Η συριζαίικη λαίλαπα και το πολιτικό κουκλοθέατρο της αντιπολίτευσης.

Ενώ τα "καράβια" χάνονται…

 

   Η ανάρρηση στην εξουσία της… «διά πρώτην φοράν» Αριστεράς έβγαλε στην επιφάνεια καινοφανείς πολιτικές ενέργειες, πρακτικές και καταστάσεις, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Μέσα σ' ένα πάσχον πολιτικό σκηνικό, (πάνω-κάτω γνωστό από χρόνια), το οποίον δεν φημιζόταν δα, τόσο γιά την ποιότητα του παραγομένου έργου, (νομοθετικό κι εκτελεστικό), όσο και γι’ αυτό καθ’ αυτό το επίπεδο του δρώντος «πολιτικού προσωπικού», η νέα κυβέρνηση έφερε νέα ήθη και νέον αέρα. Δυστυχώς όχι τόσο καθαρό, όσο ανέμεναν αυτοί που την ψήφισαν. 

   Ίντριγκες και δολοπλοκίες από τη μία, αμετροέπεια, αλαζονεία μαζί με μυστικοπάθεια από την άλλη, διαφωνίες και μπερδεμένα κουκουλώματα απ’ την παράλλη. 

   Διαφωνίες με στήριξη και συμφωνίες με καταψήφιση, θολώνουν το τοπίο και προβληματίζουν τους έκπληκτους πολίτες. Ένας αχταρμάς αλληλοϋποβλεπομένων προσώπων -που μπροστά στο φακό φιλιούνται θερμά- και ποικίλων ιδεών, αντιλήψεων και αγκυλώσεων, κάνουν το κυβερνητικό όχημα να κάνει ένα βήμα εμπρός και δύο πίσω. Και μέσα σ' αυτό το αλαλούμ, το όλο κυβερνητικό έργο των έξι μηνών να συμποσούται σε επαναπροσλήψεις ημετέρων και σε αποξήλωση των όσων θετικών μεταρρυθμίσεων είχαν πραγματοποιηθεί, με πόνο και κόπο, τα προηγούμενα πέτρινα χρόνια των μνημονίων.

   Σήμερα, με τη χώρα ακροβατούσα στο χείλος του γκρεμού, η αλλοπρόσαλλη κυβέρνηση της… «διά πρώτην… κ.λπ, κ.λπ.», ομολογεί ευθέως πως φέρει βαρέως την συμφωνία με τους εταίρους, που η ίδια συνομολόγησε και συνυπέγραψε στις 12/7 και αφήνει, σε όλους τους τόνους και απ' όλους τους υπουργούς της, να εννοηθεί πως δεν θα την εφαρμόσει! Γεγονός που θυμίζει τις γνωστές «κινητικότητες», «διαθεσιμότητες» και λοιπές ανόητες αβελτηρίες του άτολμου παρελθόντος που μας έφεραν στο: «εμ΄ κόπηκες, εμ΄ δεν ξυρίστηκες!». Δηλαδή οδήγησαν, κατά βάση, στην αποτυχία της «θεραπείας». 

   Κατά συνέπειαν η πτώση, τελικά, στο βάραθρο να θεωρείται πλέον ή βέβαιη. Οι κουτόφραγκοι, που συμφώνησαν να πληρώσουν τα 86 δις, σίγουρα βλέπουν και κρίνουν τα συριζαρέικα κολπάκια, άρα και τη ματαιότητα της νέας προσπάθειας σωτηρίας της χώρας. Οπότε θεωρώ υπερβέβαιο πως δεν θα ρίξουν, τελικά, στον πίθο των Δαναΐδων τέτοιο ποσόν, γιά τα γλυκά μάτια του Τσίπρα και τα βλοσυρά της Ζωής, που τους βρίζει κι από πάνω! Άρα… 

   Από την άλλη πλευρά, η πολυμερισμένη και ουσιαστικά ακέφαλη αντιπολίτευση πελαγοδρομεί στις συριζαίικες μπουρμπουλήθρες, παρασυρμένη από το κλασσικό και πασίγνωστο σύνδρομο της «προεδρολαγνείας». Κάθε νέο πολιτικό φιντανάκι, ένθεν-κακείθεν, οραματίζεται πλέον εαυτόν… «αρχηγό» κόμματος! 

   Χωρίς αστεία και επειδή, όπως είπε και ο κ. Μεϊμαράκης: «ο παλιός είν’ αλλιώς», η μόνη σοβαρή πρόταση είναι: Διάλυση όλων των ευρωπαϊκού προσανατολισμού υπαρχόντων κομμάτων -τιμητικά αποστρατευομένων- και η σύμπηξη ενός νέου μετώπου, με τη συστράτευση και του τελευταίου αξιόλογου πολιτικού στελέχους. Από κεντροαριστερά μέχρι κεντροδεξιά, υπό την ηγεσία του, μακράν αξιολογότερου όλων, Ευάγγελου Βενιζέλου. Πλαισιωμένου, σε τιμητικές αλλά και καίριες θέσεις, από τους λοιπούς αρχηγούς και προβεβλημένα στελέχη των άλλων κομμάτων.

   Ένας τέτοιος σχηματισμός και η κατάλληλη προσέγγιση και ενημέρωση του παραπληροφορημένου και αποπροσανατολισμένου λαού, θα μπορούσε, ίσως, να ανακόψει την μονοκρατορία του επικίνδυνου «Δεκαπενταετούς πλοιάρχου» και να προλάβει την καταστροφή της χώρας, μέσω της πλήρους σοβιετοποίησής της, η οποία πλέον είναι ορατή και επέρχεται πλησίστια. 

   Ο Ευ. Βενιζέλος, καλώς ή κακώς, αποτελεί το μόνο αξιόπιστο πολιτικό κεφάλαιο που διαθέτει τώρα η Ελλάδα και την ύστατη ελπίδα αποτροπής των χειροτέρων. Λόγω μακράς κυβερνητικής πείρας, γλαφυρού λόγου, σοβαρότητος, κύρους, σωφροσύνης, καλών προσωπικών σχέσεων με τους έξω και όλων εκείνων των απαραίτητων ικανοτήτων που απαιτούνται γιά τη αξιόπιστη διακυβέρνηση μιάς χώρας. Ιδίως κάτω από ασφυκτικά δυσμενείς συνθήκες όπως οι παρούσες. Απαιτούνται πολλοί βαθμοί πολιτικής μυωπίας γιά να μην γίνεται αντιληπτή και κατανοητή αυτή η πρόταση. 

   Υ.Γ. Η στήλη στο παρελθόν τον αντιπολιτεύτηκε συστηματικά και με σφοδρότητα. Εκεί ακριβώς οφείλεται και η αντικειμενικότητα της πρότασής της.