στον ρυθμό και το μέτρο, παρακαλώ!

(Παν... μέτρον άριστον) 

-Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά,                                                

στη χώρα μαύρη καταχνιά. 

Και τί κάλαντα μπορούμε εδώ να πούμε,

όλοι μας ό,τι φάμε κι ό,τι πιούμε.                                                  

-Αρχή που βγήκ’ ο Σαμαράς.

Άντρας τσαγκός* και παιδαράς,    ( * αντράκι σκληρό)

την Ελλάδα μας, να 'ρθει να κυβερνήσει
στα χαράτσια να μας «καταγα… »*    (* ναι! Αυτό που εννοείτε!)

- Άγιος Βασίλης έρχεται,
τσίτσιδος, όπως βλέπετε.
Έρχεται παιδιά, από την Εφορία
που τον γδύσαν κι εκείνον. Τα θηρία!

- Η φτώχεια «παίζει» θέαση
και η μιζέρια ακρόαση.
Με λαϊκισμό και κλάμα τα κανάλια,
με τα χάλια γιορτάζουν... καρναβάλια.

-Βγάζουνε σπίτια στο σφυρί            
κι όλο το πάν φυρί-φυρί.                  
Να βρεθούμε, χειμωνιάτικα, στο δρόμο    
κι όλα, λεν, «comme il faut» και με το νόμο!     

                                                                                          
-Έτσι που καταντήσαμε,                                                

Θεέ μου, τί καζαντίσαμε.                                            
Ήμασταν  παλιά, μη βρέξει και μη στάξει,  
τώρα πιά ό,τι ο… «στόλος»*  μας αρπάξει.   (* εδώ σας την έσκασα!)

- Η μίζα πάει κι έρχεται,
κορόιδα το κατέχετε,
τα μαρτύρησε ο σύντροφος ο Κάντας
λάδι κάργα στα πάντα και τους πάντας.

- Πιάσαν και τον Τομπούλογλου,            
που «τσίμπαγε» τον... πούλογλου.           
Δήμαρχος «λελές» από τον Ποδονίφτη, 
«μάθαν πως..... και πλακώσανε κι οι γύφτοι»!      

                      
- Να μάθουν πρέπει τα παιδιά,

πως δεν αρκεί η φραπεδιά.
Που σπουδάζουν μοναχά στα καφενεία,
τα σχολειά έγιναν «κω……χανεία».

-Ο Μορς, ο Τόμσεν κι ο Μαζούτ                                                                                   ρουφήξαν όλο το μαζούτ.                
Τα καλοριφέρ μονίμως απεργία,  
τους πολλούς τους μαστίζει ανεργία.       

-Στουρνάρας πάει  Κομισιόν    
 -Παιδιά, αν δεν «κονομισιόν»,  
τα τινάξαμε τα πέταλα μας, ήδη,         
κολοβό που μας έφαγε το φίδι.   

- Δεν βγαίνει αυτή η συνταγή,              
φωνάζει τώρα όλη η Γη.                             
Παλαβώνει με μαστίγιο και καρότο     
κι απ’ την πείνα μας βρώμισε το χνώτο. 

- Φτάνει αυτή η  τακτική.                        
Αλλάξτε πιά πολιτική!                             
Το μαστίγιο μας φέρνει σκοτοδίνη,    
στο καρότο, δεν φτάνει η… βαζελίνη!  

-Ο Τσίπρας τρέχει ολοταχώς,                     
μιά και γυρίζει ο τροχός.                           
Αποστήθισε μπαρούφες Βαρουφάκη  
κι είπε ώρα να «σπρώξω»* εγώ  λιγάκι.    (* την κατάσταση!)

- Σας ξαναλέω απ’ την αρχή,
φέρτε τον Τσίπρα στην αρχή.
Να περνάμε όλοι μας ζωή και κότα
και να μάθουμε τί εστί μπομπότα.

- Τον φίλο μας τον Όλυ Ρεν,
ως ο ατρόμητος Τεν-Τέν,
έκανε να τρέμει από την πρεμούρα
και στα… «τέτοια» του να ’χει μιά φαγούρα.

- Με «Σύμφωνο συμβίωσης»                            
και πρόβλημα διαβίωσης.                                       
Στα οικονομικά, τσακάλι Τσακαλώτο!        
οι «αδελφές» μόνο πιάνουνε το… λόττο.                 

- Κι έτσι όπως πάει το βιολί,                        
πάει θα πετάξει το πουλί                               
και πολύ φοβάμαι, τέλος ημιχρόνου,      
δεν θα έχει και κάλαντα του χρόνου!   

   
   Άντε και του χρόνου. Αμήν, Παναγίτσα μου!!!   

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΟΙΗΣΗ. Γεώργιος Μαρτινέλλης: "Μάνα κράζει το παιδάκι..."

 Πως θα το έγραφε σήμερα, αν ζούσε, ο ποιητής

   Ένα μικρό αφιέρωμα, επ' ευκαιρία των εορτών και της ευφρόσυνης ατμόσφαιρας που κομίζουν όλα αυτά τα  ωραία και αξέχαστα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας!

Δώσε και μένα, μπάρμπα!

''Μίζα'' κράζει το παιδάκι,
''Μίζα'' ο νιος και ''Μίζα'' ο γέρος,
''Μίζα'' ακούς σε κάθε μέρος,
ω! τί έσοδο γλυκό.

Τη χαρά σου και τη λύπη
με τη Μίζα τη μοιράζεις,
ποθητά την αγκαλιάζεις,
δεν της κρύβεις μυστικό.

Εις τον κόσμον άλλο πράγμα
δεν θα βρεις για να βολεύεις,
σαν τη Μίζα που λατρεύεις,
σαν τη Μίζα που ποθείς.

Την τιμή μας, τη ζωή μας,
όλα η Μίζα τ' αψηφάει
για το κόλπο π' αγαπάει,
για τη μπίζνα που φιλεί.

Όπου τρέχεις, πάντα η Μίζα
με το νου σε συντροφεύει,
σε προσμένει, σε φιλεύει  
με αμύθητα ποσά.

Κι αν σκληρός εσύ, ναζάκια
«ρίξε κι άλλο, αυτό δεν σώνει»,
πάντα η Μίζα σε στουμπώνει
στη μεγάλη διαφθορά.

Ευτυχής όποιος τα «πιάνει»,
ο καημός είναι μεγάλος.
Σαν τη Μίζα δεν είν' άλλος
εις τον κόσμο Θησαυρός.

Κι' όποιος Μίζα πια δεν παίρνει,
''Μίζα'' κράζει στ' όνειρό του.
Πάντα ''Μίζα'' στον καημό του
είν' ο μόνος στεναγμός !

  Γεώργιος Μαρτινέλλης. 

(Και διά την προσαρμογή στο σήμερα: ΟΡΦΕΑΣ)

Το πνεύμα των Χριστουγέννων.

Και όμως ζεί!

Χωρίς πολλά λόγια. Θλίψη, Τιμή, Περίσκεψη

   Η ομορφιά της ζωής βρίσκεται στην ποικιλία, την πολυμορφία  και τον διαφορισμό. Όλο αυτό το πλέγμα της διαφορετικότητος κατανικά, την ισοπέδωση  και την ανία του «προβλεπόμενου» και της ειμαρμένης  και, τελικά, συντηρεί το ενδιαφέρον γιά ζωή δημιουργώντας  κίνητρα δράσης.

  Με  δεδομένη, ως σταθερή παράμετρο, αυτή την χαοτική και λειτουργικά πολύπλοκη,  πραγματικότητα, γεννιούνται στις κοινωνίες η  αμφισβήτηση, ο προβληματισμός, οι «ιδέες» ο  διάλογος, οι διαμάχες. Και μέσω όλων αυτών συντελείται η ζύμωση, η σύνθεση, η όσμωση και, τελικά, η εξέλιξη και η πρόοδος. Το «αύριο» και το «ένα βήμα εμπρός», με απλά λόγια.

   Τώρα πώς μου ήρθαν στο μυαλό αυτά, χριστουγεννιάτικα; Είναι θέμα του πώς επενεργεί στον καθένα το… «πνεύμα των Χριστουγέννων».

   Άκουσα την είδηση της αυτοκτονίας του νεαρού αστυνομικού φρουρού, ο οποίος από ατύχημα παρέσυρε και σκότωσε, άθελά του, μιά ηλικιωμένη γυναίκα. Προφανώς δυσκίνητη, λόγω ηλικίας, και καταφανώς παραβάτιδα των κανονισμών της Τροχαίας, άρα κατά βάση υπεύθυνη του δυστυχήματος. Και σκέφτομαι πως αυτό το.. καημένο το «πνεύμα» καταφέρνει, παίζοντας και περιπαίζοντας, σε άλλους να αφυπνίζει, καθ' υπερβολήν υπερευαίσθητες  συνειδήσεις, στέλνοντάς τους,  φιλότιμα, στην αυτοχειρία και  άλλες, υπνώττουσες και παχυδερμικά αφιλότιμες, να τις στέλνει γιά διακοπές στη Μαλαισία!

   Του τραγικού αυτόχειρα δεν γνωρίζω το όνομα, ούτε και θέλω να το μάθω. Τον προτιμώ άγνωστο, αφανή κι ανώνυμο. Θα επιθυμούσα όμως σφόδρα να έβλεπα στο Σύνταγμα, δίπλα στον Άγνωστο Στρατιώτη, άλλη μία, μικρή και απέριττη, εντοιχισμένη πλάκα, αφιερωμένη στο «Αθάνατο Ελληνικό Φιλότιμο»! Επ' ευκαιρία και προς τιμήν του άγνωστου νεαρού αστυνομικού.

Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα 2013

Έθιμον παραδοσιακόν και απαρέγκλιτον

(κατά την κλασσικήν "Ορφικήν" απόδοσιν)

Κατάλληλον δι' ενηλίκους. Περιέχει σκηνές σεξ!

Του χρόνου, σίγουρα θα τα λέμε κάπως έτσι!

Προσοχή στο ρυθμό και το μέτρο, please!
(Παν... μέτρον άριστον)

-Καλήν  εσπέραν  άρχοντες                              

κι αν νομίζετε, κι αν  είναι ορισμο-ός σας,

τα φετινά τα κάλαντα

να τα πω ξανά-μανά στο φτωχικο-ό σας.                                                                            

-Πριν σας το βγάλει στο σφυρί,                          
η σκληρή και μαύρη τρόικα η σκυ-ύλα.            
Τώρα που «ξεμουφλάραμε»                             
και  πάμε ντουγρού όλοι στην κατρακυ-ύλα.

- Πλήθος αγγέλων ψάλλουσι
τοοο δό-, το δόξα εν υψι-ίστοις,
ενώ ημών των καψερών, 
βγαίνει συνεχώς ανάποδα η πι-ίστις.
                                     
-Τρέχει  στη Μέρκελ ο Αντών*    (* ο Σαμαράς) 
και αρχίζει πάλι ίδια παρακά-άλια:
-"Αγγέλα δώσε τα ψιλά,                                  
μπατιρίσαμε, μας στέγνωσαν τα σα-άλια"!        

-Ποτέ  να μην πιστεύετε,                                       
ό,τι κι αν σας πει, τον κάθε Σταϊκου-ούρα.          
Στο ψέμα μας φλομώσανε,                                     
πέφτει από παντού, πολύ μεγάλη ξου-ούρα.            

- Και η Παιδεία η καψερή,                                    
μέσα στην τρελή την τούρλα του Σαββα-άτου,      
με πρύτανη έναν παλαβό                                     
γίνεται ξανά, κουβάρι άνω –κα-άτου.                   

- Τον «εθνικό»  Ιουλιανό,                                          
με τις τρέλες του, στη χάση και τη φε-έξη,          
εις  Παρισίους  σκέφτηκε,                                          
έτσι ξαφνικά, να πάει  να τον «παι-αίξει».*   (* τον Ιουλιανό!)            

-Την βάρκα την εκάτσαμε.                                    

Έπιασε βυθό, δεν προχωράει διο-όλου                   
και όπως καταντήσαμε                                          
όλοι μας ντουγρού, πάμε κατά διαο-όλου. 


- Έτσι που καταντήσαμε,

ποιός είν’ η «γαμπρή» και ποιά  είναι ο «νυ-ύφης».

Το «σύμφωνο συμβίωσης»
κι ο «αδελφισμός» είναι πιά θέμα τυ-ύχης.

- Πάει θα παλαβώσουμε,

με τα «σύμφωνα», των gays τις φανφα-άρες,

στο τέλος δεν γλυτώνουμε,

μας προβλέπω όλους «ψιλοαδελφα-άρες».

-Στο γενικό το μπάχαλο,
μέσα στην πολλή, τη γενική σαπι-ίλα
το μόνο που μας έλειπε
είναι του «Μισέλ» η φοβερή ξεφτι-ίλα!

-Στη ζούλα το βολτάριζε*                              (* το τζιπ του)
ως «φτωχομπινές», με φάλτσα πινακι-ίδα
κι από τη «μαλ....ία» του
δεν απόφυγε του νόμου την τσιμπι-ίδα.

    

-Τα κάλαντα τα φετινά                                        

διακρίνει καθαρά κάποια  στενο-ότης,                
με στίχους  γκρίζους, δυστυχώς,                             
τα 'φαγε κι αυτά η αυστηρή λιτο-ότης                        

         
-«Χρόνια πολλά» πέστε και σεις,     
μ' ένα στεγναγμό, οργής, λυγμού και πο-όνου, 
να βγεί η χρονιά μας καθαρή.                                        
Κι αν τη βγάλουμε, τα λέμε και του χρο-όνου!