Η δίδυμη ανταρσία της μεταπολεμικής Ελλάδος.

Παθήματα που δεν έγιναν μάθημα.

Ραντεβού στα γουναράδικα και προσοχή στο... καλσόν. Είναι κινέζικο, ιμιτασιόν και σκίζεται ευκολότερα κι από το μνημόνιο!

    Πολύ ακριβά δίδακτρα θα πληρώσει ένας ολόκληρος λαός, προκειμένου να μάθει ένας νεαρός εξουσιομανής κομμουνιστής, κάτι που και ο τελευταίος σώφρων πολίτης θεωρεί αυτονόητο.

   Αιθεροβασίες, ασυναρτησίες, μπλόφες, μεγαλοστομίες, μικρομεγαλισμός, αμετροέπεια, ύβρεις και προσβλητική ιταμότητα κατά ισχυρών εταίρων, τους οποίους  έχει αδήριτη ανάγκη η χώρα. Κατά μήκος, πλάτος, βάθος και επιφάνεια! Και αμετανόητη εμμονή που προκαλεί την νοημοσύνη κάθε μέσου νοός: «Δεν συμφωνώ με όσα… συμφώνησα»!! 

   Δυστυχώς μερικοί «χαρισματικοί τύποι», αποτελούν στην ουσία εκτοπλασματικά όντα, μη χρήσιμα κατ’ ανάγκην στην κοινωνία, παρά μόνο στον εαυτό τους. Έτσι η χώρα βρίσκεται σήμερα έρμαια στα χέρια και τη γοητεία ενός ανώριμου και ανεύθυνου πρωθυπουργού, ο οποίος υπονοεί συστηματικά,  σε όλους τους τόνους και με όλους τους υπουργούς του πως δεν πρόκειται να εφαρμόσει τα υπεσχημένα και αποδεκτά από τον ίδιο.

   Επειδή είναι αδιανόητη τοιαύτη και τοσαύτη επιπολαιότητα και οργανωμένη ασυνέπεια, πιθανότατα να πρόκειται περί εφαρμογής σχεδίου -αφελούς μεν και προχειροσχεδιασμένου, αλλά εξυπηρετούντος όπως, όπως τον τελικό σκοπό. Τη σοσιαλιστική μεταμόρφωση της ελληνικής κοινωνίας και την τελική της διολίσθηση στον ολοκληρωτισμό. Οι ουρές στις Τράπεζες είναι το πρελούντιο. Ένας λαός στα όρια του αποπροσανατολισμού και της εξαχρείωσης, εξαρτημένος από τις ίντριγκες και τα χούγια δύο καλαμοκαβαλημένων νεαρών ατόμων -του Αλέξη και της Ζωής- που παίζουν τάβλι στις πλάτες του. 

   Ο μεν, ανώριμος, ανεπάγγελτος και χωρίς πείρα βιοπάλης και μεροκάματου, («Δεν μετανιώνω γιά τη…  μάχη που έδωσα!»), με νοοτροπία μανιασμένου κατσαπλιά στις βουνοκορφές του Γράμμου, κοκορεύεται γιά …πολεμικές επιχειρήσεις που κανείς δεν του ζήτησε να κάνει με διακύβευμα το «Ζωή ή Θάνατος» του λαού μας. Ομολογεί την αδυναμία επιτεύξεως «νίκης», ένεκα απόλυτα υπέρτερου αντιπάλου -γεγονός που σαφώς γνώριζε εκ των προτέρων, άρα θα έπρεπε να περιορίσει επιθετικότητα και αυξήσει πολιτικότητα- και παρασύρει την χώρα σ’ έναν μάταιο αγώνα μέχρις εσχάτων. Γνωρίζει, ως «πούρος» αριστερός, την τακτική του Ζαχαριάδη, που κι εκείνος γνώριζε το μάταιο της κομμουνιστικής ανταρσίας λόγω μοιρασιάς στη Γιάλτα, αλλά οδήγησε στη σφαγή τον λεγόμενο «δημοκρατικό στρατό», προκειμένου να δημιουργήσει υποθήκες αίματος γιά έναν επόμενο γύρο αναμέτρησης. Κάτι που φαίνεται ν’ αρχίζει τώρα.

   Η άλλη, προβληματική εκ φύσεως, αντί να ζητήσει τη βοήθεια κάποιου ειδικού επιστήμονος -δυστυχώς ο Ασκητής απουσιάζει από την παρούσα Βουλή- επιχειρεί -επηρμένη και αιθεροβατούσα- ν’ αλλάξει τη χώρα, την Ευρώπη και τον κόσμο… ολάκερο, με γνώμονα τη μοχθηρία, το μίσος, την τυπολατρία και στο βάθος τον εγωισμό και την αλαζονεία! 

   Κι από την άλλη, «των οικιών αυτών εμπιπραμένων, εκείνοι άδουν». Αντί να συνασπισθούν όλοι, καταργώντας παλιά, ξεπερασμένα και στείρα πλέον σχήματα, και να δημιουργήσουν νέο αρραγές μέτωπο κόντρα στη λαίλαπα που επελαύνει, σχεδιάζουν συνέδρια γιά διανομή τίτλων και αξιωμάτων, παντελώς άχρηστων όταν αυτή η θύελλα φτάσει και σαρώσει τα πάντα.