Η επόμενη μέρα. Μύθοι και πραγματικότητα.

Επί τέλους!

Η Λαγκάρντ άλλαξε στάση! Ζητάει κούρεμα χρέους. Παιδιά σωθήκαμε!!!!

   Άνοιγμα Τραπεζών. Πρώτα ο μύθος. Οι πελαγωμένοι κυβερνητικοί μπαρουφολόγοι και ιδίως οι αρμόδιοι οικονομικοί τους παράγοντες και διεθνείς καθηγητάδες οικονομικών επιστημών, όπως π. χ. ο ανεκδιήγητος καταστροφέας Dr Νάρκισσος, ο διάττων αστήρ του τζετ σετ, ο οποίος περισσότερο εντυπωσίασε με το εξωτερικό της κεφαλής, παρά με το περιεχόμενό της, ο θεωρητικός της δραχμής κ. Λαπαδίτσας,  εντ κόμπανυ, ισχυρίστηκαν πως οι Τράπεζες θ’ ανοίξουν Δευτέρα ή, το πολύ, Τρίτη!

   Η αλήθεια τώρα, τεκμηριωμένη. Οι Τράπεζες, ως γνωστόν, είναι «μαγαζιά» που εμπορεύονται… χρήμα. Αν, λοιπόν, στο… ράφι δεν υπάρχει «εμπόρευμα» το μαγαζί κλείνει, μέχρι να… φέρουν καινούριο. Αυτή τη στιγμή πιθανοί προμηθευτές τραπεζικού εμπορεύματος -δηλαδή ρευστού-  είναι μόνον δύο. Η ΕΚΤ, (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) και το Νομισματοκοπείο Χολαργού. Η μία ευρώ, η άλλη ντόπιο νόμισμα. Ευρώ δεν υπάρχουν, δραχμές δεν κόπηκαν ακόμη. Οπότε η μπίλια κινείται ανάμεσα στα δύο και μέχρι να… κάτσει κάπου, μην… ελπίζετε σε άνοιγμα Τραπεζών. 

   Ο Δεκαπενταετής πλοίαρχος, ο «Αλέξης ο Τσίπρας» ισχυρίστηκε:

   - Με ένα ισχυρό «όχι» θα πάω στις Βρυξέλλες, (τις έντρομες από το αποτέλεσμα!!!), και θα τους δείξω εγώ! Θα κλείσω συμφωνία σε 48 ώρες, οπότε οι πόρτες των Τραπεζών θ’ ανοίξουν αμέσως διάπλατα και με πάταγο. «Άρατε πύλας, κουφ…ες εταίροι-δανειστές-τοκογλύφοι. Ο ελληνικός λαός… μίλησε»! 

   Υπάρχει όμως, άραγε, μετά όσα βιώσαμε και βιώνουμε, κανείς αφελής που εξακολουθεί να πιστεύει πως οι Ευρωπαίοι θα έχουν πτοηθεί από το αποτέλεσμα ενός «όχι», έστω βροντερού, και θα τον υποδεχθούν μετανοιωμένοι με βάγια και ροδοπέταλα; Προσωπικά πιστεύω πως θα συναντήσει καλοακονισμένα μαχαίρια που θα τον κόψουν φέτες. Μαζί και όλους μας. 

   Όντας κολλημένοι στον τοίχο, εξαθλιωμένοι οικονομικά, εξαχρειωμένοι ηθικά, διχασμένοι και… παραμυθιασμένοι από αερολογίες, μόνο ένας αφιονισμένος πανύβλακας μπορεί να διανοηθεί ότι ο Τσίπρας αντέχει ν’ αντισταθεί με αξιοπρέπεια και σθένος στις, από μηδενικής βάσεως, απαιτήσεις που θα βάλουν στο τραπέζι οι δανειστές. Προσωπικά πιστεύω πως κάποιο «take or leave it» θα είναι η μόνη του επιλογή. Και μάλιστα με πολύ σκληρότερο πακέτο:

   - Μάγκα, αυτό είναι κι άμα γουστάρεις! Παρ’ το όπως στο δίνουμε και πες κι ευχαριστώ. Αλλιώς, παράτα μας. 

   Να δούμε τί θα κάνει τότε ο υπερφίαλος… «αξιοπρεπειάκιας. Θρασύδειλος και ευθυνόφοβος, θα προβάλλει το άλλοθι της... ψήφου του λαού. Όσο πιό μεγάλο το "όχι", τόσο πιό εύκολα θα γλυτώσει τις ευθύνες. Έτσι, τουλάχιστον, πιστεύει ο ίδιος!

   Προσωπικά περιμένω νέο παραμύθιασμα-διάγγελμα και επιστροφή στη δραχμή. Με ευθύνη, βέβαια και πάντα, των κακών… τοκογλύφων.

   Σ’ αυτή την περίπτωση, μόνος  πάροχος  ρευστότητος των Τραπεζών θα είναι πλέον το Νομισματοκοπείο. Θα ρίξει στις Τράπεζες χρήμα με… ουρά. Σαν κι αυτές που συνηθίσαμε να βλέπουμε απ’ έξω τους. «Πάρε κόσμε! Τ’ αφεντικό τρελάθηκε και τα μοιράζει τζάμπα!». Μόνο που αυτό το τζάμπα θα είναι σε…  νέες δραχμές. 

   Οι επιπόλαιοι, οι άκριτοι και οι άσχετοι τώρα θα σκεφτούν: « - Ε΄, και; Και με τη… δραχμούλα καλά είμαστε. Θα 'χουμε... μπόλικες. Θα μας τις δώσει... ο Μέντωρ, μαζί με κάμποσες ακόμη συντάξεις»! 

   Όμως τη διαφορά θα την δουν στην αγορά. Και θα καταλάβουν τότε πως ζητούμενο δεν είναι να σου γεμίζουν τις τσέπες με χρήμα, αλλά τί αξία έχει το χρήμα αυτό. Και τί αγοράζεις με δαύτο; Αυτό που λέγεται: "πληθωρισμός".

   Αφού το κάθε νόμισμα αποτελεί τον καθρέφτη της οικονομίας της χώρας του, τί αξία περιμένετε να έχει η νέα μας δραχμή στην αγορά; Η δραχμούλα μας -με το καλημέρα- αδύναμη κι ευάλωτη, αφού δεν στηρίζεται σε αντίστοιχο χρυσό, ή σε σκληρά συναλλακτικά αποθέματα, θα χαθεί σαν φτερό στον άνεμο. 

   Και νά πώς μεταφράζεται αυτό στην καθημερινότητά μας. Τα ράφια των σούπερ μάρκετ συνεχώς θα αδειάζουν από στοκ. Καθώς το μέγιστο πλήθος των ειδών τους είναι εισαγόμενο, γιά να αγοραστούν νέα, ώστε να αναπληρωθούν τα ράφια, θα χρειάζεται εξαγωγή συναλλάγματος, αφού τέτοιο θα είναι πλέον το ευρώ. Η σπάνις  του θα το καθιστά ακριβότερο και μαζί με την αδυναμία της δραχμής, η οποία απροστάτευτη θα υποτιμάται συνέχεια, θα έχει ως πρώτο αποτέλεσμα τα εισαγόμενα καταναλωτικά προϊόντα να γίνουν λιγότερα και να στοιχίζουν ακριβότερα. Με την "αλυσίδα" να χάνει συνεχώς κρίκους και τον κύκλο να εξελίσσεται σε φαύλο. Μέχρις οριστικής εξαφανίσεως. Και τότε θα έρθουν τα χειρότερα παρεπόμενα. Ελλείψεις, μαύρη αγορά, δελτίο! Και στο βάθος ο φαβοριτισμός, η απόλυτη διαφθορά, οι ουρές, το μαλλιοτράβηγμα. Χωρίς καθόλου… αξιοπρέπεια, εννοείται!

   Όμως και οι δύο εναλλακτικές εξελίξεις απαιτούν χρόνο εφαρμογής, που θα αυξηθεί δεδομένης και της ελληνικής προχειρότητος και τσαπατσουλιάς. Οπότε όσοι πιστεύουν σε γρήγορη ομαλοποίηση πάνω στην όποια νέα κατάσταση, θα απογοητευτούν και πάλι.

   Ακούγοντας τα λεγόμενα των κυβερνώντων και βλέποντας το πνεύμα και το ύφος τους ας προετοιμαστούμε γιά χαοτικές καταστάσεις και κοινωνικές εκρήξεις. Η πείνα δεν αστειεύεται, ούτε παραμυθιάζεται. Ιδίως σε κακομαθημένες κοινωνίες της φραπεδιάς και της «ήσσονος προσπαθείας» με απαιτήσεις γιά μείζονα απόδοση. 

   Δεν αποκλείεται η πίεση του χρόνου και η άφευκτη ανάγκη να οδηγήσει σε προσωρινή χρήση ενδιάμεσου νομίσματος. Κάτι σαν το κινέζικο ρένμπιμπι, οπότε ο τραγέλαφος θα γνωρίσει την αποθέωσή του! Γι’ αυτό ας οπλιστούμε με υπομονή και κουράγιο. Θα τα χρειαστούμε σε μεγάλες ποσότητες. Ιδίως  όσοι δεν σκέφτηκαν και δεν πρόσεξαν, αλλά συνεχίζουν να αιθεροβατούν μασουλώντας κουτόχορτο. Όσοι καμαρώνουν με αξιοπρέπεια την λεβεντιά του… μικρού, κόντρα στα θηρία, φουσκώνοντας από… εθνική υπερηφάνεια. Το δράμα ολοκληρώνεται οσονούπω.