Η δημαγωγία ως αρχέτυπο χαρακτηριστικό του ελληνικού DNA

Το παιδί-δολοφόνος  που γελάει και ξεγελάει. Αυθεντική στόφα δημαγωγού.

Προσέξτε, σκεφθείτε, ξυπνήστε.

   Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα στη μοίρα ενός λαού από την ψύχωση. Ένα αδικαιολόγητο και ανεξήγητο «κόλλημα» σε πρόσωπο, θεωρία, άποψη που, παρά πάσα εμφανή λογική, τον οδηγεί σε μοιραίες επιλογές και καταστροφικούς δρόμους. Σαν τις πεταλούδες που πέφτουν πάνω στους πυρακτωμένους γλόμπους και, φυσικά, καίγονται. 

   Οι Έλληνες αποτελούν βασικό χαρακτηριστικό παράδειγμα του φαινομένου. Ενεργητικά και παθητικά. Άλλωστε και οι λέξεις, («δημαγωγία», «δημαγωγός»), είναι αρχαιοελληνικές. 

   Οι δημαγωγοί, ως είδος, είναι πάντοτε γελαστοί, όμορφοι, καλότροποι, αλλά και εξαίρετοι ρήτορες. Έχουν την ικανότητα ταχυδακτυλουργού, κάνοντας τα πλήθη να βλέπουν μόνο αυτά που εκείνος θέλει να δουν και να παραβλέπουν όσα δεν θέλει, συγχωρώντας του ταυτόχρονα λάθη και εγκλήματα. Τα άκριτα πλήθη, ευκολόπιστη μάζα στα κούφια λόγια και συνθήματα, αλλά και εύκολα ρυμουλκούμενο όχημα στις προτροπές τους, αποτελούν τα μοιραία θύματα της δολοφονικής γοητείας τους. Η ελληνική Ιστορία βρίθει από δημαγωγούς. Αρχίζοντας από τον Κλέωνα και τον Αλκιβιάδη και τελειώνοντας με τον διαβόητο Αντρέα, τον θεμελιωτή της ελληνικής «κάτω βόλτας», και τον σύντροφο «Αλέξη τον Τσίπρα», κόπια και μιμητή του προηγούμενου και ολοκληρωτή της επερχόμενης καταστροφής. 

   Παρ’ όλες τις κραυγαλέες και προφανείς, όσο και εγκληματικές ασυνέπειες και ασυναρτησίες του «Αλέξη του Τσίπρα», που έφεραν τη χώρα στην χρεοκοπία και τον λαό σε πρωτοφανή όρια αναξιοπρέπειας και εξαχρείωσης -σερνάμενο σε ουρές και ταλαιπωρίες- εν ονόματι ακριβώς του αντιθέτου, δηλαδή της περηφάνιας και αξιοπρέπειας, αυτός κυριαρχεί σήμερα στο πολιτικό σκηνικό και δολοφονεί εν ψυχρώ -αντιστάσεως μη ούσης- κάθε ελπίδα και πιθανότητα ανάκαμψης. Φαύλος, εξουσιομανής και πλάνος στοχεύει αποκλειστικά στην εγκαθίδρυση μονοκρατορίας και μας υπέβαλε στην ανοησία ενός άχρηστου δημοψηφίσματος -προκειμένου να ισχυροποιήσει τη θέση του, έναντι αντιπάλων και φίλων- ενώ προετοιμάζει τώρα το ξεκαθάρισμα λογαριασμών μέσα στο κόμμα του. Αδιαφορώντας γιά τις συνέπειες της νέας καθίζησης που θα προκαλέσει στην οικονομία η φυσιολογική μακρόχρονη αδράνεια μιάς εκλογικής αναμέτρησης. Όλα στάχτη και μπούρμπερη, αρκεί να κάνει το δικό του «colpo grosso» ο Αλέξης!

   Αν δεν ξυπνήσουν έγκαιρα και δεν οργανωθούν συσπειρωνόμενες οι υπόλοιπες δημοκρατικές δυνάμεις και αν δεν «ξεκολλήσουν» τα αγκυλωμένα μυαλά του… εξυπνότερου λαού του κόσμου, σύντομα δεν θα υπάρχει αύριο στον τόπο. Μόνο ένα απέραντο, επίπεδο σκούρο αρχιπέλαγος Γκούλανγκ.